Jak sadzić jarzębinę.

Stosunek do jarzębiny w Rosji odzwierciedla nadaną mu czułą nazwę - jarzębina, a także ogromną liczbę dzieł folklorystycznych i artystycznych poświęconych temu drzewu. Nasi przodkowie uznali to za bardzo rozpowszechnione. Na przykład drewno drzewne było dość powszechnym materiałem budowlanym używanym przez stolarzy, rzemieślników powozów, a także było poszukiwane w rzemiośle artystycznym i dekoracyjnym. Czasami rzeźbiarze używali go nawet do naśladowania droższych i rzadkich gatunków drewna. Gospodynie domowe robiły z niego domowe preparaty na zimę, nalewki i leki. W końcu ilość i zawartość witamin jest taka, że ​​jarzębina może być stosowana jako multiwitamina o działaniu tonizującym. W tym samym celu do pasz dla zwierząt dodawano suszone owoce. Ze świeżych jagód robiono dżem, gotowano kompoty i napoje owocowe, robiono pianki i soki. Dodawano je do kapusty zbieranej na zimę oraz do solanki na moczone jabłka, ponieważ jagody zawierają kwas sorbinowy, który zapobiega rozwojowi szkodliwej mikroflory. Wykorzystywano także korę jarzębiny i jej gałęzie. Kora była więc używana do garbowania skór, do wyrobu drogich i cienkich skór. A rzemieślnicy wyplatali mocne kosze z gałęzi drzew.

Co wiemy o jarzębinie?

Przewidywali też pogodę za pomocą jarzębiny i wyznaczali czas prac polowych. Wierzono, że późne kwitnienie jarzębiny - przez długą i ciepłą jesień. A także, wraz z początkiem kwitnienia drzewa, zaczęli siać lenistwo. Jeśli w lesie jest dużo dojrzałej jarzębiny, poczekaj na wilgotną jesień i mroźną zimę.

Rowan rósł na każdym dziedzińcu jako talizman przeciwko złemu okiem i magicznym mocom, więc uważano, że uszkodzenie lub złamanie drzewa nie jest dobre. W domach zawieszano kiście jagód, aby chronić mieszkanie przed ogniem. W celu ochrony przed złym okiem na ich ubraniach przymocowano gałęzie jarzębiny, złożone w krzyż i przewiązane nicią koloru zawsze czerwonego, a korę drzewa umieszczono w łóżeczkach dzieci, aby spali spokojnie w nocy.

Należy zauważyć, że nie tylko Słowianie obdarzyli jarzębiną pewne moce. Celtowie i Skandynawowie również mieli przekonania o magii tego drzewa. Kapłani ludów celtyckich, Druidzi, wierzyli, że jarzębina patronuje ludziom urodzonym w kwietniu i październiku. Nawet w starożytnej chińskiej nauce Feng Shui jest wzmianka o jarzębinie. Zgodnie z praktyką taoistyczną drzewo to, prawdopodobnie ze względu na jaskrawoczerwone jagody, przypisuje się żywiołowi ognia, uważając, że jest ono odpowiedzialne za jego popularność i reputację. Tak więc, zgodnie ze starożytną praktyką, sadząc drzewo na południu tego miejsca, zyskasz popularność i szacunek swoich sąsiadów.

Teraz dla nas jarzębina ma bardziej dekoracyjny i estetyczny cel i jest częściej sadzona w celu zagospodarowania terenu. Drzewo ozdobi to miejsce w dowolnym momencie, wiosną soczystą i jasną zielenią i chmurami kwiatostanów, a jesienią niesamowitą kombinacją ognistych czerwonych jagód i liści, najpierw zielonych, a potem żółto-pomarańczowych. I nawet zimą, na tle białego śniegu, z tylko jednym z kiściami jagód, jarzębina nadal wygląda bardzo malowniczo.

Obecnie według wykazu roślin prowadzonego przez Królewskie Ogrody Botaniczne w Kew (Wielka Brytania) i Missouri Botanical Garden (USA) liczba gatunków jarzębiny przekroczyła dwieście. A hodowcy wyhodowali sporo hybryd, które różnią się specjalnymi właściwościami dekoracyjnymi, na przykład zupełnie nietypowym dla nas kształtem liści i kolorem jagód, od bursztynowo-żółtego do różowego.

W naszym kraju jak dotąd najbardziej rozpowszechniona jest jarzębina pospolita. Jest to dość duże drzewo, o wysokości od pięciu metrów i szerokości korony do 4 - 6 metrów. Roślina może również rozwijać się w formie krzewu, np. w górach często można spotkać krzew jarzębiny.

