Drzewa iglaste w projektowaniu krajobrazu

Nie bez powodu projektanci krajobrazu cenią drzewa iglaste, niezależnie od tego, czy są to drzewa, czy krzewy, i są szeroko stosowane w dekoracji ogrodów. Powodem tego jest bezpretensjonalny charakter evergreenów i atrakcyjny wygląd przez cały rok. Ważną rolę odgrywa również przyjemny aromat charakterystyczny dla drzew iglastych oraz zdolność nie tylko dezodoryzacji, ale także oczyszczania powietrza. Drzewa iglaste są dość wszechstronne i wyglądają spektakularnie zarówno pojedynczo, jak i jako część kompozycji. Równie udane będzie sąsiedztwo z innymi drzewami i krzewami, a także z roślinami liściastymi i zielnymi, kwiatami, trawnikami, kamienistymi elementami krajobrazu. Najczęściej drzewa iglaste są wykorzystywane do dekoracji rabat kwiatowych, ogrodów skalnych i skalniaków, a także do tworzenia zielonych żywopłotów. Udane będzie również formowanie drzew iglastych w stylu bonsai.

Dziś ogrodnicy i projektanci mogą wybierać z dość obszernej listy drzew iglastych, z których każdy zawiera gatunki i odmiany o różnych kolorach i rozmiarach. Dzięki tej odmianie rosną wiecznie zielone
Rośliny można spotkać nie tylko na rozległych terenach ogrodowych, ale także na niewielkich powierzchniach, a także w ogrodach o trudnym ukształtowaniu terenu i ubogim składzie gleby. W tym artykule skupimy się na podstawowych technikach projektowania krajobrazu z wykorzystaniem drzew iglastych,
a także o osobliwościach opieki nad nimi.

Zasady tworzenia kompozycji z udziałem drzew iglastych

Decydując się na włączenie drzew iglastych do projektu działki ogrodowej, należy pamiętać, że w projektowaniu krajobrazu najczęściej stosuje się odmiany niewymiarowe i karłowate. Zazwyczaj są
wynik selekcji, są uprawiane w specjalnych szkółkach i są dość drogie. Aby uniknąć marnowania budżetu, zaleca się, aby wszystkie pomysły projektowe były wcześniej przedstawiane na papierze, tworząc przynajmniej przybliżony schemat umieszczania niektórych upraw na stronie.

Ulga w miejscu

W układzie ogrodu zasadniczą rolę przypisuje się wielkości działki. Kolejnym równie ważnym czynnikiem wpływającym na całą kompozycję jest rzeźba ogrodowa. Najczęściej same jego cechy dyktują kolejność umieszczania obszarów funkcjonalnych i
kwietniki na stronie. Tak więc na płaskich obszarach zaleca się umieszczanie trawników, klombów, skalistych ogrodów skalnych. Naturalne zbocze lub brzeg zbiornika nadaje się do budowy ogrodu skalnego. Należy również pamiętać, że nawet takie
bezpretensjonalne rośliny, takie jak efedryna, mają preferencje. Dlatego najlepszą opcją do ich sadzenia byłaby zachodnia lub wschodnia strona działki ogrodowej. Geometryczne rozwiązanie kompozycji ogrodowej wymaga szczególnej uwagi, aby:
krajobraz wyglądał na zrównoważony i harmonijny. Wszystkie jego części składowe należy złożyć w kombinacje określone logiką kształtów i rozmiarów. Naturalnie największe elementy powinny zajmować centralną część kompozycji lub znajdować się na jej początku. Należy unikać ostrych różnic między częściami o różnych wysokościach i kombinacji kształtów, które naruszają harmonię. Ogólną zasadą jest ruch w dół od większych elementów dekoracyjnych i wysokich roślin do miniaturowych okazów na obrzeżach.

