Kermek (limon, statice)

Ta kultura ma kilka synonimów, nazywa się statice, lemon, kermek. Roślina należy do rodziny Pig. Według różnych źródeł w tym rodzaju, według różnych szacunków, występuje od stu sześćdziesięciu sześciu do trzystu pięćdziesięciu odmian. W warunkach naturalnych rośliny można spotkać w wielu krajach. Nawet na terenie piasków można znaleźć limonium. Nic dziwnego, że jedna z jego nazw jest tłumaczona jako „trwała”. W naszym kraju trawa cytrynowa najczęściej określany jako kermek. W formie uprawnej roślina ta jest uprawiana od 1600 roku.

Ogólna charakterystyka limonium

Ta kultura rośnie w formie półkrzewu, a także spotyka się z postacią zielnej rośliny wieloletniej. Liście limonium są dość duże, często położone blisko systemu korzeniowego i zgrupowane w dużą rozetę. Łodygi mają gęste pokwitanie, wysokość pędów waha się od trzydziestu do dziewięćdziesięciu centymetrów. Pędy rosną prosto, brak liści. Kwiaty są dość miniaturowe, są częścią kłosków. Z kolei kłoski są pogrupowane w kwiatostany, które z reguły przypominają kształt wiechy. Same kwiaty mogą mieć szeroką gamę kolorów. Kwitnienie statice następuje w lipcu i trwa do nastania mrozów. Limonium kiełkowania nasion zachowuje od czterech do pięciu lat.

Nie jest to zbyt kapryśna uprawa, o którą trzeba dbać, może nawet przypominać w pewien sposób chwast. Jednocześnie taka roślina jest bardzo popularna wśród ogrodników nie tylko z tego powodu. Limonium prawie nigdy nie jest atakowane przez różne szkodliwe owady i choroby. Ponadto limonium ma wysoki stopień odporności na nie najlepsze warunki uprawy, roślina z łatwością znosi suchą pogodę i niedobór wody.

Limonium wykazuje dobre wyniki na prawie każdej glebie, prawie nie wymaga konserwacji. Jeśli nie ma czasu, karmienie wcale nie jest konieczne.

Jednocześnie istnieje kilka czynników, które mogą negatywnie wpłynąć na wzrost i rozwój rośliny. Należą do nich nadmierne nasiąkanie wodą systemu korzeniowego. Woda nigdy nie powinna zatrzymywać się w glebie. Ponadto limonium nie powinno być sadzone w silnym cieniu, brak światła słonecznego również niekorzystnie wpłynie na twoje nasadzenia. Ta roślina jest dość wymagająca pod względem ciepła, więc temperatury poniżej zera są niedopuszczalne. Z tego powodu w naszych zimach limonium jest zwykle uprawiane jako roślina jednoroczna.

Jak uprawiać limonium przez nasiona

Bardzo wygodne jest rozmnażanie tej rośliny wieloletniej za pomocą samosiewu. Roślina kwitnie dosyć obficie i obficie, ścięte kwiatostany mogą długo zachować ładny wygląd. Z tego powodu statice jest bardzo popularne wśród kwiaciarni. Ta kultura bardzo pięknie jest w stanie uzupełnić bukiet lub kompozycję.

Nasiona Limonium mają dość grubą powłokę. Z tego powodu nasiona przed siewem do gruntu należy wertykulować. W tym celu papierem ściernym musisz chodzić po czubkach nasion. Po tej procedurze należy je namoczyć w roztworze preparatu Epin. Do tych samych celów można również użyć mokrych trocin, nasiona należy w nich pozostawić na dwa do trzech dni.

Aby uzyskać sadzonki, nasiona sadzi się na przełomie lutego i marca.W tym celu wygodnie jest używać pojemników do sadzenia z torfu lub próchnicy. Muszą zawierać luźną glebę. Gleba powinna być lekko wilgotna i zdezynfekowana. Musisz zasiać jedno ziarno w jednej doniczce. Na wierzch posypuje się cienką warstwą ziemi. Następnie pojemniki z uprawami są przykrywane szkłem i usuwane do miejsca, w którym reżim temperaturowy może wynosić od +16 do +21 stopni. Jeśli przestrzegane są wszystkie zasady siewu, kiełki mogą wykluć się za półtora do dwóch tygodni. Jeśli chcesz, aby kiełki pojawiły się jeszcze wcześniej, możesz zainstalować dodatkowe ogrzewanie od dołu.

