Igła aster

Aster igłowy: rosnący z nasion, wyjątkowa odmiana mieszanki - omówimy to wszystko bardziej szczegółowo w tym artykule.

Aster igiełkowy: opis i charakterystyka kolorów

Igła Aster: zdjęcie kwiatów

Astry igłowe to odmiana idealna na jesienne rabaty kwiatowe oraz do ozdabiania działek ogrodowych i kompozycji kwiatowych. Są to rośliny jednoroczne, które wymagają zbioru zaraz po zakończeniu sezonu kwitnienia. Do sadzenia najlepiej wybrać dobrze oświetlone miejsce, które będzie zlokalizowane na wzgórzu.

Ten kwiat jest bardzo odporny na nagłe spadki temperatury, jest dość wierny suszom, ale tylko krótkotrwałym, jednak podlewanie astry jest bardzo ważne i odgrywa znaczącą rolę. Aby aster iglicowy wykazywał obfite kwitnienie, na ogół wystarczy podlewanie nasadzeń, a także wprowadzenie niektórych nawozów mineralnych w okresach szczególnie ważnych dla rośliny.

Aster igłowy obejmuje kilka odmian, które różnią się między sobą głównie odcieniami kwiatostanów. Rośliny te mają kształt piramidy, ich wysokość wynosi około pół metra, czasami mogą osiągnąć 70 centymetrów, jeśli roślina jest pod opieką przyzwoitą i regularną. Kwiatostany są zwykle pojedyncze i płaskie, promieniste. Wielkość kwiatu może wynosić do 15 centymetrów, a każdy krzew w okresie wegetacji z reguły może wyprodukować około dziesięciu pędów i około trzydziestu kwiatostanów.

Kolorystyka astry igieł jest również dość zróżnicowana. Jest w nim wiele odcieni - białe i fioletowe astry, czerwienie i róże, żółcie i korale. Astry igłowe wyróżniają się wczesnym kwitnieniem. Pierwsze pąki mogą pojawić się już po trzech miesiącach od pojawienia się pierwszych pędów. Kwitnienie jest wystarczająco długie, nieprzerwanie przez pięćdziesiąt dni. Samo kwitnienie rozpoczyna się w lipcu i kończy w połowie lub pod koniec września. Astry to rośliny kochające światło, dość odporne na długotrwałe mrozy. Zasadniczo hodowcy kwiatów używają astry do układania klombów wielokwiatowych i pojedynczych, mixbordów lub po prostu do dekorowania granic. Ponadto, ze względu na to, że roślina jest stosunkowo bezpretensjonalna, schludna i zwarta, doskonale ozdobi zarówno wiejskie, jak i miejskie klomby.

W domu astry igłowe sadzi się w doniczkach, które najlepiej umieszczać albo na oświetlonych balkonach, na południowych parapetach okiennych, albo na loggiach, ponieważ tam tworzy się odpowiednie środowisko do kwitnienia i rozwoju astry. Astry igłowe są również uprawiane na cięcie, kwiaty mogą stać w wazonie przy regularnych podmianach wody przez około dwa tygodnie. Z nich powstają również bukiety monofoniczne i kontrastowe. Istnieje kilka sposobów sadzenia astry, w kolejnych częściach tego artykułu zajmiemy się bardziej szczegółowo ich rozważaniem i analizą.

Igła Aster: metoda uprawy sadzonek

Najpopularniejszym sposobem uprawy astry iglastych jest sadzonka. Nasiona sadzi się zwykle na wcześniej przygotowanym podłożu glebowym, które przechowuje się w domu iw temperaturze pokojowej. Sadzonki potrzebują sprzyjającego mikroklimatu, ponieważ w przeciwnym razie istnieje duża szansa, że ​​po prostu nie zapuszczą korzeni, zostaną osłabione, nieprzydatne do życia i dalszego kwitnienia. W określonym momencie ogrodnik może sadzić wyhodowane sadzonki na otwartym terenie.

