Zielne (mordovnik, echinops)

Przegorzan Jest rośliną występującą również pod nazwą Mordovnik, która jest w dużej mierze wspomagana przez transkrypcję łacińską i odpowiadającą jej transliterację. Ta roślina należy do rodziny Astrow, a także ma inną nazwę-synonim swojej rodziny - kultura Compositae, co oczywiście znajduje odzwierciedlenie głównie w zewnętrznych cechach tej rośliny. W swoim naturalnym środowisku przegorzan rośnie głównie na Syberii, a także w europejskiej części naszego kraju można go spotkać niemal wszędzie. Często przedstawicieli rodzaju Echinops można znaleźć w Europie Zachodniej, na Kaukazie, w Azji Mniejszej, a nawet na kontynencie afrykańskim.

Wstęp

Roślina rośnie na pagórkowatych zboczach, dosłownie pełza po nich, a przegorzan można znaleźć w strefach przybrzeżnych, na stepach, na obrzeżach lasu, ponieważ przegorzan bardzo lubi osiadać między krzakami, w bardzo gęstych zaroślach krzewów. Ponadto Echinops są zapalonymi osadnikami w wąwozach lub nieużytkach i tam doskonale tolerują wszystkie panujące warunki, absolutnie nie dbając o nie.

Ponad 190 najbardziej zróżnicowanych gatunków tej rośliny łączy się w rodzaju Echinops. Jeśli chodzi konkretnie o nasze, rosyjskie szerokości geograficzne, uprawia się nie więcej niż dziesięć gatunków, ale to wystarczy, aby stworzyć naprawdę bardzo ciekawe i ozdobne nasadzenie tej rośliny. Przeanalizujmy pokrótce główne punkty opisowe tej rośliny. Jak już powiedzieliśmy, nazwa rodziny to Aster lub Compositae. Jest to roślina wieloletnia, ale wśród gatunków można znaleźć również odmiany jednoroczne, czasem dwuletnie, które w taki czy inny sposób różnią się cechami i cechami. Ze względu na formę roślinności Echinopsa to rośliny zielne, które można hodować z nasionami. Sadzenie na otwartym terenie odbywa się mniej więcej w połowie maja, ponieważ do tego czasu gleba już wystarczająco się rozgrzała, a rośliny czują się tak komfortowo, jak to możliwe. Podczas sadzenia warto przestrzegać odległości – rozstaw rzędów powinien wynosić około pół metra, ale odległość między krzewami powinna wynosić około trzydziestu do pięćdziesięciu centymetrów, aby rośliny czuły się jak najwygodniej i bezpieczniej, mieć miejsce na wzrost i komfortowy rozwój, ujawnienie wszystkich cech dekoracyjnych i cech.

Roślina preferuje gleby bardzo żyzne, żyzne i raczej luźne, pod względem kwasowości gleby powinny być lekko kwaśne lub całkowicie obojętne. Roślina dobrze reaguje na jasne światło, ale generalnie może ujawniać swoje cechy dekoracyjne w półcieniu. Najważniejsze, aby nie zacieniać obszaru zbyt mocno, albo doprowadzi to do tego, że roślina po prostu zniknie, będzie nieokreślona i słaba. Przegorzan są nasadzeniami odpornymi na suszę, w żadnym wypadku nie należy ich umieszczać w miejscach z nagromadzeniem wód gruntowych, a także w pobliżu zbiorników wodnych, w przeciwnym razie istnieje duże ryzyko, że rośliny po prostu umrą z powodu rozkładu systemu korzeniowego. Wysokość krzewu może wynosić od pół metra do dwóch metrów, kwiatostan ma kulisty kształt, istnieją również kuliste kwiatostany drugiego rzędu, które składają się z kwiatostanów pierwszego rzędu - kwiatostanów w postaci atrakcyjnych koszyczków. Kwiaty można malować w odcieniach takich jak biały lub niebieski, są też kwiaty niebieskie, bardzo nietypowe, a przez to jeszcze bardziej atrakcyjne. Roślina kwitnie od maja do sierpnia, pozostaje dekoracyjna do późnej jesieni.