Eksperci doradzają osobom, które chcą uprawiać jarzębinę, sadzenie roślin jednorocznych lub dwuletnich.Starsze sadzonki zakorzeniają się znacznie gorzej. Rowan nie wymaga warunków uprawy i dbania o nie. Drzewo będzie rosło równie dobrze, rozwijając się normalnie zarówno w oświetlonych, jak i zacienionych miejscach. Trzeba tylko pamiętać, że jarzębina z czasem stanie się dość wysokim i rozłożystym drzewem, które może zacieniać nasadzenia innych roślin ozdobnych i krzewów, a także grządki warzywne. Dlatego wiele osób sadzi drzewo na skraju terenu. Roślina preferuje gleby piaszczysto-gliniaste, gliniaste i absolutnie nie toleruje gleby zasadowej o wysokim pH. W takim przypadku gleba musi zostać odtleniona i, jeśli to możliwe, wcześniej. Gleba jest odtleniana poprzez wapnowanie, a także przez dodanie popiołu drzewnego lub mąki dolomitowej. Rowan można sadzić wczesną wiosną, a także jesienią, na przełomie września i października. Przygotowując dół do sadzenia należy pamiętać, że system korzeniowy drzewa rozwija się dość aktywnie, szybko stając się potężnym i rozgałęzionym. Dlatego średnica wykopu powinna wynosić co najmniej 60-80 cm, a jego głębokość - od 50 do 100 cm. Na dno wykopu należy wylać warstwę drenażową o grubości 10-20 centymetrów, ponieważ jarzębina nie tolerują stojącej wilgoci, a także wprowadzają wysokiej jakości próchnicę w ilości nie mniejszej niż 6-8 kg, wstępnie wymieszaną z glebą. Ponadto podczas sadzenia zaleca się dodanie około 400-500 gramów superfosfatu i około 100-130 gramów soli potasowej. Ważne jest, aby po posadzeniu punkt wzrostu sadzonki znajdował się na poziomie gleby. Rowan to roślina kochająca wilgoć, a najważniejszą rzeczą podczas jej uprawy jest regularne podlewanie. Latem, w okresach ekstremalnych upałów lub suszy, na każdy metr kwadratowy pnia lub występu korony, czyli obszar pod całym drzewem, nakłada się co najmniej wiadro wody. Należy również spulchnić glebę i usunąć narost korzeni, robiąc to w taki sposób, aby na powierzchni nie pozostały pniaki, w przeciwnym razie wpłynie to negatywnie na tempo wzrostu drzewa. Regularne spulchnianie gleby na głębokość nie większą niż 5 cm pomoże zmniejszyć aktywność pędów korzeniowych Jarzębina, jak każda roślina, dobrze reaguje na nawożenie. Wiosną drzewo jest karmione nawozami zawierającymi azot (saletra amonowa, mocznik), a jesienią nawozami potasowo-fosforowymi (nitramofoska). Grubość i wysokość drzewa reguluje się poprzez przycinanie. Ta procedura jest szczególnie konieczna i odpowiednia dla wysokich odmian jarzębiny. Zanim zaczniesz przycinać koronę, musisz zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi jej zachowania, ponieważ istnieje szereg ważnych niuansów, które pomogą prawidłowo uformować koronę i przyczynią się do jednolitego i harmonijnego wzrostu. Na przykład gałęzie szkieletowe, to znaczy te, które wystają z pnia i tworzą ramę drzewa, zaleca się ciąć ostrzem narzędzia tnącego pod kątem 45 stopni. Każdej wiosny konieczne jest przycinanie sanitarne, pozbycie się suchych i uszkodzonych gałęzi. Rowan nie boi się niskich temperatur i mroźnych zim, jednak nadal zaleca się młodym roślinom utrzymywanie i ściółkowanie całego obwodu pnia mieszanką trocin lub torfu, z warstwą o grubości co najmniej 15 cm.

Zbiór owoców jarzębiny rozpoczyna się w pierwszej dekadzie września. Pomimo tego, że jagody nie boją się mrozu i mogą pozostać na drzewie, nie należy opóźniać ich zbierania, ponieważ może to negatywnie wpłynąć na smak.

Tradycja zbierania jarzębiny w święto Piotra i Pawła, które obchodzone jest 10 września, dotarła do naszych czasów. Ta sama data jest uważana za urodziny jarzębiny. W tym dniu nasi przodkowie ozdobili swoje domy gałązkami jarzębiny i zaczęli robić puste miejsca z jagód. Zbiory nie zostały całkowicie usunięte, pozostawiając jagody również ptakom.

Teraz wielu ogrodników i letnich mieszkańców z dużym zainteresowaniem uczy się różnych przepisów na robienie jagód jarzębiny.Ci, którzy nie uprawiają jarzębiny na stronie, myślą o potrzebie jej posadzenia. Należy zauważyć, że uprawa jarzębiny nie wymaga dużego wysiłku ani ciągłej dbałości o siebie, co jest ważne, ponieważ nie każdy ma możliwość bycia na miejscu przez cały czas lub regularnie przyjeżdżać.

Ponadto przyjrzymy się różnym wskazówkom i zaleceniom dotyczącym sadzenia, uprawy i pielęgnacji drzewa, a także zapoznamy się z ciekawymi odmianami hodowanymi przez hodowców oraz metodami rozmnażania jarzębiny, które pozwalają na uprawę materiału do sadzenia na swoim własny.

Jarzębina zwyczajna: cechy uprawy, pielęgnacji.

W naturze występuje wiele odmian jarzębiny. Na przykład na Sachalinie, Korei, Japonii, jarzębina mieszana jest szeroko rozpowszechniona. Jest to dość zwarte drzewo o stożkowatej koronie. Z tego powodu ta odmiana jest częściej wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu. Rowan Olkholistnaya, który można również znaleźć w Primorye, wyrasta na wysokie, smukłe drzewo z wąską piramidalną koroną i jest aktywnie wykorzystywana w alejach krajobrazowych, gajach i parkach. Na zboczach górskich Himalajów Zachodnich rośnie jarzębina kaszmirska. Bliżej górnej granicy roślinności górskiej rozwija się jako krzew, na niskich zboczach iw pogórzu rośnie jako niskie drzewo. Ta odmiana jarzębiny jest bardzo dekoracyjna w okresie owocowania, ponieważ jagody są zabarwione na biało i różowo. Jego grona nie są tak duże i pełne, ale same owoce są zauważalnie większe niż zwykłe jarzębiny, dorastają do 10-12 cm średnicy.

