Drimiopsis: uprawa i pielęgnacja w domu

Drimiopsis - tę roślinę doniczkową pokocha każdy, kto woli piękne, jasnozielone liście od spektakularnych kwiatów. Nie wymaga szczególnej uwagi, wybacza błędy popełnione w opiece i nie jest wybredny w warunkach, w jakich jest uprawiany. Pomimo tego, że roślina ta pochodzi z tropików, świetnie czuje się w mikroklimacie w mieszkaniach miejskich. Drimiopsis żyje długo, łatwo się rozmnaża, ma dobrą wytrzymałość i jest bardzo piękny, co prawdopodobnie jest przyczyną tak dużej popularności wśród ogrodników uprawiających rośliny domowe.

Pochodzenie i historia Drimiopsis:

Drimiopsis to wieloletnia roślina zielna należąca do podrodziny hiacyntów i rodziny szparagów. Roślina pochodzi z południowej i wschodniej części kontynentu afrykańskiego. W warunkach naturalnych rośnie jako roślina okrywowa, tworząc ciągły dywan liściasty. Podczas uprawy w domu często powstają rozety.

Z języka greckiego nazwa jest tłumaczona jako podobna do drymiya. Wynika to prawdopodobnie z podobieństwa do dziobu morskiego. Roślina ma inną nazwę - Ledeburgia, przydomek Scylla. Faktem jest, że kwiat odkrył Karl Friedrich von Ledebour, który jest przyrodnikiem i badaczem flory na terenie krajów afrykańskich i dzięki któremu powstała pierwsza szkoła uprawy kwiatów w Imperium Rosyjskim. Kierował także pierwszym ogrodem botanicznym w Rosji. Kwiat został nazwany jego imieniem. Przydomek Scylla nie występuje w naszych czasach, ale w XIX wieku roślina była tak często nazywana, w tym w księgach botanicznych.

Opis:

Drimiopsis stał się przykładem rośliny, która pomimo swojego afrykańskiego pochodzenia może rosnąć w mieszkaniach na całym świecie, nie wymagając przy tym szczególnej uwagi i pielęgnacji.

Gatunek ten należy do rośliny bulwiastej, której bulwa ma podłużny kształt, pokryty brązowymi łuskami. Gdy rośnie, tylko jedna trzecia znajduje się w ziemi, reszta na powierzchni.

Jego cebulki powinny być trzymane oddzielnie od tych, które są zjadane, ponieważ dość łatwo je pomylić.

Roślina składa się w całości z gęstych, grubych, błyszczących liści, które mogą być monochromatyczne lub mogą mieć różne wzory. Ich kształt może przypominać serce lub wydłużony owal, którego czubek jest ostro zakończony. Powierzchnia liścia jest koloru oliwkowego, co stanowi doskonałe tło dla ciemnych plam i nieregularnych kropek. Na brzegach liście są pofałdowane, a wystawione na działanie promieni słonecznych wydają się srebrne. Liście rosną średnio do 20 centymetrów długości. Trzymaj wydłużone dziesięciocentymetrowe ogonki.

Liście Drimiopsis są tym, za co ta roślina jest tak ceniona wśród miłośników zielonych roślin liściastych.

Pojawienie się wzorów na blaszkach liściowych kwiatu zależy od oświetlenia w pomieszczeniu. Jeśli to wystarczy, to będzie klarownie i pięknie, ale od połowy jesieni zaczyna zanikać i stopniowo zanika, pojawiając się ponownie dopiero wiosną.

Tylko w jasnym świetle można uzyskać na liściach pstrokaty kolor.

Będąc w swoim naturalnym środowisku, Drimiopsis kwitnie wiosną lub latem.Jeśli rośniesz w domu, kwitnienie można obserwować prawie przez cały rok, jedynym wyjątkiem jest stan spoczynku wegetatywnego. W czasie kwitnienia roślina pokryta jest jasnozielonymi, różowymi lub kremowymi kwiatami o niewielkich rozmiarach, zebranych po 10 lub 30 w kwiatostany racemose lub kolce. Średnica kwiatów wynosi około 0,5 centymetra. Rozpuszczając się, otula swoim delikatnym, lekkim i bardzo przyjemnym aromatem konwaliowym. Otwierają się powoli, zaczynając od dołu i wznosząc się ku górze, co sprawia, że ​​kwitnienie jest długie.

Kwiaty są raczej niepozorne i nie przykuwają zbytniej uwagi, ale przez długi czas pozwalają cieszyć się swoim dyskretnym aromatem.

