Mszyca żółciowa na porzeczkach: środki kontroli

Mszyca galijska ma również nazwę mszycy porzeczkowej galusowej, a od samej nazwy staje się jasne, że szkodnik ten jest blisko spokrewniony z porzeczkami. To właśnie ten krzew, wszechobecny w naszych domkach letniskowych, jest najczęściej atakowany przez mszyce żółciowe. W tym artykule porozmawiamy głównie o tym, jak chronić krzewy porzeczki przed wspomnianym agresorem.

Jaki jest cel przetwarzania porzeczek z mszyc żółciowych?

Mszyca żółciowa żywi się sokiem, który wysysa z liści porzeczki. Próbując chronić liście przed „ranami” zadawanymi przez mszyce, roślina napina dotknięte obszary specjalną tkanką. Liście po mszycy żółciowej wcale nie wyglądają atrakcyjnie, na zewnątrz wszystkie są pokryte kopcami, podobnymi do osobliwych narośli, a z tyłu liścia, jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz samych sprawców tego nieszczęścia. Wzrosty, które pojawiają się na dotkniętych liściach, nazywane są galasami, oto wyjaśnienie nazwy szkodnika.

Jako pierwsze atakowane są młode, soczyste liście, które pojawiły się w bieżącym sezonie, co oznacza, że ​​zagrożone są również przyszłoroczne zbiory. Wynika to z faktu, że uszkodzone części krzewu zatrzymują ich rozwój.

Jeśli mszyca żółciowa jest zbyt poważnie zaatakowana, porzeczka może nawet całkowicie wyschnąć, jeśli nie ma wystarczająco dużo energii, aby wyleczyć wszystkie rany.

Ponadto mszyce poprzez ukąszenia w liściach mogą przenosić różne choroby zakaźne, a dotknięta przez mszyce roślina zmniejsza odporność na choroby, co ostatecznie może również prowadzić do katastrofalnych konsekwencji.

Warto zauważyć, że porzeczki czerwone, białe, bordowe są najbardziej podatne na atak mszyc żółciowych, a szkodnik ten nie lubi czerni i złota. Takie upodobania gastronomiczne wynikają z faktu, że liście porzeczek czarnych (i złotych) są znacznie twardsze niż u innych gatunków, co oznacza, że ​​trudniej będzie je wgryźć.

W przypadku braku nasadzeń porzeczek w miejscu występowania mszyc szkodnik ten może żywić się sokami takich roślin jak mięta, szałwia, oregano, lawenda, tymianek, torebka. Warto o tym pamiętać i starać się nie sadzić tych roślin w pobliżu krzewów porzeczek.

Opis szkodnika mszyca Gall

Walka z mszycami żółciowymi na porzeczkach jest szeroko rozpowszechniona wśród ogrodników na całym świecie. Na świecie istnieje ponad cztery tysiące jego podgatunków. Zewnętrznie jest bardzo podobny do swoich kongenerów, innych gatunków mszyc. Jest to mały owad (tylko 2mm długości) o owalnym ciele, na którym znajdują się drobne włoski, żółtawo-zielone, przeważnie bez skrzydeł.

W ciągu jednego sezonu letniego pojawia się do dwudziestu nowych pokoleń tych owadów. Oznacza to, że tylko jeden przedstawiciel mszycy żółciowej jest w stanie wydać potomstwo w ilości ponad 100 okazów! Ponadto liczba wykluwających się potomstwa jest wprost proporcjonalna do temperatury powietrza. Im gorętsze lato, tym więcej szkodników.

Liściasta mszyca żółciowa na czerwonej porzeczce i jej cykl życiowy

Cykl życiowy mszycy żółciowej jest również dość interesujący z punktu widzenia biologii. Mszyca żółciowa jest podzielona na kilka grup, które bardzo różnią się od siebie aktywnością życiową. Z złożonych jaj wyłania się grupa mszyc założycielskich. Ci przedstawiciele mszyc są jakby przodkami reszty.Same już nie składają jaj, lecz wydają żywe osobniki, a rodzą się tylko osobniki żeńskie, które w przyszłości będą produkować kolejne pokolenie mszyc.