Należy zauważyć, że w naszym kraju jarzębina nie jest często wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu i na próżno. Wiele odmian drewna, różniących się wysokością, kształtem korony, różnorodnością koloru jagód, sposobami dekoracji dowolnego terytorium.

Najpopularniejszym gatunkiem jest oczywiście jarzębina zwyczajna, spotykana wszędzie, prawie sięgająca dalekiej północy, dzięki czemu może być uprawiana w dowolnym regionie, nawet przy bardzo mroźnych zimach.

Ze względu na szeroką dystrybucję nie będzie trudno znaleźć sadzonki jarzębiny pospolitej. I można je również uzyskać samodzielnie, poprzez szczepienie, nakładanie warstw, siew nasion, a także ich pędy pojawiające się na korzeniach roślin.

Drzewa niskopienne rozmnaża się przez nakładanie warstw, gdy odległość od szyjki korzeniowej do pierwszej gałęzi szkieletu (łodygi) jest niewielka i umożliwia zginanie pędu do gleby.

Jarzębinę można również wyhodować z nasion, ale aby uzyskać najlepsze wyniki, jagody powinny być świeżo zebrane i przed wysiewem nasion, jeśli to możliwe, należy utrzymywać je w stanie umiarkowanie wilgotnym, jednocześnie zapobiegając gniciu. Nasiona wysiewa się bardzo często, w ilości 100-120 sztuk na 1 metr. Uprawy są podlewane i przykrywane suchymi liśćmi, skoszoną trawą lub słomą.

Według ogrodników najłatwiejszym sposobem jest przeszczepienie łodygi lub pączka na dowolną inną sadzonkę jarzębiny. Ta opcja jest odpowiednia dla tych, którzy sadzą drzewo specjalnie po to, aby uzyskać jagody, ponieważ w tym przypadku owoce pojawią się dwa, a nawet cztery lata wcześniej.

Ponadto eksperci doradzają, jeśli to możliwe, sadzenie kilku odmian jarzębiny, ponieważ zapylenie krzyżowe pomaga zwiększyć plony.

Istnieje wiele sposobów szczepienia sadzonek, z którymi warto zapoznać się, wybierając najwłaściwszy. Jednak w każdym przypadku zaleca się sadzenie roślin przed rozpoczęciem przepływu soków lub na samym początku.

Podczas sadzenia sadzonek ważne jest odpowiednie przygotowanie dołu do sadzenia, którego średnica i głębokość powinna wynosić co najmniej 60 cm Około dwie trzecie dołu jest wypełnione humusem, kompostem i nawozami mineralnymi. Na tym etapie najlepiej nie używać odchodów z kurczaka. Ten nawóz jest dość agresywny, co może doprowadzić do śmierci młodej rośliny.Sadzonkę należy umieścić w dole sadzonki w taki sposób, aby szyjka korzeniowa po podlaniu i zagęszczeniu gleby znajdowała się na poziomie gleby. Po posadzeniu sadzonki pociągnij ją za czubek główki, jeśli mocno trzyma to znaczy, że sadzenie zostało wykonane prawidłowo, jeśli nie, to sadzenie należy powtórzyć. Natychmiast po posadzeniu konieczne jest wykonanie otworów irygacyjnych. Na początku sadzonka jest regularnie podlewana, aby roślina szybciej się ukorzeniła i urosła. Koło pnia jest ściółkowane igłami lub słomą. W dalszej kolejności pielęgnacja drzew będzie polegała na podlewaniu, spulchnianiu, nawożeniu, usuwaniu chwastów i oczywiście zarastaniu, a także przycinaniu. Ta ostatnia procedura pozwala zapewnić takie samo oświetlenie korony całego drzewa, a tym samym przyczynia się do zwiększenia plonów. Korona jarzębiny ma kształt zbliżony do piramidy, a gałęzie szkieletu wystają z pnia pod ostrym kątem. Lepiej jest skorygować tę pozycję gałęzi, próbując wyświetlać gałęzie pod większym kątem podczas przycinania. Z biegiem czasu plon się zwiększy, a ciężkie gałęzie rosnące pod ostrym kątem, z pełnymi gronami jagód, po prostu odłamują się. Przycinanie jarzębiny, podobnie jak większość innych drzew owocowych, odbywa się na wiosnę przed rozpoczęciem przepływu soków i pęcznieniem pąków. Przycinanie młodych drzew polega na skróceniu pędów o około jeden pączek, przerzedzeniu korony i usunięciu gałęzi wystających z pnia pod kątem prostym. W drzewach dorosłych zeszłoroczne przyrosty owocujące są skrócone, a korona również przerzedzona, ponieważ jarzębina rośnie dość aktywnie. Jeśli plon drzewa spada, zaleca się wykonanie przycinania przeciwstarzeniowego, skracając pędy do 3-5 letniego drewna. Gdy na jarzębinę szczepi się więcej niż jedną odmianę, gałęzie półszkieletowe są lekko odcinane, a najkrótsze gałęzie, tak zwane pierścienie, są również przerzedzane. Należy pamiętać, że odcinki o średnicy większej niż 1 cm należy przykryć boiskiem ogrodowym, w przeciwnym razie istnieje możliwość zakażenia drzewa różnymi grzybami chorobotwórczymi i infekcjami.