Aby wyhodować przygotowane sadzonki, najlepiej sadzić nasiona między marcem a kwietniem.Do sadzenia najlepiej używać lekkiej, żyznej gleby, którą pobiera się z letniego domku i obficie nawozi. Najlepsze karmienie jest ekologiczne, dlatego do karmienia pobiera się próchnicę. Można też kupić ziemię w sklepach w paczkach i uważnie przeczytać, żeby było napisane, że ta ziemia jest przeznaczona na sadzonki. Gleba jest wstępnie przygotowana: należy ją zdezynfekować, aby pozbyć się wszystkich szkodników lub nosicieli grzybów. Aby to zrobić, najpierw gotuje się go na parze w łaźni wodnej lub odwrotnie - pozostawia się go na kilka tygodni na zimno, w temperaturach poniżej zera bakterie również giną. Przed sadzeniem zaleca się traktowanie gleby roztworem nadmanganianu potasu.

Następnie weź pudełka lub komórki, oddzielne kubki, do których wlewa się zwilżoną ziemię. Jeśli sadzisz nasiona w osobnych szklankach, możesz uniknąć procesu zbioru. Nasiona zakopuje się w ziemi na około jeden centymetr i posypuje cienką warstwą ziemi. Najlepiej umieścić nie jedno, ale 2-3 nasiona w kasetach, a następnie przykryć nasadzenia polietylenem, aby uzyskać efekt cieplarniany, jest to raczej korzystna atmosfera i warunki niezbędne do wzrostu nasion. Kiełkowanie trwa zwykle około dwóch tygodni, zaleca się od czasu do czasu odwracać folię, aby do kubków dostało się świeże powietrze. Gleba jest również okresowo nawilżana ciepłą wodą lub wodą o temperaturze pokojowej. Te nasiona, które zostały zebrane rok wcześniej, najprawdopodobniej kiełkują.

Po pojawieniu się sadzonek folię należy usunąć i należy przestrzegać kilku podstawowych warunków, aby sadzonki nie zatrzymały się w rozwoju, a jedynie postępowały:

• temperatura nie powinna spaść poniżej 15 stopni i nie wzrosnąć powyżej 18
• ogrodnik zapewnia sadzonkom regularne podlewanie
• wilgoć nie powinna stagnować, nie zaleca się również dopuszczania do przeciągów
• oświetlenie powinno trwać około 12-14 godzin, czyli sadzonki powinny być wystawione na działanie promieni słonecznych przez cały dzień. Jeśli nie jest to możliwe, dodatkowo zaleca się zainstalowanie podświetlenia. Idealnie nadają się do tego fitolampy, które muszą znajdować się około 30 centymetrów od rośliny.

Gdy tylko pojawią się pierwsze liście i uformują się na sadzonkach, można je zanurkować - posadzić w osobnych pojemnikach. Uprawiając kwiaty do sadzenia w otwartym terenie, najlepiej wybrać najsilniejszą i najbardziej rozwiniętą roślinę. Około 20-21 dni przed przeniesieniem rośliny na otwarty teren należy ją utwardzić. W tym celu kontenery są okresowo przestawiane na balkonach lub loggiach na kilka godzin. Rośliny, które osiągnęły dwa miesiące, są przenoszone na otwarty teren. Zaleca się przygotowanie stanowiska od jesieni, należy je dobrze rozkopać i nawozić próchnicą.

Aster iglasty uwielbia osuszone lekkie gleby, a przy uprawie na ciężkiej gliniastej glebie najlepiej najpierw dodać do niej gruboziarnisty piasek. Ogród kwiatowy również nie osiedla się na nizinach, ponieważ może tam gromadzić się wilgoć i nie może mieć pozytywnego wpływu na roślinę, jej system korzeniowy i ogólnie na jej dalszy rozwój. Na grządce konieczne jest przygotowanie dołków do sadzenia, w których następnie umieszcza się rośliny. Odległość między nimi nie przekracza 30 centymetrów, korzenie asteru są posypane ziemią, a następnie wykonuje się obfite podlewanie. Hodowca musi mieć oko na tendencje rośliny, wzrost, rozwój i zdolność adaptacji oraz zdolność przystosowania się do otwartego terenu.

