Digitalis (Digitalis)

Digitalis to zioło, które jest również biologicznie określane jako naparstnica. Od dawna uważany był za pełnoprawnego przedstawiciela rodziny Podorożnikowów, ale wcześniej był uważany za typowego przedstawiciela rodziny Norichnikow. Rodzaj obejmuje ponad trzydzieści różnych gatunków. W naturze roślina ta najczęściej występuje w basenie Morza Śródziemnego, a także w Europie, Afryce Północnej i Azji Zachodniej. Na Kaukazie występują cztery rodzaje naparstnicy, a dwa gatunki doskonale zakorzeniają się w europejskiej części Rosji, a także w zachodniej Syberii. Naparstnica to roślina, która dobrze rośnie na obrzeżach lasów lub polanach, a także na łąkach i krzewach.

W tym artykule omówimy bardziej szczegółowo cechy naparstnicy, jak ją hodować i przeszczepiać. Porozmawiajmy o aspektach pielęgnacji rośliny, a także o tym, jak rozmnażać naparstnicę. Interesujące będą informacje o gatunkach i odmianach naparstnicy, a także o pozytywnych i negatywnych właściwościach tej rośliny.

Artykuł zainteresuje zarówno doświadczonych ogrodników, jak i tych, którzy dopiero rozpoczynają swoją działalność ogrodniczą i kwiaciarską, dlatego zbiera wszelkie informacje o tak interesujących roślinach.

Digitalis: opis rośliny i jej cechy

Naparstnica to bardzo popularne zioło, które jest również wieloletnią rośliną. Na terenie zachodniej części Morza Śródziemnego modne jest znajdowanie naparstnicy w postaci półkrzewu, a czasem można znaleźć formy krzewów tej samej rośliny.

Pędy rośliny są dość twarde, rozgałęzione, ich wysokość może wahać się od trzydziestu centymetrów do półtora metra. Blaszki liściowe są solidne, zielonkawe, mogą mieć kształt lancetowaty lub już lekko podłużny. Są dość ostre, mogą stopniowo przesuwać się również w okolice przylistków, co wygląda bardzo atrakcyjnie i ciekawie, ozdobnie.

Wierzchołkowe kwiatostany racemozy, mogą być jednostronne lub obustronne. Składają się z dużej liczby kwiatów o nieregularnych kształtach. Są zabarwione głównie na jasnoczerwono lub żółto. Są też kolory fioletowe, ale tutaj wiele zależy wyłącznie od gatunku i odmiany naparstnicy.

Same kwiaty mają kształt dzwonka. Zawierają specjalne urządzenie, do którego zwykle zabiera się owady - muchy i trzmiele, osy lub pszczoły, które są owadami zapylającymi. Owad pobiera pyłek z naparstnicy i przenosi go na innego owada. Tak przebiega interesujący proces zapylania. Kwitnienie zwykle rozpoczyna się w czerwcu, ale kończy się w pierwszych tygodniach wiosny. Różni się nie tylko obfitością, ale oczywiście czasem trwania.

Również naparstnica tworzy owoc, a wewnątrz niej znajduje się duża liczba małych nasion, zabarwionych na brązowo. Co więcej, nawet jeśli nasiona zostaną zebrane, a nie wysiane natychmiast, zachowają swoje właściwości kiełkowania przez kolejne dwa do trzech lat. Jeden krzew naparstnicy może wyprodukować średnio około dwóch milionów nasion.

Tak czy inaczej, absolutnie każda odmiana i rodzaj naparstnicy to rośliny trujące, dlatego lepiej nie sadzić ich w obszarach, w których może występować duża koncentracja dzieci, ponieważ może to prowadzić do złożonych zatruć pokarmowych i reakcji alergicznych, oraz ciało dziecka jest najbardziej podatne na niego.

Istnieje kilka różnych gatunków naparstnicy, które świetnie nadają się do uprawy jako rośliny ozdobne. I istnieją odmiany i niektóre rodzaje naparstnicy, których celem jest działanie medyczne i medyczne na organizm ludzki.