Należy zauważyć, że dzięki staraniom hodowców jarzębina zwyczajna stała się protoplastą kilku bardzo ciekawych odmian. Na przykład rosyjska odmiana jarzębiny, uzyskana przez skrzyżowanie aronii ze zwykłą, ma doskonały smak. Jarzębina ta nazywana jest również likierem, ponieważ ze względu na słodki smak doskonale nadaje się do produkcji różnych nalewek, likierów i oczywiście dżemów. Roślina wyróżnia się również mrozoodpornością i wysoką wydajnością. Owocowanie rozpoczyna się w trzecim, czasem czwartym roku. Autorem odmiany jest słynny rosyjski biolog i hodowca Ivan Michurin. Już sama ta okoliczność nie budzi wątpliwości co do wysokiej jakości owoców jarzębiny. Jednak według informacji zawartych w niektórych źródłach obecnie praktycznie nikt nie zajmuje się reprodukcją tej hybrydy.

Rowan Domashnaya jest dobrze znana mieszkańcom Krymu i Azji Środkowej ze swoich dużych, podobnych do śliwek, jagód, które na etapie pełnej dojrzałości są zabarwione na czerwono, żółto i pomarańczowo. Jagody nie zbierane są kruszone. Jest to ogromne, wolno rosnące drzewo, wysokie na 15-20 metrów, a średnica pnia może dochodzić do 1 metra. Rowan jest aktywnie uprawiany w Europie zarówno jako roślina ozdobna, jak i do produkcji owoców. Należy zauważyć, że ta odmiana jest dość mrozoodporna i wytrzymuje temperatury nawet do -30 stopni.

Najbardziej znaną odmianą jarzębiny jest Nevezhinskaya. Roślina ta jest jedną z najpopularniejszych, ponieważ owoce Nevezhinskaya nie mają gorzkiego smaku charakterystycznego dla jagód jarzębiny. Owoce dojrzewają na początku września. Samo drzewo dorasta do 10 metrów, tworząc rozłożystą koronę piramidalną. Pień i gałęzie drzewa są bardzo mocne.Eksperci zauważają, że ostatnio trudno było znaleźć prawdziwą różnorodność w szkółkach i zalecają kontakt z doświadczonymi ogrodnikami, letnimi mieszkańcami, którzy zajmują się uprawą jarzębiny ogrodowej.

Granat jarzębiny to kolejna hybryda różnych roślin, w tym przypadku jarzębiny i głogu. Nazwa odmiany odpowiada kolorowi jagód, a ich smak jest raczej słodki i jednocześnie lekko cierpki. Owoce dojrzewają w pełni we wrześniu. Należy zauważyć, że drzewo tej odmiany nie jest zbyt wysokie, do 4-8 metrów, a korona nie ma skłonności do zgrubienia. Ponadto jarzębina ta jest samopłodna, ale dzięki możliwości zapylenia krzyżowego z innymi odmianami jej plon znacznie wzrasta. Aby walory smakowe granatu stały się jeszcze bardziej imponujące, zaleca się sadzenie obok niego odmian „Sorbinka”, „Vefed”.

Rowan Titan to kolejna odmiana Michurin uzyskana w wyniku zapylenia jarzębiny pyłkiem drzew owocowych - jabłoni i gruszy. Jagody tej jarzębiny mają soczysty miąższ i słodki smak z lekką kwaskowatością. Drzewo ma gęstą, rozłożystą koronę. Dobrze znosi mróz i do -50 stopni. Odporny na suszę. Prawdopodobnie dla tych cech roślina ma swoją nazwę. Ogrodnicy zauważają, że suszone jagody tej odmiany smakują jak rodzynki.

Kolejną odmianą jarzębiny, o której należy wspomnieć, jest Rubin... Podobnie jak poprzednia odmiana, jarzębina Rubinowaja została uzyskana przez zapylenie sadzonek pyłkiem gruszy kilku odmian. W pełni dojrzałe jagody mają intensywnie czerwony kolor i słodko-kwaśny smak. Zgodnie z ich przeznaczeniem są określane jako uniwersalne.

Wszystkie powyższe odmiany są słodko-owocowe i są szczególnie odpowiednie dla tych, którzy zamierzają uprawiać jarzębinę w celu późniejszego przetwarzania jagód.

Odmiany samopłodne jarzębiny są bardziej powszechne, to znaczy do owocowania, a tym bardziej do uzyskania wysokich plonów potrzebny jest pyłek z innych drzew i lepiej, aby wszystkie były różnych odmian. Jeśli z jakiegoś powodu nie można posadzić kilku drzew, dwie lub trzy inne odmiany można szczepić bezpośrednio w koronę jarzębiny. A także, po uzgodnieniu z sąsiadami, każdy może posadzić na drzewie różne rodzaje jarzębiny.

Czas zbioru jagód zależy od odmiany. Na przykład owoce odmian różniących się goryczką są usuwane po mrozie, aby smak jagód był mniej cierpki. A jeśli cierpki smak i goryczka nie przeszkadzają, lepiej usunąć jagody przed mrozem, ponieważ właśnie takie owoce będą przechowywane dłużej. Ewentualnie, jeśli zbiory zbiera się przed pierwszymi przymrozkami, aby nieco zniwelować gorycz i cierpkość, jagody umieszcza się na kilka godzin w zamrażarce. Po takim zamrożeniu ich smak wyraźnie się poprawi.

Zbiór jagód jarzębiny o słodkich owocach można zbierać natychmiast po dojrzeniu.

Złapane na mrozie jagody przechowuje się w całych pęczkach w chłodnym miejscu lub obiera ze szczotek i wkłada do zamrażarki. Owoce zebrane przed przymrozkami zaleca się przesortować, obrać z szypułek, gałązek i liści, a następnie dobrze wysuszyć na świeżym powietrzu lub w piecu, a następnie odstawić do przechowywania.