Po posadzeniu rośliny raz i stworzeniu dla niej komfortowych warunków możliwe będzie dekorowanie domu przez 10 lat. Ale może służyć nie tylko jako ozdoba, ale także jako roślina odświeżająca i dezynfekująca powietrze.

Drimiopsis, gdy nie kwitnie, jest bardzo podobny do eucharysa, ale podczas kwitnienia różnice stają się widoczne. Faktem jest, że eucharys ma większe liście i bardziej spektakularne kwitnienie.

Zaletą Drimiopsis uprawianego w mieszkaniach jest jego wielkość. Jego wysokość rzadko przekracza pół metra. Rośnie powoli. Kiedy podczas czuwania powstają dobre warunki, pojawiają się nie więcej niż trzy nowe liście.

Rodzaje Drimiopsis:

Obecnie istnieje około 22 gatunków tej pięknej rośliny, ale tylko 14 posiada opis naukowy i oficjalną rejestrację. Do uprawy w domu używane są tylko dwa rodzaje.

Drimiopsis Kirk, zwany także Ledeburgia bortiovidny. Wysokość rośliny wynosi około pół metra. Jej cebula jest bardzo podobna do zwykłej cebuli. Jej kolor jest biały i okrągły. Liście skórzaste i lancetowate. Osiągają 40 centymetrów długości i 5 centymetrów szerokości. Począwszy od środkowej części liście zaczynają zwężać się ku ich czubkowi. Górna strona liścia jest jasnozielona i pokryta ciemnobrązowymi plamami z zielonym odcieniem. Dolna część z szarym odcieniem.

Wytłoczone żyły są wyraźnie widoczne. Liście znajdują się na bardzo krótkich ogonkach. Kwitnące pędy o wysokości 30 centymetrów. W swoim naturalnym środowisku kwitnienie rozpoczyna się w połowie sezonu wiosennego, a kończy dopiero wraz z początkiem jesieni. W tej chwili roślina pokryta jest biało-różowymi kwiatami. W okresie spoczynku wegetatywnego nie pojawiają się nowe liście.

Drimiopsis zauważył, że jest również nazywany petiolate ledeburgia. W okresie spoczynku wegetatywnego liście są na nim całkowicie nieobecne, najpierw tracąc pstrokaty kolor. Liście w kształcie serca dorastają do 12 centymetrów długości i 7 centymetrów szerokości. Gatunek ten ma wydłużony ogonek i około 20 centymetrów. Kwitnienie rozpoczyna się w połowie wiosny i kończy w połowie lata. Pędy kwiatowe, na których tworzą się beżowo-żółte kwiaty, mają lekkie wygięcie.

Gatunek ten jest w pełni zgodny ze swoją nazwą.

Latem roślina będzie wygodna w ogrodzie lub na balkonie, stając się ozdobą.

Stworzenie optymalnych warunków:

Niezależnie od tego, że Drimiopsis pochodzi z południowych krajów kontynentu afrykańskiego, zdążył już w pełni przystosować się do naszych warunków, które uderzająco różnią się od tych, w których występowały.

Drimiopsis kocha słońce i jest do niego przyciągany, dlatego aby nie wypaczyło się, co tydzień wazon musi być skierowany w różne strony w kierunku światła.

Dobre warunki powstaną, jeśli zakład będzie znajdował się po stronie południowej, południowo-wschodniej lub południowo-zachodniej. Latem najlepiej trzymać go na tarasie, loggii lub balkonie. Ważne jest, aby nie narażać roślin na przeciągi, ale jednocześnie zapewnić stałą wentylację.

Oświetlenie:

Aby na liściach pojawiły się wzory zwiększające efekt dekoracyjny rośliny, konieczne jest zapewnienie jej jasnego, rozproszonego oświetlenia.Drimiopsis będzie dobrze się czuł w bezpośrednim świetle słonecznym, ale w okresie intensywnego upału, szczególnie w ciągu dnia, konieczne jest stworzenie dla niego półcienia, aby nie pojawiły się oparzenia. Należy pamiętać, że w cieniu roślina staje się mniej dekoracyjna. Również pozostawienie rośliny w warunkach tylko sztucznego oświetlenia nie zapewni komfortowych warunków.

Zakres temperatury:

Gdy roślina nie śpi, temperatura powietrza powinna wynosić od +20 do +25 stopni. Kiedy nadchodzi odpoczynek wegetatywny, termometr powinien wynosić od +12 do +16 stopni, dopuszczalny jest spadek do +8 stopni. Gdy upał przekracza +30, roślina nie będzie wygodna, ale nie umrze.