Skład liściastych części takich odmian i gatunków zawiera substancję zwaną glikozydem, która jest stosowana w medycynie nietradycyjnej i tradycyjnej. Taka roślina wyróżnia się tym, że jest wystarczająco odporna na różne mrozy, ekstremalne temperatury, silne susze, a także ogólnie, jeśli mówimy o pielęgnacji, tej rośliny nie można nazwać zbyt kapryśną i wymagającą. Są chwile, ale wszystkie są w mocy nawet tej kwiaciarni i ogrodnika, która nie ma jeszcze wystarczającego doświadczenia w uprawie naparstnicy lub jakichkolwiek innych roślin zielnych.

Jak uprawia się kwiat naparstnicy metodą sadzonkową

Naparstnica może być uprawiana przez sadzonki. Siew na sadzonki planowany jest na około drugą połowę marca. W takim przypadku nasiona należy wcześniej namoczyć. Aby to zrobić, należy je ostrożnie podlewać wodą o temperaturze pokojowej, a wodę wymienia się co pięć do sześciu godzin, aby nie zaczęły się w niej namnażać szkodliwe bakterie i mikroelementy.

Czas moczenia to tydzień, a jeśli będziesz przestrzegać wszystkich zasad, zwłaszcza przy zmianie wody, nasiona będą gotowe. Są one rozprowadzane na samej powierzchni mieszanki glebowej, a następnie posypywane bardzo cienką warstwą piasku. Pojemnik na górze należy przykryć folią szklaną lub plastikową, a także przenieść w cieplejsze miejsce, gdzie oświetlenie będzie stabilne, rozproszone i bardzo miękkie.

Sadzonki mogą zacząć wschodzić po około dwóch tygodniach od wysiania nasion w pojemniku. Na początku ogrodnikowi może się wydawać, że sadzonki rozwijają się bardzo wolno lub w ogóle nie dają żadnych rezultatów we wzroście i rozwoju. Ale to tylko ogólne wrażenie. Następnie, gdy na sadzonkach uformują się pierwsze prawdziwe blaszki liściowe, roślina będzie już gotowa do zerwania nasadzeń.

Siedzą albo w osobnych kubkach, albo w pojemnikach większych niż poprzednie. A między sadzonkami obserwuje się odległość od siedmiu do dziesięciu centymetrów. Opieka nad sadzonkami naparstnicy jest niezwykle łatwa. Wystarczy regularnie podlewać, gdy mieszanka glebowa nieco wysycha, a także po każdym podlewaniu lekko spulchniać podłoże.

Sadzonki należy również chronić przed przeciągami, silnymi wiatrami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. W przeciwnym razie doprowadzi to do pogorszenia stanu sadzonek, w wyniku czego po prostu nie będą w stanie normalnie się rozwijać.

Około dwóch tygodni przed wysłaniem naparstnicy na otwarty teren sadzonki powinny zostać utwardzone. Dzięki tym zabiegom roślina znacznie szybciej przystosowuje się do warunków otwartego terenu, do warunków ogrodu. Aby to zrobić, codzienne pojemniki z sadzonkami są wynoszone na balkon lub loggię, a sadzonki można również wyjmować bezpośrednio na ulicę.

Czas trwania procedury musi być stale wydłużany, a sadzenie rośliny na otwartym terenie jest zalecane po tym, jak mogą przebywać na świeżym powietrzu przez kilka dni, a jednocześnie nie reagują w ogóle na takie zmiany temperatury powietrza, w ogólny klimat. Będzie to oznaczać, że roślina w końcu się zaadaptowała, a zatem na otwartym polu będzie się czuła prawie całkowicie bezpiecznie.

Naparstnica: sadzenie w otwartym terenie

W otwartym terenie roślinę sadzi się dokładnie po zminimalizowaniu zagrożenia przymrozkami powrotnymi. Dotyczy to zwłaszcza wiosny, od końca maja do pierwszych dni czerwca. Od tego czasu pogoda w końcu się ustabilizowała w różnych regionach naszego kraju.

Kiedy nadejdzie czas sadzenia, na sadzonkach powinno uformować się od pięciu do sześciu pełnoprawnych liści. Jednocześnie gleba powinna być wystarczająco dobrze rozgrzana, aby roślina czuła się komfortowo i bezpiecznie.