Najczęstszą grupą mszyc są samice, które nie podejmują stosunków płciowych, jednak te, które są partenogenetyczne, rodzą własne gatunki. Ta grupa mszyc jest bezskrzydłowa, dlatego może poruszać się wyłącznie w ramach rośliny „matki”.

Inna grupa nazywa się osadnikami. Ci przedstawiciele mszyc mają skrzydła i odlatują do innych roślin, gdy liczba mszyc wzrosła tak, że istniejące zapasy żywności dobiegają końca. Na nowych roślinach mszyca ta rozmnaża kolejne pokolenie, a kolonia mszyc nadal rozwija się już w tym miejscu.

Mszyce pręgowane są niejako pokoleniem pośrednim i mogą być samcami lub samicami bez skrzydeł. Mogą odbywać stosunki płciowe i składać zapłodnione jaja.

Pokolenie biseksualnych mszyc jest odpowiedzialne za przetrwanie gatunków, które składają jaja wszędzie (na przykład na okolicznych chwastach po krzaki porzeczek). To właśnie z takich jaj pojawiają się mszyce założycielki. Jajka mogą odpoczywać przez ponad 250 dni, tuż przed ciepłymi dniami. Wiosną z tych jaj rodzą się mszyce założycielskie i umieszczane są na krzakach porzeczek.

Głównym szczytem lęgowym mszyc jest czas kwitnienia porzeczek, a najpoważniejsze uszkodzenia mszyc wyrządza się na nasadzeniach od początku do połowy czerwca. Co więcej, liście porzeczki przestają być soczyste i nie nadają się do karmienia mszycami. Następnie osobniki zdolne do przemieszczania się przenoszą się na inne rośliny (mięta, szałwia, oregano itp.). Już na tych roślinach pojawiają się osobniki, które mają zarówno męskie, jak i żeńskie cechy płciowe. W drugiej połowie sierpnia osobniki te ponownie przeniosą się do porzeczek, gdzie będą składać jaja.

Zdjęcie mszycy galasowej

Mszyca żółciowa na czerwonych porzeczkach: jak walczyć?

Jeśli rozprzestrzenianie się mszyc nie osiągnęło charakteru masowego, czyli dotkniętych jest tylko kilka liści (lub np. jedna gałąź), to zaatakowane liście (gałązka) można po prostu oderwać i spalić (odcięta gałąź musi być przetwarzane).

Środki ludowe na mszyce żółciowe

W trakcie radzenia sobie ze szkodnikami możesz skorzystać ze sprawdzonych „staromodnych” metod. Takie fundusze zwykle w żaden sposób nie szkodzą samej porzeczki, a także nie wpływają na bezpieczeństwo uprawy.
Najpopularniejszym lekarstwem w tej kategorii jest infuzja pyłu tytoniowego. 300 g pyłu tytoniowego wlewa się do 10 litrów wody, doprowadza do wrzenia i szczelnie zamyka, pozostawia w ciemnym miejscu do zaparzenia na 3 dni. Następnie odcedzić napar, dodać trochę mydła (aby płyn nie zmywał dłużej liści) i potraktować porażone rośliny, szczególnie na wewnętrznej stronie liścia, w miejscu, w którym mszyce są bezpośrednio przyczepione. Procedurę tę przeprowadza się w miarę potrzeb przez całe lato (po 5-6 dniach), z wyłączeniem momentu kwitnienia i bezpośredniego zbioru.

Inną popularną metodą jest infuzja nagietków, która wymaga dużej ilości kwiatów. 500 g kwiatów miażdży się, dodaje 10 litrów wody, doprowadza do wrzenia, zamyka i pozostawia na kilka dni w ciemnym miejscu. Po 2 dniach otrzymany napar jest filtrowany, dodawane jest mydło, a rośliny są również traktowane od spodu liści.

