Brukselka - uprawa i pielęgnacja na Syberii i Uralu

Brukselka pochodzi z Belgii. Następnie roślina zaczęła aktywnie rozprzestrzeniać się w pozostałej części Europy. Warzywo zawiera ogromną ilość składników odżywczych i jest również bardzo smaczne. Brukselka spożywana jest zarówno świeża, jak i wykorzystywana do przygotowania różnych potraw, a także przygotowania na zimę. Brukselka - uprawa, wszystkie subtelności i cechy są opisane w tym artykule

Brukselka: odmiana uprawna i odmianowa

Uprawa brukselki

Uprawa brukselki

Ta kultura jest podzielona na trzy rodzaje odmian.

Wczesne dojrzałe. Franklin F1 - zebrany w cztery miesiące. Dolmik F1 to najbardziej udana opcja dla Uralu i Syberii. Długość łodygi nie przekracza 60 cm, główki kapusty mają kolor zbliżony do jasnozielonego.

Odmiany w połowie sezonu. Rosella charakteryzuje się imponującymi zbiorami, Cassio ma również dobrą płodność.

Późno dojrzewające odmiany brukselki. Hercules 1342, Dallik, Zavitka - wszystkie te odmiany wyróżniają się dobrą odpornością na mróz i niektóre choroby.

Udana uprawa w polu brukselki na otwartym polu, warunki

Uprawa brukselki

Kluczem do dobrych zbiorów główek kapusty jesienią jest właściwy wybór miejsca sadzenia. Brukselka uwielbia miejsca jasne, nasłonecznione, glebę obojętną lub lekko kwaśną, lepiej, jeśli jest to glina. Dobrymi poprzednikami rośliny będą rośliny strączkowe, pestki dyni i pomidory.

Jeśli posadzisz sadzonki brukselki w miejscu, w którym wcześniej rosły rośliny krzyżowe, roślina może być chora.

Lądowanie

Ponieważ owoce brukselki dojrzewają powoli, należy je uprawiać na Uralu i Syberii tylko przez sadzonki.

Nasiona kapusty kiełkują w temperaturze 3 stopni. Jeśli temperatura jest wyższa, sadzonki pojawią się znacznie szybciej. Pojemniki na sadzonki muszą być wypełnione glebą, która koniecznie będzie zawierać torf, darń, a także popiół i nawozy mineralne. Lepiej nie używać gleby z terenu, ponieważ może zawierać patogeny. Sadzonki można sadzić w drugiej połowie kwietnia. Nasiona umieszcza się w otworach o głębokości nie większej niż 2 cm.

Sadzonki należy regularnie podlewać, ale nie przesadzaj, ponieważ zbyt duża ilość wody zabije rośliny. Kiedy na sadzonkach pojawi się około 5 prawdziwych liści, możesz sadzić sadzonki na miejscu. Jest to około połowy maja, aw zimnych regionach, gdzie charakterystyczne są nawracające przymrozki, warto nawet odłożyć zabieg na czerwiec.

Kiełki brukselskie należy przygotować wcześniej. Jesienią dodaje się nawozy: humus, kredę, popiół i nitrofoskę. Wszystko, jak powinno, musi zostać wykopane i wyrównane. Dzięki temu przygotowaniu podczas sadzenia sadzonek nie trzeba dodawać nawozu do samych dołków. W celu zapobiegania stępkom i innym chorobom powszechnym dla tej kultury konieczne jest zrzucenie ogrodu roztworem nadmanganianu potasu.

Sadzonki należy ostrożnie wyjąć z doniczki, pozostawiając dużą grudkę ziemi na systemie korzeniowym, a następnie posadzić krzewy na grządce, zachowując odstęp 60 cm między sadzonkami. Gleba musi być zagęszczona, aby roślina mocno osadziła się w glebie. Ponieważ brukselka ma długi okres wegetacyjny, aby nie zajmować grządki ogrodowej, między rzędami można również sadzić inne warzywa lub zioła.

Brukselka: uprawa i odpowiednia pielęgnacja

Pielęgnacja roślin odbywa się na zasadzie pielęgnacji kalafiora. Jedyne, co nie jest potrzebne, to skupienie danej kultury. Musisz podlewać kapustę, gdy gleba wysycha. Z reguły jest to nie więcej niż 10 razy w sezonie. Podczas formowania głów kapusty podlewanie należy wykonywać bardziej obficie.

Nawożenie brukselki jest konieczne tylko nawozami mineralnymi, tutaj nie sprawdzą się nawozy organiczne. Tak więc tydzień po przesadzeniu rośliny na otwarty teren należy ją nawozić nitroammofosem. Następnie, gdy roślina trochę dorośnie, a główki kapusty zaczną się wiązać, kapustę należy ponownie nakarmić, dodając do roztworu siarczan potasu i superfosfat, oprócz nitroammofoski.

Możesz użyć innego rozwiązania, a mianowicie chlorku potasu, odrobiny superfosfatu, kilku gramów mocznika. Przed każdym karmieniem konieczne jest podlewanie roślin, a następnie nawożenie.

Kiedy główki kapusty już się uformowały i pozostało około miesiąca przed zbiorem, konieczne jest uszczypnięcie wierzchołków roślin, a także usunięcie liści rozety. Wszystko to ma na celu poprawę odżywienia owoców. Kiedy główne liście żółkną na główkach kapusty, oznacza to, że roślina jest gotowa do zbioru.

Jak się okazało, ten rodzaj kapusty nie wymaga dużego wysiłku i można go uprawiać nie tylko w ciepłych regionach, ale także na Uralu i Syberii.