Jeśli chodzi o miejsce do sadzenia naparstnicy, powinno być nie tylko otwarte, ale także dobrze oświetlone. Ale jednocześnie warto od razu dokonać rezerwacji – naparstnica będzie się świetnie czuła nawet w bardzo lekkim zacienieniu. Rośliny te są na ogół dość odporne na to, więc nie przejmuj się tym zbytnio, jeśli nagle pojawi się cień.

Miejsce, które znajduje się pod drzewami grupy liściastej, w ogóle nie nadaje się do sadzenia naparstnic. Ponieważ w glebie iw kręgu przy pniu wilgoć gromadzi się w takich drzewach. Może zbyt długo zwlekać, a to nie pasuje do samej naparstnicy. Roślina może się zamoczyć, system korzeniowy może zacząć gnić, a to już jest powód, dla którego w ogóle nie ma kwitnienia.

Niepożądany również w przypadku liści naparstnicy, które odlatują z drzew wraz z nadejściem jesieni. Zasadniczo te warunki są jedynymi wymaganiami ze strony naparstnicy. W przeciwnym razie pozostaje całkowicie bezpretensjonalną i absolutnie korzystną rośliną, która nie sprawi ogrodnikowi niepotrzebnych kłopotów, a tym bardziej kłopotów.

Gleba do sadzenia naparstnicy musi koniecznie być bardzo pożywna i luźna, a także przepuszczalna i wentylowana. Jednocześnie wilgoć w glebie w żadnym wypadku nie powinna ulegać stagnacji, w przeciwnym razie może prowadzić do raczej smutnych konsekwencji.

Witryna powinna być z reguły przygotowana z wyprzedzeniem. Aby to zrobić, jest starannie wykopany, głębokość to jeden bagnet łopaty. Materia organiczna jest wprowadzana do gleby - idealny jest kompost lub humus. Około jednego metra kwadratowego wykopanej powierzchni będzie wymagało od czterech do pięciu kilogramów materii organicznej.

Podczas sadzenia sadzonek naparstnicy obserwuje się odległość między krzewami od 15 do 20 centymetrów. Ale jeśli naparstnica zostanie posadzona w kilku rzędach, odległość między rzędami powinna wynosić około trzydziestu centymetrów.

Kiedy strona jest całkowicie gotowa, robi się na niej dziury. Ich wielkość może być nieco większa niż wielkość systemu korzeniowego wytworzonego w materiale sadzeniowym. Ponadto rośliny ze szklanek są bardzo ostrożnie przenoszone bezpośrednio do otworów. Jednocześnie gliniana bryła powinna być bezpieczna i zdrowa, ponieważ od tego w dużej mierze zależeć będzie przyszły stan rośliny.

Jeśli sadzonki znajdują się we wspólnym pojemniku, należy je stamtąd wyjąć bardzo ostrożnie i ostrożnie, jakby to była praca jubilerska. A następnie wraz z glebą sadzonki umieszcza się już w przygotowanych otworach.

Gdy naparstnicę sadzimy w otwartym terenie, powierzchnię gleby należy lekko ubić dłońmi, a rośliny zwilżyć ciepłą, osiadłą lub przefiltrowaną wodą.

W pierwszym roku naparstnica wykształci stabilną rozetę liści. A pierwsze kwitnienie nadejdzie dopiero w przyszłym sezonie, więc bądź cierpliwy, aby roślina nabrała siły i dała doskonały efekt dekoracyjny.

Oczywiście wiele zależy tylko od samego ogrodnika, dlatego powinien być niezwykle ostrożny i ostrożny w swojej pracy, a wtedy roślina poczuje się bezpieczna, zademonstruje doskonałe wyniki wzrostu, rozwoju i kwitnienia.

Podstawowe środki pielęgnacyjne

W warunkach ogrodowych naparstnicę uprawia się dokładnie tak samo, jak wiele innych roślin przeznaczonych do sadzenia w ogrodzie. Kwiat musi czasami zostać odchwaszczony, gleba wokół niego musi zostać poluzowana, chwasty muszą zostać usunięte, a roślinie należy również zapewnić na czas wilgoć, opatrunek wierzchni, a krzewy należy leczyć przed możliwymi szkodnikami lub chorobami.Odbywa się to zwykle zgodnie z opracowanym planem lub w razie potrzeby, ale w żadnym wypadku nie należy zapominać o tych czynnościach.

