Kandyk (erytronium)

Kandyk to wieloletnie zioło, któremu przyjrzymy się w tym artykule. Inną nazwą kandyka jest erytron, który należy do rodziny Liliaceae, będąc jednym z jej najjaśniejszych i najpopularniejszych przedstawicieli. Roślinę tę w warunkach naturalnych można spotkać w Europie, Ameryce Północnej i Południowej Syberii, a także w Japonii. Ogólnie rzecz biorąc, obecnie istnieje wiele gatunków roślin uprawianych prawie wszędzie, dzięki czemu jest bardzo popularny wśród ogrodników i kwiaciarni.

Kandyk: ogólne informacje o zakładzie

Erytronium amerykański: zdjęcie

Nazwa kandyk to nieoficjalna nazwa tej rośliny. Pochodzi od tureckiego słowa, które w tłumaczeniu na język rosyjski oznacza „ząb psa”. W Czerwonej Księdze wymieniono kilka rodzajów kandyków. Wśród nich są kandyki japońskie, kaukaskie, syberyjskie, które są powszechnie uważane za gatunki zagrożone, dlatego należy je bardzo starannie chronić i pielęgnować, aby roślina w ogóle nie zniknęła.

Rodzaj Kandyk łączy około 29 różnych gatunków, z których część uprawiana jest dzisiaj przez ogrodników. A niektóre z nich w ogóle nie są w pełni zrozumiałe i rosną głównie na wolności.

W tym artykule omówimy bardziej szczegółowo cechy tej rośliny, jak prawidłowo sadzić roślinę na otwartym terenie i dbać o nią. Nie mniej interesujące są informacje o rodzajach i odmianach erytronu, ponieważ dziś jest ich dość duża liczba i musimy dowiedzieć się, które z nich są uprawiane przez ogrodników i są dla nich najbardziej interesujące.

Ponadto wiele gatunków i ich zdrowie w dużej mierze zależy od cech, jakie dany gatunek posiada w czynnościach opiekuńczych. I mogą się od siebie znacznie różnić.

Ten artykuł będzie więc bardzo przydatny nie tylko dla początkujących ogrodników, ale także dla tych ogrodników i hodowców kwiatów, którzy mają już duże doświadczenie w uprawie bylin zielnych, w szczególności niektórych rodzajów kandyk, ale nadal chcą poznać nowe odmiany i gatunki aby urozmaicić lądowania na osobistej fabule, spraw, aby były jasne, wyjątkowe i całkowicie niezwykłe.

Kandyk - sadzenie i pielęgnacja rośliny, cechy

Erytron europejski: Zdjęcie

Czym jest roślina kandyk?

Kandyk: opis rośliny

Wysokość rośliny wynosi zwykle od dziesięciu do trzydziestu centymetrów, czasami rośnie również erytron, którego wysokość wynosi około 60 centymetrów. Cebule jednoroczne są jajowate lub cylindryczne, lekko wydłużone.

U samej podstawy istniejącej szypułki znajduje się około dwóch liści ogonka, ich kształt jest lekko wydłużony. Najczęściej na powierzchni liści znajduje się dość duża liczba plamek przypominających bardziej brązowe piegi. Ale są też gatunki, których liście mają czystą ciemnozieloną barwę, bez plam, smug i zanieczyszczeń.

Na samym szczycie szypułki znajduje się kwiat, który ma zwisający i dość duży okwiat. Kwiat zawiera sześć płatków, które można pomalować na czysty śnieżnobiały odcień, żółty lub fioletowy, różowy. Czasami na strzałce może znajdować się więcej niż jeden kwiat, ale kilka naraz.

Kwitnienie kandyka rozpoczyna się w ostatnich dniach kwietnia i można je również przenieść na pierwsze dni maja.Owocem, który powstaje po zakończeniu kwitnienia jest torebka w kształcie jajka, jest w niej bardzo mało nasion, które można po prostu wykorzystać do rozmnażania tej kultury.

Ale o rozmnażaniu porozmawiamy nieco później, ponieważ oprócz metody nasiennej istnieje jeszcze kilka metod hodowli kandyka, które są również bardzo popularne i poszukiwane wśród ogrodników.

Wybór miejsca do sadzenia

Ponieważ erytronium zaczyna kwitnąć już w pierwszych dniach kwietnia, zaleca się sadzenie rośliny na otwartym terenie w zacienionym miejscu, które znajduje się w północnej części terenu. Roślina doskonale zakorzenia się pod koronami rozłożystych drzew i krzewów. Więc ten punkt jest również najlepiej uwzględniony, ponieważ wzrost i rozwój tej kultury może zależeć od tego w przyszłości.

Ponieważ krzewy kandyk kwitną właśnie w momencie, gdy na innych krzewach nie uformowała się jeszcze pokrywa liściasta, mogą one jednocześnie mieć wystarczającą ilość światła słonecznego. Te gatunki, które zwykle kwitną w ostatnich dniach kwietnia lub na początku maja, należy posadzić w bardziej nasłonecznionym miejscu.

