Kaktusy i sukulenty: 10 roślin domowych z pustyni

Powszechnie uważa się, że rośliny takie jak kaktusy i sukulenty są mało wymagające w utrzymaniu i przetrwają w każdym środowisku, ponieważ naturalnie rosną na pustyni. Jednak cechy tych gatunków narzucają specjalne warunki wzrostu i kwitnienia.

Jeśli zostaniesz zapytany, które rośliny są najłatwiejsze w pielęgnacji, co byś powiedział? Większość nazwie kaktusy lub sukulenty. W końcu, jeśli wyobrazisz sobie warunki, w jakich żyją w swojej ojczyźnie, może się wydawać, że w warunkach mieszkania wydadzą im się rajem. Nie wszystkie kaktusy i sukulenty rosną na półpustyniach i pustyniach. Jednak nawet jeśli ograniczymy się tylko do tych gatunków, które kiełkują wyłącznie na pustyni, ich liczba jest wystarczająco duża, aby bez trudu znaleźć swoich faworytów.

Kaktusy i sukulenty: czym różnią się od innych roślin

Naturalne środowisko pustyni sprawia, że ​​konieczne jest przystosowanie się do tak surowego klimatu, że niezwykła wytrzymałość wszystkich żywych istot staje się warunkiem przetrwania. Na szczęście nie ma ich niewielu, około stu gatunków przystosowało się i przetrwało tam, gdzie panuje zacięta konkurencja nawet o kroplę wody.

Susza, brak składników odżywczych, palące słońce, niska wilgotność, szeroki zakres opadów w sezonie, wysokie temperatury – tak wyobrażamy sobie rodzime środowisko tych bezpretensjonalnych roślin. Takie warunki zmusiły do ​​przejścia najcięższej selekcji i przetrwały te gatunki, które potrafiły się przystosować, rozwijając następujące cechy. Zdolność do życia z najmniejszą ilością wody, obkurczania szparek i zmniejszania ich całkowitej liczby w celu zatrzymania twardo nagromadzonej wilgoci, przekształca liście w tym samym celu. Wszystkie rośliny mają zdolność kontrolowania metabolizmu, natychmiastowej zmiany stanu aktywnego wzrostu i całkowitego spoczynku.

Według naszych pomysłów kaktusy i sukulenty mogą rosnąć tylko na pustyniach, ponieważ ich ścieżka ewolucyjna uczyniła je tym, czym są, ze względu na opisane powyżej warunki. Są jednak gatunki, które rosną na pasmach górskich, klimat jest inny, ale komplikacja w postaci braku składników odżywczych, nagłych zmian temperatury i opadów jest nie mniej znana w tych miejscach. Wiele znanych nam roślin rośnie w górach lub lasach, subtropikach. Jednak wszyscy przedstawiciele pustyni należą do sukulentów, mają niezbędny zestaw cech do przetrwania. Zdolność do magazynowania wody w pędach i liściach, soczyste ciało o dobrze odżywionej skórze i prawie bez szparek.

Nawet w warunkach mieszkania i „udomowienia” bohaterowie tego artykułu nie stracili żadnej ze swoich cech. W rezultacie będą oczekiwać nienormalnej temperatury, ilości słońca, podlewania. Musisz zrozumieć, że to, do czego roślina przystosowała się na całej ścieżce formowania swojego gatunku, nie zniknie wraz ze zmianą miejsca zamieszkania. Ich cykle wewnętrzne bardzo różnią się od cykli roślin z innych stref klimatycznych. I potrzebują odpowiedniej opieki.

Jeśli spróbujesz połączyć wspólne cechy większości mieszkańców pustyni, otrzymasz następującą listę: dobra tolerancja na suszę, potrzeba obfitej konsekracji w bezpośrednim świetle słonecznym,

preferencja dla wyższych temperatur z ostrymi spadkami, konieczność „spania” do następnego kwitnienia. W związku z tym pielęgnacja wymaga rzadkiego podlewania, lekkiej gleby, może być piaszczysta lub kamienista bez opatrunku.