Przegorzan są bardzo popularne w projektowaniu krajobrazu. Umieszczono je w tle różnorodnych klombów i klombów, a także świetnie prezentują się w skalniakach i mixbordach, w kamiennych ogrodach i zjeżdżalniach alpejskich. Ponadto roślina ma właściwości lecznicze, można ją kroić, tworząc suche ozdobne bukiety i kompozycje, i dlatego roślina jest uważana za tak wszechstronną, że ma ogromną liczbę fanów na różnych polach. W tym artykule podamy bardziej szczegółowy opis tej rośliny, będzie wiele informacji i będzie to interesujące nie tylko dla początkujących ogrodników, ale także dla tych, którzy mają już doświadczenie w uprawie Echinops, ale chcieliby spróbuj wyhodować na swoim miejscu nieco inne odmiany i gatunki, użyj innej techniki w uprawie tej rośliny.

Opis rośliny, dbanie o nią

Roślina ma swoją nazwę od języka łacińskiego, o czym już wspominaliśmy. Echinops tłumaczy się jako „jeż” i „wygląd”, a wynika to przede wszystkim z faktu, że dzięki swoim cechom zewnętrznym roślina jest bardzo podobna do jeża - kuli otoczonej cierniami. Wszyscy przedstawiciele rodzaju mordovnika są bylinami, ale można również znaleźć jednoroczne, dwuletnie, ale dzieje się to tylko w bardzo rzadkich przypadkach i nie zawsze są bardzo popularne.

Forma wzrostu tego kwiatu jest zielna, łodygi mogą osiągać dwa metry wysokości, a w zależności od odmiany i gatunku ich wysokość może wynosić od pół metra. Roślina z reguły tworzy tylko jedną łodygę, czasami zdarzają się przypadki, gdy powstaje kilka łodyg jednocześnie, ale jest to bardziej wyjątek od reguły niż jakaś prawidłowość. Łodygi są ściśle proste, mają dość kłującą powierzchnię, mogą też trochę rozgałęziać się w górnej części, ale generalnie mogą dobrze się rozwijać bez rozgałęzień, ten czynnik nie jest konieczny. Na łodydze jest trochę użebrowania, czasami widać na niej również pokwitanie - znowu są to tylko oznaki poszczególnych odmian, ponieważ takie cechy są wyjątkiem. Korzeń Echinops jest mięsisty i dość duży, ma kształt pręcika, ma bardzo mało rozgałęzień, ale nadal ma i ogólnie z kłączem należy obchodzić się bardzo ostrożnie, mimo że generalnie jest dość silny, jest bardzo łatwo ją uszkodzić, a wtedy istnieje duże ryzyko, że roślina w ogóle nie będzie się już rozwijać i kwitnąć.

Na liściu widać również pewną liczbę cierni, ich kształt jest pierzasty, rozcięty, nacięcia w postaci ząbków - to dość powszechne. Tylko czasami można znaleźć odmiany, w których liście mają integralność. Na krawędzi zawsze znajdują się zęby, umieszczone kolejno, kolor liści ma ciemny szmaragd, bardzo atrakcyjny odcień. W strefie korzeniowej liście mają ogonki, ale reszta liści na pędach jest bezszypułkowa. Długość liścia może wynosić od dziesięciu do 25 centymetrów, ale szerokość liści waha się od pięciu do dziesięciu centymetrów, ogólnie wyglądają bardzo dekoracyjnie i elegancko, ozdabiają krzew swoją świeżością i pięknem.

