Gruszka Paryska

Gruszka paryska jest uważana za bardzo starą odmianę, ale do dziś jest bardzo popularna wśród ogrodników.

Owoce gruszki paryskiej mają wyśmienity smak i bardzo atrakcyjny wygląd. Ten artykuł skupi się na tej konkretnej kulturze.

Historia

Paryska gruszka została wyhodowana ponad sto lat temu we Francji przez słynnego naukowca Fursina. Dostał hybrydę krzyżując dwie odmiany Curé i Zimowe Saint Germain... Wszystkie części drzewa mogą zamarznąć w bardzo mroźne zimy, więc roślina ta nadaje się do uprawy tylko w południowej i środkowej Rosji. Dojrzałe na drzewie owoce gruszki paryskiej mają bardzo apetyczny wygląd i nadają się do spożycia, zarówno świeżego, jak i do przygotowania zimowych przetworów.

Gruszka paryska: opis odmiany

Gruszka paryska: zdjęcie odmiany

Korona drzewa w odmianie gruszki paryskiej ma kształt piramidy, tutejsze gałęzie są proste, bardzo długie. Kolor kory jest ciemnożółty. Gdy drzewo dojrzewa, kora staje się ciemnoszara. Korona nie jest pogrubiona, ponieważ liście nie mają dużej ilości. Owoce są bardzo słodkie i soczyste. Kształt owocu wydłużony, odcień skórki bardzo jasny, żółty z lekkim rumieńcem na brzegach i przyjemnym wyraźnym aromatem. Dojrzałość owocu wskazują plamki na całej powierzchni skórki. Mówiąc o miąższu, warto zwrócić uwagę na jego gęstą strukturę i dużą ilość soku. Owoce są wystarczająco duże, każdy waży około 200 g.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe cechy owoców, gruszka paryska ma wysokie właściwości handlowe, a podczas przechowywania owoce nie tracą na atrakcyjności: skórka pozostaje nienaruszona, a miąższ smaczny.

Gruszka paryska: charakterystyka odmiany

Gruszka paryska jest odmianą samopłodną, ​​więc roślina nie wymaga specjalnych zapylaczy. Ponieważ gruszka może sama zapylić swoje kwiaty. Jednak w niektórych regionach drzewo może utracić swoje właściwości samopłodne i być częściowo samopłodne. Jeśli tak się stanie, plon paryskiej odmiany gruszki zostanie zmniejszony. Najlepiej ubezpieczyć się i posadzić na miejscu inną odmianę gruszki, która jednocześnie kwitnie. W ten sposób uzyskasz więcej zbiorów.

Zaletami odmiany gruszki paryskiej jest długi okres trwałości owoców. Przechowywane w temperaturze 0 stopni mogą zachować swój wygląd do końca zimy.

Paryska grusza zaczyna owocować 2 lata po posadzeniu. Ponadto, gdy drzewo dojrzewa, zwiększa się ilość plonów. Owoce można zbierać w połowie jesieni - zwykle usuwa się je wcześniej, aby nie odpadły i nie zepsuły wyglądu, a także w celu przedłużenia trwałości owoców.

• Dawać

Z jednego drzewa gruszki paryskiej można zebrać około 100 kg owoców. Owoce dojrzewają dłużej niż 3 miesiące. Jednak plon będzie zależeć nie tylko od odmiany, ale także od innych warunków: wzrostu drzewa, miejsca sadzenia, przestrzegania zasad pielęgnacji, a także wieku drzewa.

• Odporność na zimę

Jak każde samopłodne drzewo, gruszka paryska nie ma dużej odporności na zimę. W regionach charakteryzujących się szczególnie ostrymi zimami w tkankach może tworzyć się lód, który negatywnie wpływa na wszystkie gałęzie, uszkadzając zarówno pień, jak i korzenie. Uszkodzone obszary regenerują się bardzo powoli i najprawdopodobniej drzewo umrze, dlatego opisana odmiana nadaje się tylko do uprawy w ciepłych rejonach o łagodnym klimacie.

W miarę dojrzewania drzewa jego mrozoodporność może wzrosnąć, więc młode sadzonki mają mniejszą mrozoodporność, a dorosłe rośliny więcej. Drzewo może również zostać zniszczone przez nawracające wiosenne przymrozki, a także deszcze, ponieważ lód pozostaje na gałęziach i zaczyna uszkadzać tkanki, pąki i korę drzew.