Poziom wilgotności:

Poziom nawilżenia nie ma znaczenia dla Drimiopsis. Jeśli zapewnisz mu odpowiednie podlewanie, poczuje się dobrze nawet w bardzo suchym powietrzu, zwłaszcza jeśli nie jest jedyną rośliną doniczkową w tym pomieszczeniu. Opryskiwanie, natryskiwanie i wycieranie liści jest konieczne tylko dla zachowania higieny i w ekstremalnych upałach, a woda powinna być zawsze ciepła.

Wystawienie rośliny na stronę północną lub tam, gdzie roślina nie będzie widziała słońca, nie zapewni jej warunków, w których zachowa się jej efekt dekoracyjny, ale będzie dalej rosła.

Jak i kiedy przeszczepić:

Do trzeciego roku życia Drimiopsis potrzebuje corocznego przeszczepu, a za każdym razem doniczka powinna mieć średnicę większą o 3 centymetry. Te, które osiągnęły ten wiek i nie ukończyły 5 lat, są przeszczepiane tylko raz. Starsi dorośli powinni przesadzać tylko wtedy, gdy cebulki potomne nie mieszczą się już w doniczce, zwykle co 4 lata. Ta procedura powinna być przeprowadzana od marca do kwietnia.

Tworzenie się cebul potomnych jest bardzo aktywne, ale rozwój systemu korzeniowego jest raczej powolny. Dlatego w przypadku Drimiopsis musisz wybrać taki pojemnik, aby był niski i szeroki, jak miska lub miska. Najlepiej nadaje się pojemnik wykonany z naturalnej ceramiki, ponieważ jest w nim lepsza wymiana powietrza, co uchroni żarówki przed próchnicą. Należy na nim wykonać otwór drenażowy.

Nie jest konieczne wybieranie doniczki, która jest głęboka i ma dużą objętość, ponieważ może to spowodować rozwój zgnilizny, a część naziemna zacznie powoli rosnąć.

Kwiat uwielbia gleby luźne, lekkie i pożywne. Aby zrobić to sam, do gotowania musisz użyć próchnicy, ziemi liściastej, kompostu i piasku rzecznego. Wszystko to miesza się w równych proporcjach i dodaje tam węgiel drzewny, który posłuży jako przydatny dodatek.

Można zastosować glebę uniwersalną z piasku, wermikulitu i perlitu 3 x 1 x 2, a także glebę uniwersalną, którą lubią rośliny cebulowe, z wiórów torfowych i piasku gruboziarnistego 2 x 1.

Podczas przesadzania roślin za każdym razem należy dokładnie zbadać wszystkie cebulki i usunąć uszkodzone miejsca czystym i ostrym nożem.

Przeszczepienie tej rośliny jest dość proste, więc nawet początkująca kwiaciarnia poradzi sobie z tym zadaniem. Aby to zrobić, wystarczy przestrzegać prostych zasad.

Najpierw należy wykonać na dnie doniczki trzycentymetrową warstwę drenażową z keramzytu, łamanej cegły i węgla drzewnego. Następnie układa się glinianą mieszankę, która zamyka garnek o 3/4 i podlewa go bez użycia zbyt dużej ilości wody.

Następnie musisz zabrać roślinę z pierwotnego miejsca, obrać cebulę z ziemi i oddzielić córki, aby nie spowodować uszkodzeń.

Następnym krokiem jest oczyszczenie cebulek z uszkodzonych i zgniłych obszarów. Po wykonaniu tej czynności konieczne jest opatrzenie ran za pomocą węgla aktywnego, kredy lub popiołu drzewnego. Możesz również obniżyć cebulki jasnoróżowym roztworem potasu lub 1% fungicydem na 20 minut i pozostawić do wyschnięcia w cieniu na godzinę.

Zaraz po przetworzeniu cebulek konieczne jest wykonanie dziury lub kilku w nowym miejscu i posadzenie tam cebulek.Upewnij się, że połowa żarówek pozostaje na powierzchni.

Następnie musisz ostrożnie ubić glebę i wodę. Opieka kontrolna nie różni się od poprzedniej opieki.