Do podlewania naparstnica stoi tylko wtedy, gdy panuje sucha i nadmiernie sucha pogoda. Jeśli latem pada regularnie, roślina jako całość może obejść się bez dodatkowej wilgoci. Kiedy deszcz minie lub roślina jest podlewana, zaleca się bardzo ostrożnie koło pnia poluzować... Co więcej, rozluźnienie nie powinno być zbyt głębokie, ale lekkie.

System korzeniowy naparstnicy jest poziomy iz tego powodu znajduje się bardzo, bardzo blisko powierzchni gleby. Należy więc być bardzo ostrożnym podczas rozluźniania, ponieważ istnieje duże ryzyko dotknięcia systemu korzeniowego i spowodowania jego wielokrotnych uszkodzeń mechanicznych.

Przez cały sezon wegetacyjny karmienie należy przeprowadzić raz lub dwa razy, wszystko zależy od ogólnego stanu sadzenia. Do żywienia stosuje się te same kompleksy mineralne i nawozy w postaci płynnej, jak w przypadku wielu innych upraw ogrodniczych.

Roztwór minerałów należy wymieszać z wodą, a następnie podlać powstałą mieszaniną. Aby kwitnienie trwało dłużej niż podany okres, a krzewy pozostały tak samo efektowne i dekoracyjne do jesieni, warto natychmiast odciąć te gałęzie, które zdążyły uschnąć lub wyschnąć.

Warto też usuwać już więdnące kwiatostany. Z ich powodu roślina nie może już normalnie funkcjonować. Zabierają mu trochę witalności i energii, a to w szczególny sposób wpływa właśnie na zewnętrzne cechy naparstnicy, na jej górnej, gruntowej, raczej dekoracyjnej części.

Przenosić - proces jest dość prosty, ponieważ system korzeniowy naparstnicy ma położenie poziome i nie jest tak trudno go wydobyć z gleby. Krzew jest ostrożnie wykopywany z ziemi, a następnie umieszczany w przygotowanej wcześniej dziurze. W takim przypadku najlepiej jest zwiększyć rozmiar nowego dołka niż system korzeniowy rośliny. Ponieważ będzie musiał rosnąć gdzieś dalej, co oznacza, że ​​powinno być przynajmniej trochę miejsca, ale więcej.

Kiedy krzaki zostaną ostatecznie przesadzone, należy je bardzo ostrożnie podlać, a to będzie oznaczać, że procedura przesadzania jest zakończona. Jak widać, nie ma w tym nic skomplikowanego, zwłaszcza jeśli przestrzegasz najbardziej elementarnych zasad techniki rolniczej.

Choroby i szkodniki

Najczęściej naparstnicy cierpią na plamienie, a także mozaiki wirusowe, zgniliznę i mączniaka prawdziwego. Jeśli krzew jest bardzo dotknięty plamieniem, a ogrodnik nie zauważył tego od razu, a także jeśli na krzaku znaleziono wszystkie objawy mączniaka prawdziwego, wówczas ten krzew należy wykopać z miejsca i spalić. A rośliny pozostałe na terenie należy potraktować roztworem na bazie fungicydów, przygotowując go zgodnie z instrukcją.

Warto również pamiętać, że takie choroby wirusowe jak mozaika, gnicie szypułek, zgnilizna korzeni to choroby, których w ogóle nie można leczyć. Dlatego krzewy są również usuwane z gleby i niszczone, aby choroba nie rozprzestrzeniała się dalej.

Również naparstnicę mogą wybrać różne rodzaje mszyc. W zasadzie możesz się go pozbyć. Aby to zrobić, roślinę należy leczyć lekami, takimi jak Antitlin, Biotlin lub Iskra, ponieważ są uważane za najskuteczniejsze, a jednocześnie dość budżetowe środki w nowoczesnym ogrodnictwie i kwiaciarstwie.

