Powojniki. Lądowanie.

Piękny kwiat-Powojnik, ma drugie imię - lozinka lub powojnik. Pochodzi z rodziny Jaskier. Roślina wieloletnia, zielna, gatunki drzewiaste. Ten przedstawiciel rośnie głównie w strefie podzwrotnikowej lub umiarkowanej szerokości północnej półkuli. Istnieje ponad 300 odmian tego rodzaju, mają one znaczące różnice w porównaniu ze sobą. Roślina pnąca liany. Wielu doświadczonych hodowców kwiatów twierdzi, że przy tak pięknym, różnorodnym wyglądzie, potężnym kwiatku możesz stworzyć cały ogród o pięknym pięknie.

Powojniki. Osobliwości

Każdy rodzaj roślin ma swoją osobliwość i znaczące różnice zewnętrzne od siebie. Uprawą może być krzew, krzew, a nawet proste zioło, ale główną odmianą jest winorośl. System korzeniowy dzieli się na dwa typy: zasadniczy, roślina z takim korzeniem bardzo słabo toleruje każdy rodzaj przeszczepu, włóknisty, dość łatwo zaaklimatyzować się po zakłóceniu procesu wzrostu. W pierwszym sezonie, po przesadzeniu, łodygi rośliny są stosunkowo cienkie, rośliny drzewiaste wyróżniają się obecnością jasnych pędów fasetowanych, u gatunków zielnych korzenie są zielone, zaokrąglone. Pędy te rozwijają się z pąków naziemnych na starszych pędach, w przeciwnym razie z podziemnej części krzewu. Liście rozwijają się w dwóch typach: złożone (od 3 do 7 liści), proste w rozwoju. Liście są głównie zielone, ale istnieje niewielka liczba gatunków o fioletowym kolorze liści. Kwiatostany różnią się również zmianą gatunkową, formami drobnymi, półpępowinowymi i corymbose. Możesz znaleźć pojedyncze kwiatostany. Większość kwiatów to działki kielichowe, z do 7-8 liśćmi w jednym kwiatku.

Rzadkim zjawiskiem są kwiaty podwójne, których liczba płatków sięga 70 sztuk. Proste kwiaty w rdzeniu mają wiele słupków i pręcików, z wyglądu przypominają włochatego pająka. Paleta kolorów kwiatostanów jest bardzo zróżnicowana w odcieniach. Każdy kwiat z osobna żyje nie dłużej niż 20 dni. Zapach większości kwiatów jest podobny do jaśminu, zapach wiesiołka, nawet migdałowy jest obecny w niektórych gatunkach tej rośliny. Dojrzały owoc ma dużo nasion.

Uprawa nasion.

Proces rozpoczyna się od prawidłowego wysiewu nasion. Dzięki wielu odmianom i gatunkom tej rośliny niektórzy bardziej doświadczeni ogrodnicy podejmują próby selekcji powojników. W tym przypadku nie jest wymagana duża inwencja. Konieczne jest tylko pomyślne wyhodowanie wybranych gatunków roślin z nasion. Wielkość nasion dla całej odmiany danej rośliny jest różna, od tego zależy przedział czasu (czas trwania) kiełkowania nasion.

Według wielkości nasion kwiat dzieli się na 3 podgrupy:
- roślina o dużych nasionach: Jacqueman, Durant, włochaty, fioletowy i wiele innych. Nasiona tych przedstawicieli kiełkują nierównomiernie przez długi okres do 8 miesięcy, w niektórych przypadkach nawet dłużej;
- roślina o średniej wielkości nasion może wykiełkować w ciągu sześciu miesięcy. Na przykład: sześciopłatkowy, całolistne, Douglas i inne gatunki;
-Właściciele roślin z małymi nasionami będą mogli zaobserwować bardzo przyjazne, dość szybkie kiełkowanie nasion w bardzo niedalekiej przyszłości, prawie 16 tygodni po siewie. Na przykład: winogronolistne, Tangut i inni przedstawiciele roślin.

Najbardziej optymalną opcją wyboru odpowiedniego materiału do sadzenia będą nasiona zebrane w bieżącym sezonie. Nasiona można przechowywać do 4 lat, ich kiełkowanie pozostaje doskonałej jakości. Wystarczy umieścić nasiona w papierowych torebkach i przechowywać w pomieszczeniu o temperaturze powietrza nie wyższej niż 23 stopnie.