W pierwszym roku roślina rozwija się bardzo aktywnie, głównie rozwija się rozeta podstawna. Ale już w drugim roku może powstać kwitnąca łodyga. W przyszłości na łodydze pojawią się bardzo atrakcyjne i ozdobne kwiatostany w postaci kulek. Jednocześnie każdego roku krzew będzie się powiększał, a kwitnienie będzie stawać się coraz wspanialsze i rzeczywiście będzie wyglądać niesamowicie interesująco i atrakcyjnie. Kwiaty są biseksualne, występują głównie małe kwiaty. Korona ma cechy rurki lub lejka. Kolor kwiatów może być niebieski lub biały, a także niebieski, w zasadzie wyglądają naprawdę bardzo atrakcyjnie i ciekawie.Z zestawu pąków zbiera się kulisty kwiatostan, który może mieć również wydłużony główkowaty kształt. Średnica takich kwiatostanów może wynosić od trzech do pięciu centymetrów. Echinops różni się od wielu innych przedstawicieli kultur Compositae właśnie tym, że jego kwiatostany są bardzo złożone, kuliste, składają się z koszy jednokwiatowych, które naprawdę wyglądają jak element dekoracyjny, obok którego po prostu nie można przejść. Kwiatostan może mieć od 150 do 400 pąków, więc wyobraź sobie, jakie są bujne i atrakcyjne. Jednocześnie na każdym krzaku echinops można znaleźć około trzydziestu takich kwiatostanów. Od maja do końca lata kwiaty zaczynają kwitnąć jeszcze obficiej, tworzy się w nich również dość duża ilość nektaru. Pod tym względem Echinops od dawna uważany jest za najwspanialszą i najbardziej atrakcyjną roślinę miodową. Po zapyleniu kwiatostanów stopniowo dojrzewają niełupki, które mają kształt cylindryczny. Owoce mają około sześciu milimetrów długości, owoce dojrzewają przez cały okres letni, a następnie tworzą się w nich nasiona, które często służą do rozmnażania kultury.

Roślina Echinops jest bezpretensjonalną uprawą, o którą nie jest tak trudno dbać. Jeśli przestrzegasz pewnych zasad i pamiętasz o pewnych subtelnościach, przez cały okres letni echinopy będą dekorować kwietnik, klomby i kompozycje krajobrazowe. Następnie podamy kilka wskazówek dotyczących sadzenia przegorzan i późniejszej pielęgnacji. Aby wyhodować podwórko, należy bardzo starannie wybrać miejsce, powinno być otwarte i wystarczająco dobrze oświetlone promieniami słonecznymi, ponieważ roślina doskonale toleruje nawet bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Najważniejsze jest przestrzeganie zasady, że wody gruntowe nie znajdują się w pobliżu, ponieważ z ich powodu system korzeniowy może gnić, a to może prowadzić do śmierci nasadzeń. Lepiej, aby w pobliżu nie było absolutnie żadnych zbiorników, a także nie powinno być jezior i strumieni, które mogłyby zwilżyć glebę, ponieważ sprawią, że gleba będzie zbyt mokra, będzie przypominać podmokłą glebę w konsystencji.

Gleba do sadzenia Echinops musi być wystarczająco luźna i żyzna. Kwasowość powinna być na poziomie neutralnym, odpowiednie są również gleby lekko kwaśne. Na stanowisku może znajdować się podłoże gliniaste lub ciężka, ale w tym przypadku przegorzan będzie się rozwijał bardzo wolno i słabo, dlatego najlepiej wybrać gleby bardziej sprzyjające tym roślinom. Sadzenie pyska planowane jest około połowy maja. W ten sposób ogrodnik będzie mógł chronić rośliny, które nie miały czasu na wzmocnienie i zbudowanie odporności na mróz typu powrotnego, które często w tym czasie są ustalane. Odległość między sadzonkami nie powinna być mniejsza niż pięćdziesiąt centymetrów, ponieważ krzewy mogą się bardzo zwijać w miarę wzrostu i rozwoju, aw tym przypadku istnieje duże ryzyko, że po prostu nie mają wystarczająco dużo miejsca na normalny rozwój. po posadzeniu echinops na otwartym terenie należy je podlewać z umiarem, w tym celu używają osiadłej ciepłej wody, rozmrożonej lub deszczowej o temperaturze pokojowej. Odpowiednia jest przefiltrowana lub przegotowana woda, którą również należy schłodzić. Jeśli ogrodnik zdecydował, że na jego terenie będą rosły odmiany Echinops o wysokich łodygach, przed sadzeniem w otworze należy zainstalować podporę dla rośliny. Przegorzan i jego wyrosłe łodygi będą dalej do niego przywiązywane, aby zachować kształt i dekoracyjny wygląd rośliny oraz aby krzew się nie rozpadał.