Beznasienny sposób na hodowanie astry igieł

W regionach o ciepłym klimacie astry igłowe można sadzić bezpośrednio na otwartym terenie.To prawda, że ​​ta metoda ma również swoje wady: w warunkach naturalnych uprawa trwa znacznie dłużej niż w przypadku sadzonek. Dlatego odpowiednio przesunięty jest czas kwitnienia samych astry. Posadzone jesienią nasiona mogą zostać poddane selekcji naturalnej, a wiosną w ogrodzie pojawiają się najsilniejsze sadzonki, które przetrwały trudne warunki.

W maju, kiedy gleba się nagrzewa, nasiona sadzi się w otwartym terenie. Wcześniej najlepiej poddać nasiona obróbce - moczy się je w ciepłej wodzie, co pomaga stymulować kiełkowanie nasion. Na łóżku przygotowuje się rowki o głębokości około dwóch centymetrów, w których umieszcza się zebrane nasiona. W nocy sadzenie najlepiej przykrywać agrowłóknem, które kupuje się w wyspecjalizowanych sklepach. Gdy tylko pojawią się sadzonki, należy je przerzedzić i trochę posadzić, aby system korzeniowy roślin nie przeszkadzał sobie nawzajem. Aby przyspieszyć wschodzenie kiełków, nasiona należy sadzić w warunkach szklarniowych, ponieważ to w nich w krótszym czasie zwiększa się szansa na kiełkowanie. Gdy sadzonki wykiełkują, są przenoszone do stałego miejsca, gdzie będą się dalej rozwijać, osiągną fazę kwitnienia.

Istnieje również tzw. lądowanie zimowe. Dzięki niej astry iglaste mogą rosnąć niesamowicie mocne i sprężyste, jednocześnie dostosowując się do niesprzyjających warunków. Nasiona pozostają w glebie przez cały okres zimowy i ulegają naturalnemu rozwarstwieniu. najsilniejsi przeżywają i kiełkują na wiosnę, a słabi niestety wymierają. Mówiąc o tego rodzaju nasadzeniach, aster sadzi się od października do listopada, kiedy gleba zaczyna stopniowo przemarzać, ale nie do końca. Nasiona asteru igłowego umieszcza się na głębokości około kilku centymetrów, przykrywa glebą i niewielką ilością próchnicy na wierzchu jako nawozu organicznego niezbędnego do ochrony rośliny. Przy tego rodzaju sadzeniu wzrasta zużycie materiału do sadzenia, ponieważ, jak zauważyliśmy wcześniej, wiosną wykiełkują tylko te nasiona, które okazały się najlepiej przystosowane, silne i żywotne.

Igła Aster: pielęgnacja

Igła Aster: zdjęcie kwiatów

Jak każda roślina, astry igłowe również wymagają opieki, nawet jeśli, jak mówią eksperci, w swojej minimalnej formie. Wystarczy okresowo podlewać roślinę, a także karmić, aby zachowała witalność. W razie potrzeby, jeśli nagle roślina przeszła chorobę lub atak szkodników, należy je dodatkowo leczyć specjalnymi preparatami, aby poprawić sytuację i pobudzić odporność. Kwiatostany, które już wyschły należy usunąć, ponieważ w ten sposób nastąpi naturalna stymulacja powstawania i wzrostu nowych kwiatów.

Astry igłowe można podlewać, gdy gleba wysycha. Woda powinna być osadzona w beczkach, a najlepiej podlewać ją rano lub wieczorem po zachodzie słońca. Intensywność podlewania zależy od temperatury powietrza. Generalnie najlepiej jest to podkręcić, jeśli odczuwana jest susza. Jeśli asterowi brakuje wilgoci, zaczyna stopniowo tracić swoje walory dekoracyjne, a to przede wszystkim wpływa na jego wygląd. Jeśli występuje nadmiar wilgoci, to przede wszystkim wpływa to na system korzeniowy: zaczyna gnić, roślina spowalnia swój wzrost, mogą rozwijać się niebezpieczne choroby grzybowe, dlatego niezwykle konieczne jest traktowanie podlewania z pełną odpowiedzialnością.