Takie przetwarzanie może odbywać się z taką samą częstotliwością, jak przetwarzanie z infuzją pyłu tytoniowego.

Mszyca żółciowa: jak leczyć ją chemicznie?

Jeśli nie można było poradzić sobie z inwazją mszyc żółciowych na porzeczki metodami ludowymi, stosuje się preparaty biologiczne. Ich substancjami czynnymi są zarodniki bakterii, różne części grzybów, wirusy elementarne. Substancje te zatruwające organizm owadów wnikają do ich układu pokarmowego wraz z sokiem z przetworzonej rośliny i powodują ich śmierć.

Jak więc spryskać mszyce żółciowe? Najpopularniejszymi środkami biologicznymi do zwalczania mszyc są Bitoxibcillin, Aktofit i Avertin. Muszą być stosowane ściśle według instrukcji, ponieważ nadal nie jest to nieszkodliwy napar ziołowy. Podczas pracy z tymi lekami nie należy ignorować osobistego wyposażenia ochronnego (maski oddechowe, rękawiczki) i przeprowadzać przetwarzanie przy braku wiatru.

Zdarzają się jednak przypadki, w których nie można już obejść się bez użycia ostrzejszych insektycydów. W takiej sytuacji odpowiednie są takie środki na mszyce żółciowe, jak Aktelik, Confidor Maxi, Vofatox, Calypso, Proteus.

Z reguły kurację takimi preparatami przeprowadza się wiosną, w okresie pękania pąków, co jest wskazane, jeśli Państwa porzeczki zostały najsilniej zaatakowane przez mszyce zeszłego lata lub po zbiorach, gdy szkody wyrządzone przez mszyce tego lata są oczywiste .

Podczas pracy z takimi produktami należy dokładnie przestudiować instrukcje, wybrać odpowiednią dawkę leku, a także zwrócić uwagę na czas przetwarzania rośliny (wczesnym rankiem lub późnym wieczorem, ponieważ większość chemikaliów powoduje śmiertelne szkody nie tylko dla mszyce, ale także inne pożyteczne owady, w tym pszczoły).

I oczywiście stosowanie środków ochrony osobistej jest bezwzględnie wymagane.

Mszyca żółciowa: zapobiegawcze środki zwalczania

Zawsze łatwiej jest zapobiegać chorobie niż później ją leczyć. To stwierdzenie jest również prawdziwe w odniesieniu do zapobiegania rozprzestrzenianiu się mszyc żółciowych na twoim obszarze.

Na samym początku wiosny, przed otwarciem pąków, rozpoczynają zabiegi profilaktyczne krzewów porzeczek od mszyc. W tym przypadku zabieg ma na celu zniszczenie szponów jaj mszyc.

Do takiego leczenia odpowiedni jest lek o nazwie Nitrafen. 4 ml tego produktu rozpuszcza się w 10 litrach wody, a powstały roztwór traktuje krzewami i obszarem wokół krzewu przez dyfuzor. Rozwiązanie robocze wystarcza na 20-40 krzewów porzeczek (w zależności od ich wielkości).

Zabieg można powtórzyć jesienią, po opuszczeniu liści.

W celu zniszczenia jajek wczesną wiosną można z powodzeniem stosować zwykłą wrzątek. Woda jest doprowadzana do wrzenia i za pomocą konewki (lepiej oczywiście metalowej) krzaki są podlewane. Takie leczenie przeprowadza się na etapie obrzęku nerek.

Jako środek zapobiegawczy można również sadzić rośliny takie jak nagietki, rumianek, nagietek w pobliżu nasadzeń porzeczek. Pamiętaj, aby usunąć chwasty przez cały sezon wegetacyjny. Zwróć szczególną uwagę na brak takiego chwastu jak torebka, to on jest rodzajem „żłobu” dla dalszego rozwoju mszyc.