Doronicum

Doronicum jest kwitnącą byliną i należy do rodziny Astrov. Rośnie samodzielnie w górach Eurazji, na wysokości około 3000 m n.p.m., rośnie również na obszarze o umiarkowanym klimacie. Tę roślinę, a raczej jeden z jej gatunków, można znaleźć w Afryce. Obecnie kwiaty Doronicum obejmują około 50-70 różnych gatunków. A roślina otrzymała swoją nazwę na cześć trującej rośliny niewiadomego pochodzenia, przetłumaczonej z języka arabskiego. Uprawa tej rośliny rozpoczęła się w XVI wieku i od tego czasu doronicum zyskuje coraz większą popularność i popularność wśród hodowców kwiatów i ogrodników, przede wszystkim ze względu na bezpretensjonalność w pielęgnacji i uprawie oraz walory dekoracyjne.

Doronicum: opis i cechy

Doronicum: zdjęcie kwiatów

Doronicum to roślina wieloletnia, obdarzona liśćmi przyziemnymi, naprzemiennie ułożonymi i okrywającymi łodygi. Kwiatostany-kosze mają kształt półkuli lub szerokiego dzwonu, które są zebrane w tarcze po 3-6 sztuk, choć można też zobaczyć pojedyncze. Płatki kwiatostanu tworzą 2-3 rzędy. Kwiaty doronicum w środku są rurkowate i dwupłciowe, żółte i ułożone w kilka rzędów. Ponadto kwiaty trzciny wzdłuż brzegów są żeńskie i tworzą jeden rząd, są żółte. Owocem tej rośliny jest tępy niełupek o żebrowanej strukturze o podłużnym kształcie.

Doronicum: rośnie z nasion

Siew

Za najbardziej niezawodny i powszechny sposób uprawy tej rośliny uważa się uprawę od nasion doronicum przez sadzonki. Chociaż nasiona doronicum można wysiewać bezpośrednio na otwartą przestrzeń i robią to tuż przed zimą, późną jesienią lub w maju. Siew odbywa się na sadzonkach w kwietniu, w tym celu mieszankę gleby wlewa się do oddzielnych pojemników, które składają się z torfu i piasku, w stosunku jeden do jednego. 2-3 nasiona doronicum wysiewa się w jednym pojemniku, po czym uprawy przykrywa się szkłem lub folią i umieszcza w miejscu osłoniętym od bezpośredniego światła słonecznego, ponieważ sadzonki wymagają rozproszonego światła słonecznego. Nie ma trudności w pielęgnacji sadzonek. Wystarczy okresowo go przewietrzyć i usunąć kondensat powstały z górnej części folii lub szkła. W razie potrzeby wymagane jest również zwilżenie gleby przez opryskiwanie.

Zasady pielęgnacji sadzonek rośliny doronicum

Przy dobrych warunkach i odpowiedniej pielęgnacji pierwsze sadzonki można zobaczyć już po około 14 dniach wysiewu. Następnie schronienie przed sadzonkami jest usuwane i przestawiane w najbardziej nasłonecznione miejsce, ale nadal warto unikać dalszego bezpośredniego światła słonecznego. Przy dość małym i słabym świetle naturalnym uciekają się do pomocy specjalnych świetlówek lub fitolamp, które są instalowane na wysokości około 23 cm od pojemników. Konwencjonalne lampy w ogóle się do tego nie nadają, ponieważ mają cechę przegrzanie, a ich promienie nie przyniosą wszystkim korzyści roślinom. Ponadto, gdy rośliny osiągną wysokość około 4 centymetrów, zaczynają je przerzedzać. W każdym pojemniku pozostaje tylko jedna, najsilniejsza i najzdrowsza sadzonka, podczas gdy pozostałe są cięte ostrymi nożycami ogrodowymi na poziomie gruntu.Aby krzaki były bardziej obszerne i bujne, uciekają się do takich środków: podczas gdy na sadzonkach tworzą się 3-4 liście, zaczynają szczypać.

Doronicum: sadzenie w otwartym terenie

Żółty doronicum: zdjęcie kwiatu

Kiedy sadzić doronicum?

Sadzenie sadzonek na otwartej przestrzeni odbywa się w czasie, gdy mrozy nie są już zapowiadane, a pogoda jest ciepła. Najczęściej jest to koniec maja lub pierwsza połowa czerwca. Przed sadzeniem sadzonek, po około pięciu dniach, zaczynają twardnieć sadzonki. Aby to zrobić, sadzonki są wyprowadzane codziennie, ze stopniowym wzrostem czasu spędzanego na świeżym powietrzu. Sadzonkom na samym początku należy zapewnić dobre schronienie przed silnymi wiatrami, bezpośrednim nasłonecznieniem i opadami.