Nie zaleca się mycia jarzębiny, w przeciwnym razie powłoka ochronna, która sprzyja długotrwałemu przechowywaniu, po prostu zniknie.

Możesz znacznie wydłużyć okres przydatności do spożycia jagód, posypując je cukrem i wkładając do lodówki. W tej formie będą przechowywane do 6 miesięcy.

Nawiasem mówiąc, plon jednego pospolitego jarzębiny, prawidłowo posadzonego, zadbanego i normalnie rozwijającego się, może wynosić ponad 50 kg jagód. A jarzębina „żyje” od ponad stu lat. Drzewa rosną szczególnie aktywnie przez pierwsze 30 lat. Szczyt owocowania, kiedy zbiory mogą przekroczyć 100 kg, przypada na 35-40 lat.

Jarzębina czerwona: właściwości lecznicze jagód i pielęgnacja cennego drzewa.

Tak więc, oprócz smaku owoców, a także dekoracyjności samego drzewa, nie można nie zauważyć jeszcze jednej właściwości jarzębiny - terapeutycznej i profilaktycznej.

Owoce jarzębiny zawierają wiele niezbędnych dla organizmu witamin.Na przykład w jagodach jarzębiny nie ma mniej witaminy C niż w czarnej porzeczce, rokitniku, a nawet cytrynie. Zawiera również najcenniejszą witaminę PP, której brak negatywnie wpływa na układ nerwowy i obfituje w drażliwość i bezsenność. Zawartość beta - karotenu w jarzębinie przewyższa niektóre odmiany marchwi. Ujawniły takie makro i mikroelementy jak potas, wapń, fosfor, sód, magnez, żelazo.

Przy takim składzie jarzębina można oczywiście przypisać liczbie środków mających na celu zapobieganie niedoborom witamin i zwiększanie odporności.

Ze względu na zawartość kwasu sorbinowego jest również środkiem bakteriobójczym.

Kompozycje na bazie jarzębiny stosuje się przy chorobach nerek, wątroby, miażdżycy, wysokiego cholesterolu.

Udowodniono naukowo, że ekstrakty na bazie jarzębiny pomagają zwiększyć krzepliwość krwi.

Stosowanie świeżych jagód lub wytworzonego z nich soku pomaga znormalizować ciśnienie krwi.

Do celów leczniczych stosuje się wywary, napary, sok jagodowy. Do ich przygotowania można użyć zarówno świeżych, jak i suszonych jagód.

Rowan jest szeroko stosowany w kosmetologii, jako środek tonizujący skórę.

Obecność takiego „kompleksu” witamin i przydatnych pierwiastków pod ręką to kolejny argument przemawiający za decyzją o sadzeniu jarzębiny.

Do liczby podanych wcześniej wskazówek dotyczących sadzenia jarzębiny należy dodatkowo wskazać, że najlepszą porą do sadzenia jarzębiny jest jednak jesień. Taka jest opinia większości ogrodników, którzy wyhodowali więcej niż jedno drzewo jarzębiny. Ten argument jest dobrze uzasadniony. W okresie wiosenno-letnim gleba dobrze się nagrzewa, a jej temperatura pozwala młodej sadzonce szybko się przystosować i zacząć aktywnie rozwijać system korzeniowy. Temperatura stopniowo spada, a biorąc pod uwagę, że jarzębina jest rośliną mrozoodporną, sadzonki mają wszelkie szanse na dobre ukorzenienie się i wzmocnienie. Jednak jesienne temperatury zależą również od cech klimatycznych regionu, dlatego eksperci określili optymalne miesiące sadzenia jarzębiny na różnych szerokościach geograficznych. Na przykład dla regionu centralnego jest to połowa września i pierwsza połowa października. W regionach południowych, gdzie pierwszy miesiąc jesieni jest kontynuacją lata, jarzębina można sadzić od października i przez cały miesiąc. Na Uralu i Syberii lepiej wylądować natychmiast wraz z nadejściem września i przed pierwszymi dniami października.

Ponadto, bardziej szczegółowo, zastanówmy się nad karmieniem jarzębiny. Nawożenie należy rozpocząć nie wcześniej niż w trzecim roku po posadzeniu, oczywiście pod warunkiem, że do dołka wprowadzono zarówno nawozy organiczne, jak i mineralne. Opatrunek górny można przeprowadzić za pomocą kompleksów minerałów zakupionych w wyspecjalizowanych sklepach lub można użyć prawdziwych produktów biowitaminowych własnego preparatu. Eksperci zauważają, że to nawozy organiczne stymulują aktywny wzrost i rozwój drzewa. Jednym z takich nawozów naturalnych są roztwory przygotowane na bazie ptasich odchodów lub dziewanny. Zarówno jeden, jak i drugi środek należy zalać wodą w stosunku od 1 do 10 i nalegać przez co najmniej 1 miesiąc. Surowo zabrania się dodawania świeżego obornika do gleby. Po pierwsze, zawarty w nim potas, azot i metan przyczyniają się do nagrzewania masy do + 80 stopni, w wyniku czego korzenie roślin po prostu się wypalają. Po drugie, w gnojowicy nie ma wapnia, ale w nadmiarze jest azot, który może zakwaszać glebę, a jarzębina, jak pamiętamy, nie lubi dużej kwasowości. Po miesiącu obecną masę stosuje się do podlewania roślin, rozpuszczając 1 część gotowego nawozu w 10 częściach wody.