Każda roślina ma inny okres wzrostu sadzonek. Przedstawiciele z dużymi nasionami należy wysiewać natychmiast po jesiennych zbiorach, czas siewu można przesunąć na pierwsze zimowe tygodnie. Roślinę o średnich nasionach wysiewa się pod koniec ferii zimowych. Powojniki drobnonasienne zaczynają być wysiewane dopiero na przełomie marca i kwietnia. W celu szybszego i bardziej wydajnego kiełkowania nasiona muszą być przygotowane. Przygotowanie zaczyna się za około 1,5 tygodnia, należy moczyć w wodzie o temperaturze pokojowej, zmieniać wodę 5 razy dziennie. Równolegle z przygotowaniem nasion konieczne jest przygotowanie pojemnika i niezbędnej gleby. Wybierz pojemnik do siewu, napełnij go mieszanką gleby składającą się z torfu, ziemi i piasku w stosunku równym jednej części. Zwilż przygotowane podłoże, rozprowadź nasiona równomierną pojedynczą warstwą. Warstwę nasion przykryć piaskiem, grubość warstwy wynosi około 3 średnic wybranej wielkości nasion. Siew lekko ubijaj, koniecznie przykryj szkłem lub bardzo drobną siatką, pojemnik z zasianymi nasionami. W celu szybkiego kiełkowania sadzonek pojemnik można przenieść do ciepłego pomieszczenia o temperaturze powietrza 25-30 stopni. Podlewanie nasion powinno odbywać się okresowo, proces powinien odbywać się przez paletę, w przeciwnym razie istnieje możliwość wypłukania nasion z gleby. Jeśli w sadzonkach pojawią się chwasty, należy je usunąć.

Rosnące sadzonki. Dbanie o nią.

Po pojawieniu się sadzonek przestawiamy pojemnik do bardziej oświetlonego miejsca, ale konieczne jest zabezpieczenie sadzonek przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Pojawienie się pierwszych prawdziwych liści w sadzonkach sugeruje, że konieczne jest zbieranie do oddzielnych, małych pojemników, doniczek. Dalsza uprawa odbywa się w domu do okresu przesadzania w otwartym terenie. Gdy na dworze jest dostatecznie ciepło i nie ma zagrożenia powrotu mrozu, sadzonki można sadzić w stałym miejscu wzrostu, na otwartym terenie.

Miejsce do przesadzania kwiatu, wskazane jest, aby wybrać bardziej zacienioną glebę w miejscu z konieczności lekkiej kompozycji. Ściśle obserwuj odległość między każdą rośliną, nie mniejszą niż 20 centymetrów. Na początku musisz systematycznie szczypać roślinę. To działanie jest konieczne, aby podjęto pierwsze wysiłki w celu wzmocnienia systemu korzeniowego krzewów, a także przyczyniło się do powstania bardziej bujnego krzewu. Każdą roślinę należy przykryć przed zimowaniem. Wiosną rośliny Clematis należy przesadzić do rowu, niezbyt głębokiego, do 7 centymetrów, a odległość między każdym krzakiem wzrasta już do 0,5 metra. Łodygi należy skrócić, pozostawiając tylko kilka węzłów od podstawy. Po 2-3 latach długość korzeni może sięgać 15 centymetrów, aby liczba korzeni stałych wynosiła co najmniej 3. Dopiero wtedy możesz przenieść piękne Clematis w całkowicie stałe miejsce, być może nawet w celu utworzenia żywopłotu.

Zasady sadzenia na otwartym terenie.