Zasady sadzenia wieloletnich Doronicum

Żółta roślina doronicum jest uważana za kochającą światło, chociaż może z powodzeniem rosnąć w zacienionym obszarze. Aby kosze kwiatostanów były bardziej obszerne, do sadzenia tej astenii wybiera się miejsce z półcieniem. Warto jednak wiedzieć, że rosnąc obok pnia drzewa doronicum będzie rosło i rozwijało się dość słabo. Gleba w miejscu sadzenia powinna być dobrze nawilżona i luźna. Po wybraniu miejsca dla tej rośliny należy wykopać ten obszar o przybliżonej głębokości 25 cm, a także dodać obornik do tej ziemi. W okresie sadzenia warto pamiętać o tym, że po ok. 2-3 latach kępy krzewów urosną bardzo mocno i mogą mieć średnicę ok. 50 cm, a nawet więcej. Dlatego między otworami do sadzenia należy zachować odległość około 50 centymetrów. Dołek należy wykonać o takiej średnicy i głębokości, aby roślina bez problemu zmieściła się w nim wraz z grudką ziemi. Po zejściu na ląd powierzchnia ziemi jest starannie zagęszczana i dobrze rozsypana.

Doronicum: pielęgnacja na zewnątrz

Doronicum: zdjęcie kwiatu

Uprawa doronicum nie nastręcza szczególnych trudności, poradzi sobie z tym nawet początkujący. Okres kwitnienia tej rośliny występuje dwukrotnie w ciągu jednego sezonu. Po raz pierwszy doronicum kwitnie na wiosnę, a najobficiej i bujniej, za drugim razem roślina ta barwi się od lipca do końca sierpnia. Aby zachować walory dekoracyjne rośliny, strzałkę rośliny należy usunąć po jej wyblaknięciu.

Podlewanie

Wieloletnia roślina Doronicum wymaga częstego i stałego podlewania, ponieważ jej korzenie znajdują się raczej powierzchownie. Ale tylko to musi być zrobione inteligentnie i ostrożnie, aby nie powstała stagnacja wilgoci, w przeciwnym razie doronicum może bardzo cierpieć. Podlewanie tego kwiatu odbywa się za pomocą osiadłej ciepłej wody, która była podgrzewana przez cały dzień pod słońcem. Spulchnianie gleby należy również przeprowadzić na tyle ostrożnie, aby przypadkowo nie uszkodzić korzeni, dlatego radzimy ręcznie odchwaszczać teren w pobliżu rośliny. Doświadczeni hodowcy radzą mulczować powierzchnię ziemi zrębkami, skoszoną trawą lub wiórami drzewnymi, aby wilgoć w ziemi mogła utrzymywać się przez dłuższy czas, a także spowolnić wzrost chwastów, a ponadto nie powstanie w tym skorupa miejsce.

Nawóz

Na samym początku sezonu wegetacyjnego i tuż przed kwitnieniem rośliny są nawożone w płynie kompleksem organicznym lub mineralnym.

- Zabieg odmładzania krzewów

Na przełomie września i października przeprowadzany jest zabieg odmładzania kwiatów doronicum. W tym celu stosuje się podział krzewów. Wprawdzie roślina ta może całkiem dobrze rosnąć w tym samym miejscu przez wiele lat, ale po pewnym czasie można zauważyć, że koszyczki kwiatostanów stały się znacznie mniejsze, a stare gałązki zamierają w środku krzewu, który naturalnie ma bardzo zły wpływ na walory dekoracyjne doronicum.Początkowo ostrożnie wykopują roślinę z ziemi, po czym dzielą ją na kilka części, które następnie zostaną sadzone w innym miejscu w różnych otworach do sadzenia. Często ta procedura jest przeprowadzana raz na trzy lata. Ale jeśli chcesz, aby kwiatostany tej rośliny zawsze pozostały duże, warto co roku ją odmładzać. Przed zimowaniem nie należy izolować takiej rośliny.