Eksperci zauważają, że korzenie roślin szybciej i aktywniej wchłaniają nawozy w postaci płynnej. Przed zastosowaniem nawozów gleba koła pnia jest poluzowana, pojawiające się chwasty są usuwane i podlewane roztworami substancji mineralnych lub naparami z materii organicznej.

Nawożenie jarzębiny przeprowadza się trzy razy w sezonie. Po raz pierwszy nawozy stosuje się wczesną wiosną, wykorzystując materię organiczną (kompost, humus) i saletrę amonową. Następnie jarzębinę karmi się w czerwcu roztworami przygotowanymi na bazie obornika lub odchodów drobiu. Ostatnie nawożenie drzewa jest już we wrześniu, dodaje się superfosfat i popiół drzewny.

Jak wybrać odpowiednie sadzonki.

Decydując się na optymalny okres sadzenia jarzębiny, zwracamy się do wyboru materiału do sadzenia. Z reguły na przełomie sierpnia i września licznie reprezentowane są sadzonki drzew owocowych i ozdobnych, krzewów i jest w czym wybierać. Należy zauważyć, że kolejny plus jesiennego sadzenia. Ponadto praktyka dowiodła już, że młode rośliny sadzone jesienią rosną później zauważalnie aktywniej niż te sadzone wiosną. Jednym ze wskaźników zdrowej sadzonki jest stan korzeni. Dlatego też, jeśli materiał do sadzenia jest sprzedawany z otwartym systemem korzeniowym, należy go najpierw sprawdzić. Korzenie nie powinny być poskręcane, letargiczne ani uszkodzone. Optymalna długość systemu korzeniowego sadzonki wynosi 25-30 cm, liczba głównych gałęzi to 3 lub 4, a ich minimalna liczba to dwa. Należy również zwrócić uwagę na korę, jeśli jest pomarszczona - roślina jest przesuszona, pozostawiając ją bez wilgoci na długi czas. W takim przypadku możesz trochę oderwać korę, aby zobaczyć stan pnia, powinien być zielony. Korona materiału do sadzenia jarzębiny jest zwykle już rozwinięta i uformowana, to znaczy, z której wystaje centralny przewodnik i główne gałęzie.

Kupując materiał do sadzenia z otwartym systemem korzeniowym, na okres jego transportu korzenie należy owinąć wilgotnym materiałem. Przed sadzeniem zaleca się umieszczenie sadzonki w wodzie na kilka godzin, aby roślina była nasycona wilgocią. W tym stanie łatwiej przeniesie sadzenie i odpowiednio zacznie szybciej się zapuszczać.

Nawiasem mówiąc, użycie gadacza z gliny to kolejny sposób na utrzymanie wilgoci w systemie korzeniowym, na przykład w przypadku długotrwałego transportu lub jeśli sadzenie nastąpi jakiś czas po zakupie sadzonki. Jeśli na zewnątrz jest pochmurno, tak potraktowany system korzeniowy zachowa wilgoć przez tydzień. W celu przygotowania gadaniny glinkę rozcieńcza się wodą, stopniowo doprowadzając ją do konsystencji gęstej śmietany. Niektórzy ogrodnicy dodatkowo dodają do mieszanki glinki stymulator korzeni i nawozy mineralne.

Jeśli pominięto jesienne daty sadzenia, a sadzonki zostały zakupione, pozostawia się je do wiosny, sadząc w pojemnikach z mieszanką torfu, trocin i piasku. Pojemniki pozostawia się w pomieszczeniu o temperaturze od 0 do +10 stopni i dość wysokiej wilgotności - co najmniej 80%.

Jeśli to możliwe, lepiej wykopać dołek do sadzenia jarzębiny z wyprzedzeniem, 2-3 tygodnie wcześniej. W tym czasie dół się uspokoi, gleba opadnie, a następnie nie pojawią się kieszenie powietrzne. Ponadto sadzonki należy sadzić w dobrze wilgotnej glebie, aby dziurę z góry obficie rozlać wodą i poczekać, aż się wchłonie. Jesienią pogoda jest dość wietrzna i aby młoda roślina nie pękła, musi zapewnić wsparcie. Lepiej jest zainstalować kołek bezpośrednio w dole do sadzenia.

Na zimę sadzonki sadzone jesienią powinny być przykryte. Przede wszystkim krąg pnia jest ściółkowany warstwą co najmniej 10-15 cm, a pień sadzonki jest owinięty płótnem, a następnie ogrzewany świerkowymi gałęziami. Później sadzonkę można pokryć opadłym śniegiem.

Eksperci zalecają również wybielanie pnia, aby następnie uniknąć oparzeń słonecznych i mrozów, które powstają w wyniku silnych zmian temperatury, gdy jasne wiosenne słońce w ciągu dnia ogrzewa ciemny pień, a nocne temperatury ochładzają go.

Przeszczep jarzębiny.

Zdarzają się sytuacje, gdy drzewo trzeba przesadzić w inne miejsce, na przykład, gdy teren, na którym rośnie, zostanie zabudowany lub gdy jarzębina stanie się zbyt zacieniona, aby nasadzić inne rośliny ozdobne i ogrodowe.

Procedura przesadzania jest bardzo podobna do sadzenia jarzębiny, z tą różnicą, że drzewo najpierw trzeba wykopać, a jak prawidłowo to zrobimy, zależy od tego, czy po przesadzeniu jarzębina zakorzeni się w nowym miejscu.