Przegorzan to roślina szczególnie odporna na suszę. Z tego powodu podwórko nie wymaga ciągłego podlewania i nawilżania.Nawet jeśli ustali się parna i sucha pogoda, a opady nie są spodziewane przez długi czas, Echinops nadal będzie się czuł świetnie i rozwijał się całkowicie normalnie, a gleba może zamienić się w pył - nadal nie trzeba jej nawilżać. Być może jest to jedna z cech tej kultury iz tego powodu jest naprawdę bardzo popularna jako roślina ozdobna i bezpretensjonalna, odporna.

Opatrunek wierzchni do uprawy przegorzan powinien być kilku rodzajów i zaleca się nakładanie ich kilka razy w ciągu całego sezonu wegetacyjnego. Gdy nadchodzi wiosna, roślina potrzebuje nawozu organicznego, idealne są zgniłe liście, a także zgniły obornik - kompost. Gdy zaczyna się okres kwitnienia, warto podlewać, stosując nawóz w postaci płynnej. W skład tego nawozu można włączyć dużą ilość azotu, ponieważ azot ma doskonały wpływ na tworzenie kwitnienia na pąkach. Doskonałym nawozem będzie azotan amonu, który jest doskonale zbilansowany, ale należy go stosować bardzo ostrożnie, zgodnie ze wskazówkami zawartymi w instrukcji stosowania tego nawozu. Jeśli nie postępujesz zgodnie z instrukcjami, istnieje duże ryzyko, że możesz wyrządzić szkodę sadzeniu, nawet pomimo tego, że w zasadzie Echinops jest uważany za całkowicie stabilną kulturę.

Zioło najlepiej zbierać na początku okresu kwitnienia. W tym celu idealnie pasują zarówno część liścia, jak i same kwiaty przegorzu. W sierpniu, gdy nasiona dojrzeją, również trzeba je zebrać, ale wraz z nadejściem jesieni są bezpośrednio zaangażowane w wykopywanie części korzeniowych. Korzenie powinny być bardzo dokładnie oczyszczone, w tym celu są myte wodą. następnie układa się je na czystej szmatce, aby wyschły po takich zabiegach wodnych. Wszystkie części przegoni, które zebrał ogrodnik, należy bardzo dokładnie wysuszyć, można to zrobić w ciemnym, chłodnym miejscu, w dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Również baldachim na świeżym powietrzu nadaje się do suszenia echinopów i jego części, najważniejsze jest to, że roślina nie jest atakowana przez owady. Po wysuszeniu wszystkich części na surowce przegorzan jest składany w worki i składowany. Zwykle odpowiednie są odczyty temperatury od 18 do 22 stopni, dzięki czemu roślina może być przechowywana przez długi czas. Ponadto liście i kwiatostany są używane przez rok. Część korzenia może stracić swoje pozytywne i lecznicze właściwości już po około trzech latach od zebrania surowców. Warto więc jak najszybciej zastosować te składniki, aby uzyskać z nich jak najlepsze korzyści i właściwości.