Choroby i szkodniki

Najczęściej mszyce i wciornastki lubią atakować roślinę doronicum. Są to dość szkodliwe i niebezpieczne owady, które wysysają sok z kwiatu. Jeśli zauważysz paski lub plamy o żółtawym odcieniu na liściach, a także deformację lub całkowitą śmierć kwiatostanów, powinieneś wiedzieć, że te szkodniki odwiedziły twoją roślinę. Do ich zwalczania stosuje się procedurę opryskiwania środkami owadobójczymi, takimi jak Actellik lub Karbofos. Ale najpoważniejszym zagrożeniem dla tej rośliny są ślimaki, które zjadają liście doronicum. Aby zapobiec pojawieniu się tych szkodników, zmieloną ostrą paprykę należy wlać w miejsce, w którym kwiat rośnie w małej warstwie.

Oprócz szkodników roślina doronicum może wyprzedzić niektóre infekcje, takie jak rdza, szara zgnilizna, mączniak prawdziwy. Najczęstszą przyczyną infekcji jest niewłaściwa i niskiej jakości opieka lub złe warunki pogodowe. Aby zapobiec zakażeniu chorobami o charakterze grzybiczym, należy przestrzegać prawidłowego reżimu nawadniania (upewnij się, że nie ma przesuszenia gleby, ale także nie pozwoli na nadmiar wilgoci w pobliżu systemu korzeniowego), terminowe odchwaszczanie z chwastów. Jeśli zostaną znalezione rośliny zakażone szarą zgnilizną, należy je natychmiast usunąć z ogrodu kwiatowego i unieszkodliwić przez spalenie. Gdy żółty doronicum jest zainfekowany mączniakiem i rdzą, procedurę opryskiwania roztworami Topaz i Oxychoma stosuje się do 4 razy. A najważniejszą rzeczą, na którą chciałbym zauważyć, jest to, że ten kwiat jest zarażony chorobami grzybiczymi, najczęściej w tych miejscach wzrostu, w których świeży obornik jest regularnie wprowadzany do ziemi.

Bylina doronicum: odmiany

Rozważ najpopularniejsze i popularne odmiany Doronicum wśród kwiaciarni.

• Doronicum austriackie. Ojczyzną tej odmiany jest Morze Śródziemne. Ta roślina może dorastać do wysokości 70 centymetrów i ma proste gałęzie, które rozgałęziają się u góry. Lisy mają kształt owalny i podłużny kształt na szczycie pędów. Kwiatostany są corymbose i składają się z koszy o jasnożółtym kolorze, mogą mieć średnicę pół centymetra. Uprawiają tę odmianę od odległego 1584 roku.

• Doronicum Ałtaj... Odmiana ta przybyła do nas z Azji Środkowej, wschodniego Kazachstanu i rejonów Syberii. Ta wieloletnia roślina może dorastać do 70 centymetrów wysokości. Łodyga tego kwiatu jest zarówno rozgałęziona, jak i prosta, drobno żebrowana i całkowicie naga. Obdarzony czerwono-fioletowym lub brązowawym kolorem. Ponadto łodyga ma wygląd liściasty i bezlistny, a na jej powierzchni pod kwiatostanami występuje pokwitanie, gęste i gruczołowe. Dolne liście tej odmiany są otoczone szypułką i mają postać łusek, a liście przypodstawne mają dość wydłużone ogonki, środkowe i górne mogą być przekłute lub otoczone szypułką, a także łopatkowate lub odwrotnie jajowate. Szypułka ma długość około 30 centymetrów, na której powstają do 4 kawałków żółtawych kwiatostanów, może osiągnąć średnicę około 6 centymetrów.

Żółty doronicum: zdjęcie

• Doronicum wschodnie. Ma inną nazwę - kaukaski doronicum. Odmiana ta rośnie samodzielnie w rejonie Morza Śródziemnego, Europy Środkowej, Zakaukaziu, Zakaukazia, Azji Mniejszej. We wschodnim doronicum system korzeniowy znajduje się poziomo, a sama roślina może dorastać do 50 centymetrów wysokości.Podstawowe liście wschodniego doronicum długiego petiolate są obdarzone zielonym odcieniem i okrągłym jajowatym kształtem. Liście łodygi są bezszypułkowe, mają kształt eliptyczno-jajowaty. Szypułki wschodniego doronicum są dość wydłużone i tworzą się na nich pojedyncze kwiatostany, które osiągają średnicę około 5 centymetrów. Kwiatostany wschodniego doronicum mają rurkowate żółtawe kwiaty i języczkowate kwiaty o jasnożółtym kolorze. Po zakończeniu okresu kwitnienia krzewy tej rośliny nie stają się już tak piękne, dlatego najczęściej tę odmianę można znaleźć w tle w uprawie. Doronicum orientalne jest z powodzeniem uprawiane od 1808 roku, a jego najbardziej znane podgatunki to: Gold Dwarf (dosyć wcześnie kwitnący kwiat, osiągający około 15 cm wysokości), Spring Beauty (może rozciągać się do 45 cm i jest obdarzony kwiatostanami). o podwójnej strukturze i jasnożółtym kolorze), Little Leo (dość zwarta roślina, osiągająca rozmiar 35 cm).