Eksperci zalecają przesadzanie drzewa po opadnięciu liści, w tym okresie roślina przechodzi w stan uśpienia.

Nawiasem mówiąc, opadanie liści to rodzaj reakcji obronnej roślin. Tak więc jesienią, gdy gleba zaczyna zamarzać, korzenie roślin przestają wchłaniać wodę, która częściowo jest już w stanie stałym. Roślina nie ma wystarczającej ilości wilgoci, a liście nadal ją odparowują, wydając zasoby zgromadzone przez drzewo. Aby drzewo nie wysychało, zrzuca liście.

Optymalna temperatura powietrza w ciągu dnia do przesadzania drzewa wynosi -1 ... -3 stopnie, a noc nie powinna spaść poniżej -15 stopni.

Pamiętamy, że jarzębina ma bardzo rozgałęziony system korzeniowy, dlatego należy ją wykopywać ze szczególną ostrożnością. Najpierw, cofając się o co najmniej 1 metr od pnia, wykop mały rowek wokół drzewa. Następnie zaczynają kopać glinianą kulę, w której znajduje się system korzeniowy, odcinając po drodze korzenie wystające poza obwód koła. Po wykopaniu drzewa glinianą bryłę owija się materiałem lub folią i powoli ciągnie na miejsce sadzenia. Ważne jest, aby pamiętać, jak drzewo rosło w stosunku do punktów kardynalnych i oznaczyć je w ten sam sposób w nowym miejscu.

Średnica otworu do sadzenia powinna być o 40-50 cm większa niż średnica ziemnej śpiączki. A głębokość wykopu należy obliczyć z uwzględnieniem warstwy drenażowej. Jej grubość powinna wynosić co najmniej 5 cm i powtórzyć ją trzykrotnie, naprzemiennie z podłożem. Po posadzeniu gleba jest ubijana, a krąg pnia jest mulczowany.

Propagacja jarzębiny.

W naturze ptaki „zaangażują się” w rozmnażanie jarzębiny, niosąc wokół nasiona drzew. Rosnące naturalnie owoce jarzębiny mają kwaśny smak i wyczuwalną goryczkę.

Jarzębina ogrodowa wyróżnia się znacznie przyjemniejszym smakiem i zgodnie z pewnymi zasadami i zaleceniami może być również rozmnażana przez nasiona.

Na początkowym etapie ważne jest, aby wybrać odpowiednie jagody. Owoce powinny być bogate w kolor, co świadczy o ich dojrzałości, duże i wolne od uszkodzeń. Wybrane jagody są starannie wyrabiane, aby nie uszkodzić nasion. Następnie całą masę zanurza się w wodzie o temperaturze pokojowej, lekko miesza, aby oddzielić nasiona od miąższu i pozostawia na kilka godzin. Niewschodzące nasiona wypłyną na powierzchnię, a te, które opadły na dno pojemnika, należy zebrać i wypłukać. Ponadto nasiona miesza się z mieszanką torfową lub trocinami, a pojemnik z nasionami pozostawia się w pomieszczeniu na miesiąc. Po poddaniu nasion rozwarstwieniu, wyjęcie ich na długi czas w chłodne miejsce, piwnicę lub lodówkę. Stratyfikacja ma na celu zwiększenie kiełkowania nasion. W rzeczywistości proces ten naśladuje wpływ zimowych temperatur na nasiona, a następnie przyczynia się do ich szybszego kiełkowania i kiełkowania. Ważne jest jedynie zapewnienie umiarkowanej wilgotności podłoża przez cały okres. Wczesną wiosną wyjmij pojemnik z nasionami. Gdy tylko śnieg się topi, a ziemia przynajmniej trochę się nagrzeje, podłoże wraz z nasionami jest wprowadzane do gleby. Głębokość osadzenia podłoża w glebie nie przekracza centymetra. Podłoże wlewa się do rowków, których odległość powinna wynosić co najmniej 30 cm, po chwili zaczną pojawiać się sadzonki. Spośród nich trzeba zostawić najsilniejsze, a resztę usunąć, aby nie przeszkadzały w rozwoju silniejszych, bardziej aktywnych roślin. Na początku sadzonki wymagają dużej uwagi.Jak dotąd ich system korzeniowy znajduje się w górnych warstwach gleby, dlatego ważne jest, aby zapewnić regularne podlewanie nasadzeń i stałą umiarkowaną wilgotność gleby, w przeciwnym razie jeszcze słabe korzenie po prostu wyschną. Ponadto, jak wiadomo, chwasty rosną znacznie szybciej niż inne rośliny i aby nie ocieniały nasadzeń jarzębiny, a także nie zabierały wilgoci i składników odżywczych, chwasty należy regularnie odchwaszczać, w przeciwnym razie znacznie spowolnią rozwój i wzrost młodych sadzonek.

Jarzębina jest również rozmnażana przez sadzonki. Należy zauważyć, że ta metoda jest łatwiejsza i prostsza. Do cięcia sadzonek odpowiednie są zarówno zdrewniałe pędy, jak i zielone gałązki. Sadzonki wycięte z zdrewniałych pędów sadzi się jesienią, ale młode sadzonki uprawia się wiosną, sadząc je w szklarni lub szklarni.

Innym sposobem hodowli jarzębiny jest pączkowanie. Być może jest to najczęstszy sposób reprodukcji drzew owocowych. Pączkowanie to szczepienie pączka drzewa owocowego, które należy rozmnażać na inną sadzonkę. Należy zauważyć, że ta metoda wymaga przeszkolenia teoretycznego, konsultacji ze specjalistami lub ogrodnikami, którzy mają doświadczenie w szczepieniu drzew. Chociaż technicznie nie jest to wcale trudne.