Ogrodnik musi również pamiętać, że owady ssące, takie jak mszyce, są nosicielami bardzo niebezpiecznych wirusów i grzybów, więc z mszycami należy się zająć dokładnie wtedy, gdy ogrodnik zauważy pierwsze oznaki ich pojawienia się. Ogólnie rzecz biorąc, oczywiście, aby tak się nie stało, naparstnica musi być regularnie badana, aby monitorować wszelkie zmiany zachodzące w jej cechach zewnętrznych.

Bardzo ważne jest, aby na czas przeprowadzać środki zapobiegawcze i zabiegi, obserwować techniki rolnicze i środki pielęgnacyjne. W końcu to jedyny sposób na ochronę rośliny przed szkodnikami i bakteriami oraz oczywiście przed chorobami.

Przygotowanie do zimy

Jak już powiedzieliśmy, system korzeniowy naparstnicy znajduje się dość blisko samej powierzchni gleby i pod tym względem zdarzają się sytuacje, w których korzenie mogą być po prostu nagie, odsłonięte. Jeśli tak się stanie, to w okresie jesiennym odsłonięte korzenie należy posypać żyzną glebą, a wtedy roślina nie ucierpi podczas zimowania.

Byliny tego rodzaju, a także odmiany wieloletnie, wyróżniają się tym, że mają wysoki poziom mrozoodporności. Ale jeśli nagle zima jest zimna, ale zupełnie nie śnieżna, istnieje duże ryzyko, że kwiat po prostu zamarznie.

Kiedy szypułki zaczynają stopniowo tracić nasycenie kolorów, żółkną, więdną, co sugeruje, że lepiej byłoby je całkowicie odciąć. Rozeta pokryta jest trocinami lub słomą, gałązkami świerkowymi lub już wyschniętymi liśćmi. Póki krzewy są jeszcze młode, zdecydowanie powinny być przykryte na zimę. W przeciwnym razie istnieje duże ryzyko, że po prostu umrą lub zostaną tak zniszczone, że stracą swoje walory dekoracyjne i na pewno przestaną kwitnąć, tak jak wcześniej.

Jak rozmnaża się naparstnica

Możesz propagować naparstnicę za pomocą nasionko (ta metoda różni się na sadzonkową i beznasienną, jest zrozumiałe dlaczego), a także można rozmnażać naparstnicy dzięki zarośniętej źródło odgałęzienia.

Jak wyhodować naparstnicę w sposób sadzonkowy i posadzić ją w ziemi, opisaliśmy już nieco wyżej. Ale jest też opinia doświadczonych ogrodników, że łatwiej jest wyhodować naparstnicę. nieostrożny droga... W takim przypadku wyślij nasiona bezpośrednio na otwarty teren.

Nasiona wysiewa się na otwartym terenie wiosną lub pod koniec kwietnia lub na początku maja. Nasiona przed siewem poddawane są takiemu samemu przygotowaniu, jakbyśmy przygotowywali je do uprawy sadzonek w pojemnikach. Są moczone przez tydzień, co sześć godzin woda zmieniana jest na świeżą.

Na powierzchni nasiona są umieszczane w taki sposób, aby między nimi zachować odległość dwudziestu centymetrów, nie więcej. Samych nasion nie trzeba zakopywać, można je lekko posypać bardzo cienką warstwą ziemi.

Jeśli wiosna jest bardzo chłodna, uprawy można przykryć za pomocą agrofibry lub lutrasilu, który jest sprzedawany w wyspecjalizowanych sklepach dla ogrodników. Jeśli sadzonki okazałyby się bardzo gęste, można je bardzo ostrożnie przerzedzić, rozety okażą się wtedy jeszcze większe, aw przyszłości roślina będzie się rozmnażać w taki sposób, jak samosiew. Zasadniczo cechy samosiewu są czasami najbardziej korzystne, ponieważ ogrodnik oszczędza znaczną część swojego czasu i koncentruje się na tym jako na pozytywnej cechach rośliny.