Istnieje również kilka bardziej ogólnych wskazówek dotyczących opieki nad echinopsem, a my również je wymienimy. Ogólnie rzecz biorąc, mordovan może napotkać pewne problemy dopiero w pierwszym roku swojego wzrostu i rozwoju, ponieważ w tym czasie roślina zwiększa swoją zieloną masę, jej odporność może być nieco osłabiona, a odporność na stres nie wzrosła jeszcze do wystarczająco wysokiego poziom. W tym czasie roślina może zostać zagłuszona przez rosnące chwasty, a także umrzeć z powodu ekstremalnych temperatur i zbyt silnych mrozów. Z tego powodu na początku ogrodnik musi stale opiekować się Echinopsem, odchwaszczać go, a także pokrywać krzaki podczas pierwszych zimowych przymrozków. Do schronienia mogą być odpowiednie świerki, liście, agrofibra, spunbond lub lutrasil, które są sprzedawane w wyspecjalizowanych sklepach dla ogrodników i ogólnie mogą być dostępne dla absolutnie każdego ogrodnika. Ponieważ roślina może mieć bardzo obfite samosiewy, zanim nasiona dojrzeją do końca, konieczne jest przycięcie łodyg kwiatowych pod samym korzeniem.W ten sposób ogrodnik ureguluje siew tej rośliny i będzie mógł zapobiec nagłemu samosiewowi i przekształceniu się w chwast.

Echinops to kultura, która może tolerować zbyt dużo ciepła i zbyt dużego mrozu. Nawet jeśli temperatura powietrza w okolicy spadnie i będzie wynosić -40 (a czasem niżej), roślina nadal nie boi się tego problemu. tylko bardzo młode rośliny potrzebują schronienia, ale jeśli są to osobniki bardziej dojrzałe, to w zasadzie nie potrzebują schronienia. Gdy nadejdzie jesień, hodowca powinien przyciąć wszystkie łodygi do korzenia. Wraz z nadejściem wiosny zaczną rosnąć już młodsze pędy, które będą jeszcze silniejsze niż poprzednie. Warto również zauważyć, że Echinops toleruje takie zabiegi i przycinanie absolutnie bezboleśnie, więc nie musisz się martwić o roślinę - szybko się regeneruje, nie doświadczając absolutnie żadnych trudności i problemów, trzyma się, nie traci swoich dekoracyjności właściwości, ale wręcz przeciwnie, z każdym przycinaniem tylko je zwiększa.

W projektowaniu krajobrazu mordovnik jest dość często używany. Ponieważ roślina jest właścicielem bardzo dużych i jasnych kwiatów, może stać się bardzo znaczącą ozdobą każdej działki ogrodowej. Zwyczajowo sadzi się takie krzewy głównie w tle, zwłaszcza jeśli są to duże klomby lub mixborders. Przegorzan może również ozdabiać ogrody skalne, skalne lub ogrody skalne. Pędy są dość wysokie w roślinach, wymagają dodatkowego podparcia. Dlatego Echinops może służyć nie tylko jako roślina, ale także jako prawdziwy element wystroju ogrodu. Łodygi z jasnymi i dużymi kwiatostanami można następnie nieco wysuszyć, a następnie wprowadzić do kompozycji składających się z suszonych kwiatów, które wyglądają bardzo elegancko i niesamowicie interesująco.

Astry lub floksy doskonale nadają się jako sąsiedztwo dla Echinops. Valestniki lub świdry nadają się również jako sąsiedzi dla mordovnika, ale jeśli jest to wyłącznie leczniczy klomb, to w tym przypadku idealne są krwawniki lub różni przedstawiciele flory, chociaż ogólnie przegorzan nie jest rośliną konfliktową, a zatem w zasadzie możesz być blisko, sadzić różne rośliny i kwiaty, będą się dobrze dogadać, a także będą wyglądać świetnie i dekoracyjnie w połączeniu ze sobą.