Spektrum kolorów

Priorytetem jest również dopasowanie kolorów do palety ogrodowej.Evergreeny wyróżniają się różnorodnością kolorów: nawet w ramach samej zieleni występuje kilkadziesiąt odcieni od bardzo jasnych, pastelowych, po bogate ciemne tony. Ponadto gama kolorystyczna drzew iglastych nie ogranicza się do jednego koloru: w zależności od
wiek rośliny i pora roku, igły mogą przybierać różne kolory i odcienie - brązowy, czerwonawy, fioletowy, szaro-szary, żółty. Biorąc pod uwagę taką różnorodność, istnieje duże ryzyko powstania na miejscu zbyt zróżnicowanych łusek, co zakłóci harmonię kompozycji. Przestrzeganie prostych zasad doboru kolorów pomoże uniknąć takiej sytuacji:
1) Kompozycja trzech pierwiastków może zawierać nie więcej niż 2 odcienie;
2) Na pięć elementów kompozycyjnych powinno być od jednego do trzech
kwiaty;
3) Lepiej podzielić kompozycje wieloczęściowe na osobne grupy,
zjednoczeni jednym lub drugim odcieniem.
Podobnie jak w przypadku reliefu, przy wyborze kolorystyki należy przede wszystkim unikać wieloczęściowości, co może prowadzić do ponurego efektu patchworku.

Odmiany klombów i elementów projektu

Na wybór drzew iglastych wpływa również cel, dla którego ta lub inna kompozycja jest tworzona w ogrodzie. W przypadku zadań czysto dekoracyjnych zaleca się włączenie upraw zimozielonych do zwartego ogrodu kwiatowego. Należą do nich rabaty kwiatowe, skalniaki, ogrody skalne. Te minimalistyczne opcje są odpowiednie dla początkujących.
ogrodników i projektantów jako projekt próbny. Dla bardziej praktycznych rozwiązań odpowiednie są duże formy - zielone żywopłoty, bujne mixborders. Za ich pomocą można wytyczyć przestrzeń ogrodu na osobne strefy funkcjonalne, a także ukryć „tajne zakątki” ogrodu, chronić teren rekreacyjny przed kurzem ulicznym, hałasem i wścibskimi spojrzeniami. Poniżej
Opowiem trochę więcej o tych elementach kompozycyjnych.
1) Rockery
Skalniak to skalisty ogród położony na płaskim terenie z minimalnymi różnicami w rzeźbie terenu. Do jego projektowania, oprócz kamieni, stosuje się formy drzew karłowatych, niewymiarowe krzewy, kwiaty, żwir i kamyki. Rockeries dzielą się na trzy typy:
- skalniak w stylu angielskim przypisuje główną rolę krzewom, płożącym odmianom iglaków, roślinom zielnym;
- japoński styl w projektowaniu skalniaków przejawia się w obfitości głazów i małych kamyków, tylko w niektórych miejscach na przemian z wysepkami zieleni, reprezentowanymi przez mchy lub drzewa karłowate;
- europejska odmiana skalniaków jest najbardziej popularna na krajowym pasie środkowym i polega na umieszczeniu elementów kompozycyjnych wokół dominanty semantycznej, reprezentowanej przez wydłużone drzewo iglaste.
2) Zjeżdżalnie alpejskie
W swej istocie ogród skalny nie różni się zbytnio od skalniaków i charakteryzuje się połączeniem kamieni i kultur roślinnych. Tylko w
Rośliny nadal odgrywają dominującą rolę w projektowaniu zjeżdżalni alpejskiej. Kolejna zasadnicza różnica między ogrodem skalnym, jak sama nazwa wskazuje, polega na jego wielopoziomowej strukturze. W przeciwieństwie do skalniaków, zjeżdżalnie alpejskie najczęściej znajdują się na obszarach o nierównej rzeźbie, gdzie występują różnice wysokości. Istotą ogrodu skalnego jest najbardziej naturalna imitacja naturalnego krajobrazu. Główną zasadą harmonijnej konstrukcji zjeżdżalni alpejskiej jest ruch w dół. Jednocześnie ważne jest, aby masywniejsze elementy nie zasłaniały miniaturowych detali kompozycji.
3) klomby
Jeśli projektant ma ograniczoną powierzchnię działki, logiczne rozwiązanie, które przyczynia się do oszczędności
przestrzeń, stworzy kwietnik. Tradycyjne kwietniki mają niewielkie rozmiary i geometryczne kontury, dzięki czemu wpasowują się w niemal każdy krajobraz. Istnieją jednak również bujne klomby, które nie mają wyraźnych konturów, które podkreślają krajobrazowy styl ogrodu.
Najczęstsze rodzaje klombów to:
- kwietnik typu symetrycznego, którego wypełnienie odbywa się od jego środka, zaznaczonego najwyższym elementem roślinnym, następnie podążają rośliny średniej wielkości, a na krawędziach znajdują się formy miniaturowe i pełzające;
- kwietnik typu kompaktowego, często będący przenośnym pojemnikiem na kwiaty, który jest wypełniony nie tylko kwiatami, ale także kamiennymi detalami, co nadaje mu podobieństwo do skalniaków;
- kwietnik w stylu krajobrazowym ma na celu stworzenie efektu miniaturowego lasu, dlatego oprócz upraw iglastych zawiera malownicze gałęzie, korzenie drzew i kamienie porośnięte mchem;
- z reguły duże klomby służą do dekoracji granic terenu i są wypełniane w porządku malejącym, wysuwając na pierwszy plan pełzające odmiany drzew iglastych.
4) Mixborders i zielone żywopłoty
Coraz popularniejsze staje się wykorzystanie drzew iglastych do formowania żywopłotów. Z ich pomocą, a także za pomocą bujnych i długich mixborderów, możesz podzielić obszary funkcjonalne w ogrodzie, obramować tarasy i tereny rekreacyjne. Ta metoda zagospodarowania terenu nie tylko chroni przestrzeń ogrodową przed ciekawskimi spojrzeniami, hałasem i kurzem ulicznym, ale także, dzięki antybakteryjnym właściwościom drzew iglastych, oczyszcza i aromatyzuje powietrze. Nisko rosnące odmiany drzew iglastych i krzewów nadają się do obramowania małych obszarów.