Ponadto, oprócz metody nasiennej, ogrodnicy stosują rozmnażanie naparstnicy wegetatywnie źródło strzela, a dla wielu ta metoda jest prawie najbardziej podstawowa. Aby to zrobić, warto usunąć pędzle ze wszystkich szypułek, które już zaczęły blaknąć lub wysychać, i pozostawić tylko najgrubsze i najbardziej żywotne, gęste kwiatostany, które później odegrają swoją rolę jako materiał siewny.

Po około trzech tygodniach u podstawy przyciętych szypułek może wyrosnąć kilka małych ząbków podstawnych. Gdy liczba wylotów osiągnie osiem blaszek liściowych, należy je bardzo starannie oddzielić i przesadzić w zupełnie nowe miejsce, gdzie będą się rozwijać w przyszłości.

Pędy zakorzenią się jeszcze przed nadejściem jesieni i wtedy będą dość stabilne zarówno w obliczu zimowych przeciwności, jak i różnych ekstremalnych temperatur. Już z początkiem następnego sezonu będzie można zaobserwować, jak obfite łodygi kwiatowe rosną i jak kwitnie roślina.Ponadto w pełni zachowane są cechy i cechy rośliny rodzicielskiej, co również jest oczywiście bardzo ważne.

Wieloletnia naparstnica: gatunki i odmiany

Poniżej przedstawimy opis niektórych gatunków i odmian naparstnicy, które dziś są szczególnie popularne wśród ogrodników i kwiaciarni, a także które są najczęściej uprawiane, dlatego są dobrze przebadane.

Fioletowa naparstnica

Jej ojczyzną jest Europa – południowa, środkowa i zachodnia. Roślina ta należy do kategorii bylin i coraz częściej jest nadal uprawiana jako roślina dwuletnia. Wysokość tego gatunku naparstnicy wynosi około półtora metra.

Na powierzchni pędów stojących widoczne jest bardzo nieznaczne omszenie. Rozeta składa się z podstawowych blaszek liściowych, wygląda bardzo ciekawie i oryginalnie. Górne liście są wydłużone, występuje na nich również bardzo nieznaczne pokwitanie.

Kwiat jest racemose, jednostronny, osiąga prawie 80 centymetrów długości, składa się z dużych kwiatów, które można malować na różne odcienie - są kremowe i karminowe, różowe i białe, a nawet można zauważyć fioletowe kwiatostany. Wewnątrz korony znajduje się dekoracyjne ciemne pociągnięcie pędzla, a na powierzchni znajdują się bardzo małe włoski. Kwitnienie jest bardzo długie, można się nim cieszyć przez całe lato, a nawet dłużej. Gatunek ten jest uprawiany od bardzo dawnych czasów, dlatego uważany jest za jeden z najlepiej zbadanych, a to jest naprawdę bardzo ważne.

Gatunek ten ma kilka odmian, które również są godne uwagi - są to plamiste, wielkokwiatowe, gloxiniform. Spośród wszystkich wymienionych odmian mieszańcowych najciekawsza jest odmiana gloksynokształtna, a mianowicie odmiana Shirley... Wysokość krzewu dochodzi do półtora metra, kwitnienie jest bardzo długie i atrakcyjne, kwiatostany są jednostronne, składają się głównie z opadających, otwartych kwiatów z plamistym kolorem, wewnątrz mają fioletowy odcień, różowy lub kremowy kolor , wiele zależy od regionu, w którym ta odmiana rośnie i jak ogrodnik się nim opiekuje.

Istnieje inna popularna mieszanka hybrydowa o nazwie Wełna drzewna - szypułki osiągają średnio prawie dwa metry długości - 180 centymetrów. Kwiaty są bardzo duże, ułożone są na szypułce w prostej spirali, co wygląda bardzo ciekawie.

Inną popularną mieszanką jest Peloric... Wysokość szypułki również wynosi średnio 180 centymetrów. Jednocześnie znajdują się na nim również duże kwiaty - są nimi dosłownie pokryte. Odmiana jest jednobarwna, selektywna, zwana również Różowym Szampanem. Jego wysokość zwykle waha się od jednego metra do 120 centymetrów, jego wygląd jest bardzo efektowny, godny uwagi ogrodników. Ponadto odmiana jest całkowicie bezpretensjonalna, dzięki czemu przy najmniejszym czasie i kosztach fizycznych można uzyskać roślinę, która zachwyci oko absolutnie każdego hodowcy.