Z reguły absolutnie każdy gatunek Echinops doskonale rozmnaża się metodą nasion. Ale jeśli obszar sadzenia ma ciepły i stabilny klimat, nasiona są natychmiast wysyłane bezpośrednio na otwarty teren. Ale w chłodniejszych obszarach lepiej najpierw wyhodować sadzonki, a następnie sadzić sadzonki na miejscu. Zacznijmy od opisu lekkomyślnej metody hodowlanej mordowiana. Po zbiorze nasiona należy długo przechowywać w suchym i dostatecznie ciemnym miejscu, a temperaturę utrzymywać na poziomie pokojowym od 20 do 24 stopni. Należy podkreślić, że nasiona nie tracą szczególnie zdolności kiełkowania w przypadku przechowywania nawet przez trzy lata i można je sadzić. Siew odbywa się jesienią, nasiona można również sadzić wiosną. Ale doświadczeni ogrodnicy zauważyli, że przy siewie wiosennym nasiona nie rozwiną się tak szybko, a kwitnienie krzewów stanie się jeszcze krótsze. Warto również przeprowadzić stratyfikację na około tydzień przed sadzeniem nasion w otwartym terenie, ponieważ w ten sposób będzie można usunąć i wykluczyć te nasiona, które nie różnią się żywotnością. Jeśli nasiona zostaną wysiane jesienią, nasiona naturalnie przygotują się na mróz.Do sadzenia przygotowuje się rowki o głębokości około półtora do trzech centymetrów, a między rzędami powinna być odległość od pół metra do sześćdziesięciu centymetrów. Po umieszczeniu nasion w rowkach delikatnie zrzuca się z niego skrawek żyznej gleby, a następnie powierzchnię podłoża wyrównuje się grabiami. Jeśli zima jest bardzo śnieżna, to upraw nie można nawet dodatkowo przykryć, a jeśli zima jest mroźna, ale śniegu jest bardzo mało, najlepiej przykryć grządkami świerkowymi lub agrofibrą. Wraz z nadejściem okresu wczesnowiosennego, kiedy pokrywa śnieżna zniknie, będzie można po prostu zauważyć, jak Echinops rósł razem.

Metoda sadzonek hodowli Echinops - ta metoda jest stosowana głównie w regionach północnych, może również pomóc ogrodnikowi w uprawie Echinops na małych obszarach, które są dość zwarte. Wysiew nasion odbywa się mniej więcej wraz z nadejściem pierwszych dni wiosny. Pojemniki są wypełnione specjalną mieszanką gleby, która składa się z torfu i piasku, który uważany jest za najbardziej odpowiedni do uprawy tej rośliny. Nasiona sadzi się na głębokość trzech centymetrów, a następnie podlewanie powinno dobrze zwilżyć glebę. 7-10 dni po wykonaniu siewu można zobaczyć pierwsze kiełki. Gdy kiełki wzmocnią się i dorosną, można je przerzedzać i odrywać, a także dzięki przerzedzaniu usuwać najsłabsze okazy. Dopiero z początkiem około połowy maja sadzonki można sadzić we wcześniej przygotowanym miejscu na otwartym polu. W przeciwnym razie roślina może umrzeć, zwłaszcza przy nawracających przymrozkach, ponieważ przymrozki nie zawsze mogą mieć doskonały wpływ na wzrost i rozwój przegorzanu.

Prawie wszyscy hodowcy pasjonujący się uprawą przegorzanu twierdzą, że roślina ta jest bardzo odporna na różnorodne choroby i ataki szkodników. Ale mimo to zdrowie rośliny zależy od tego, jak sam ogrodnik spełnia wymagania agrotechniczne. Roślina może być dotknięta chorobami, zwłaszcza grzybami, które powstają właśnie z powodu nieuwagi ogrodnika przy sadzeniu. Jeśli przez chwilę pogoda jest dość pochmurna, w powietrzu jest wilgoć i wysoka wilgotność, a podlewanie jest bardzo częste i obfite, wówczas gleba jest odpowiednio nawilżona, a roślina zaczyna doświadczać wielkich trudności. Wśród nich są takie problemy jak:

- popielniczka - innymi słowy ten problem nazywa się pościelą. Najczęstszą nazwą tej choroby jest również mączniak prawdziwy. Liście zaczynają pokrywać się zbyt obfitym białawym nalotem, jakby ktoś wylał na liście wapno. Fotosynteza rośliny zatrzymuje się i stopniowo umiera. W rezultacie ogrodnik traci ogromną liczbę nasadzeń ozdobnych.