Pączkowanie zaleca się przeprowadzić na przełomie lipca i sierpnia, przy użyciu nowego pąka, który wyrósł w bieżącym sezonie oraz młodego pąka (rośliny, na której wykonuje się szczepienie). Dozwolone jest również pączkowanie wiosenne, ale odbywa się to rzadziej, ponieważ wiąże się to z niedogodnościami, jakie niesie ze sobą przechowywanie materiału sadzeniowego w określonych warunkach w okresie jesienno-zimowym.

Zapobieganie chorobom i szkodnikom.

Rowan jest słabo dotknięty różnymi chorobami, jednak lepiej poznać objawy najczęstszych z nich, aby po ich wykryciu podjąć działania na czas, zapobiegając dalszemu rozwojowi.

Choroby można podzielić na dwie kategorie, pierwsza charakteryzuje się pokonaniem liści, druga - pnia i gałęzi.

Jeśli w pierwszym przypadku bardziej ucierpi dekoracyjny wygląd jarzębiny, uszkodzenie pnia i pędów może doprowadzić do śmierci całego drzewa.

Czynnikami sprawczymi chorób listowia są grzyby chorobotwórcze i wirusy.

Jeśli na blaszkach liściowych znajdziesz plamy o nieregularnym, zaokrąglonym kształcie, z wieloma małymi kropkami w środku plamki, najprawdopodobniej na roślinę ma brązowa lub szara plama. Z czasem mikroorganizm zaatakuje całą blaszkę liściową.

Podobne objawy, z tą tylko różnicą, że zmiany w postaci plamek są pomarańczowo-żółte i nieco bardziej widoczne, ma inną chorobę, rdzę. A żółte pierścienie na liściach wskazują na obecność choroby, takiej jak mozaika pierścieniowa.

Wszystkie te choroby są obarczone całkowitą lub częściową utratą liści. Przedwczesne wyładowanie liści również negatywnie wpływa na rozwój drzewa, jego owocowanie i mrozoodporność.

Choroby martwicze pnia i gałęzi drzewa stanowią wielkie niebezpieczeństwo, ponieważ grzyby chorobotwórcze, które są przyczyną martwicy, mogą rozwijać się nie tylko w korze, ale także w samym drewnie drzewa. Oznakami martwicy są formacje o różnych kształtach i lokalizacjach, narośle rozchodzące się wzdłuż pnia i gałęzi drzewa. Takie zmiany są widoczne gołym okiem.

Martwica znacznie osłabia roślinę iz biegiem czasu może spowodować jej śmierć. Takie choroby są szczególnie niebezpieczne dla młodych roślin.

Choroby gnilne, w przeciwieństwie do martwicy, rozwijają się znacznie szybciej. Grzyby patogenów chorobotwórczych mogą rozwijać się pod korą korzeni, a następnie wspinać się po pniu i gałęziach drzewa lub mogą powstawać bezpośrednio na pniu, osadzać się w miejscach złamań gałęzi, przemarznięć i suchych skarp.

Zgniłe drzewa wysychają dość szybko. Co więcej, zgniłe korzenie nie zapewniają już drzewu stabilności, a podczas silnych wiatrów mogą stanowić zagrożenie dla ludzi i budynków.

Najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest terminowe czyszczenie i niszczenie opadłych liści, ponieważ to w nich zimują chorobotwórcze mikroorganizmy. Wczesną wiosną zaleca się traktowanie drzew preparatami zawierającymi miedź, na przykład płynem Bordeaux. Nie należy również zaniedbywać bielenia drzew, przeprowadzając je zarówno wiosną, jak i jesienią.

Ponadto choroby, oczywiście, częściej dotykają drzewa, które nie są pod opieką.

Oprócz chorób szkodniki owadzie mogą również atakować jarzębina. Ponadto są „miłośnicy” liści, jagód, a nawet kwiatów.

Pąki, liście i pąki mogą być zjadane przez gąsienice motyli, roślinożerne roztocza. Mszyce i łuski, atakując roślinę całymi koloniami, wysysają sok z liści i pędów. Na miąższu jagód żywią się błoniaki i ćma jarzębina.

Obecność szkodników owadzich można ocenić na podstawie obecności zakrzywionych i poskręcanych liści, czasem zebranych w bryłę zaplątaną w pajęczyny.

Aby zapobiec pojawieniu się szkodników, ważne jest regularne odchwaszczanie kręgu pnia, usuwanie chwastów, z których owady migrują do drzewa, regularne spulchnianie gleby, szczególnie w okresie jesiennym, aby nie dać im możliwości zimowania w glebie.

Jeśli szkodniki już zaatakowały drzewo, należy je natychmiast potraktować insektycydami, aby owady nie uniosły się wyżej, gdzie będzie trudniej się z nim uporać. A w przyszłości koronę i pień drzewa należy od czasu do czasu sprawdzać, aby podjąć niezbędne środki przy pierwszych oznakach pojawienia się szkodników.

Wniosek

Rowan oczywiście zasługuje na uwagę i w pełni uzasadni swoją obecność na stronie. Niewiele roślin ma tyle cech i tyle samo użytecznych właściwości, co to drzewo, a ponadto wymaga to dużego wysiłku, ani uprawy, ani pielęgnacji.

Mamy nadzieję, że teraz nie pojawi się pytanie - po co uprawiać jarzębinę? I już wiesz, jak sadzić, uprawiać i dbać.