Wybór drzew iglastych

Zbieraj drzewa iglaste lub krzewy do zagospodarowania terenu
działka ogrodowa nie jest taka łatwa. Na pierwszy rzut oka wystarczy przywieźć z lasu
dzikie młode drzewa i krzewy i sadzić je w ogrodzie, ratując siebie, w ten sposób
najbardziej od kosztów zakupu sadzonek. Tymczasem ten pomysł nie jest tak dobry,
ponieważ okazy rosnące w naturze nie reagują dobrze na
kultywacja, a przycinanie formacyjne nie przyniesie oczekiwanych rezultatów.

Dlatego jeszcze bardziej słuszne jest kupowanie sadzonek w szkółkach, ponieważ w
W tym przypadku są one uprawiane specjalnie do celów dekoracyjnych. Dzięki
dzięki wysiłkom hodowców będą się różnić nawet w wieku dorosłym
zwartość i szybkość reakcji na przycinanie formatywne. Wiedząc o domniemanym
wysokość i średnica korony znacznie łatwiej zaplanować sadzenie na miejscu. W
w przypadku dziko rosnących drzew iglastych wszelkie prace przygotowawcze mogą:
być na próżno.

Ważnym czynnikiem wpływającym na wybór drzew iglastych jest lista
inne elementy kompozycyjne. Rozmiar, kolory i cechy zewnętrzne
gatunki roślin liściastych i zielnych w dużej mierze dyktują cechy
składnik iglasty kompozycji.
Wszystkie drzewa iglaste można podzielić na trzy grupy w zależności od ich
rozmiary: wysoki, średniego wzrostu i karłowaty.

1) Jeden z najbardziej znanych i wszechobecnych drzew iglastych
roślina to sosna. Do zalet tej wiecznie zielonej rasy możesz
przypisują bezpretensjonalny charakter i możliwość zakorzenienia się w innym oprogramowaniu
skład gleb. Należy jednak pamiętać, że jego korona ma tendencję
rosną szeroko i wymagają dużo miejsca. W związku z tym nie było
wyhodowano gatunki sosny karłowatej, takie jak pełzanie górskie
różnorodność. Te miniaturowe drzewka dobrze prezentują się w kompozycji
kompozycje i jeden po drugim. Do najpopularniejszych gatunków kosodrzewiny
obejmują obszerne puszyste gałęzie „Nana” (Nana),
niebieskawe Vatereri z kulistą koroną (Watereri) i niezwykłym żółtym
sosna (Panderosa).