Gruszka Paryska: zalety i wady

Zaletami gruszki paryskiej są duża ilość plonu, wysoki smak i cechy zewnętrzne. Negatywne cechy to niska odporność na zimę, a także podatność na niektóre choroby. Wpływ wskaźników pogodowych na ilość i jakość plonu, a także dość wymagające podejście do gleby i warunków uprawy.

Gruszka paryska: odmiany sadzenia

Gruszka paryska: zdjęcie odmiany

Sadzenie paryskiej odmiany gruszki jest dokładnie takie samo jak sadzenie każdego innego drzewa. Należy jednak pamiętać o pewnych zasadach. Miejsce lądowania powinno być przygotowane wcześniej. Musisz wybrać miejsce, które jest wystarczająco otwarte, ale upewnij się, że woda nie będzie tam stagnować i nie znajduje się na nizinach. Gleba powinna być luźna, lekka, aby powietrze swobodnie krążyło do korzeni, czyli idealna byłaby gleba gliniasta lub piaszczysta.

Jeśli masz na terenie inne drzewa, musisz zachować odległość między nimi około 4 metrów, a jeśli drzewa są małe, to 2 metry. Odległość między dwoma odmianami zapylaczy nie powinna przekraczać 6 m. Ponadto stanowisko powinno być otwarte, nasłonecznione, aby słońce oświetlało je przez około 7 godzin dziennie. W takim przypadku gleba musi być dobrze osuszona.

Optymalnym czasem na sadzenie będzie wiosna. Ponieważ gruszki mają niską mrozoodporność, zimą temperatura powietrza nie powinna spadać poniżej 27 stopni. Są to zazwyczaj kraje europejskie, centralna, południowa część Rosji, kraje bałtyckie, Ukraina. Jeśli odmiana ma pochodzenie azjatyckie, temperatura jest dla niej destrukcyjna nawet poniżej 7 stopni.

Przed posadzeniem sadzonki gruszki paryskiej należy umieścić ją w wodzie na 3-4 godziny, a następnie umieścić korzenie w roztworze gliny. Odbywa się to tak, aby system korzeniowy wyprostował się i nie został uszkodzony podczas sadzenia. Glina pomoże chronić rośliny przed różnymi grzybami chorobotwórczymi. Następnie musisz oczyścić przygotowane miejsce z kamieni, chwastów i innych gruzu. Wykop dziurę, której średnica będzie wynosić około metra na metr i wlej do niej 10 litrów obornika.

Następnie glebę wlewa się do dołu, a na kopcu instaluje się sadzonkę. Konieczne jest ostrożne wyprostowanie procesów korzeniowych w kółko, następnie wylewa się resztki gleby, a ziemię należy odpowiednio ubić na wierzchu. Konieczne jest ułożenie wokół pnia małego rowka, aby woda nie rozlewała się podczas podlewania. Po posadzeniu sadzonkę należy podlać.

Co więcej, drzewo musi być jeszcze kilka razy podlewane po posadzeniu, aby uzyskać lepszą adaptację. Również po to, aby gleba w końcu opadła, a nadmiar powietrza wydostał się z ziemi.

Gruszka paryska: pielęgnacja odmiany

Po posadzeniu drzewa musisz je monitorować i dbać o nie. Opieka sprowadza się do podlewania, corocznego przycinania, dokarmiania, a także ochrony przed ewentualnymi chorobami i szkodnikami.

Konieczne jest odchwaszczanie całego obszaru, poluzowanie ziemi po podlewaniu, a także usuwanie opadłych liści i owoców. Podlewanie powinno odbywać się około dwa razy w tygodniu dla młodego drzewa. Chociaż lepiej kierować się warunkami pogodowymi. Zraszanie jest najlepszą metodą, ponieważ w tym czasie wilgoć dostaje się do wszystkich części rośliny.

Możesz po prostu podlać gruszkę w kółko, które sam zrobisz.Jeśli mówimy o dorosłym drzewie, często nie trzeba go podlewać, wystarczy raz w miesiącu obficie podlewać gruszkę. Ważne jest również, aby kierować się tutaj pogodą. System korzeniowy dorosłej gruszki jest dobrze rozwinięty, a drzewo może żywić się wodami gruntowymi.

