Gruszka Larinskaja

Gruszka Larinskaya nie jest przechowywana do dni marcowych, ale istnieje wiele innych odmian okresu zimowego. Z tego materiału dowiesz się o cechach tej odmiany, jej uprawie, pielęgnacji.

Gruszka Larinskaya: opis odmiany

Gruszka Larinskaya: zdjęcie odmiany

Gruszka Larinskaya to odmiana jesienna, zbiór owoców odbywa się od 1 do 15 września, przechowywanie, a raczej dojrzewanie owoców, trwa dwa miesiące.

W czasie zbioru owoce o jasnozielonym kolorze, po wyjęciu są przechowywane, kolor zmienia się na jasnożółty, soczystość nie traci się, smak staje się lepszy.

Owoce gruszki Larinskaya przeznaczone są do celów deserowych. Komora z nasionami jest mała, bulwiasta, otwarta, nasiona są małe, koloru brązowego.

Takie odmiany gruszek jak: „Elena”, „Vernaya”, „Victoria”, „Lesnaya Krasavitsa”, „Moskvichka” również mają doskonały smak.

Gruszki Larinsky mają okrągły kształt, w postaci zwykłej gruszki, o wadze do dwustu gramów, jeśli dobrze dbasz o drzewo, średnia waga wynosi sto czterdzieści sto pięćdziesiąt gramów przy wydajności pięćdziesięciu kg od co roku jedna gruszka.

Istnieją również odmiany o wysokich plonach: „Yanvarskaya”, „Yakovlevskaya”, „Cud kobieta"," Svetlyanka "," Rogneda ".

Krótka wycieczka do historii

Gruszka Larinskaya to hybryda uzyskana ze skrzyżowania odmian ”Ulubiony Clapp"I" Ussuriiskaya 41-15-9 " zostały opracowane przez naukowców z Instytutu Ogrodnictwa i Uprawy Ziemniaków na Uralu Południowym. Gruszka jest wpisana do państwowego rejestru Uralu.

Gruszka Larinskaya: charakterystyczna dla odmiany

Gruszka Larinskaya: zdjęcie odmiany

Drzewo odmiany Larinskaya jest wysokie, dorasta do około sześciu metrów, korona rozłożysta, duża, o oryginalnym kształcie, gałęzie wystają prostopadle z pnia, wyginają się najlepiej, jak potrafią, górne partie skierowane są pionowo (bardzo rzadko w przypadku gruszy), pień nie ma nadmiaru sęków.

Liście duże, kwiaty białe, pachnące, odmiana wczesna dojrzałość, pierwsze zbiory dojrzewają w wieku 5 lat.

Również ta gruszka jest bezpretensjonalna.

Wysoka odporność na zbyt niskie i zbyt wysokie temperatury, odporność na suszę, odporność na choroby takie jak parch, zaraza ogniowa, odporność na ataki roztoczy żółciowych sprawiły, że hybryda ta stała się ulubieńcem ogrodników.

Gruszka Larinskaya: odmiany sadzenia

Gruszka Larinskaya: zdjęcie odmiany

• Jak wybrać miejsce lądowania.

Gruszkę Larinskaya sadzi się wiosną lub jesienią, bez różnicy warunki uprawy odgrywają większą rolę niż czas sadzenia.

Grusza jest mało wymagająca do warunków uprawy, ale ma swoje preferencje, które są brane pod uwagę przy wyborze miejsca do sadzenia, w przeciwnym razie nie zobaczysz obfitych plonów.

Drzewo jest mocne, duże, z biegiem lat korona zaczyna się coraz bardziej rozrastać, odmiana nie może znieść faktu, że sąsiedzi są bardzo blisko, dlatego miejsce do sadzenia wybiera się dalej od budynków, ogrodzeń, roślinności, które ingerować w to.

Aby gruszka rosła i owocowała normalnie, potrzebuje dużej ilości światła słonecznego, przy jego braku drzewo nie będzie rosło w pełni, owoce będą małe, kwaśne, praktycznie bez koloru, a korona musi również dobrze przepuszczać powietrze, aby zapobiec występowaniu infekcji grzybiczych.

Tak więc na podstawie powyższych wymagań dochodzimy do wniosku, że dla rośliny wybrano wolny, dobrze wentylowany i nasłoneczniony obszar.

Odmiana nie jest zbyt wybredna pod względem składu gleby, nie czuje się dobrze na ciężkich glebach gliniastych, ale każdą glebę można poprawić, sadząc roślinność.

Wybierając miejsce, zwróć uwagę na to, że dobry plon będzie tylko wtedy, gdy inne grusze będą rosnąć blisko gruszki tej odmiany.

Najlepsi pomocnicy do zapylania odmian gruszek Larinskaya: „Severyanka”, „Skazochnaya”.

• Jak prawidłowo posadzić gruszkę.

Sadzenie odbywa się z uwzględnieniem wielkości drzewa, schemat ma sześć na cztery metry. Głębokość do sadzenia wynosi jeden metr, a szerokość i długość to osiemdziesiąt cm.