Naparstnica wielkokwiatowa

Jeśli chcesz spotkać ten gatunek w jego naturalnych warunkach, to powinieneś udać się do Europy Zachodniej. Naparstnicę wielkokwiatową można znaleźć również w europejskiej części naszego kraju, na Ukrainie iw basenie Morza Śródziemnego.

Wysokość tego gatunku nie przekracza 120 centymetrów, liście są podłużne, lancetowate, mają bardzo lekkie pokwitanie. Pokwitanie znajduje się na żyłach, a także wzdłuż krawędzi ulotki. Opadające kwiatostany racemose składają się z kwiatów o długości około sześciu centymetrów, pomalowanych na jasnożółty odcień. Wewnątrz samej korony znajdują się wyraźne brązowe żyły.

Zewnętrzna powierzchnia kwiatu również pokryta jest bardzo lekkim pokwitaniem, wszystko to wygląda naprawdę bardzo interesująco i atrakcyjnie. Uprawa tego gatunku rozpoczęła się około 1561 r., dlatego gatunek został również dość dobrze zbadany.Naprawdę cieszy się niesamowitą popularnością, dlatego warto zwrócić na niego uwagę, ponieważ ta roślina może być ozdobą każdego miejsca.

Naparstnica zardzewiała

To jeden z najatrakcyjniejszych i najpiękniejszych widoków, jakie kiedykolwiek spotkasz. Wysokość buszu może być inna - może wynosić 70 centymetrów i może osiągnąć 120 centymetrów. Są też takie okazy, które osiągają wysokość dwóch metrów, a jednocześnie wyglądają bardzo schludnie.

Liście mogą być nagie lub lekko owłosione, podłużne, lancetowate. Kwiaty mają około czterech centymetrów długości, bardziej przypominają kształt orchidei. Jednocześnie ich dolna warga jest jeszcze bardziej wyraźna i oczywiście bardzo się wyróżnia. Kwiaty są pomalowane na różne odcienie. Są żółtawo-szare, które zamieniają się w rdzawo-złoty odcień i żółtawe z różowym odcieniem.

W każdym razie rośliny wyglądają bardzo atrakcyjnie, a kwiatostany ze względu na kolor są dość niezwykłe. Wewnętrzna powierzchnia korony pokryta jest żyłkami, które mogą być zabarwione na brązowo, czerwonawo lub liliowo.

Kwiaty tego gatunku są częścią dużych kwiatostanów racemicznych, a jednocześnie wyglądają niezwykle dekoracyjnie i atrakcyjnie. Naprawdę przyciągają wzrok wielu ogrodników i odwiedzających ich działki przydomowe.

Kwitnienie rozpoczyna się w połowie czerwca i trwa do około sierpnia, a uprawę tego gatunku rozpoczęto pod koniec XVI wieku. Teraz wiadomo o nim wystarczająco dużo informacji, dzięki czemu zakład jest również mile widzianym gościem na każdej stronie. Łatwo o niego dbać, otrzymując w zamian wspaniałe ozdobne kwiatostany i te same atrakcyjne krzewy.

Wełniana naparstnica

Gatunek ten, mimo że jest uprawiany, w przeciwieństwie do wszystkich innych, jest raczej pospolity. Na wolności najczęściej naparstnicę wełnianą można znaleźć w Mołdawii. Roślina jest w dużej mierze uprawiana ze względu na jej właściwości lecznicze. Jednocześnie oczywiście ma też inne pozytywne cechy, których po prostu nie można zignorować.

Szypułka rośliny jest pojedyncza, kwitną na niej raczej małe kwiaty, które są pomalowane na żółto-brązowy odcień, a na płatkach widoczne są również cienkie fioletowe żyłki.

Cała oś kwiatostanu pokryta jest bardzo gęstym pokwitaniem, a nazwa tego typu naparstnicy jest ściśle związana z tą charakterystyczną cechą. Roślina zaczyna kwitnąć w lipcu i trwa około półtora miesiąca. Kwitnienie jest dość stabilne i interesujące. Mimo to roślina ta jest popularna właśnie ze względu na swoje właściwości lecznicze, a nie dlatego, że może wyglądać nieco bardziej elegancko niż niektóre inne standardowe nasadzenia ogrodowe.