Każdy ogrodnik, zwłaszcza początkujący, staje przed pytaniem, jak wybrać odpowiedni czas na sadzenie sadzonek na otwartej przestrzeni? Należy podkreślić ważny punkt.Wybór takiego czasu powinien być zgodny z zasadami, konieczne jest również wybranie odpowiedniego miejsca, w którym zorganizujesz kwiaty na pobyt czasowy. Musi być urządzenie zabezpieczające przed przeciągami, miejsce musi być słoneczne, ale obecność cienia w takim miejscu jest raczej korzystnym warunkiem. Skład gleby jest z konieczności lekko zasadowy, wystarczająco wypełniony składnikami odżywczymi, zawartość gliny. Dobry drenaż i wystarczające nawożenie terenu to wszystkie niezbędne warunki do udanej uprawy Klimatis. Podczas sadzenia roślin zaleca się obecność niewielkiego kopca lub jego sztuczne utworzenie. System korzeniowy rośliny, przy kontynuacji wzrostu, osiąga długość 1 metra, dlatego pagórkowate warunki będą w stanie chronić system korzeniowy przed działaniem wód gruntowych, zapobiegać gniciu korzeni w stojącej wodzie. Jeśli chodzi o odżywianie, Clematis ma negatywny stosunek do świeżego obornika lub nasyconego kwaśnego torfu. Nie dopuść do przedostania się ścieków z baldachimu lub dachu, jeśli zidentyfikowałeś miejsce stałego wzrostu przy płocie. Minimalna odległość między ogrodzeniem a rośliną to co najmniej 30 cm.

Sadzenie sadzonek możliwe jest wiosną, także jesienią. Jeśli sadzonka została zakupiona w sklepie, można ją sadzić latem, jesienią i wiosną. Nabytą sadzonkę późną jesienią należy przechowywać do wiosny. Co należy w tym celu zrobić? Pamiętaj, aby umieścić w chłodnym pomieszczeniu, w temperaturze nie wyższej i nie niższej niż 4-6 stopni. Przykryj system korzeniowy w pojemniku mieszanką piasku i trocin, pamiętaj, aby lekko zwilżyć mieszaninę. Regularne szczypanie, aby powstrzymać wzrost rośliny, z delikatnymi korzeniami i pragnieniem światła, kwiat może mocno się rozciągnąć.

Nadszedł moment posadzenia rośliny. Konieczne jest dokładne zbadanie systemu korzeniowego. Suszone korzenie wkładamy do pojemnika z wodą na 3-5 godzin, woda powinna być zimna. Po spęcznieniu korzeni można przystąpić do sadzenia.

Wiosenne lądowanie.

Przy chłodnym klimacie w rejonie zamieszkania sadzenie odbywa się w ostatnich dniach kwietnia, prawdopodobnie na początku maja. Wymagana jest obecność co najmniej jednej litej łodygi w sadzonce wiosennej. Wykonujemy dół do sadzenia w kształcie sześcianu o bokach równych 60 cm, pamiętaj o wyposażeniu dobrej warstwy drenażowej do 15 cm Drobno połamane cegły i kruszony kamień są idealne do drenażu. Zalecany jest perlit z zakupionego materiału. Gleba uboga w skład składników odżywczych musi być wypełniona brakującym składem. Doświadczeni hodowcy kwiatów zalecają nałożenie takiej kompozycji na glebę, na wybranym obszarze, na rok przed sadzeniem. Równolegle z sadzeniem konieczne jest zainstalowanie podpór pod łodygi rośliny. Wspornik musi być zdejmowany, o wysokości co najmniej 2,5 metra. Taka konstrukcja chroni winorośl przed ostrym podmuchem wiatru. Kontynuujmy zasady tworzenia dołu do lądowania. Na drenaż wylewamy warstwę ziemi, formując niewielki kopiec i przystosowujemy roślinę do formowania. Ostrożnie wyprostuj korzenie, zacznij wypełniać dziurę już przygotowaną mieszanką gleby. Pogłębiamy kołnierz korzeniowy rośliny nie więcej niż 10 cm, pod ziemią pozostaje nieznaczna część pnia, aż do pierwszego węzła. Po napełnieniu dołu ziemią boki powinny pozostać do 10 cm wysokości Lekko zagęścić gotowy dół sadzonką i zalać 10 litrami wody. Po podlaniu glebę wokół sadzonki posypuje się torfem. Z biegiem czasu gleba osiada, dlatego konieczne jest okresowe wlewanie gleby do rowka wokół rośliny, wiosną i latem. Obserwuj odległość między sadzonkami, co najmniej jeden metr.

Sadzenie jesienią.