Jeśli ogrodnik przestrzega wszystkich zasad sadzenia i zrobi wszystko poprawnie, nawet późniejsze odmiany będą mogły kwitnąć nieco wcześniej. Ale wczesne odmiany są wręcz przeciwne - przeniosą kwitnienie na późniejszy czas, aby ogrodnik mógł w zasadzie regulować kwitnienie, i to jest świetne.

Jeśli chodzi o mieszankę glebową do sadzenia, do kandyka najlepiej nadają się gleby torfowe, raczej wilgotne, ale bardzo lekkie, lekko kwaśne. Przybliżony skład takich gleb to ziemia liściasta, piasek gruboziarnisty, próchnica, które w swoim składzie będą w stanie stworzyć najbardziej odpowiednie warunki do wzrostu kandyka.

Działkę należy oczywiście przygotować wcześniej. Około dwóch tygodni przed zasadzeniem rośliny w ziemi. W tym celu do gleby wprowadza się pewną ilość mączki kostnej, azotanu potasu i pokruszonej kredy. Jeśli chodzi o nawozy mineralne, superfosfat jest tutaj idealny - należy dodać 150 gramów na metr kwadratowy ziemi.

Kandyk: reprodukcja

Kandyk może rozmnażać się na dwa sposoby – przez nasiona lub z pomocą dzieci.

Ale tylko dzięki posiew można rozmnażać wszystkie amerykańskie gatunki i odmiany kandyk. Co więcej, dziś jest ich ogromna różnorodność, i to nie tylko wielopnia kandyk. Nasiona zbierane są w czerwcu. Jednocześnie powinieneś bardzo uważać na ten proces. Ponieważ po całkowitym otwarciu strąków owoców, ich zawartość natychmiast wysypuje się na wierzchnią warstwę gleby i albo ptaki mogą je zjeść, albo mrówki i inne gryzonie mogą je zabrać do swoich nor.

Erytron kaukaski: zdjęcie

Doświadczeni ogrodnicy twierdzą, że najlepiej samodzielnie wyciąć pudełka. Nie musisz nawet czekać, aż dojrzeją do końca bezpośrednio na roślinie. Następnie pudełka są wysyłane do dojrzewania. Pomieszczenie powinno być całkowicie suche i dobrze wentylowane, wtedy pudełka dojrzeją znacznie szybciej i skuteczniej, nie zgniją ani nie znikną.

Jeśli chodzi o czas sadzenia, zarówno nasiona, jak i cebulki powinny być sadzone na otwartym terenie w ostatnich tygodniach lata, ponieważ będą miały czas na przyzwyczajenie się do gleby, przystosowanie się, co oznacza, że ​​znacznie lepiej przetrwają zimę.

Lądowanie kandyk

Teraz warto trochę porozmawiać o podstawowych zasadach sadzenia kandyka, ponieważ jest to bardzo ważne. Przestrzegając zasad, możesz nie tylko wykonać właściwe lądowania, ale także uzyskać niezrównany wynik.

Przed wysiewem kandyka konieczne jest wykonanie rowków w przygotowanej glebie, której głębokość powinna wynosić trzy centymetry. Odległość między rowkami powinna wynosić około dziesięciu centymetrów, jeśli jest to sadzenie grupowe.Następnie nasiona, które dojrzeją do końca, układa się wzdłuż przygotowanych rowków, przy czym między nasionami powinna być również odległość około pięciu centymetrów. Następnie nasiona są starannie zapieczętowane, po czym są bardzo obficie zwilżone.

Zakrywają teren tylko wtedy, gdy prognostycy mówią, że czeka nas bardzo mroźna zima, a śniegu nie należy się spodziewać, bo wtedy rośliny będą miały większe szanse na zamarznięcie niż normalnie rosnąć.

Pierwsze sadzonki zaczną się wylęgać już z nadejściem wiosny, w ostatnich dniach kwietnia ich wysokość może wynosić co najmniej cztery centymetry, a jeśli tak jest, oznacza to, że ogrodnik przestrzegał wszystkich zasad sadzenia , a zatem czy wszystko w porządku.

Jeśli sadzonkom nie udało się jeszcze urosnąć do takich rozmiarów, oznacza to, że brakuje im składników odżywczych, a także brakuje im wilgoci, aby zapewnić obfity wzrost zielonej masy. Pod koniec pierwszego sezonu wegetacyjnego średnica cebulek powinna wynosić około czterech centymetrów, ale pod koniec drugiego sezonu powinny już urosnąć do siedmiu centymetrów.

W trzecim sezonie wzrostu kandyka kształt cebulek staje się bliższy cylindrycznemu, po czym zagłębia się je w ziemię na głębokość dziesięciu centymetrów, cebulki będą miały średnicę ośmiu centymetrów. Po raz pierwszy krzewy wyrosłe z nasion zakwitną w czwartym lub piątym roku po pojawieniu się sadzonek.