• Babka Doronicum... Kwiat ten rośnie samodzielnie w Europie, a dokładniej w jej południowo-zachodniej części. Wieloletnia babka doronicum może rozciągać się do 140 centymetrów. Liście przypodstawne mają kształt owalny, nie są mocno ząbkowane na brzegach, zwężają się w podłużny ogonek. Początek okresu kwitnienia babki doronicum przypada na koniec maja. Kwiatostany babki Doronicum mają żółtawy odcień i osiągają średnicę 12 centymetrów. W ostatnich dniach czerwca liście rośliny obumierają. Babka Doronicum uprawiana jest od odległego 1560 roku, a jej najsłynniejszymi podgatunkami są: Excelsium (kwiat rozciąga się do 150 centymetrów i ma koszyczki kwiatostanów o średnicy 10 centymetrów), Miss Mason (roślina ta może dorastać do 60 cm) .
• Kolumny Doronicum. Ojczyzną tej odmiany jest Europa Środkowa, Bałkany, Azja Mniejsza. Korzeń kwiatu ma kształt bulwiasty i jest dość długi. Na wysokości ta kultura może dorastać do 80 centymetrów. Główki mają średnicę 6 centymetrów i są dość wąskimi kwiatami języczkowymi, które tworzą się na szypułkach, które są prawie nagie. Najbardziej znanym podgatunkiem wśród kwiaciarni jest złoty struś, który ma rozłożyste łodygi, dzięki czemu okres kwitnienia jest dość obfity.

Wieloletnia doronicum

• Wieloletnia doronicum Clusa. Na powierzchni tego gatunku występuje pokwitanie. Ten kwiat może mieć 30 centymetrów wysokości. Za ojczyznę uważa się pas subalpejski i alpejski europejskich łąk wysokogórskich. Roślina ma krótki system korzeniowy, który również jest pełzający i cienki. Pod pojedynczymi kwiatostanami o żółtym odcieniu, osiągającymi średnicę 6 centymetrów, na szypułkach występuje dość gęste pokwitanie. Liście mają kształt postrzępionego grotu, a na powierzchni liści znajdują się włoski.

• Doronicum Turkiestan... Ta roślina wieloletnia może mieć 75 centymetrów wysokości. Rośnie samodzielnie w rejonie Syberii, Kazachstanu, a także na wschodzie Azji Środkowej. Dolna część, a dokładniej jedna trzecia pojedynczej łodygi, składa się z okrywy, która zawiera niezbyt częste struktury gruczołowe włosów, a pozostałe dwie trzecie pokrywają liście. Pod kwiatostanami znajduje się dość gruba i owłosiona łodyga. Bliżej górnej części łodygi liczba liści maleje, a ich kształt jest eliptyczny, podłużny, okrągły lub klapowaty odwrotnie. Kwiatostany są samotne, osiągając średnicę 4 centymetrów, w których kwiaty trzciny są jasnożółte, a pośrodku mają ciemnożółtawy kolor.
• Doronicum o liściach podłużnych. Kwiat ten rośnie samodzielnie na Kaukazie, na terenie Kazachstanu, w górach Azji Środkowej, w rejonie Syberii. Roślina o podłużnych liściach doronicum lubi rosnąć na alpejskich i subalpejskich łąkach, wzdłuż brzegów strumieni i na skalistych powierzchniach.Ta roślina wieloletnia może dorastać do 50 centymetrów i ma krótkie korzenie. Pojedyncza łodyga rośliny jest skręcona i gruba pod kwiatostanami, obdarzona dość gęstym pokwitaniem, a czasem ma czerwono-fioletowy wierzchołek przypływu. Dolne liście łodyg mają kształt odwrotnie jajowaty, podłużny i znajdują się na szerokoskrzydłych ogonkach liściowych, a liście przy korzeniach mają kształt eliptyczny i tępy, a także mają wydłużone ogonki, jak na górne liście łodygowe są raczej niewielkie i mają spiczasty, podłużny kształt. Szypułka jest dość wydłużona i tworzą się na niej pojedyncze kwiatostany o średnicy 50 mm, w których kwiaty trzciny mają żółty odcień.

Doronicum: zdjęcie kwiatu