W okresie wzrostu sadzonek konieczne jest okresowe przewietrzanie upraw. Po wykluciu rośliny należy je regularnie podlewać. Gdy gleba jest zwilżona, dobrze jest delikatnie spulchnić glebę w pobliżu roślin.

Wystarczy zanurkować sadzonki do oddzielnych pojemników, jeśli wcześniej używano małych pojemników, kaset lub pudełek. Zbiór odbywa się po utworzeniu dwóch prawdziwych liści. Musisz wykonać tę procedurę na czas, ponieważ system korzeniowy limonium szybko się rozwija. Ponadto kłącza rośliny są dość duże, a ich kształt jest kluczowy. Taki korzeń sięga głęboko pod ziemię.

Sadzonki muszą być utwardzone przed sadzeniem. Ta procedura jest przeprowadzana z reguły 15 kwietnia. Codzienne sadzenie należy przenieść na świeże powietrze. Czas, jaki rośliny spędzają na terenach otwartych, powinien stopniowo wzrastać. Sadzenie na otwartym terenie odbywa się, gdy sadzonki są już pewnie na ulicy przez cały dzień.

Jak sadzić limonium na zewnątrz

Wybierając miejsce do sadzenia limonium, najlepiej oddać je do dobrze oświetlonego obszaru. Jeśli w miejscu proponowanego nasadzenia jest zbyt dużo cienia, roślina nie będzie rosła i rozwijała się normalnie. Nie trzeba jakoś chronić tej kultury przed wiatrami. Roślina nie wykazuje żadnych specjalnych wymagań co do składu gleby, ale dla kermka najlepszą opcją będzie gleba piaszczysta lub gliniasta. Nie zapominaj, że ta roślina nie toleruje stagnacji wilgoci, dlatego konieczne jest zadbanie o warstwę drenażową. Jeśli chodzi o poziom kwasowości ziemi, gleba powinna być lekko zasadowa lub obojętna. Sadzonki sadzi się z reguły na otwartym terenie w czerwcu. Jeśli zrobisz to w maju, istnieje ryzyko, że nawracające nocne przymrozki zaszkodzą młodym roślinom.

Limonium nie jest zbyt dobre w przetrwaniu procesu przeszczepu. Doły do ​​sadzenia należy wcześniej przygotować, wielkość zależy od objętości grudki ziemi i systemu korzeniowego. Powinny łatwo zmieścić się w otworze.

Gdy dołki są gotowe, plastikowe doniczki są starannie cięte. Do dołów wpada gliniana bryła. Po założeniu rośliny należy posypać kłącza ziemią. Sadzonki należy regularnie podlewać wodą z niewielką zawartością soli. Rozpuść jedną łyżkę soli w jednym wiadrze. Jak duża będzie odległość między roślinami, zależy od tego, jaką odmianę danej uprawy wybrałeś. Zazwyczaj odległość między roślinami waha się od dwudziestu pięciu do czterdziestu centymetrów.

Jak dbać o limonium

Po przeniesieniu rośliny do warunków terenowych dalsza pielęgnacja jest prawie zerowa. Ta bezpretensjonalna roślina poczuje się normalnie bez dodatkowej manipulacji. Podlewanie powinno odbywać się od czasu do czasu. Ponadto należy okresowo poluzować glebę w pobliżu kwiatów, a także usunąć chwasty z obszaru, w którym znajdują się nasadzenia. Kiedy widzisz, że liście limonium tracą swoją turgor, jest to pewny znak, że rośliny wymagają podlewania.Jeśli latem jest dużo opadów, w ogóle nie ma potrzeby podlewania limonu. Nie należy jednak zapominać o okresowym spulchnianiu gleby. Przeciwnie, jeśli lato charakteryzuje się długotrwałymi suszami, to w ciągu całego sezonu trzeba podlewać statice około dwa razy. Woda powinna być solona. Rozpuść siedem łyżeczek soli w dziesięciolitrowym wiadrze wody. Podlewanie odbywa się w strefie korzeniowej. Na ten zabieg najlepiej wybrać godziny wieczorne. W takim przypadku woda musi osiąść na co najmniej dwa dni wcześniej. Woda nie powinna być zimna.

Jeśli chodzi o wprowadzenie opatrunków, wcale nie jest to konieczne. Ale jeśli rośniesz na obszarze z glebą, która nie jest żyzna, lepiej jest dodać dodatkowe składniki odżywcze. Pierwszy pogłówny opatrunek nakłada się tydzień po przeniesieniu sadzonek do warunków gruntowych. Dalsze nawożenie odbywa się w odstępach od piętnastu do trzydziestu dni. To zależy od tego, jak żyzna była pierwotnie ziemia. Do tych celów najlepiej stosować opatrunki płynne, które zawierają kompleks pierwiastków mineralnych. Nie ma potrzeby nawożenia limonem jesienią.