Odmiana gruszki paryskiej jest zwykle podlewana od wiosny do jesieni. Tuż przed zimą należy przerwać podlewanie, aby drzewo miało czas na pozbycie się nadmiaru wilgoci przed nadejściem zimy. Będzie więc mniej podatny na negatywne skutki mrozu.

• Formacja korony

Przycinanie nie jest przeprowadzane, dopóki gruszka paryska nie zacznie przynosić owoców, to znaczy, dopóki sadzonka nie przekroczy 4 lat. Przycinanie odbywa się zimą. Tutaj głównym celem będzie ukształtowanie prawidłowej korony, a także usunięcie wysuszonych i starych gałęzi. Ponieważ zimą gruszka jest uśpiona, w miesiącach zimowych można ją przycinać w dowolnym momencie. Ponadto przycinanie można przeprowadzić latem, zwłaszcza te drzewa, które są uprawiane na kratach.

Tutaj konieczne jest odcięcie wierzchołka, aby gruszka nie rosła zbyt wysoko, a gdy pień osiągnie 1 metr, pęcznieje o 30 cm. Oprócz łatwości konserwacji stymuluje to wzrost nowych gałęzi bocznych.

Podczas przycinania gruszki należy przestrzegać następujących zasad. Najpierw usuwa się wszystkie gałęzie, które rosną do wewnątrz i zagęszczają koronę, a następnie stare suche uszkodzone gałęzie muszą zostać usunięte. Ponadto, jeśli korona jest prawidłowo uformowana, odcina się tylko wierzchołki gałęzi bocznych, a następnie główne poziomy gałęzi należy zmniejszyć o około jedną trzecią. W tym przypadku nacięcia wykonuje się nad nerką skierowaną na zewnątrz. Gałęzie boczne, które zimą wystają z głównych gałęzi, nie są dotykane, a latem są nieco krótsze. Czasami przycinanie odbywa się we wrześniu, jeśli pojawi się wtórny wzrost.

Przycinanie odbywa się za pomocą czystych, ostrych narzędzi. Może to być sekator, piła lub deliber. Również przed wycięciem drzew należy wszystko dokładnie obliczyć i zrobić znaki, w których należy wyciąć gałęzie.

• Karmienie

Jak każde inne drzewo, gruszka potrzebuje nawożenia. Powinny być sprowadzane przed pęknięciem pąków, zwykle w marcu. Jeśli jednak nie byłeś w stanie nakarmić drzewa w tym czasie, możesz je nawozić później, do czerwca.

Nie można stosować nawozów jesienią i pod koniec lata, aby nie stymulować aktywnego wzrostu nowych pędów, ponieważ zamarzną one w nadchodzącą zimę. Nawozy stosuje się w celu zwiększenia wielkości plonu, a także wzmocnienia obrony roślin przed szkodnikami i chorobami. Najlepiej jest przestudiować skład gleby, aby dokładnie poznać i dobrać skład nawozów.

Jeśli nie ma możliwości sprawdzenia gleby, możesz tutaj skupić się na wzroście. Jeśli roślina ma wystarczającą ilość wszystkich składników odżywczych, wzrost wynosi ponad 20 cm rocznie. Jeśli drzewo rośnie wolniej, potrzebuje nawozu. Aby drzewa owocowe nabrały zielonej masy i rosły, a także usprawniły proces fotosyntezy, konieczne jest wprowadzenie preparatów zawierających azot. Ale należy go kontrolować, aby zapobiec nadmiarowi azotu, ponieważ jest on również szkodliwy dla drzew i w wyniku tego owoce mogą nie powstawać. Ponadto nawozy stosuje się ostrożnie do drzew rosnących przy trawnikach, ponieważ pochłaniają one niezbędne substancje z nawozów stosowanych bezpośrednio na trawnik.

Oprócz azotu konieczne jest dodanie preparatów zawierających potas i preparatów zawierających fosfor, które mają pozytywny wpływ na korzenie i kwiaty drzewa. Wszystkie nawozy należy nakładać wzdłuż obwodu korony. Drzewo wchłania składniki odżywcze przez korzenie. Dlatego konieczne jest, aby nie zbliżać ich do pnia, ale trochę dalej.Doświadczeni ogrodnicy stosują złożoną kompozycję nawozów, która zawiera wszystkie niezbędne pierwiastki śladowe i jest rozprowadzana wokół pnia wzdłuż obwodu korony. Następnie musisz podlać drzewo. Nawozy stosuje się w ilości 200 g na metr kwadratowy. Jeśli drzewo jest jeszcze młode, wystarczy 50 g na metr kwadratowy.

