Adonis syberyjski

Opis i charakterystyka syberyjskiego Adonisa

Adonis syberyjski uważany jest za roślinę, która rośnie przez kilka lat, ma zbity krótki kłącze i kilka gałęzi, na początku procesu kwitnienia dorasta do wysokości dwudziestu do trzydziestu centymetrów, a gdy owoce dojrzewają, osiąga wysokość sześćdziesięciu centymetrów. Liście znajdujące się w dolnej części mają łuski, pozostałe liście są siedzące, wydłużone, podwójne lub potrójne pierzasto rozcięte na liniowe lub wąsko-lancetowate, całe wzdłuż krawędzi, znajdują się płaty z ząbkami. Kwiatostany są duże, do sześciu centymetrów szerokości, złote lub żółtawe, z dużą liczbą płatków i pięciolistnym kielichem. Istnieje duża liczba pręcików i słupków. Występuje też wiele owoców, niewielkich rozmiarów, do około pięciu milimetrów długości, z wyprostowanym, lekko nachylonym wierzchołkiem, umieszczonym na pojemniku w kształcie regularnego stożka.

Występuje na terytorium Niżnieudinsk, Ziminsk, Zalarinsk, Kujtunsk, Tulunsk, wzdłuż Irkutu (w Irkucku), Belaya, Tunkinskaya (dolina), Lena (od Żygałowa do Ust-Kut, wzdłuż Daurii), rzeki Goloustnaya, tworząc przyzwoitą ilość roślinności.

W warunkach naturalnych roślina ta rośnie w zaroślach, na polanach, na obrzeżach lasów, na obszarach z wystarczającą ilością światła słonecznego w pobliżu krzewów i drzew.

Proces kwitnienia następuje pod koniec sezonu wiosennego i na początku sezonu letniego.

Używana część. Przygotować całą nadziemną część rośliny zielnej od początku procesu kwitnienia do czasu opadnięcia owocu, tnąc ostrym nożem lub sierpem, ale bez wyciągania go z gleby rękami; części bez liści łodyg najczęściej nie są używane. Powstała roślina jest pilnie suszona, nie pozwalając na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

Aplikacja roślin

Dość często ten przedstawiciel roślin zielnych jest używany do celów medycznych wśród zwykłych ludzi, zwłaszcza w Transbaikalia, gdzie jest przepisywany na chorobę puchlinową, jako lek nasercowy, w celu uzyskania działania moczopędnego, na choroby żołądka i układu nerwowego, i tak dalej. Roślina ta zawiera glikozydy nasercowe, które mają pozytywny wpływ na serce, niewydolność sercowo-naczyniową i jest uważana za analog adonis typu wiosennego. Ale działanie tej rośliny jest słabsze (Hammerman i in., 1963; Vereshchagin i in., 1959), co oznacza, że ​​przy stosowaniu rośliny do celów leczniczych konieczne jest dokonanie niezbędnych przeliczeń.