Jeśli lato było zbyt obfite w deszcze lub podlewanie rośliny było zbyt częste i obfite, istnieje ryzyko, że limonium „załapie” chorobę pochodzenia grzybowego. Ta zgnilizna nazywa się botrytis. Jeśli masz do czynienia z tym problemem, musisz leczyć chore rośliny roztworem preparatu grzybobójczego. Jeśli widzisz białą pleśń na roślinach, najprawdopodobniej limonium jest chore na mączniaka prawdziwego. Aby pomóc roślinom poradzić sobie z tymi dolegliwościami, leczyć preparatem zawierającym siarkę.

Limonium rzadko cierpi na choroby i szkodliwe owady, dzięki silnej odporności. Co więcej, jeśli przestrzegasz wszystkich podstawowych zasad opieki, takie problemy nie powinny się pojawić.

Głównym zadaniem w uprawie tej rośliny jest uprawa sadzonek. Jeśli sadzonki są wystarczająco silne, prawdopodobieństwo wystąpienia trudności w warunkach polowych jest bardzo niskie.

Istnieją odmiany limonium, które nie boją się niskich temperatur, takie rośliny tolerują temperatury do -30 stopni. Ale nawet takie rośliny muszą być przygotowane na okres zimowy. Gdy krzewy żółkną i wyschną, liście i łodygi należy odciąć przy ziemi. Następnie obszar, na którym znajduje się system korzeniowy roślin, musi być pokryty ściółką, słomą, zaroślami, igłami. Na wierzchu należy położyć włókninę przeznaczoną do tych celów. Ta procedura zapewni niezbędną ochronę przed mrozem, a także przed topniejącym śniegiem na wiosnę. Aby materiał pokrywający po prostu nie został zdmuchnięty przez wiatr, musi być niezawodnie dociśnięty do gleby.

Z przyciętych kwiatostanów można zrobić ikebanę. Jeśli masz to w swoich planach, najlepiej przyciąć kwiatostany, zanim zwiędną. Po przycięciu należy je przenieść do pomieszczenia, w którym jest mało światła. Od czasu do czasu kwiatostany trzeba odwrócić. Najwygodniej jest powiesić je na strychu. Całkowicie wysuszone kwiatostany mogą cieszyć oko swoim dekoracyjnym wyglądem przez ponad rok.

Odmiany, odmiany limonium

Dzięki pracy hodowców istnieje wiele odmian limonium. Poniżej opowiemy o najpopularniejszych.

Limonium Suworow

Taka roślina dorasta do wysokości około sześćdziesięciu centymetrów. Uszy są dość wydłużone, kwiaty mają kolor liliowy z różowawym odcieniem. Są okazy, których kwiaty są różowe.

Limonium Gmelin

Jest to roślina wieloletnia, dobrze znosi niskie temperatury zimą. Na swojej wysokości takie limonium osiąga maksymalnie pięćdziesiąt centymetrów. Kwiaty są fioletowe z niebieskawym odcieniem.

Statyka liściasta

Liście znajdują się w strefie korzeniowej, są wystarczająco duże. Wysokość rośliny waha się od sześćdziesięciu centymetrów do siedemdziesięciu pięciu. Kwiatostany mają kształt rozłożysty, wyglądem przypominający wiechy. Kwiaty są fioletowe z niebieskim odcieniem.

Najpopularniejsze odmiany tej odmiany to:

- Violetta - kwiaty mają piękny głęboki fiolet.

- Blue Cloud - kwiaty o delikatnym lawendowym kolorze.

Limonium Perez

Ta odmiana pochodzi z Wysp Kanaryjskich. Na swojej wysokości pędy osiągają maksymalnie sześćdziesiąt centymetrów. Kwiatostany są wystarczająco duże, wyglądają bardzo efektownie. Kwiaty są fioletowe. Ta odmiana jest bardzo popularna we florystyce.