Dorosłe, przerośnięte rośliny często mają cebulki potomne, które swoją liczbą wypychają cebulki macierzyste do powierzchni gleby. Z tego powodu jest pozbawiona odpowiedniego odżywiania, więc tworzenie się liści ustaje. Jeśli tak się stanie, nie musisz się go pozbywać, wystarczy przeszczepić go w inne miejsce, w pojemniku o niewielkich rozmiarach. Roślina ta nie traci zdolności do reprodukcji i wypuszczania kwiatów.

Zasady opieki:

Ten rodzaj tropikalnej rośliny pokazuje, że nawet uprawiając ją w zupełnie obcych warunkach, nie zajmie wiele czasu i wysiłku, aby zadbać o piękną roślinę. Drimiopsis jest bezpretensjonalny i bardzo wytrzymały, co z pewnością zachwyca.

Kiedy podlewać?

Od kwietnia do pierwszych dni października podlewanie należy przeprowadzać po wyschnięciu gleby na głębokość 4 centymetrów. Jeśli na zewnątrz nie ma wielkiego upału, wystarczy raz w tygodniu do podlewania. Wlej wodę tak, aby nie dotykała żarówek.

Woda powinna być miękka. Rozmrożony lub mokry. Zawsze powinno być ciepło.

Jeśli nie jest to możliwe, należy go przefiltrować, wygotować i kranować, aby osiadł na co najmniej 2 dni. Do wody można dodać kwas cytrynowy, co pomoże oczyścić ją ze szkodliwych związków.

Pomimo tolerancji na suszę nie jest konieczne regularne suszenie gleby, ponieważ pojawi się na niej zażółcenie. Nadmierne podlewanie rośliny jest najbardziej niebezpieczne, jeśli regularnie ją wylewasz, z pewnością zniszczy to kwiat.

Zapłodnienie

Nawożenie jest konieczne tylko wtedy, gdy roślina nie śpi. Do karmienia odpowiednie są płynne nawozy złożone, które stosuje się w odstępach dwutygodniowych. Możesz także użyć nawozów, które karmią kaktusy i sukulenty. Przed przygotowaniem rozwiązania należy zapoznać się z instrukcją i postępować zgodnie z zawartymi w niej instrukcjami.

Ponieważ Drimiopsis uwielbia żyzne gleby, nie warto pozbawiać rośliny nawożenia.

Drimiopsis zimą:

Zimą roślina wchodzi w odpoczynek wegetatywny. W tym momencie może zrzucić wszystkie liście lub po prostu przestać rosnąć. To zależy od uprawianego gatunku. Jak tylko nadejdzie październik, podlewanie powinno być stopniowo ograniczane, do raz na dwa tygodnie. Im niższa temperatura powietrza w pomieszczeniu, tym rzadziej przeprowadza się podlewanie. Jednak gliniana śpiączka nie powinna wysychać.

Jeśli chodzi o światło, tutaj wszystko powinno pozostać takie samo. W tym okresie nie jest wymagane zacienienie rośliny, ponieważ słońce nie ma już takiej aktywności, jaką ma latem. Nawożenie nie jest wymagane.

Możliwe trudności w uprawie:

Oczywiście drimiopsis, bezpretensjonalny kwiat, ale mimo to nie można go pozbawić opieki lub zrobić to źle. Takie działania doprowadzą do utraty przez roślinę efektu dekoracyjnego.

Jeśli zmiany nastąpią jesienią, nie przejmuj się, powodem jest przygotowanie rośliny do odpoczynku. Jeśli zmiany zachodzą w okresie wiosenno-letnim, najprawdopodobniej brakuje mu składników odżywczych lub jest ciasny i wymaga przeszczepienia.

Zmiany mogą wyglądać następująco:

Liście tracą wzory, a kolor staje się monotonny, zmniejsza się rozmiar, łodygi stają się cieńsze i zaczynają się rozciągać. Dzieje się tak, gdy drimiopsis nie ma światła lub ma tylko sztuczne oświetlenie.

Ogonki i cebulka są oślizgłe i zaczynają czernieć. Sugeruje to, że roślina zaczęła gnić. Może to wynikać ze zbyt częstego i obfitego podlewania, a także zbyt niskich temperatur.

Na powierzchni gleby pojawia się biaława powłoka. Ten problem powstaje z powodu stagnacji płynu w doniczce.Może to być spowodowane słabą przepuszczalnością powietrza i wody gruntu oraz zbyt cienką warstwą drenażową.

Jeśli na liściach pojawią się jasne plamy iw tym miejscu zaczną wysychać, roślina została oparzenia.

Jeśli liście zaczęły się marszczyć, opadać i tracić elastyczność, najprawdopodobniej nie ma wystarczającej ilości wilgoci.