2) Świerk to kolejna bezpretensjonalna efedryna, wszechobecna w
środkowa strefa Rosji. Świerk jest równie dobry do projektowania ogrodów.
zwyczajny i jego wiele odmian. Najpopularniejsze od dłuższego czasu
używane są przez świerk kłujący lub ciernisty ze względu na niezwykłą barwę długiej i
puszyste igły. Wśród nich są też faworyci, na przykład świerk „Hoopsie”
(Hoopsii), który często dorasta do 15 m. Inny pospolity gatunek
świerk wysoki - świerk serbski, znany z puszystego brązowo-żółtego
igły.

Dość powszechne są również świerki średniej wysokości, na przykład
Odmiana Conica świerka kanadyjskiego, świerk kłujący Tompa,
bardzo odporny na mróz, płaczliwy wygląd świerka Inversa
(Odwrotność). Wśród świerków występują również odmiany karłowate: świerk pospolity „Nidiformis”
(Nidiformis) z koroną poduszkową, świerk kłujący „Białobok” z
owłosione na krawędziach gałęzi białych igieł lub pełzających świerków „Lombers” (Lombers).

3) Jodła - właściciel gęstych igieł i efektownych szyszek, skutecznie wypiera sosny i
jadł w przydomowych ogródkach działkowych. Jednak ta malownicza efedryna ma
dość znaczna wada, która nie pozwala na jej uprawę wszędzie -
to raczej kapryśna postać. Jodła jest wrażliwa nie tylko na silne mrozy,
ale także do zanieczyszczonego powietrza, a także wymaga określonego składu gleby i
regularna wilgotność gleby. Ponadto ten rodzaj roślin iglastych charakteryzuje się:
pojawienie się licznych młodych pędów, które zaleca się przycinać.

4) W przeciwieństwie do kapryśnej jodły, pozostałe dwie efedry są raczej bezpretensjonalne, nie
wymagają szczególnej troski, zakorzenią się w środowisku miejskim z jego zagazowanym i zapylonym
powietrza i może wytrzymać silne spadki temperatury. Mówimy o drzewach tui i cyprysach.
Ci członkowie rodziny Cypress reprezentują szeroką gamę różnych gatunków.
korony i dzięki temu z powodzeniem łączą się z dowolnymi elementami aranżacji ogrodu.
Główną różnicą między tymi rodzajami drzew iglastych są igły: w tui w wieku dorosłym
jest łuskowaty, aw cyprysie jest również iglasty. Ze względu na gęstość korony zarówno
drzewa iglaste są doskonałą opcją do dekoracji żywopłotu lub bujnej zieleni
mixborder. Wśród tui najpopularniejszym jest tuja western, spotkanie
zarówno karłowaty, jak i wysoki.

5) Juniper to kolejny przedstawiciel rodziny cyprysów, wyróżniający się gatunkiem
różnorodność. Wśród przedstawicieli tego rodzaju znajdują się jak prawdziwi olbrzymy
wysokość ok. 10 m, oraz pełzające odmiany krzewów, połączone
wspólną cechą jest łuskowaty charakter igieł. Najbardziej popularny
i jałowiec kozacki, najbardziej bezpretensjonalny
i nie wymaga dużego wysiłku, aby się nim zająć. Jest z powodzeniem wykorzystywany zarówno do tworzenia
kompozycje dekoracyjne i do tworzenia zielonych żywopłotów. Również współczucie
projektanci krajobrazu od dawna otrzymują niektóre odmiany chińskiego jałowca,
charakteryzuje się złotą koroną. W większości typowe kolory
igły jałowca - zielone i niebieskawe, czasem ze srebrzystym odcieniem.