Limonium Bonduelli

Taką roślinę wyhodowano w północnej części Afryki. Limonium to roślina wieloletnia, która rośnie około dziewięćdziesięciu centymetrów. Występy w postaci grzbietów na łodygach są nieobecne. Kwiatostany nie są gęsto ułożone. Kwiaty są wystarczająco duże, koloru żółtego lub białego. Uprawę tej odmiany rozpoczęto w 1859 roku. Nie ma odmian tej odmiany. Jednocześnie nasiona takiego limonium często znajdują się w mieszankach kwiatów.

chiński limonowy

Odmiana ta jest uprawiana stosunkowo niedawno. Na środkowym pasie takie limonium jest uprawiane jako roślina jednoroczna, chociaż w rzeczywistości roślina jest wieloletnia. Liście rośliny są zbierane w gnieździe, które znajduje się w strefie korzeniowej. Szypułki są dość cienkie, jest ich wiele. Na swojej wysokości krzew osiąga od pięćdziesięciu centymetrów do siedemdziesięciu. Kwiatostany mają ażurową strukturę, kwiaty nie są zbyt duże, mają żółty kolor. Są też okwiaty, które swoim kształtem przypominają lejek. Zazwyczaj są stare lub beżowe. Bardziej popularne są następujące odmiany:

- Elegancki. Na wysokości ta odmiana osiąga około siedemdziesięciu centymetrów. Kwiaty są białe z beżowym odcieniem.

- Konfetti. Krzew rośnie od czterdziestu pięciu do pięćdziesięciu centymetrów. Kwiatostany są miniaturowe, kremowe z białym odcieniem.

Szampel limonowy

Ten rodzaj limonium pojawił się w Azji Mniejszej, a także na Morzu Śródziemnym. Ta roślina to wieloletnia roślina zielna. Najczęściej jednak uprawiana jest jako roślina jednoroczna. Pędy rosną około sześćdziesięciu centymetrów. Liście są podłużne, raczej cienkie, zgrupowane w strefie systemu korzeniowego. Szypułki rosną prosto, mają gałęzie na szczycie. W swojej średnicy kwiat osiąga nie więcej niż dziesięć milimetrów. Kwiaty są owłosione, kolor jest inny: biały, różowy, fioletowy z niebieskawym odcieniem. Korona jest zabarwiona na jasnożółty odcień. Uprawa takiej trawy cytrynowej rozpoczęła się w 1600 roku. Mieszankę kwiatów można kupić w sklepach ogrodniczych. Są produkowane zarówno w Rosji, jak i za granicą. Następujące są bardzo poszukiwane wśród miłośników kwiatów:

• Kermek krymski. Kwiaty takiej mieszanki mają dość duży rozrzut pod względem wysokości roślin. Wysokość może wynosić od trzydziestu centymetrów do osiemdziesięciu. Kwiatostany są różowe, niebieskie, fioletowe lub żółte.
• Mieszane Hubridy. Krzewy rosną o około czterdzieści pięć centymetrów. Kwiaty są białe, żółte, różowe, niebieskie, fioletowe.
• Kermek Najwyższy. Takie rośliny na swojej wysokości osiągają nie więcej niż sześćdziesiąt centymetrów. Kolory są różne.
• Twierdza. Wysokość rośliny od siedemdziesięciu do osiemdziesięciu centymetrów. Kwiaty są białe, różowe, niebieskie, niebieskie, żółte.
• Mały Bukiet. Krzewy są dość zwarte, osiągają wysokość około trzydziestu centymetrów. Taka roślina tworzy dość dużo kwiatostanów. Kwiaty o delikatnych odcieniach: beż, biel, błękit, blady róż, liliowy.
• Szamo.Takie odmiany rosną o około siedemdziesiąt centymetrów, kwiaty mają urozmaiconą barwę palety łososiowej.
• Compinidi. Wysokość rośliny nie przekracza pięćdziesięciu centymetrów. Kwiaty są różowe, niebieskie i niebieskie.

W sklepach ogrodniczych sprzedawane są również odmiany, które nie mają wielu kolorów, a tylko jeden. Na przykład:

• Błękitna Rzeka. Krzew rośnie pięćdziesiąt centymetrów. Kwiaty są bardzo piękne, w kolorze błękitu nieba.
• Góra lodowa. Roślina osiąga wysokość nie większą niż siedemdziesiąt pięć centymetrów. Kwiaty są białe.
• Epricot. Roślina z reguły rośnie sześćdziesiąt centymetrów. Kwiaty pomalowane są na kolor łososiowy z różowawym odcieniem.
• Nachtblau. Dosyć wysoka roślina w stosunku do innych odmian, zwykle rośnie o dziewięćdziesiąt centymetrów. Kwiaty są ciemnoniebieskie.
• Lawenda. Roślina dorasta do osiemdziesięciu centymetrów. Jak można się domyślić po nazwie odmiany, kwiaty mają kolor zbliżony do lawendy.
• Rosenschimera. Krzew rośnie sześćdziesiąt centymetrów. Kwiaty są bardzo eleganckie, w kolorze różowym.