Warto więc oczywiście uzbroić się w cierpliwość, ponieważ roślina naprawdę musi stopniowo nabierać siły i stopniowo zwiększać swoją masę. Nie należy zbytnio ingerować we wzrost i rozwój rośliny, ponieważ może to okazać się odwrotne z negatywnymi konsekwencjami dla sadzenia, a czasami roślina wręcz przeciwnie może nie dać absolutnie żadnego wzrostu tylko dlatego, że ogrodnik zdecydował aby przyspieszyć wzrost i rozwój nasadzeń.

Nasiona można również wysiewać na wiosnę, ale najpierw muszą być rozwarstwiać... Aby to zrobić, nasiona umieszcza się na półce lodówki na około trzy miesiące, która pierwotnie była przeznaczona do przechowywania warzyw. Ale wlewa się je również do plastikowych lub plastikowych toreb, które są wypełnione zwilżonym podłożem - piaskiem lub torfem. Następnie ogrodnik sprawdza, które nasiona mogły się wykluć, a które okazały się martwe, co oznacza, że ​​należy je wyrzucić, ponieważ na otwartym polu też nie wykiełkują.

Jak wspomnieliśmy nieco powyżej, kandyk też może być rosną z bulwiastym materiałem... Co więcej, każda odmiana i typ kandyka ma swoje cechy charakterystyczne, które odnoszą się tylko do tego, jak można je rozmnażać metodą wegetatywną.

Cebule gatunków amerykańskich należy zakopać w glebie na znaczną głębokość - do dwudziestu centymetrów, między nasadzeniami pozostaje piętnaście centymetrów odległości. Jeśli mamy do czynienia z azjatyckimi i europejskimi gatunkami kandyków, to są one pogłębione o około dziesięć centymetrów, a odległość między nasadzeniami jest taka sama - piętnaście centymetrów, nie mniej.

Kalifornia erytronu: zdjęcie

Kiedy cebulki są ostatecznie wysyłane na otwarty teren, obszar pokryty jest warstwą ściółki, a następnie przeprowadza się dość obfite podlewanie. Ściółka składa się z komponentów organicznych - kompostu lub humusu, torfu, trocin lub słomy - wszystkiego, co ogrodnik ma pod ręką i czego może użyć do mulczowania gleby.

Pielęgnacja roślin

Jednak wyhodowanie kandyka na Twojej stronie nie jest tak trudnym zadaniem. Kultura nie potrzebuje zbyt wiele podlewanie... Jeśli ogrodnik chce również rzadziej odchwaszczać nasadzenia, wystarczy powierzchnia gleby rozgłaszać, ponieważ ściółka pomaga chronić rośliny przed zarośniętymi chwastami.Ściółka spowalnia również proces odparowywania wilgoci z gleby iw zasadzie chroni glebę przed przemarzaniem lub nadmiernym przegrzaniem. Więc nie lekceważ wartości ściółki.

Intensywny wzrost tej rośliny rozpoczyna się wczesną wiosną. W tym czasie, zaraz po stopieniu ostatniego śniegu, ziemia zawiera dużą ilość roztopionej wody. W związku z tym kandyk nie może być podlewany do maja. A potem, jeśli na wiosnę są deszczowe dni, to w maju nie można podlewać rośliny, poradzi sobie z tym.

Po obfitym zwilżeniu krzewów, a także po przejściu deszczu, powierzchnia gleby w kręgu przy pniu powinna okresowo poluzować... W takim przypadku chwast należy usunąć. Ponieważ istnieje duże ryzyko, że choroba może rozwinąć się z powodu chwastów, lub chwasty przyciągną szkodniki i bakterie na miejsce.

Już w pierwszym roku po posadzeniu rośliny na otwartym terenie może być karmić... Kandyk będzie miał dość tych substancji i mikroelementów, które zostały już wprowadzone do gleby tuż przed siewem materiału sadzeniowego.

Jeśli chodzi o kolejne sezony, wystarczy do wierzchniej warstwy dodać ściółkę. Może to być próchnica liściasta lub torf, który doskonale nadaje się do ściółkowania wierzchniej warstwy gleby. Ponadto do dalszego karmienia kultury można użyć mieszanek mineralnych składników odżywczych i nawozów, które są przeznaczone tylko do roślin ozdobnych kwitnących.

Najlepiej więc traktować karmienie z wielką odpowiedzialnością, ponieważ jeśli wybierzesz niewłaściwe mieszanki i składniki, może to doprowadzić do tego, że roślina otrzyma raczej szkody niż jakiekolwiek korzyści.

Jak przeszczepić kandyk

Przesadzanie to kolejna ważna procedura, która jest bardzo ważna w pielęgnacji roślin. Po około czterech latach lub już po pięciu latach, przy wzroście i rozwoju w tym samym miejscu, roślina staje się bardziej gniazdem niż ozdobnym nasadzeniem. Dlatego kandyk należy przesadzić w inne miejsce.

Po przesadzeniu krzewu można go również rozmnażać, dzieląc ramiona. Przeszczep odbywa się zwykle w lipcu lub sierpniu, ponieważ w tym czasie roślina wchodzi w stan uśpienia i najłatwiej przeniesie przeszczep w nowe miejsce. Do czasu rozpoczęcia przeszczepu liście powinny żółknąć, a cebulki powinny mieć czas na całkowite przywrócenie wszystkich sił, które pierwotnie zostały wydane na równie ważny proces - kwitnienie.