Mieszkańcy południowych regionów, gdzie panuje ciepły klimat, sadzą ją jesienią, a dokładniej na przełomie września i października. Jednak proces jest przeprowadzany tylko wtedy, gdy kwiat ma wystarczająco rozwinięte pąki wegetatywne. Jesienne sadzenie powojników nie różni się szczególnie od sadzenia wiosennego.Jedynym momentem jest to, że dół do sadzenia w tej metodzie sadzenia jest całkowicie wypełniony mieszanką gleby, boki nie powinny pozostać. Po przykryciu ziemią przykryj sadzonkę suchymi liśćmi i przykryj dowolnym, podręcznym lub zakupionym materiałem do izolacji przed zimowaniem. Wiosną, po całkowitym ustąpieniu chłodów, usuń materiał okrywający, wykop ziemię na głębokość około 10 cm i uzyskaj niewielkie zagłębienie. Przez cały okres letni zaczynamy powoli dodawać glebę, najlepiej w składniki odżywcze. Konieczne jest usunięcie warstwy gleby zimowej, aby ułatwić kiełkowanie młodych pędów z gleby.

Można więc podkreślić, że nie ma dużej różnicy między sadzeniem jesienią a sadzeniem wiosennym. Prawie te same działania. Trzeba tylko wziąć pod uwagę klimatyczne warunki zamieszkania.

Pielęgnacja kwiatów w ogrodzie.

Proces uprawy wybranej rośliny w warunkach ogrodowych jest dość prosty zgodnie z zasadami techniki rolniczej. Kwiat bardzo lubi wilgoć (wyklucza się tylko stagnację wody), podlewanie należy przeprowadzać co najmniej raz w tygodniu, ilość wody musi być wystarczająca dla rośliny. Jeśli w sezonie letnim jest gorąco, podlewanie powinno być robić częściej, około 2-3 razy w ciągu 7 dni... Młoda sadzonka potrzebuje co najmniej 2 wiader wody do podlewania, dorosłą roślinę podlewa się w ilości 4 wiader. Na wiosnę zaleca się przykrycie gleby wokół rośliny warstwą ściółki. Jeśli tego nie zrobiłeś, to przez cały sezon konieczne jest poluzowanie gleby wokół krzaka po każdym podlewaniu, przestrzegając odstępu między podlewaniem a rozluźnieniem w ciągu jednego dnia. Wszelkie chwasty wokół rośliny są usuwane. Stosując mulczowanie w okresie wiosennym zmniejszasz koszty swoich wysiłków, będziesz musiał rzadziej się rozluźniać i nie ma problemów z pieleniem. Zmniejsza się ilość wymaganego podlewania. Do ściółkowania można użyć humusu, mchu lub torfu.

Kiedy sadzisz roślinę zgodnie z zasadami, dodaj niezbędne składniki odżywcze, zalecane nawozy, w następnym roku nie ma potrzeby dokarmiania. Nadmierne odżywianie, wprowadzenie dodatkowych nawozów w pierwszym roku życia sadzonki, może przyczynić się do gnicia systemu korzeniowego niedojrzałej rośliny. Kiedy zaczyna się aktywny wzrost kwiatu, zaleca się karmienie Clematis nawozami zawierającymi azot. Tworząc pąki, stosuj dietę bogatą w potas. Po zakończeniu kwitnienia roślina potrzebuje odżywiania fosforem. W przypadku przycinania rośliny latem należy ją karmić złożoną zawartością minerałów, rozcieńczyć 20 g kompozycji wiadrem wody. Możesz dodatkowo użyć roztworu miedzi. Każdej wiosny karmimy roślinę mlekiem lipowym (skład: kreda i mąka dolmicka), krzew ma bardzo pozytywny stosunek do takich dodatków. Podczas aktywnego kwitnienia wszelkie karmienie całkowicie się zatrzymuje, po wprowadzeniu takiego spowalnia aktywność wzrostu i kwitnienia. Przedłużające się deszcze w okresie letnim mogą niekorzystnie wpływać na roślinę, może tworzyć się zgnilizna w strefie systemu korzeniowego, aby temu zapobiec, posyp ziemię wokół krzewów zwykłym popiołem drzewnym.

Konstrukcja nośna.

