Kentrantus

Kentrantus, ta średniej wielkości, tętniąca życiem roślina szeroko stosowana przez projektantów krajobrazu, ma drugie imię - Red Valerian. Wynika to prawdopodobnie z tego, że roślina jest spokrewniona z rodziną kozłka lekarskiego, jednak nie ma właściwości leczniczych. Kentrantus preferuje kraje śródziemnomorskie z piaszczystymi glebami, ciepłem i dużą ilością słońca.

Kentrantus: opis kwiatu

Kentrantus: zdjęcia

Kentranthus wieloletnia - o krótkim powierzchownym systemie korzeniowym i rozgałęzionych pędach. Zewnętrznie wygląda bardziej jak krzew, a nie kultura zielna. Roślina osiąga wysokość 0,9 m, szerokość 0,6 m. Łodyga ma na całej długości przylegające pary ciemnozielonych liści. Dolne liście są z małymi ogonkami.

Na szczytach szypułek obnoszą się małe kwiaty zebrane w pół-parasol. Kolor płatków może mieć dowolny odcień czerwieni, stąd ta kultura jest często nazywana czerwienią kentranthus. Wiadomo, że jest to jedyna odmiana uprawna używana przez ogrodników.

Kwitnienie występuje 2 razy w sezonie i wypełnia działkę ogrodową ciekawym, jasnym zapachem. Po raz pierwszy centantus zaczyna kwitnąć wczesnym latem (czerwiec-lipiec), a po raz drugi - późnym latem i wczesną jesienią (sierpień-wrzesień).

Dwa razy w sezonie dojrzewają nasiona kentrantus, które wylewając się ze skrzyni nasiennej regularnie rozmnażają roślinę przez samosiew.

Odmiany

Hodowcy wyhodowali wiele różnych rodzajów tej rośliny, dzięki czemu ogrodnicy mogą łatwo wybrać odpowiednią roślinę do swojego stanowiska i połączyć ją z innymi roślinami i odmianami. Porozmawiajmy o kilku rodzajach kentranthus.

• O centantus Ruber red wiadomo, że formy podgatunkowe mogą mieć nie tylko czerwony, ale także biały, różowy lub fioletowy. Wysokość krzewów może osiągnąć 100 cm przy szerokości 60 cm Gęsta pokrywa liści ruber kentranthus ze szkarłatnymi kwiatostanami o okrągłym lub piramidalnym kształcie.

Czerwony Kentrantus: zdjęcie

• Należy powiedzieć, że Centrantus wąskolistny jest często mylony z Ruberem. Jednak ten dość popularny gatunek, mimo podobieństwa z powyższą odmianą, ma swoją charakterystyczną cechę w postaci liści - spiczastych końcówek.
• Centrantus o długich kwiatach, z wysokimi krzewami i szarymi liśćmi, ma charakterystyczną cechę - białawy kwiat. Liście owalne i lancetowate mają tępe brzegi. Ten centantus, w przeciwieństwie do innych, ma dość duże kwiaty. Piętnastomilimetrowy pączek ma kolor ciemnofioletowy.
• W walerianowym centrantusie główną cechą wyróżniającą jest jego zdrobnienie. Maksymalna wysokość rośliny to 0,3 m. Rozpoczyna kwitnienie w kwietniu i utrzymuje się do końca pierwszego letniego miesiąca. Płatki są różowe lub popielate.

• Odmiana niedawno wyhodowana przez hodowców - kentrantus Karmazynowy o charakterystycznym szkarłatnym kolorze, ma płatki o dziesięciomilimetrowych kwiatach. Rozgałęzione krzewy kentranthus Malina obrączkowana z niebieskawymi liśćmi osiąga wysokość 0,8 mz piramidalnymi kwiatostanami.

Karmazynowy dzwonek Kentrantus: zdjęcie

Kentrantus: rozmnażanie i uprawa z nasion

Rozmnażanie kwiatu centrantus następuje głównie przez siew. Siew przeprowadza się wczesną jesienią lub późną wiosną. Siew jesienny wymaga dodatkowej izolacji liści. Do siewu wiosennego stosuje się pojemniki doniczkowe, w których nasiona kentranthus wysiewa się bez posypywania ziemią. Dobre oświetlenie jest niezbędne dla obfitych sadzonek w domu.

Kiedy kiełki osiągną 50 mm, należy je przerzedzić, pozostawiając najsilniejsze. Połowa maja to czas sadzenia sadzonek w otwartej glebie (odległość między nasadzeniami 40-45 cm).

Kentrantus: zdjęcia

Rozmnaża się również kwiat centantusa za pomocą sadzonek i dzieląc krzew. W tym celu pod koniec lata (lipiec, sierpień) przy przesadzaniu rośliny odcinamy najsilniejsze gałęzie i wbijamy je w żyzną glebę w doniczce (głębokość - 0,1 m). Jak tylko nastąpi ukorzenienie, roślinę sadzi się w otwartej glebie.

Ponieważ kentrantus szybko staje się przestarzały i daje coraz mniej kwiatów, zaleca się co trzy do czterech lat odmładzanie nasadzeń za pomocą nowych pędów i sadzonek.

Kentrantus: sadzenie i pielęgnacja na otwartym polu

Kentrantus: zdjęcia

Jak każdy region śródziemnomorski, centralantus preferuje dużo słońca, ciepła i spokojną okolicę. Dla niego odpowiednie są sąsiednie terytorium, krawężniki, murowane i skalne ogrody. W przypadku kentrantus preferowana jest żyzna gleba z wapnem, o dobrej wilgotności i przepuszczalności powietrza, z drenażem - a wszystko po to, aby system korzeniowy nie gnił.

Jeśli gleba na twojej stronie nie jest wystarczająco żyzna, musisz ją nawozić co miesiąc, w zależności od okresu rozwoju rośliny:

• na okres wzrostu potrzebne są nawozy azotowe;
• na okres kwitnienia - nawozy bezazotowe;
• od 15 lipca dobrze jest wprowadzić nawożenie fosforowo-potasowe.

Upewnij się, że nie ma nadmiaru wody, więc podlewaj tylko wtedy, gdy brakuje wilgoci (susza); wystarczą naturalne opady.

Nadmierna wilgoć może powodować plamy na liściach. Jeśli ta patologia zostanie wykryta, dotknięte liście należy odciąć.

Ponieważ roślina centrantus jest zdolna do samosiewu i aktywnego wzrostu, jest to po prostu niemożliwe bez regularnego przycinania i przerzedzania młodych roślin. W przeciwnym razie po kilku latach roślina może wypełnić wszystko wokół.

Kiedy pierwsze kwiaty usychają, szypułka jest odcinana do pierwszych liści, a jesienią roślina zostaje całkowicie odcięta.

O pielęgnacji zimowej

Kwiat centrantusa: wideo

W przypadku zbyt silnych mrozów konieczne jest przykrycie korzeni kentranthus. Jeśli mrozy są małe, posyp korzenie torfem i opadłymi liśćmi. Przy silnych mrozach i niewielkiej ilości śniegu buduje się schrony ramowe lub stosuje się folię, szmatkę lub agrowłókna, gałęzie i wszelkiego rodzaju inne rodzaje ochrony kentrantus przed wilgocią i mrozem.