Dzieci, które zostały oddzielone od cebulek wydobytych z ziemi, należy posadzić w przygotowanych wcześniej przez ogrodnika rowkach. Zejście na ląd odbywa się dokładnie w ten sam sposób, który już opisaliśmy nieco powyżej, kolejność procedury i jej subtelności są identyczne.

Jednocześnie nie zapominaj, że miejsca nacięć i złamań są traktowane proszkiem węglowym, ponieważ pomoże to chronić złamania przed bakteriami. Należy również pamiętać, że cebulki nie mogą być długo wystawione na zewnątrz, ponieważ istnieje duże ryzyko, że bardzo szybko wyschną, co oznacza, że ​​nie mogą być godnym i pełnowartościowym materiałem do rozmnażania kandyka.

Jeśli jednak żarówki powinny być przechowywane przez jakiś czas, to w tym celu warto wziąć pudełko wypełnione torfowcem, wcześniej zwilżone osiadłą wodą o temperaturze pokojowej. Zamiast torfowca możesz użyć zwilżonego torfu lub piasku, w którym te cebulki faktycznie się kopią. Mówiliśmy już również o wszystkich cechach rozmnażania nasion, nie widzimy sensu powtarzać.

Jak odporny jest kandyk na mróz, szkodniki i choroby

Cytrynowy erytronowy żółty: Zdjęcie

Kandyk to roślina bardzo mrozoodporna. Z tego powodu, jeśli kandyk rośnie w ogrodzie, doskonale toleruje zimowanie w warunkach otwartych.Ale jeśli zima będzie bardzo mroźna, a jednocześnie praktycznie bez śniegu, to kandyk należy przykryć.

W tym celu strona pokryta jest grubą warstwą gałęzi świerkowych. A także do ochrony można użyć suszonej trawy, która również idealnie nadaje się do tych celów, ponieważ jest w stanie zatrzymywać ciepło. Schronienie będzie można usunąć dopiero na początku wiosny, kiedy topi się pokrywa śnieżna, a gleba zacznie się stopniowo nagrzewać.

Kandyk to kultura, która ma również wysoki poziom odporności na choroby. Jeśli mówimy o szkodnikach, największym zagrożeniem dla kandyka są krety i myszy, a także niedźwiedzie.

Ogrodnicy mający doświadczenie w uprawie kandyka twierdzą, że kandyka najlepiej sadzić w różnych miejscach na działce ogrodowej. Ten środek zapobiegnie śmierci wszystkich okazów. Niektóre z nich na pewno będą bezpieczne, a to jest naprawdę bardzo ważne.

Aby pozbyć się szkodników, które mimo wszystko dostały się na teren, należy na nim zainstalować pułapki. Na przykład, aby złapać niedźwiedzia, możesz zrobić dziurę w obszarze, do którego wlewa się świeży obornik. To w nim niedźwiedzie bardzo lubią zarówno ukrywać się, jak i ukrywać swoje jaja. Z góry te doły z obornikiem są pokryte łupkiem lub deską. Po chwili możesz sprawdzić przynętę, a jeśli złapano w nią niedźwiedzia, zostanie ona zniszczona wraz z zainstalowaną przynętą.

Możesz pozbyć się gryzoni tylko za pomocą trucizny, ponieważ w inny sposób niektóre szkodniki są dość trudne do złapania.

Rodzaje i odmiany kandyka o cechach

Oczywiście, jak powiedzieliśmy, istnieje kilka rodzajów i odmian erytronu, które są dziś uprawiane wśród ogrodników. Powiemy Ci o tych najjaśniejszych i najpopularniejszych, ponieważ powinny być zrozumiałe dla ogrodników, zwłaszcza tych, którzy nie mają jeszcze doświadczenia w uprawie tej rośliny.

Erytron amerykański

W warunkach naturalnych gatunek ten najczęściej występuje w strefach ciepłych i umiarkowanych, a także w strefie podzwrotnikowej. W szczególności dobrze zakorzenia się we wschodnich i centralnych regionach Stanów Zjednoczonych Ameryki i Kanady. Często amerykańskie erytrony można zobaczyć na obszarach górskich, na wysokości prawie półtora tysiąca metrów nad poziomem morza, gdzie rośliny świetnie się czują i wykazują doskonałe wskaźniki wzrostu i rozwoju.

Erytronium amerykański: zdjęcie

Cebule są jajowate, długość liści może wynosić około dwudziestu centymetrów, a ich szerokość zwykle około pięciu centymetrów. Powierzchnia liści lancetowatych jest po prostu usiana brązowymi piegami.

Wysokość samej szypułki wynosi nie więcej niż trzydzieści centymetrów, liście w okwiatach są pomalowane na bardzo bogaty żółty odcień, a czasami można znaleźć odmiany, w których kolor wydziela fiolet, co wygląda jeszcze bardziej atrakcyjnie i niesamowicie świeżo. Tak więc amerykańskie kandyki są bardzo popularne nie tylko za granicą, ale także w naszym kraju i są całkowicie bezpretensjonalne, jeśli mówimy bezpośrednio o pozostawieniu środków.