Żółta naparstnica

W warunkach naturalnych gatunek ten występuje częściej w południowo-zachodniej części kontynentu europejskiego. Wysokość buszu waha się od 80 centymetrów do jednego metra. Na pędach nie ma pokwitania, podobnie jak na liściach podłużnych lub owalnych.

Kwiaty, zgodnie z nazwą, są koloru żółtego, ich długość wynosi około 2,5 centymetra. Samo kwitnienie zaczyna się nieco później niż u innych gatunków - w lipcu. Roślina uprawiana również od końca XVI wieku, najpopularniejszą z całej linii odmianowej tego gatunku jest odmiana o nazwie Gelb Janus - kolor jego kwiatów jest żółtawy, a sama roślina jest całkowicie bezpretensjonalna, dzięki czemu może przetrwać i pokazać swoje dekoracyjne maksimum nawet tam, gdzie w zasadzie początkowo nie ma doskonałych warunków dla tej rośliny.

Również takie rodzaje naparstnicy są uprawiane jako ciemne (niewyraźne), Tapsi oraz Merton, naparstnica Nevada, orzęsy i niektóre inne formy i gatunki należące do kategorii hybryd. Wszystkie różnią się od siebie wielkością i kształtem, ale każdy może przyciągnąć ogrodnika czymś, czego tak długo szukał w nasadzeniach, aby ozdobić swoją działkę.

Przydatne właściwości naparstnicy i szkody

Od czasów starożytnych wielu uzdrowicieli i lekarzy używało naparstnicy do leczenia chorób klatki piersiowej i jamy brzusznej. A także naparstnica doskonale pomogła przy obrzękach i epilepsji. Za jego pomocą można było złagodzić ból, zwłaszcza jeśli dana osoba cierpiała na choroby skóry.

Naparstnica dobrze poradziła sobie również z niedrożnością jelit i oczyściła organizm człowieka. Niemniej jednak, jeśli nagle lekarz lub sama osoba nieprawidłowo obliczyła dawkę, doprowadziło to do tego, że osoba mogła zostać sprowokowana do zatrucia, zaczęły się wymioty i biegunka. Czasami obserwowano również zgony z tego powodu, aczkolwiek dość rzadko, ale się zdarzały.

Od około XVIII wieku naparstnica wykorzystywana jest jako element medycyny tradycyjnej. W tym czasie znaleziono już jeszcze bardziej niezwykłe właściwości tej rośliny. Na przykład liście były najbardziej użytecznym surowcem leczniczym. Zawierały ogromną ilość pierwiastków śladowych, witamin, które współistniały również z substancjami biologicznie czynnymi. Podsumowując, miały niesamowicie pozytywny wpływ bezpośrednio na ludzkie ciało, jeśli dotknęło go jakaś choroba.

Digitalis został użyty do wzmocnienia ścian naczyń krwionośnych, poprawy ukrwienia mięśni i tkanek, normalizacji hemodynamiki organizmu, pozbycia się miażdżycy, a także migotania przedsionków, które może pojawić się u osoby nawet w bardzo młodym wieku, oraz ta choroba jest jedną z najniebezpieczniejszych.

Zwykle, aby uzyskać surowce lecznicze, używają wełnisty naparstnica... Z rośliny można wyekstrahować wystarczającą ilość kwasów organicznych i mikroelementów. A z liści wytwarza się proszek, który dodaje się do produkcji świec i tabletek.

W medycynie alternatywnej najczęściej stosuje się nalewkę z tej właśnie rośliny, która ma wiele pozytywnych właściwości i składników.

Oczywiście nie zapominaj, że naparstnica zawiera również trucizny, które mogą być niebezpieczne dla życia i zdrowia, ale tylko wtedy, gdy sam człowiek bezmyślnie używa tej rośliny i nie przestrzega żadnych norm. Samoleczenie tą rośliną jest również całkowicie wykluczone. W końcu, jeśli niewłaściwe jest wydobywanie z niego przydatnych substancji, naparstnica może dosłownie zabić osobę.