Kiedy wykopujesz dziurę, bogata w składniki odżywcze wierzchnia warstwa gleby jest osadzana osobno.

Glebę powierzchniową dokładnie miesza się z humusem (jedno wiadro), dodaje się superfosfat (jedna szklanka), sól potasową (pół szklanki) i popiół drzewny (miarka).

Te organiczne nawozy starczają na trzy lata, a minerały są stosowane w ciągu roku przy wolniejszym wzroście młodego drzewa.

Na środek dołka wsypuje się pagórek, korzenie są równomiernie rozłożone, w sadzeniu wezmą udział 2 osoby, jedna będzie prawidłowo trzymać sadzonkę, druga - ostrożnie wypełnij dołek, jednocześnie ubijając grunt.

System korzeniowy powinien być mocno dociśnięty do gleby, nie powinno być pustych przestrzeni, ponieważ powodują one zgniliznę korzeni i śmierć drzewa.

Szyjka korzeniowa powinna być o 5 cm wyższa od powierzchniowej warstwy gleby.Podczas podlewania gleba opadnie, a szyjka korzeniowa zawiąże się tak, jak powinna.

Przed podlaniem z dolnej wykopanej warstwy gleby wzdłuż krawędzi wykopu wykonuje się walec do sadzenia, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wody podczas podlewania, jedna sadzonka potrzebuje dwóch wiader, wody nie dodaje się natychmiast, ale gdy tylko jedna część zostanie wchłonięta, inny jest wylany i tak dalej.

Młoda sadzonka szybciej ukorzenia się, w związku z tym zaleca się wybór materiału do sadzenia na rok lub dwa lata.

Pod koniec lądowania w otwór wbija się kołek, umieszcza się go w pobliżu rośliny, ale w odstępie, który nie przeszkadza w jej rozwoju, drzewo jest luźno przywiązane do palika.

Materiał do pończoch (taki jak sznurek) nie powinien przylegać ściśle do tułowia, ponieważ uniemożliwi jego szybki wzrost. Zaleca się sadzenie w okresie wiosennym, młoda gruszka w okresie wegetacji z powodzeniem ukorzeni się i przygotuje do sezonu zimowego.

Sadzonki kupione w sezonie jesiennym zakopuje się w rowach, pień i korona pozostają na górze, ustawione pod kątem czterdziestu pięciu stopni.

Gruszka Larinskaya: pielęgnacja odmiany

Gruszka Larinskaya: zdjęcie odmiany

• Obrzezanie.

Drzewo samodzielnie tworzy koronę, ale wskazane jest, aby mu pomóc. Jednoroczną roślinę skraca się do jednego metra, usuwa pąki poniżej pięćdziesięciu cm.

U dwuletniego drzewka gałązki skraca się o 1/3 długości, dzięki czemu u młodej gruszki aktywowany jest rozwój systemu korzeniowego i przyspieszany jest początek zawiązywania owoców.

Przez 2 lata po posadzeniu odrastające gałązki rośliny jednorocznej skraca się o 1/3 części i przeprowadza się cięcie sanitarno-korekcyjne dawnej dwuletniej gruszki.

Od 3 roku życia drzewo co roku poddawane jest jedynie przycinaniu sanitarnemu, które z biegiem lat zostaje zastąpione cięciem sanitarnym odmładzającym.

Podczas przycinania gruszy przestrzegaj zasad wspólnych dla całej roślinności: ścinając gałąź, nie zostawiaj pnia; Oczyść korę w miejscu cięcia ostrym nożem, obszar cięcia powinien być piękny, przede wszystkim dla zdrowia gruszki, ponieważ im mniej jest uszkodzona, tym łatwiej wytrzyma cięcie, a rany będą rosły szybciej.

Wszystkie sekcje o średnicy większej niż półtora cm są pomalowane olejem lnianym lub farbą olejną. Korona tej odmiany jest średnio gruba, dlatego łatwiej będzie ją ciąć.

• Podlewanie.

Po posadzeniu gruszki należy stale monitorować wilgotność gleby i wody, w razie potrzeby dobrze ugruntowaną gruszkę podlewa się przez długi okres suchy, jednak nie więcej niż 1 raz w ciągu trzydziestu dni stosuje się nawożenie jednocześnie z podlewaniem, ponieważ będą trudne do przyswojenia, jeśli gleba jest wystarczająca, nie nawilżaj.

Gruszka Larinskaya jest odporna na suszę, doskonale znosi wysokie temperatury, dorosłe drzewo nie wymaga podlewania, a minerały można karmić przez opryskiwanie.

• Zapłodnienie.

Młoda roślina potrzebuje składników odżywczych, nawozy zastosowane podczas sadzenia wystarczą na trzy lata. Brak składników odżywczych natychmiast stanie się zauważalny - pędy zaczną powoli rosnąć.