Konieczne jest wyeliminowanie chwastów z gleby otaczającej roślinę, ponieważ żywią się one wszystkimi składnikami odżywczymi, które pierwotnie były przeznaczone dla rośliny, a to może znacznie osłabić wygląd i kwitnienie astry igieł.Jeśli aster zostanie umieszczony na ubogich i ubogich glebach, najlepiej zastosować opatrunek wierzchni w postaci składników mineralnych i substancji. Jeśli ogród kwiatowy rośnie na bardziej żyznej i bogatej glebie, to przy tej opcji nie można w ogóle użyć dodatkowego nawożenia. W sezonie astry można kilkakrotnie karmić według uniwersalnego schematu:

• 2 tygodnie po posadzeniu sadzonek na otwartym terenie;
• jak tylko zaczęły się formować pierwsze pąki;
• przed kwitnieniem asteru igłowego.

Jednocześnie każdy ogrodnik powinien pamiętać, że astry bardzo negatywnie odnoszą się do faktu, że wprowadza się do nich świeżą materię organiczną - odchody dziewanny lub ptasie. Najlepiej brać nawozy mineralne i robić z nich mieszanki odżywcze - siarczan mocznika i potasu, a także superfosfat podwójny. Mieszanina rozpuszcza się w wodzie i jest stosowana jako opatrunek na korzenie. Do wprowadzenia nadaje się również popiół drzewny, który w celu odżywienia układa się w glebie między rzędami rośliny. Drugi i trzeci zabieg są również bardzo ważne, a do tego należy stosować tylko nawozy potasowe lub fosforowe. Dzięki takim opatrunkom odporność rośliny na stres, jej odporność i pąki powstają znacznie szybciej, niż gdyby hodowca nie wykonywał żadnych opatrunków.

Z reguły, jeśli hodowca zapewnia roślinie przyzwoitą opiekę, astry nie cierpią na żadne choroby. Czynnikami wywołującymi choroby są wysoki poziom wilgotności, niskiej jakości materiał do sadzenia, rosnące astry w tym samym miejscu przez kilka lat z rzędu, w wyniku czego gleba jest całkowicie zubożona.

Fusarium, czyli choroba grzybicza atakująca łodygi i części liściaste rośliny, stanowi duże zagrożenie dla krzewów astry iglastych. W rezultacie roślina żółknie, traci właściwości dekoracyjne, usycha. Należy go natychmiast usunąć z gleby i zniszczyć, a ważne jest, aby zdezynfekować glebę i narzędzia, które usuwały kwiat.

Jeśli obok astry iglastych rosną świerki, istnieje duże ryzyko pojawienia się na nich rdzy. Zasadniczo pojawiają się jako wybrzuszenia na plastikowym arkuszu, po czym arkusz może wyschnąć, odkształcić się i kruszyć. Aby tego uniknąć, roślinę należy potraktować płynem Bordeaux. Również aster może zostać zaatakowany przez łopaty, pluskwy łąkowe, mszyce i przędziorków. Owady żywią się zarówno korzeniami, jak i częścią przyziemną, w wyniku czego spowalniają rozwój rośliny i mogą stopniowo po prostu obumierać. Takie profesjonalne leki jak Karbofos, Metaldehyd, Fosfamid są stosowane przeciwko szkodnikom. Są hodowane i opryskiwane roślinami.

Tak więc astry igłowe są jedną z najczęstszych roślin, które dość często można znaleźć na działkach ogrodowych, a także na rabatach kwiatowych. Są bezpretensjonalne w opiece, mają dość wysoki poziom odporności. Oczywiście wiele zależy od tego, jak sam ogrodnik będzie odnosił się do swoich nasadzeń, ponieważ tylko w tym przypadku astry mogą odpowiedzieć z wdzięcznością - szybko rosną, dają obfite kwitnienie niesamowitymi kwiatami o różnych kolorach. Są to rośliny należące do grupy mrozoodpornych i bezpretensjonalnych jesiennych kwiatów. Astry igłowe wyglądają równie korzystnie na łóżkach, klombach i bukietach. Sadzenie można wykonać na dwa sposoby: w domu lub sadzić nasiona bezpośrednio na otwartym terenie.