Białawy erytron

Drugi rodzaj, który rozważymy w tym artykule. W bardziej naturalnych, naturalnych warunkach gatunek ten występuje najczęściej w centralnych regionach Kanady, a także w centralnych regionach Stanów Zjednoczonych. Zewnętrznie ten typ erytronu jest bardzo podobny do amerykańskiego typu erytronu.

Białawy erytron: Zdjęcie

Płaty są nieobecne u podstawy liści. Ich kolor może być fioletowy lub delikatny róż, są też kolory biały i niebieski, a sama roślina wygląda niesamowicie elegancko. Ogólnie roślina może rosnąć w różnych regionach naszego kraju. Jest bezpretensjonalny, efekt jego wzrostu i rozwoju może zadziwić wyobraźnię swoim pięknem i atrakcyjnością.A sami ogrodnicy mówią, że naprawdę lubią uprawiać kandyk właśnie ze względu na jego pozytywne cechy w tym zakresie.

Erytron wielołodziowy

Najczęściej ten gatunek można spotkać na mokrych skałach, a także w jasnych, oświetlonych lasach. Ponadto ten gatunek kandyk dobrze rośnie w ciepłych strefach umiarkowanych południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. U podstawy podłużnej bańki powstają tak zwane rozłogi.

Erytronium wielołodygowe: Zdjęcie

Na samej powierzchni liści znajduje się wiele bardzo dekoracyjnych plam. Na długich szypułkach umieszczone są żółte i kremowe kwiaty, które mogą również mieć dość jasną podstawę - są pomarańczowe. W procesie więdnięcia kwiaty przybierają zupełnie inny kolor - ich żółty kolor zmienia się na różowy. Na samej szypułce może rosnąć od jednego do trzech kwiatów, nie więcej.

Erytronium Henderson

Ojczyzną tego gatunku są jasne lasy, a także dość suche łąki znajdujące się w Oregonie. Ten gatunek kandyka przybył do Europy pod koniec XIX wieku. Cebulka ma kształt podłużny, kłącze jest bardzo krótkie, należy się z nią obchodzić jak najostrożniej.

Erythronium Henderson: zdjęcie

Na liściach widać ozdobne plamki, które są pomalowane na brązowy odcień. Wysokość pędu waha się od dziesięciu do trzydziestu centymetrów. Pęd rośnie od jednego do trzech kwiatów, które mają jasnofioletowy kolor.

Podstawa kwiatów jest prawie czarna, w takim kontraście wszystko wygląda niesamowicie atrakcyjnie. Pręciki są koloru fioletowego, ale pylniki są ciemnobrązowe. Wszystko razem wygląda po prostu cudownie i niesamowicie dekoracyjnie.

Góra Erytronium

W warunkach naturalnych ten gatunek kandyka występuje w północno-zachodniej części Stanów Zjednoczonych, natomiast doskonale wpisuje się w otoczenie i warunki łąk alpejskich. Żarówka jest bardzo wąska, podłużna, wysokość łodygi wynosi prawie pół metra, na ogonkach znajdują się podłużne liście. Mają owalny kształt, a w kierunku podstawy mogą się bardzo ostro zwężać, co również wygląda całkiem atrakcyjnie i dekoracyjnie.

Góra Erytronium: Zdjęcie

Na strzałce rośnie od jednego do kilku kwiatów, które są pomalowane na jasnoróżowy odcień lub na śnieżnobiały kolor. Jednocześnie same podstawy liści przylistków są pomalowane na jasny pomarańczowy odcień, który dość dobrze kontrastuje z ogólnym obrazem i jednocześnie wygląda niesamowicie dekoracyjnie.

Ten typ jest również bardzo popularny wśród ogrodników i kwiaciarni, a także wśród projektantów krajobrazu, ponieważ wybierają tę roślinę do dekoracji swoich działek, klombów i ogólnie do dekoracji pięknych krajobrazów, zjeżdżalni alpejskich i skalniaków.

Kandyk cytrynowy żółty

Gatunek ten jest najczęściej spotykany w ciepłej, umiarkowanej strefie zachodnich Stanów Zjednoczonych. Również często cytrynowożółte kandyki rosną w górskich lasach, gdzie czują się absolutnie wspaniale.

Cytrynowy erytronowy żółty: Zdjęcie

Liście są szerokie, lancetowate, tępe, na ich powierzchni widać plamki, a same liście mają raczej krótkie korzenie. Wierzchołki płytek są krótkie i lekko spiczaste. Wysokość łodygi wynosi od dziesięciu do dwudziestu centymetrów. Zwykle może wyrosnąć do dziewięciu kwiatów, które są koloru cytrynowożółtego.

Liście mają pomarańczową podstawę, a całość wygląda bardzo ładnie i dekoracyjnie. Jednocześnie liście okwiatu są również dość mocno wygięte, dzięki czemu również wygląda całkiem interesująco i atrakcyjnie. Gdy kwiaty więdną, końcówki mogą również lekko zaróżowić się.