Odporność na choroby i szkodniki:

Drimiopsis ma dobrą odporność na choroby, a szkodliwe owady nie przepadają za nim. Tak naprawdę zagrożeniem dla rośliny jest zgnilizna korzeni i uszkodzenia z czerwonym oparzeniem, które jest typowe dla wszystkich cebul. Nie jest trudno uniknąć tych chorób, wystarczy podjąć działania zapobiegawcze.

Po pierwsze, kupując nowe rośliny, należy poddać je kwarantannie przez 21 dni, a kwiaty cięte w bukietach muszą znajdować się w odpowiedniej odległości od tych uprawianych w domu.

Po drugie, konieczne jest regularne wietrzenie pomieszczenia, aby cyrkulacja powietrza była stała.

Po trzecie, co tydzień należy sprawdzać wszystkie rośliny domowe pod kątem obecności szkodników lub pojawienia się jakichkolwiek uszkodzeń.

Po czwarte, roślina powinna czuć się swobodnie na parapecie, a nie zwijać się.

Po piąte, podczas pracy z roślinami należy używać tylko zdezynfekowanych narzędzi, dobrej gleby i czystych doniczek.

Podczas pracy z roślinami wszystko należy robić ostrożnie, bez pośpiechu, aby zminimalizować ewentualne uszkodzenia, a w przypadku pojawienia się, natychmiast opatrzyć sekcje lub rany.

Przeprowadzanie środków sanitarnych jest integralną częścią ochrony roślin. W ich trakcie trzeba przetrzeć liście wilgotną gąbką, spryskać i co trzy tygodnie wysyłać pod prysznic.

Wykonuj czynności podlewania bez przepełnienia rośliny.

Stosuj nawóz zgodnie z zaleceniami i nie częściej, gdyż może to spowodować więcej szkody niż pożytku.

Oznaki chorób i szkodników: metody kontroli

Śluzowaty, czernienie na górnych łuskach cebulki, na szypułkach, u ich podstawy oraz pojawienie się zgniłego zapachu, wskazuje na chorobę rośliny z gniciem korzeni. Jeśli zostanie wykryty, musisz natychmiast podjąć działania. Przesadź roślinę, usuwając wszystkie uszkodzone obszary nawet przy najmniejszych oznakach choroby, zmień mieszankę gleby i doniczkę. Przygotowując nową glebę dodaj tam biologiczny środek grzybobójczy lub zanurz w niej cebulki.

Kiedy na cebulce pojawiają się cienkie czerwone lub szkarłatne plamy lub pęknięcia, a także wgniecenia tych kolorów, możemy mówić o chorobie stangoporozy. W takim przypadku konieczne jest zatrzymanie wszystkich czynności nawadniania na 30 dni, usunięcie wszystkich uszkodzeń żarówek i przetworzenie odcinków jodem i węglem aktywnym.

O pojawieniu się owadów łuskowatych na roślinie świadczy pojawienie się żółto-czerwonych plam pojawiających się obok zaokrąglonych narośli o szarobrązowym kolorze, a także kolor gleby, która stała się czarna. Aby poradzić sobie z tym szkodnikiem, należy rozpuścić mydło do prania w niewielkiej ilości wody i nałożyć tę mieszankę na powierzchnię liści. Pozostaw na godzinę i spłucz ciepłym prysznicem. Następnie konieczne jest przeprowadzenie zabiegu środkami owadobójczymi i umieszczenie go w plastikowej torbie na trzy dni.

O wyglądzie przędziorka świadczy cienka pajęczyna na ogonkach liściowych, czarne plamki po wewnętrznej stronie liścia i żółte na zewnątrz. Możesz się go pozbyć za pomocą roztworu mydła i alkoholu, który nakłada się na liście na 30 minut, a następnie zmywa ciepłym prysznicem. Po zabiegu konieczne jest usunięcie rośliny w torbie na trzy dni. Możesz użyć leków roztoczobójczych. Stosuje się je czterokrotnie w odstępach tygodniowych. Lepiej za każdym razem zmieniać leki.

Wełniaki można rozpoznać po białawych grudkach, które tworzą się na samej roślinie i na łuskach cebulek, a także po białawej, woskowej powłoce na podłożu. Do przetwarzania liści możesz użyć dowolnej nalewki alkoholowej z apteki. Po przetworzeniu należy go zmyć po 20 minutach. Będziesz także potrzebował 4-krotnego środka owadobójczego w odstępach dwutygodniowych.