Choroby i szkodniki

Najbardziej niebezpieczną z chorób, na które może zachorować gruszka paryska, jest oparzenie bakteryjne i parch. Ponadto odnotowuje się również inne dolegliwości.

Oparzenie bakteryjne zwykle występuje, gdy bakterie zaczynają dominować. Zimę spędzają zwykle bezpośrednio na drzewach. Oznaką początku choroby jest zmiana koloru liści i kwiatów. Stają się jak spalone. Gorące i suche lata są korzystnym czynnikiem. Zasadniczo choroba atakuje roślinę w okresie kwitnienia. Infekcję mogą przenosić ptaki, owady i wiatr. Choroba jest trudna do leczenia i bardzo niebezpieczna. Dlatego najlepiej jest wyrywać i usuwać takie drzewa. Jeśli dotknięty obszar nie jest bardzo duży, wystarczy potraktować gruszkę płynem Bordeaux lub specjalnym roztworem antybiotyków. Musisz powtórzyć procedurę kilka razy. Wszystkie dotknięte obszary muszą zostać zniszczone.

Parch może również negatywnie wpływać na wszystkie części drzewa. Są to korzenie, kwiaty, pąki i liście. Podczas choroby dochodzi do deformacji owocu. Korzystnym czynnikiem jest nadmierna wilgotność. Oznaką choroby będzie pojawienie się ciemnych plam na liściach gruszki. Ponadto plamy przechodzą na same owoce, po czym zmieniają kolor, ciemnieją. Skórka zaczyna pękać, a gruszki tracą swój wygląd. W celu leczenia choroby konieczne jest leczenie drzewa fungicydami. Płyn Bordeaux pomaga również radzić sobie z parchem.

Zgnilizna owoców często dotyczy gruszki. Czynnikiem sprawczym jest specjalny grzyb. Oznakami choroby są brązowe plamy, które zaczynają gnić, a na wierzchu tworzy się biała powłoka. Owoce są w ten sposób dotknięte i wiszą w tej formie na gałęziach. Aby pozbyć się choroby, należy również użyć płynu Bordeaux.

Sadzasty grzyb zwykle wchodzi do drzewa przez wszelkie rany lub pęknięcia. Grzyb żyje wokół drzewa, ale jednocześnie zaczyna infekować roślinę dopiero pod wpływem sprzyjających czynników. Oznakami tej choroby są tłuste czarne plamy na różnych częściach drzew. Preparat fitoverm pomoże pozbyć się choroby.

Mączniak również dość popularna choroba wśród gruszek. Znakiem jest biały nalot na liściach, a czynnikiem sprawczym jest również grzyb. Aby pozbyć się choroby, konieczne jest potraktowanie drzewa roztworem sody kalcynowanej.

Przechowywanie zbiorów

Zauważono powyżej, że owoce odmiany gruszki paryskiej są zwykle zbierane z wyprzedzeniem, aby jak najdłużej zachowały swoje właściwości, dlatego tutaj należy skupić się na procesie oddzielania owoców od pędów. Konieczne jest odgięcie owocu od gałęzi - jeśli ogon już sam się odłamie, można zbierać.

Aby plon był przechowywany jak najdłużej, konieczne jest utrzymywanie go w temperaturze 0 stopni. Jednocześnie gruszka zachowa swoje cechy zewnętrzne i wewnętrzne i spokojnie przeniesie wszelkie odległości. Jednak podczas transportu należy uważać, aby gruszki nie były zbyt mocno ściskane i potrząsane. Uszkodzona skóra może powodować procesy gnicia.

Ponadto zauważono, że owoców gruszki paryskiej nie należy przechowywać obok owoców takich jak kiwi czy persimmons. Najlepiej przechowywać owoce w specjalnych skrzynkach tej samej wielkości, przesuwając je słomą lub innym materiałem, który mocno utrwali każdy owoc i uniemożliwi kontakt ze sobą.Dodatkowo podczas długotrwałego transportu pudła należy złożyć tak, aby powietrze między nimi swobodnie krążyło.

Wniosek

Gruszka paryska wyróżnia się pysznymi i pięknymi owocami. Drzewo ma swoje specyficzne cechy, które należy wziąć pod uwagę przy uprawie na miejscu.