Wiśnia Gedelfingen: opis, charakterystyka

W artykule przedstawiono wiśnię Gedelfingen: opis odmiany, główne cechy, zalety i wady.

Wiśnia Gedelfingen: opis odmiany

Wiśnia Gedelfingen

Odmiana została wyhodowana w Niemczech, ma czcigodny wiek i jest najpełniej reprezentowana w Europie. Nazwa pochodzi od osady Gedelfingen, która znajduje się w pobliżu miasta Stuttgart, gdzie ta odmiana wiśni pojawiła się po raz pierwszy. Rozrosła się i była pod jurysdykcją Terytorium Krasnodarskiego od około 1947 roku, ale w 2000 roku nie było wiadomo, w jakich okolicznościach został usunięty.

Cherry Gedelfingen: opis cech odmiany

Wiśnia Gedelfingen

Drzewo jest potężne, szybko rośnie (w wieku 10 lat osiąga 5 m, starsze ok. 8-10 m) i żyje długo; korona w formie szerokiej piramidy, dość gęsta, z dużą ilością liści. Pień jest zagęszczony, ma szorstką, szaro-czerwono-brązową powierzchnię kory.

Pędy główne równe, z lekko szorstką, czerwonobrązową korą i dużymi, okrągłymi przetchlinkami. Młode gałązki są również gładkie, stosunkowo cienkie (5 mm), koloru brązowego z lekkim odcieniem czerwieni i czerni. Pąki do rozmnażania na pędach w kształcie stożka, brązowe, 15-20 stopni skośnie wystające z gałęzi.

Liście są duże, 155 × 60 mm, owalne, lekko wydłużone, ze spiczastym wierzchołkiem. Krawędzie arkusza są podwójnie ząbkowane; łodyga jest gruba i wydłużona, 40-43 mm, obok której u samej podstawy płytki znajdują się 1-2 małe brązowe gruczoły. Kwiaty są zebrane w pęczek po 2-4 pąki każdy, o wielkości do 30 mm, z owalnymi płatkami, które mają małe nacięcia u góry. Długość łodygi kwiatu wynosi od 30 do 35 mm. Misa koloru prezentowana jest w postaci kielicha o średnicy 7 mm, pręciki do 11 mm długości, sadownik do 10 mm, jego znamię znajduje się nad pylnikami.

Odmiana czereśni Gedelfingen: opis owoców

Gatunek czereśni Gedelfingen

Owoce mają wymiary 26x26x25 mm, ważą 7,8 g, mają kształt spłaszczonego serca, bordowy, prawie czarny, z paskiem w postaci szwu na bocznej powierzchni jagody. Dobrze zaznaczony nacięty pasek biegnie wzdłuż całej tylnej strony jagody. Miąższ gruboziarnisty, ciemnoczerwony, obficie wypełniony sokiem, o dobrze połączonym słodko-kwaśnym smaku, bogaty w sok czerwony. Skład owoców zawiera 16,9% suchych składników, 12,2% cukrów, 0,6% różnych kwasów oraz 14,2 mg/100 g kwasu askorbinowego. Golonka jest duża, około 11x9x7 mm, jajowata, beżowo-brązowa; waga 0,42 g, co stanowi 5,5% całkowitej wagi jagody, trudno ją oderwać od miąższu. Łodyga ma długość 3,7-4,5 cm, mocno przylega do jagody, a po oddzieleniu od niej zaczyna wypływać sok.

Odmiana nadaje się do technicznego zbioru owoców tylko w końcowym okresie dojrzewania jagód, do tego czasu można je zbierać tylko ręcznie. Owoce są smaczne i słodkie, całkowicie nadają się do transportu transportem bez żadnych uszkodzeń. Są uniwersalne w zastosowaniu: można je spożywać zarówno na świeżo, jak i po obróbce cieplnej (w kompotach, dżemach i innych produktach ubocznych).

Owocowanie, zapylanie

Wiśnia zaczyna owocować 5-6 lat po procesie szczepienia i przesadzania do ogrodu lub szkółki. Odmiana uważana jest za średnio późną pod względem dojrzewania owoców, które w pełni dojrzewają do końca czerwca i mogą jeszcze przez dwa tygodnie pozostawać na gałązkach, nabierając nowych walorów smakowych i zewnętrznych.Najbardziej odpowiednimi roślinami do zapylenia tej odmiany są: wczesny czerwiec, Priusadebnaya, Francis, South Coast i Zhabule. Odmiana jest jedną z najlepszych pod względem plonowania. Przez około 11-17 lat życia w krymskich ogrodach drzewa dawały około 85 kg jagód od jednego osobnika, a przez 8 lat wzrostu na Terytorium Krasnodarskim 7-14-letnie drzewa dawały od 26 do 45 kg każdy . Oznacza to, że jedno drzewo może wydać około 5-6 kg owoców rocznie.

Wytrwałość, zalety i wady

Organy rozrodcze tej odmiany bardzo łatwo tolerują średnie temperatury zimowe (do ok. -18); gdy temperatura spadła do -27,4 stopni na Terytorium Krasnodarskim, oczy kwiatów obumarły o 99% (przy spadku do -24 stopni o około 76,5%). Ma wyjątkowo dobrą odporność na przenoszenie chorób grzybiczych, w stosunkowo zdrowych okresach praktycznie nie jest dotknięta, a podczas epidemii poziom ryzyka zarażenia kokcykozą wzrasta do maksymalnie 4 punktów, moniliozy - do 3, a klasterosporiozy - od 1,5 do 3 punkty włącznie.

Zalety to: szybkie formowanie i dojrzewanie owoców; smak, jakość i różnorodność wykorzystania owoców; wysoka wydajność i dobra odporność na choroby grzybowe.

Wady można uznać za fakt, że odmiana w niektórych okresach nie toleruje wystarczająco bezboleśnie zimowych przymrozków, co prowadzi do śmierci pąków kwiatowych. A także zbyt gruba kora, która z biegiem lat tworzy się na drzewie i uniemożliwia pniu pobieranie składników odżywczych i promieni słonecznych.