Erytron kalifornijski

Ten gatunek kandyka występuje w przyrodzie w miejscach dobrze oświetlonych, w lasach, zwłaszcza w Kalifornii. Blaszki liściowe są bardzo tępe, mają podłużny, owalny kształt, na liściach znajdują się brązowe plamy, bardzo podobne do piegów, same liście osiągają dziesięć centymetrów długości.

Kalifornia erytronu: zdjęcie

Wysokość łodygi wynosi około czterdziestu centymetrów, na niej może powstać kilka kwiatów, które są pomalowane na dwa kolory - biało-żółto-kremowy, niesamowicie atrakcyjny kolor.

Niektóre mieszańce są najbardziej popularne wśród wszystkich odmian tego gatunku. Wyróżnimy takie jak:

• Biała piękność - kwiaty są wystarczająco duże, mają śnieżnobiały bardzo czysty kolor, w środku kwiatu znajduje się kółeczko, które jest pomalowane na ciemnobrązowy kolor. Liście są owinięte tuż przy okwiatu, kształtem bardzo przypominają chińską pagodę niż jakiekolwiek inne kwiaty. Tak czy inaczej, ale wygląda całkiem atrakcyjnie;
• harvington na śniegu - kwiaty też są bardzo duże. W tym samym czasie liście okwiatu są koloru cytrynowożółtego, podstawa jest również bardzo jasna. Kwiaty doskonale wyróżniają się na tle wszystkich innych nasadzeń. Są bardzo ozdobne, przyciągają uwagę, świetnie prezentują się zarówno w zbiorze, jak i przy pojedynczym nasadzeniu.

Erytron duży

W warunkach naturalnych gatunek ten najczęściej występuje na stepach Stanów Zjednoczonych, a także w Kanadzie. Ponadto najczęściej ten kandyk występuje na stokach górskich, a także w lasach.

Erytron duży: Zdjęcie

Liście są podłużne, dość płynnie przechodzące w ogonek. Wysokość łodygi może wahać się od trzydziestu do sześćdziesięciu centymetrów, cebula jest na dość krótkim kłączu, dlatego należy się z nią obchodzić bardzo ostrożnie i być ostrożnym. Długość liści nie przekracza dwudziestu centymetrów, są pomalowane na jednolity, czysto zielony kolor.

Na łodydze może rosnąć od jednego do sześciu kwiatów, podczas gdy liście w samym okwiatu są koloru żółtego, czasem ze złotym odcieniem. Ich podstawa jest blada, ale w ten czy inny sposób roślina wygląda bardzo atrakcyjnie i dekoracyjnie.

Gatunek ten ma również kilka odmian, które są dość atrakcyjne, a jednocześnie całkowicie bezpretensjonalne. Te odmiany obejmują:

• biały wielkokwiatowy różnorodność. W związku z tym kwiaty są śnieżne, idealnie białe;
• wielkokwiatowe złote - na podstawie nazwy kwiaty są bardzo duże, pomalowane na żółty, szlachetny odcień;
• wielkokwiatowa Nuttalla. Kwiaty są jasne, mają dużą liczbę czerwonych kropek, a pylniki są koloru czerwonego;
• blady wielkokwiatowy - ta odmiana ma białe pylniki;
• beyanka - kolor kwiatów jest czysty, biały, bardzo przyjemny;
• Rubens - w tej odmianie kwiaty są pomalowane na różowo-czerwony odcień, który również wygląda niesamowicie atrakcyjnie i elegancko. Jednocześnie kwiaty świetnie prezentują się w kwiatostanach i w jednym sadzeniu.

Erythronium oregonum

W naturze gatunek ten występuje w strefie podzwrotnikowej. Wysokość łodygi dochodzi do czterdziestu centymetrów, liście są nierówne, podłużne, mogą wyraźnie zwężać się ku ogonkowi. Liście mają biało-kremowy kolor, podczas gdy są dość ciasno owinięte, u podstawy można je pomalować na jaśniejszy żółty odcień, który w gradiencie przechodzi w bardziej fioletowy kolor.

Erythronium oregonum: Zdjęcie

Kolor samych pylników jest biały, gatunek różni się od wszystkich innych gatunków roślin tym, że jest niesamowicie pretensjonalny w stosunku do wilgoci.

Istnieje kilka form tego konkretnego typu na raz, które są bardzo popularne, a teraz trochę je scharakteryzujemy:

• zawinięty w białe kwiaty różnorodność. Kwiaty rośliny są bardzo jasne, białe, widać na nich lekko zielonkawy odcień. Jednocześnie podstawy okwiatu są koloru brązowego, co również wygląda dość nietypowo i atrakcyjnie;
• zapakowane przez Johnson - kwiaty są pomalowane na ciemnoróżowy odcień. Na liściach widać brązowe plamy, które również wyglądają bardzo dobrze, świeżo, nietypowo i jako pojedyncze nasadzenia oraz jako nasadzenia w grupie z innymi kwiatami;
• zawinięty wcześnie - kwiaty w kolorze białym, kremowym, ich podstawa jest jasnopomarańczowa. Na liściach w kolorze zielonym widać wiele plamek o odcieniu mahoniu. Zasadniczo ta odmiana jest również bardzo atrakcyjna i interesująca. Warto zwrócić na to szczególną uwagę, ponieważ roślina ta jest naprawdę bardzo popularna.