Przejdźmy teraz do konkretnych przykładów tych uderzających przedstawicieli pustyń.

Kaktusy i sukulenty: Astrophytum

Rośnie dość wolno. Ma masywne ściany, gałęzie nie rozgałęziają się i przypominają w przekroju gwiazdę. Ma małą, kudłatą okrywę, zebraną w pęczki, z miękkich włosków. Kwitnie dużymi żółto-czerwonymi fałdami. Dobrze się czuje w domu. Wymagający od stanu gleby i obecności obfitego oświetlenia. Nie wymaga przesadzania i obfitego podlewania. Pochodzi z USA i Meksyku.

Opuncja

W ciężkich warunkach potrafią wyrosnąć w nieprzejezdne zarośla, ale tracą taką potrzebę pomieszczenia. Są uważane za symbol meksykańskich pustyń. Mają łodygi składające się z łańcucha spłaszczonych, owalnych kolejnych części. Lepiej nie dotykać opuncji rękoma. Pokryte są kolczastymi kolcami i drobnym włosiem, które trudno wyciągnąć. Kwitnie żywymi kwiatami na każdej łodydze.

Opuncja uwielbia słońce i częste nawadnianie wiosną i latem. Silny system korzeniowy, szybki wzrost, tolerancja na nagłe zmiany temperatury i wyjątkowa witalność będą dobrymi pomocnikami w ich pielęgnacji, nawet początkującemu w ogrodnictwie. Najczęściej można je znaleźć w Australii, Ameryce Środkowej i Południowej.

Echinokaktus

W pomieszczeniach rzadko lub wcale nie kwitną, ale są bardzo popularne ze względu na duży, kulisty kształt z symetrycznie rozmieszczonymi żebrami i gęsto pokrytymi jasnozłotymi kolcami.

Aby uprawiać echinokaktus, wybierz lekką i lekko kwaśną glebę, zapewnij maksymalne możliwe oświetlenie i chłodną zimę. Latem umieść kaktusa w pomieszczeniu ze świeżym powietrzem i unikaj nagłych zmian wilgotności. Ojczyzną są pustynie Meksyku i USA.

Aloes

Obecnie pojawiła się ogromna liczba nowych rodzajów aloesu, które przewyższają ich krewnych, którzy byli kiedyś u szczytu mody.

Wszystkie szkarłatne to sukulenty o soczystych liściach, znajdujące się w rozecie korzeniowej lub wierzchołkowej. Liście ze spiczastymi końcami i zębami wzdłuż krawędzi, o znajomym wzorze. Aloes bardzo lubi przeszczepy, obfite podlewanie latem, preferuje chłodną zimę i nie zależy zbytnio od stopnia oświetlenia, chociaż kocha słońce. Nie wymaga karmienia. Przy wyborze zwierzaka radzimy przyjrzeć się bliżej rodzajom Marlot, szkarłatno-pstry, szkarłatnym wielolistnym. Posiadają fantazyjne rozety z liści w kształcie spirali, o niezwykłym kolorze.

Ich główny zasięg znajduje się na pustyniach Afryki i na kontynentach amerykańskich.

Kaktusy i sukulenty: Gasteria

Należą do szybko rosnących przedstawicieli swojego gatunku, więc bądź przygotowany na to, że często będą musiały być przesadzane. Powstaje na nich wiele placówek potomnych, dzięki czemu łatwo się rozmnażają i tworzą całe kolonie. Latem wolą obfite podlewanie, w przeciwnym razie są dość bezpretensjonalne. Może być w cieniu. Lepiej zostawić je chłodne na zimę.

Ze względu na skrócone łodygi wizualnie gastteria składają się tylko z liści. Dla jednych są one ułożone w zwykły sposób, dla innych w gniazdach piętrowych, które są dość symetryczne. Same liście są zaokrąglone na końcach i przypominają języki. Ułożone są najczęściej w przypadkowej kolejności. Ojczyzną są pustynie Afryki.

