Czarna porzeczka Sadko

W tym artykule rozważymy czarną porzeczkę Sadko. Należy do przedstawicieli roślin tej kultury jagodowej o średnim okresie dojrzewania owoców. Odmiana pojawiła się w dziale ogrodnictwa górskiego Instytutu Ogrodnictwa Syberii. MAMA. Lisavenko, dzięki pracom takich hodowców jak L.N. Zabeliny i E.I. Nakvasina, poprzez wybór podgatunku Yadrenaya i formy podgatunku syberyjskiego. Od 2004 roku podgatunek ten znajduje się na państwowym teście odmian.

Czarna porzeczka Sadko - opis i charakterystyka

Krzew tego podgatunku charakteryzuje się silnym wzrostem, średnim tempem rozprzestrzeniania się i średnim pogrubieniem. Rosnące pędy są średniej grubości, są proste, intensywnie zielone i różowawy odcień części wierzchołkowej, a także z krótkim, ale gęstym pokwitaniem. Pędy zdrewniałe są obdarzone przeciętnym wskaźnikiem grubości, mają kolor szarobrązowy z licznymi gruczołami o intensywnym żółtym odcieniu, mają również lekkie omszenie. Pąki są średniej wielkości, pojedyncze, zaokrąglone, wydłużone, lekko ostre, koloru jasnozielonego z zażółceniem z dużej liczby gruczołów. Warto również zauważyć, że mają pokwitanie i odchylenie od pędu, górny pączek w pozycji swobodnej.

Liście tej odmiany mają pięć płatów. Jeden taki liść ma średnią wielkość i żółto-zielony kolor, nie ma pokwitania. Liść ten również lekko pofałdowany, średni wskaźnik zagęszczenia, jest wklęsły i ma matową powierzchnię. Płat środkowy jest wydłużony, pod kątem prostym między żyłami płatów środkowych. Płaty podstawne mają średni i słaby poziom rozwoju, żyły są rozciągnięte lub skierowane do wierzchołkowej części listka. Podstawa liścia ma bardzo małe wycięcie typu otwartego. Zęby raczej krótkie, ząbkowane, średniej długości. Mają białe końcówki i zakrzywione nacięcie. Główne żyły mają kolor jasnozielony lub jasnoróżowy. Ogonki liści danych są średniej długości i grubości, z lekkim pokwitaniem. Warto również powiedzieć, że mają zielonkawo-brązowy kolor z antocyjanowym odcieniem na brzegach, często rozwijają się przylistki, położone w dolnej części pędu pod kątem prostym, a w górnej części do pędu pod kątem prostym. kąt ostry 30 stopni.

Kwiaty tego krzewu po otwarciu mają średni rozmiar. Ich działki są różowe, płatki kremowe, odrzucone i niezamknięte. Pędzle mają średnią długość i grubość, składają się z 4-6 owoców, mają również średnią gęstość, oś lekko owłosiona, o jasnozielonym kolorze.

Owoce tego podgatunku, gdy są dojrzałe, są duże, jedna jagoda może osiągnąć wagę średnio dwóch gramów. Są kuliste, jednowymiarowe, koloru czarnego z lekko brązowawym odcieniem. Powierzchnia owocu lekko błyszcząca. Wewnątrz jagód znajduje się średnia ilość średnich i małych nasion. Powierzchnia owocu pokryta jest cienką i delikatną skórką. Przerwa między tymi jagodami jest sucha. Smakują słodko, z niewielką domieszką kwasowości, mają posmak deserowy i dość bogaty aromat. Kielich jest dość mały, odpada. Szypułka jest krótka, lekko owłosiona i jasnozielona. W swoim składzie chemicznym jagody zawierają: suche substancje rozpuszczalne od 11 do 15,8 procent, ilość cukrów od 6,4 do 8,9 procent, kwasy miareczkowe od 2,1 do 3,6 procent, witaminę C (kwas askorbinowy) 81 miligramów na 100 gram produktu, pektyny 1,1 proc.

Główne cechy wyróżniające ten podgatunek to wysoka odporność na mróz, samopłodność (48 proc.), dobra odporność na choroby grzybowe, wysoki plon (ok. 9 ton z hektara).

Zalety i wady

Pomimo wszystkich swoich doskonałych cech i cech, ta odmiana ma swoje pozytywne i negatywne cechy. Jego główne zalety to:

• - Duże owoce w stanie dojrzałym.
• - Smak deseru.
• - Doskonała zdolność do regeneracji.
• - Prosta i łatwa reprodukcja.
• - Odporność na powszechne choroby grzybicze.

Wady odmiany można nazwać jej niewystarczającą odpornością na atak tak niebezpiecznych i pospolitych szkodliwych owadów, jak mszyce żółciowe, roztocza nerkowe, a także choroba leszczyny.