Mszyce nie są trudne do zauważenia. Osadza się w koloniach po seamy stronie blaszki liściowej. Z ich powodu liście pokryte są małymi beżowymi plamami i pojawia się lepkość. Jeśli zostaną znalezione, zanim zdążą się rozmnażać, wystarczy napar z czosnku. Jeśli sytuacja jest w toku, należy zastosować środki owadobójcze, przeprowadzając zabieg 3 razy w odstępie dwóch tygodni.

Ważne jest, aby wiedzieć, że zgnilizną korzeni można zająć się tylko na wczesnym etapie, jeśli roślina ma już silną porażkę, należy ją usunąć i zniszczyć.

Mszyce to szkodniki, które zasiedlają prawie wszystkie rośliny, w tym Drimiopsis.

Metody hodowlane:

Drimiopsis można rozmnażać za pomocą cebul potomnych, sadzonek i nasion. Nie jest to trudne, ważne jest, która metoda będzie odpowiednia dla samego ogrodnika.

Używanie żarówek potomnych do rozmnażania

Ta metoda jest najczęstsza, ponieważ jest uważana za najprostszą. Aby to zrobić, wystarczy podczas przeszczepu oddzielić córki od cebulki matki i przenieść je do oddzielnych doniczek. Można to zrobić nie tylko w momencie przeszczepu.

Podczas wykonywania tych czynności ważne jest, aby rozdzielić żarówki tak, aby spowodować jak najmniejsze uszkodzenia. Jeśli pojawią się rany, należy je leczyć jodem i popiołem drzewnym. Odpowiednie są również pokruszona kreda, cynamon i siarka koloidalna.

Przed ich sadzeniem należy przygotować małe doniczki, wypełniając je humusem, próchnicą liściową i grubym piaskiem w proporcjach 2x1x1 i zwilżając.

Po posadzeniu doniczki należy przenieść w miejsce, w którym będzie dużo jasnego i rozproszonego światła. Temperatura powietrza powinna wynosić +25 stopni i nie spadać poniżej. Podlewaj co trzy dni umiarkowaną ilością ciepłej wody.

Rootowanie nastąpi za 21 dni. Kiedy osiągną 4 centymetry długości, należy je przesadzić do swojej zwykłej gleby.

Sadzonki

Tylko Drimiopsis Kirk może być rozmnażany w ten sposób.

Aby to zrobić, ostrożnie wyciągnij liść, pozostawiając białą podstawę na ogonku. Możesz podzielić materiał do sadzenia, jeśli nie wystarczy na części, których długość będzie wynosić od 5 do 7 centymetrów.

Przed umieszczeniem ogonków należy przygotować pojemniki o małej głębokości, wypełniając je w równych ilościach torfem i piaskiem. Nie jest konieczne podlewanie rośliny i nawilżanie gleby. Do ukorzeniania można użyć czystej wody lub stymulatora wzrostu korzeni, w którym umieszczane są ogonki liściowe. Jeśli do ukorzeniania używa się wody, należy ją wymieniać co trzy dni.

Pojemniki należy przechowywać w szklarni lub pod plastikowymi torbami, tworząc dla nich warunki szklarniowe.

Temperatura nie powinna spaść poniżej +22 stopni. Codziennie należy wietrzyć pojemniki i spryskiwać podłoże co 3 dni.

W przypadku tej metody rozmnażania konieczne jest wybranie liści, na których nie ma oznak choroby ani szkodników, a także nie ma uszkodzeń.

Jeśli stworzysz im dobre warunki, ukorzenienie nastąpi po 30 dniach, a po kolejnych dwóch tygodniach można je przesadzić do doniczek, których średnica nie przekroczy 10 centymetrów. Powinny zawierać w równych proporcjach darń, próchnicę liści i piasek.

Później będziesz potrzebować kolejnego przeszczepu w pojemniku wypełnionym glinianą mieszanką, w której powinny rosnąć dorosłe rośliny.

Metoda uprawy nasion

Kwiaciarnie rzadko używają nasion do uprawy. Drimiopsis... Wynika to z faktu, że zawiązywanie owoców na roślinie jest dość słabe, a nasiona, jeśli nie zostaną posadzone natychmiast, nie kiełkują.

Wynik:

Drimiopsis - należy do najbardziej bezpretensjonalnych i odpornych roślin, co wybacza błędy hodowców kwiatów.Zgodnie z prostymi zasadami możesz wyhodować roślinę, która na długo stanie się ozdobą domu.