- szara zgnilizna - wraz z nią na częściach kufy tworzy się płytka nazębna. Ma szary odcień, a niektóre części rośliny mogą być lekko owłosione, co również wskazuje na to, że roślina jest bardzo chora i wymaga działań profilaktycznych i terapeutycznych. Jeśli szara zgnilizna nie zostanie wykryta na czas, doprowadzi to do tego, że roślina po prostu umrze.

Kiedy takie choroby się rozwijają, koniecznie zaczynają infekować system korzeniowy rośliny, a potem roślina szybko umiera. Kiedy pojawiają się pierwsze oznaki tych chorób, bardzo ważne jest szybkie usunięcie wszystkich dotkniętych gałęzi i części rośliny oraz ich spalenie, aby bakterie i zarodniki nie zostały przeniesione na jeszcze zdrowe rośliny. Sam krzew jest leczony preparatami grzybobójczymi. Ale jeśli nagle przegapisz ten moment, a roślina została całkowicie dotknięta, najlepiej jest całkowicie usunąć ją z terenu, aby nie powodowała chorób innych krzewów i roślin, które również rosną na tym terenie.

Warto też zwrócić uwagę na inną chorobę – plamistość liści.Ma etymologię wirusową, ponieważ pojawia się właśnie dlatego, że roślina chwyta pewne choroby. Liście zaczynają pokrywać się plamkami pomalowanymi na różne odcienie, są to plamki białe, żółte i czerwonawe. Przede wszystkim plamy te przypominają marmurowe plamy, w zasadzie walka z chorobą jest bezużyteczna, ponieważ doświadczeni ogrodnicy zalecają natychmiastowe usunięcie krzewów z miejsca i ich spalenie. Glebę, na której rosły porażone krzewy, należy potraktować preparatami grzybobójczymi. Warto zauważyć, że ogólnie szkodniki nie są w żaden sposób zainteresowane rozmnażaniem się na tej roślinie, dlatego nie ma potrzeby obawiać się, że szkodniki zaatakują Echinopsians.

Główne rodzaje echinops

Interesujące jest rozważenie niektórych rodzajów mordovników, które dziś są szczególnie popularne wśród ogrodników i kwiaciarni, a także w projektowaniu krajobrazu.

Kulogłowy mordownik - gatunek ten otrzymał swoją nazwę ze względu na to, że kwiatostany są bardzo duże i mają kształt kuli. To bylina zielna, która nie rośnie wyżej niż dwa metry wysokości. System korzeniowy jest bardzo obfity i mięsisty, zarys i korzeń to jesiotr. Łodyga również rośnie pionowo i zwykle jest samotna, rzadko spotyka się dwie lub trzy pędy. W górnej części łodygi występuje lekkie rozgałęzienie, ale w przekroju łodyga jest lekko zaokrąglona. Łodyga lekko owłosiona, włosy gruczołowe, dość ciekawe i atrakcyjne.

Liście ułożone są naprzemiennie, długość liści wynosi około 15-20 centymetrów, a ich szerokość od czterech do dziesięciu centymetrów. Powyżej liście są pomalowane na ciemnozielony kolor, powierzchnia liści jest lekko szorstka. Na odwrocie liście są białawe, mogą być pokryte filcowymi płytkami i włoskami. Na brzegu liście są cierniste, kłujące, dość atrakcyjne i dekoracyjne. Kiedy zaczyna się kwitnienie, wraz z nadejściem okresu letniego, kształt kwiatu otwiera się jak rurka, średnica może się również zmienić, może wynosić od trzech do pięciu centymetrów. Płatki są pomalowane na delikatny niebieskawy odcień, czasem zdarzają się też płatki pomalowane na śnieżnobiały odcień. Pylniki mają ciemnogranatowy odcień, wyglądają dość ciekawie, atrakcyjnie i niezwykle dekoracyjnie, w zasadzie przyciągają uwagę wielu ogrodników i ogrodników, a także projektantów krajobrazu.