Lampranthus (mięsień naramienny)

Są to przedstawiciele krzewiastych sukulentów o rozgałęzionych pędach. Kwitną w delikatnym liliowym lub różowym odcieniu z zadbanymi kwiatami chryzantem. Ich liczba jest tak duża, że ​​kwiaty często zachodzą na zieleń rośliny. I na to też warto zwrócić uwagę. Liście szaroniebieskie, w postaci grubych trójkątów z ząbkami na żebrach. Z wiekiem stare pędy są dociskane do ziemi, a ich miejsce zajmują młodsze.

Uprawa lamprantusa wymaga dużej dbałości o szczegóły. Latem potrzebne jest rzadkie i umiarkowane podlewanie. Na zimę prawie przestań nawilżać i przenieś do chłodnego miejsca.Jednocześnie przez cały rok wymagane jest jasne, obfite oświetlenie i świeże powietrze.

Otto

Należy do rodziny Asteraceae. Kwitnie w małych koszyczkach żółtych kwiatostanów. Liście są długie i grube, mogą osiągać do 10 cm długości i do 4 cm szerokości. Pięknie ukształtowane, przypominające odwrócone kropelki lub płaty, liście ułożone są parami i pokryte jasnym nalotem. Cienkie fioletowe pędy kładą się i opadają.

Nie wymaga skomplikowanej konserwacji. Wystarczy raz w tygodniu podlewać otton, ale nie przelewać. Gleba powinna być lekka, nie wymaga karmienia. Uwielbia słońce i świeże powietrze. Zimą łatwo toleruje chłód. Przyjechała do nas z pustyń Afryki Południowej.

Kaktusy i sukulenty: Portulacaria

W domu są to jasne drzewa o długich, gęsto rozgałęzionych pędach, co pozwala na wykonanie najdziwniejszych sylwetek. Skuteczności dodają gęste i soczyste liście osadzone naprzeciwko, na obszernych, jasnych pędach. Występują w kilku kolorach, więc będziesz miał z czego wybierać.

Wolą świeże powietrze, a latem można je zostawić na słońcu nawet w południe. Wymagają rzadkiego karmienia i dyskretnego podlewania.

Hechtiy Gwatemal

Roślina ta wyróżnia się zarówno wśród krewnych pustyni, jak i wśród egzotycznych przedstawicieli. Skrócona łodyga pokrywa niesamowitą rozetę. Długie i wąskie liście z kolcami wzdłuż krawędzi, które osiągają pół metra długości, są zebrane w gęste grona, mają szarawe łuskowate dno i czerwony kwiat w górnej części. Kwitnie w wiechach białych, trójpłatkowych kwiatów.

Całkiem bezpretensjonalny. Ale jeśli chcesz cieszyć się kwitnieniem, zapewnij mu chłodną zimę z umiarkowanym podlewaniem (uważaj i kontroluj obfitość) i stabilnym dostępem do źródła światła. Pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej.

Pachyphytum

Łodygi są prawie niewidoczne pod listowiem. Liście, osiągające pięć centymetrów długości i trzy objętości, przypominają zakurzone owalne kamyki. Liście dość soczyste, pokryte szaro-białym nalotem przypominającym wosk i mieniące się srebrem w cieniu, a w słońcu odcieniem różowego złota. Z zewnątrz wydaje się, że po prostu wylewa się je na ziemię i nie bierze się nagle za coś sztucznego. Kwitną jaskrawoczerwonymi kwiatami na długich, puszystych nogach.

Pielęgnacja jest taka sama jak w przypadku większości sukulentów. Uwielbia słońce i świeże powietrze. Nie wymaga obfitego podlewania i wytrzyma każdą temperaturę. Chętnie kwitnie po chłodnej zimie.