Tuolumnian erytronu

W warunkach naturalnych ten gatunek kandyka można spotkać u podnóża gór Sierra Nevada, gdzie prezentuje się bardzo kontrastowo i niecodziennie, a jednocześnie bardzo harmonijnie.

Erytronium Tuolumni: Zdjęcie

Wysokość buszu waha się od trzydziestu do czterdziestu centymetrów. Liście są długołodygowe, pomalowane na jednolity zielony kolor, natomiast mają kształt lancetowaty, osiągają około trzydziestu centymetrów długości. Na łodydze może znajdować się do kilku kwiatów, które są pomalowane na żółto-złoty odcień, podstawa kwiatów jest również żółtawo-zielona.

Wśród najpopularniejszych odmian tego typu są:

• pagoda - kwiaty są pomalowane na jasny, żółty cytrynowy odcień
• kongo Jest odmianą mieszańcową, która powstała przy użyciu kandyka odwróconego i kandyka typu Tuolumni. Kwiaty mogą być pomalowane na szaro-żółty odcień, wewnątrz znajduje się kółeczko pomalowane na brązowo. Na powierzchni liści można również zauważyć smugi, które będą miały brązowy lub czerwony kolor, są bardzo kontrastowe, dzięki czemu roślina wygląda bardzo atrakcyjnie i dekoracyjnie.

Syberian erytronowy

W bardziej dzikich warunkach tę roślinę można najczęściej znaleźć na południowej Syberii, a nawet w Mongolii. Jednocześnie dobrze rośnie na obrzeżach lasów iglastych lub mieszanych, do których należy, i tam można je nasycić wszystkimi niezbędnymi substancjami, aby były tak mocne i jasne, jak to tylko możliwe.

Syberian erytronowy: Zdjęcie

Cebule mają kształt jajka, są bardzo kruche, w kształcie psa psa i należy się z nimi obchodzić bardzo ostrożnie, ponieważ bardzo łatwo je uszkodzić. Wysokość łodygi może wynosić od 12 do 35 centymetrów, na niej znajdują się tworzywa sztuczne o wydłużonych liściach, które mają charakterystyczny marmurowy kolor o brązowo-czerwonym odcieniu, który przyciąga również uwagę ogrodników.

Kwiat na górze okazuje się raczej opadający, w średnicy sięga ośmiu centymetrów, liście na okwiatu są lekko zgięte na bok. Kwiaty są pomalowane na liliowy lub różowy odcień, istnieją odmiany i odmiany pomalowane na biało.

Są też odmiany, w których liście są zabarwione na brązowo, a na nich również widać bardzo cienkie zielonkawe brzegi, ale po chwili ten wzór całkowicie znika.

Erytron kaukaski

Gatunek ten, oparty na nazwie, przybył do nas z Zachodniego Zakaukazia. Tam najczęściej występuje w lasach górskich.

Erytron kaukaski: zdjęcie

Kształt bańki jest owalny, podłużny, kruchy, dlatego należy zachować ostrożność podczas pracy z tym materiałem. Na podłużnych liściach widać również plamki, co czyni je nie monochromatycznymi, ale jaśniejszymi i bardziej atrakcyjnymi.

Gatunek ten różni się tym, że praktycznie w żaden sposób nie toleruje mrozu i zmian temperatury, dlatego zimą zaleca się przykrycie krzewów izolacją i innymi materiałami, aby tym razem mogły spokojnie wytrzymać.

Erytron europejski

Kwiat dobrze rośnie wśród krzewów, a także górskich lasów liściastych. Kolor i kształt cebulek bardziej przypomina psa psa. Jednocześnie same cebulki są niezwykle delikatne, dlatego należy bardzo uważać na to, jak obchodzić się z tym materiałem do sadzenia, aby nie uszkodzić nasadzeń.

Erytron europejski: Zdjęcie

Łodyga ma jasnoróżowy kolor, jej wysokość wynosi od dziesięciu do trzydziestu centymetrów. Liście są bardzo szerokie, wyrastają u samej podstawy łodygi. Na łodydze jest tylko jeden opadający kwiat, który może być zabarwiony na fioletowo lub różowo. Rzadziej można znaleźć białe kwiaty z tego samego rodzaju.