Przy normalnym rozwoju drzewa nie należy spieszyć się z nawożeniem, ponieważ nadmiar materii organicznej lub mieszanin zawierających azot spowoduje zwiększony wzrost, z tego powodu pędy się rozciągną, nie będą miały czasu na dojrzewanie , korona stanie się zgrubiałymi wierzchołkami, nadmiar potasu, fosforu i innych pierwiastków zatruje roślinę, a także pojawienie się różnych niezbyt przyjemnych objawów przypominających choroby.

Rozwija się świat nauki, upowszechnia się coraz bardziej efektywna praca i programy naukowców, wśród których wyróżnia się stosowanie nawozów metodą dolistną. Metoda ta ma na celu poprawę obrony immunologicznej roślin, a także zwiększenie i poprawę plonów.

Możesz spryskać roślinę podczas profilaktyki, podczas leczenia preparatami owadobójczymi są środki w sprayu i duża ilość została już uwolniona, aby wybrać ten, który Ci odpowiada.

Często większość ogrodników używa narzędzi takich jak: „Ecolist”, „Adobe”, „Crystal”, „Salubor”.

• Agrotechnika.

W pierwszych latach rozwoju roślina cierpi na większą podatność, dlatego należy stale zwracać na nie uwagę.

Podlewanie, pielenie, spulchnianie kręgu pnia przez cały sezon wegetacyjny, w okresie jesiennym krąg pnia przekopuje się nieco głębiej, gdy drzewo zaczyna owocować, obwód pnia jest cynowany, odchwaszczanie zastępuje się wykaszaniem trawiastej roślinności, w razie potrzeby .

Młode drzewa zimą przyciągają myszy i zające, dlatego w okresie jesiennym pnie są wiązane papą, świerkowymi gałęziami lub innym materiałem, którego gryzonie nie mogą uszkodzić.

Z biegiem lat nie jest już wymagane wykonywanie takiej ochrony, ponieważ kora drzewa rośnie, ale nagromadziły się na niej martwe, popękane cząstki.

Są domem dla różnych szkodliwych owadów, a na martwym drewnie znajdują się wirusy, bakterie, zarodniki przenoszące choroby, mchy i porosty. Takie przypadki nie powinny być dozwolone, gałęzie pnia i szkieletu muszą być przetwarzane co roku w sezonie wiosennym.

Za pomocą skrobaka lub metalowej szczotki, która nie uszkadza drzewa, cały nadmiar jest dokładnie usuwany do żywej warstwy kory, jeśli są uszkodzone fragmenty, przeprowadza się dezynfekcję siarczanem żelaza, śmieci są dokładnie usuwane i spalony.

Przeprowadza się wybielanie gałęzi pnia i szkieletu. Wapno i glinę miesza się w równych proporcjach, dodaje się sto gramów siarczanu żelazawego, jeśli to możliwe, dodaje się niewielką ilość dziewanny, roztwór powinien wyglądać jak płynna śmietana.

Ta kompozycja została przetestowana przez więcej niż jedno pokolenie ogrodników, nie ma potrzeby jej reklamować. Przetwarzanie odbywa się w sezonie wiosennym, ponieważ kora jest miękka, łatwo ją usunąć, żywe tkanki pnia pozostają prawie nienaruszone.

W sezonie jesiennym szczególną uwagę należy zwrócić na koronę, sprawdzić obecność suchych gruszek, patogenów, należy je usunąć i spalić wraz z opadłymi liśćmi.

Choroby i szkodniki

Gruszka Larinskaya: zdjęcie odmiany

Gruszka Larinskaya ma dobrą odporność na choroby, odziedziczył ochronę immunologiczną z odmiany „Ussuriiskaya 41-15-9”.

Dobrą profilaktyką jest wczesna wiosna lub późna jesień, aby spryskać drzewo mocznikiem (roztwór dziesięcioprocentowy). Wszyscy od dawna wiedzą, że jeśli dobrze zadbasz o rośliny, uchroni to teren ogrodu przed chorobami, lub dzięki pielęgnacji możesz szybko zidentyfikować choroby i przeprowadzić kurację roślinną.

Walka ze szkodliwymi owadami jest środkiem zapobiegawczym przeciwko grzybom i bakteriom wywołującym choroby, ponieważ to właśnie te szkodniki przenoszą zarodniki i wirusy, ponieważ łatwo rozprzestrzeniają się po całym terenie ogrodu.

Istnieją również odmiany odporne na choroby: "Fairy", "Uralochka", "Quiet Don", "Temat», «Svarog».

Aby zapobiec atakowaniu gruszy przez ćmy, chrząszcze kwiatowe, kleszcze i spadzi gruszowej, przed rozpoczęciem kwitnienia drzewa traktuje się dowolnym preparatem owadobójczym.

Gruszka Larinskaya ma niewiele wad, ponieważ drzewo ma oryginalny wygląd, odporność na mróz i suszę, deserowy smak owoców i regularnie wysoki plon. Dzięki tym właściwościom odmiana zadomowiła się na amatorskich działkach ogrodniczych, a w celach komercyjnych uprawiana jest na dużych plantacjach.

Są też takie mało wymagające odmiany: „Krasnobokaya”, „Hera», «Katedra"," Krasulya ","Lada».