6) Cis to kolejny gatunek iglasty obdarzony szczególnie uderzającymi walorami dekoracyjnymi.
dzięki wydłużonym igłom, na tle których owoce wyróżniają się jasnymi plamkami.
Szczególnie często podstawą żywopłotów, choć wysokich, jest cis
nie może pochwalić się tempem wzrostu. Najpopularniejszymi rodzajami są cisy.
szpiczasty, cis jagodowy i odmiana średni cis "Hicksii"

Sąsiedztwo upraw iglastych

Efedry są bezpretensjonalne i raczej przyjazne dla innych.
rośliny uprawne w charakterze. Jednak są też dla nich niefortunne opcje sąsiedztwa.
Tak więc niektóre gatunki drewna liściastego, takie jak brzoza lub czeremcha, będą kolidować z drzewami iglastymi.
i zatrzymaj jedzenie, gdy jesteś w pobliżu. A między samymi kulturami iglastymi
może rozwinąć się poważna konkurencja o przestrzeń życiową. Z tego powodu należy
unikać umieszczania w bliskiej odległości od siebie gatunków, takich jak świerk i jodła z
z jednej strony i sosna lub tuja z drugiej. Nieustępliwym wrogiem innych drzew iglastych jest…
modrzew. Ale krzewy liściaste, byliny zielne i kwitnące są dobre
dogadać się z drzewami iglastymi, zwłaszcza rododendronami i hortensjami. Trawiasty
trawnik jest również przykładem bezpiecznego sąsiedztwa z drzewami iglastymi. Jeśli chodzi o róże, to
te piękne kwiaty niezależnie od kształtu wyglądają równie efektownie na tle zielonych igieł.
Ale w tym przypadku należy zadbać o regularne wprowadzanie opatrunków, ponieważ przeznaczono na
drzewa iglaste, strona będzie niezmiennie alkalizować, co będzie miało szkodliwy wpływ na zdrowie kwiatów.

Podstawowe wymagania dotyczące pielęgnacji efedryny

W większości przypadków drzewa iglaste dobrze czują się w zacienionych obszarach
najczęściej umieszcza się je wzdłuż zachodniej lub wschodniej granicy ogrodu. Kolejny sposób na trochę cienia
drzewa iglaste - umieść je wzdłuż ścian budynku, albo na zboczu niskiego wzgórza, albo na brzegu
sztuczny zbiornik. Warunkiem udanej uprawy drzew iglastych jest:
zachowanie dość dużej przestrzeni dla każdego okazu, ponieważ z czasem średnica ich
korona może znacznie wzrosnąć, podobnie jak system korzeniowy.
Odporne na zimno i suszę, bezpretensjonalne, drzewa iglaste poczują się jednak lepiej,
otrzymanie co najmniej minimalnej opieki. Z reguły polega na regularnym odchwaszczaniu, spulchnianiu gleby i
zapłodnienie. Uzdrawiać rośliny i nadawać im kształt, rzadkie, ale systematyczne
przycinanie. Te drzewa iglaste, które szczególnie lubią cień, potrzebują latem sztucznego cieniowania,
a ciepłolubne rośliny zimują lepiej w obecności schronienia.

Przykłady gotowych rozwiązań projektowych

Dla tych projektantów lub ogrodników, którzy dopiero zaczynają rozumieć naukę projektowania krajobrazu
istnieje zestaw standardowych rozwiązań korzystnych dla wszystkich. Kadrowanie nie traci na aktualności
kręte ścieżki i ścieżki ogrodowe, wykonane z iglaków o różnych rozmiarach i kształtach. Tło
w takim przypadku uda się stworzyć wysokie świerki. Żywopłot, którego podstawą jest tuja,
w kształcie stożka - kolejna klasyczna opcja projektowania. Dodaj urozmaicenie do ściany
zieleń może być kompozycją skomponowaną z chwytliwych róż, zwłaszcza jeśli przyniesiesz pełzanie
odmiany jałowca w postaci mixborderów. Dade można wypełnić najzwyklejsze i najprostsze kwietniki
różne rodzaje i kształty drzew iglastych, tworząc ciekawe połączenia odcieni zieleni i błękitu. Jeden
krótko mówiąc, drzewa iglaste są równie dobre samodzielnie, jak i w towarzystwie innych roślin.