Gatunek różni się tym, że jest wystarczająco odporny na silne mrozy i ogólnie jest dość dekoracyjny. Uprawiany jest od 1570 roku i od tego czasu wyhodowano wiele odmian. Najpopularniejsze odmiany erytronu to:

• czarodziej - odmiana została wyhodowana w 1960 roku, u podstawy samego kwiatu znajduje się bardzo duża plamka, pomalowana na ciemnobrązowo. Kolor peri jest lawendowy, na powierzchni liści pojawiają się brązowe plamki, które dodają roślinie jeszcze więcej ozdoby i atrakcyjności;
• sale we francji - okwiat jest pomalowany na zewnątrz na fioletowy, jednolity kolor, ale wewnątrz widać zielonkawo-brązowe plamy, dzięki czemu roślina wydaje się tak dekoracyjna i bardzo niezwykła. W środku kwiat jest jasny, żółto-zielony;
• Lyclair Wonder - ten kwiatek jest pomalowany na jasnofioletowy kolor, u podstawy na wewnętrznej powierzchni widać ciemnobrązowy pierścień. Ale na zewnątrz pierścionek jest pomalowany na brązowy odcień, co również odróżnia ten kwiat od wszystkich innych;
• różowa doskonałość - jest to wczesna odmiana, która wyróżnia się niezwykle jasnym i bogatym okwiatem, wyróżniającym się na tle wszystkich innych kwiatów;
• płatek śniegu - kwiaty mają absolutnie idealny biały kolor, wyglądają bardzo romantycznie;
• różowa królowa - tę odmianę można znaleźć znacznie rzadziej niż wszystkie inne odmiany. Wygląda bardzo efektownie i atrakcyjnie, a kwiaty są różowe, co właśnie wynika z nazwy tej rośliny.

Istnieją również erytrony japońskie, erytrony hybrydowe, które również mają swoje własne cechy i cechy charakterystyczne, ich cechy są absolutnie wyjątkowe. Różnią się od siebie doskonałymi cechami zewnętrznymi, a jednocześnie praktycznie bezpretensjonalnym usposobieniem.

Europejski kandyk ma kilka odmian, które są dziś niezwykle poszukiwane w ogrodnictwie, ponieważ są naprawdę wyjątkowe i niezwykłe. Wśród tych odmian wyróżniamy takie jak:

• biały król (kwiaty są pomalowane na śnieżny, biały odcień, a na samym środku jest jasna domieszka cytryny, liście są pomalowane na bogaty zielony kolor),
• szkarłat (kwiaty mają bogaty szkarłatny kolor, wewnątrz widać biały pierścień. Pośrodku kwiaty są również pomalowane na biały żółtawy odcień),
• Biały Kieł - kwiaty są białe, a ich środek jest pomalowany na jasnożółty odcień, który wygląda niesamowicie delikatnie i atrakcyjnie, więc po prostu nie można zignorować tej odmiany.
• Harmonia - Kolejna odmiana, która wyróżnia się bardzo dużymi kwiatami - mają około ośmiu centymetrów średnicy. Liście są białe, bliżej podstawy stają się różowe, a ich środkowa część ma żółtawy odcień,
• Olga - na powierzchni kwiatów w kolorze różowym lub liliowym widać wiele kropek, które są pomalowane na kolor ciemnoróżowy.

Kandyk: pozytywne cechy i użyteczne właściwości

Kandyk wyróżnia się niektórymi pozytywnymi i użytecznymi właściwościami. Na przykład jest to roślina miododajna, skład nektaru zawiera substancje takie jak glukoza i niektóre przydatne enzymy, witamina E, fruktoza i kwasy, które są niezwykle przydatne dla ludzkiego organizmu, a których czasami po prostu potrzebuje.

Miód można pozyskać z rośliny, która różni się tym, że emanuje z niej bardzo delikatny aromat, a ponadto miód ten ma wiele dobroczynnych właściwości. Może być stosowany w leczeniu wirusów, gorączki lub kaszlu. A ten miód jest również w stanie obniżyć temperaturę ludzkiego ciała. W kosmetologii ten miód jest również bardzo szeroko stosowany, dlatego ogólnie kandyki są uważane za rośliny dość wszechstronne i nie należy ich ignorować.

Jeśli mówimy o medycynie alternatywnej, szczególnie popularne są tu żarówki kandyk. Zawierają wyższe alkohole i środki przeciwskurczowe, które mogą dezynfekować rany i zmniejszać ból, jeśli osoba ich doświadcza.

Ponadto dzięki świeżym cebulkom kandyk można złagodzić skurcze i skurcze mięśni, a czasami składniki te są niezwykle skuteczne nawet w przypadku napadu padaczkowego.

Liście mogą być również wykorzystywane do celów leczniczych, ponieważ mają działanie tonizujące i są w stanie zapobiegać aktywnemu starzeniu się organizmu człowieka. W szczególności liście kandyk są popularne wśród mężczyzn, gdyż pozytywnie wpływają na ich potencję.

Warto jednak pamiętać, że pyłki mogą wywoływać reakcję alergiczną, a każdy naturalny środek należy stosować bardzo ostrożnie i ostrożnie. W końcu, jeśli dawka zostanie obliczona nieprawidłowo, może to prowadzić do całkowicie odwrotnego efektu tych substancji i roślin.

Przed użyciem tych roślin należy wcześniej skonsultować się z lekarzem, a dopiero potem samemu użyć kandyka.