Owocem jest niełupek, który ma kształt cylindryczny, wielkość niełupka wynosi od sześciu do ośmiu milimetrów, a także tworzy się na nim bardzo lekki grzebień, który wygląda dość ciekawie i dekoracyjnie. Owoce dojrzewają od około połowy lata do września. W zasadzie gatunek ten można uprawiać prawie wszędzie, roślina jest niezwykle atrakcyjna i interesująca, dlatego gatunek ten jest bardzo popularny wśród ogrodników i kwiaciarni.

Mordownik zwyczajny - gatunek ten występuje głównie bardzo często na zachodniej Syberii, a także na terytoriach Południowego Uralu. Czasami można go znaleźć w europejskiej części naszego kraju. W naturalnych, naturalnych warunkach roślina najczęściej występuje w regionach stepowych, a także na zboczach wzgórz, na piaszczystych podłożach. Gatunek ten można uprawiać prawie wszędzie i dobrze zakorzenia się w glebach o zupełnie innym składzie. Jest to wieloletnie zioło, jego łodygi zwykle osiągają wysokość osiemdziesięciu centymetrów, nie więcej. Korzeń ma mało rozgałęzień, może być lekko pogrubiony, dzięki czemu może wytrzymać wiele przeciwności. Łodyga ma bardzo prosty zarys, rozgałęzienia obserwuje się tylko w górnej części łodygi. Liście są lekko podłużne, mogą mieć lekki pierzasty podział, co wygląda całkiem atrakcyjnie.W przybliżeniu bliżej wierzchołka łodygi liście stają się mniejsze, ale nadal wygląda bardzo dekoracyjnie i atrakcyjnie, a sama roślina jest bardzo atrakcyjna i interesująca.

Kwiaty są rurkowate, korona ma około dwóch centymetrów długości. Kwiat wygląda jak kosz, płatki są podzielone na trzy rodzaje. Korona jest koloru niebieskiego, rozcięcie sięga tylko środka. Same niełupki dojrzewają całkowicie w sierpniu lub na początku września, można je wcześniej usunąć, aby roślina nie rozmnażała się przez samosiew, ale można ją pozostawić, wtedy mordovia rozmnaża się niezależnie przy użyciu samosiewu i ogólnie ta metoda jest uważany za jeden z najczęstszych i nie zabiera ogrodnikowi absolutnie żadnego czasu.

Liściaste - ten gatunek należy do bylin. Łodygi mają zwykle 75 centymetrów wysokości, a minimalna wysokość łodygi wynosi około trzydziestu centymetrów. Struktura łodygi jest dość gęsta, a sama praktycznie nie jest narażona na silne wiatry, jest bardzo stabilna. Powierzchnia łodygi pokryta jest małymi kosmkami, które są lekko srebrzyste. Liście znajdujące się na przegoni są ciemnozielone, liść ma około dwudziestu centymetrów długości i około dziesięciu centymetrów szerokości. Kwitnienie rozpoczyna się w maju, łodygi są zwieńczone kwiatostanami, które są pomalowane na niebiesko i fioletowo, wszystko wygląda niesamowicie atrakcyjnie i interesująco. Aby dowiedzieć się więcej o tej roślinie, możesz obejrzeć liczne filmy, przestudiować recenzje i dyskusje na forach. Ale ogólnie rzecz biorąc, dziś można znaleźć wiele pozytywnych recenzji i wiadomości na temat Mordvinnika, a roślina ta jest bardzo popularna wśród ogrodników i ogrodników. Najważniejsze jest przestrzeganie wszystkich zasad techniki rolniczej, aby stworzyć wszystkie najkorzystniejsze warunki dla rośliny, aw tym przypadku zareaguje ona oszałamiającym kwitnieniem i niesamowicie atrakcyjnym wyglądem.