Powojnik to roślina pnąca, dlatego w każdym przypadku konieczne jest wykonanie różnych podpór. Możesz go zbudować sam lub możesz go kupić w specjalnych sklepach: konstrukcje typu wachlarzowego, różne piramidy i łuki. Dowolny wybrany projekt jest odpowiedni dla tej rośliny, należy jedynie wziąć pod uwagę średnicę miejsca zaczepienia winorośli o podporę, co najmniej 10 mm. Wraz ze stopniowym wzrostem kwiatu wzrasta odpowiednio masa pnącza. Podpora musi być zakupiona zgodnie z tym faktem, materiał musi być wystarczająco mocny, aby wytrzymać ciężar takiej rośliny.Obecnie istnieje wiele różnych urządzeń, na przykład wspornik siatkowy w postaci cylindra. Kiedy roślina całkowicie owinie się wokół takiej podpory, powstaje piękny obraz, idealny do dekoracji Twojego ogrodu. Rosnąca w siatkowym ogrodzeniu liana zamyka siatkę liśćmi.

Reprodukcja.

Wielu początkujących kwiaciarni jest zainteresowanych pytaniem, jak prawidłowo rozmnażać piękną roślinę do swojego ogrodu. Główna uprawa pochodzi z nasion. Przeanalizujemy, jak to zrobić poprawnie poniżej.

Generalnie rozmnażanie może odbywać się na trzy sposoby: nasienny, wegetatywny (podział krzewów, odkładanie jesienno-letnie), przypinanie młodego pędu.

Trochę o podziale wegetatywnym. Krzew musi być wybrany nie młody, co najmniej 6 lat. Ale nawet starsza roślina nie będzie działać ze względu na obecność bardzo silnego systemu korzeniowego, będzie z nią dość trudno sobie poradzić. Usuń wybrany krzew z ziemi, ostrożnie usuń resztki ziemi z korzeni. Do pracy używamy sekatorów. Podziel krzew na kilka części, ważne jest obserwowanie podziału, aby na każdej oddzielnej części znajdowały się pąki do dalszego rozwoju oddzielonych pędów.

Chcesz się ciąć? Jesień to świetny czas na sadzonki. W tym celu w połowie października liście są całkowicie usuwane. Odetnij całą część krzewu, która zakończyła kwitnienie, aż do pierwszego pąka, koniecznie rozwiniętego, od podstawy korzenia. Odcięte pędy należy umieścić w specjalnie uformowanych rowkach, a na dnie zagłębienia wyłożyć warstwę torfu. Naprawiamy łodygi, posypujemy warstwą torfu, po warstwie gleby ubijamy. Przed nadejściem mrozu zakopane pędy należy przykryć. W tym celu można użyć zwykłych gałęzi iglastych (gałązek świerkowych), a także suszonych liści. Na początku pierwszych ciepłych wiosennych dni, po zniknięciu ostatniej pokrywy śnieżnej, izolacja jest usuwana. Sadzenie rozpoczynamy regularnie, wystarczy obficie podlewać. Czy pojawiły się pierwsze pędy? Wokół każdego mulczujemy powierzchnię gleby torfem lub humusem. Już jesienią większość młodych pędów można przypisać do stałego miejsca uprawy. W tym celu zaleca się użycie specjalnych wideł, aby wykluczyć jakiekolwiek uszkodzenia młodych korzeni. Możesz oczywiście eksperymentować i układać warstwy latem, ale w tym przypadku należy wziąć pod uwagę, że odsetek śmierci młodych pędów w zimie jest bardzo wysoki.

Wiosną można zastosować napinanie pędów, wybierając pędy z poprzedniego sezonu, znaleźć sęk i przypiąć to miejsce do doniczki wypełnionej już mieszanką torfu i luźnej ziemi. Doniczki wbijamy w ziemię na głębokość tuż pod wierzchnią warstwą gleby na miejscu. Nadal regularnie podlewasz główną roślinę, a po podlaniu wilgoć gromadzi się w doniczkach, podczas gdy powstaje stała wilgoć, konieczne jest dodanie gleby, tworząc mały kopiec. Na początku jesieni, przy dobrej pielęgnacji, należy uformować młode sadzonki.

Szkodniki i choroby niebezpieczne dla rośliny.

Najczęstszą chorobą wśród takich upraw jest więdnięcie, grzybicze pochodzenie tej infekcji niesie ze sobą szybkie rozprzestrzenianie się na dużą skalę, ponieważ wiadomo, że grzyb rozprzestrzenia się przez zarodniki, metoda ta ma ulotne i szerokie spektrum działania. Pierwsze oznaki obecności takiej choroby to więdnięcie, a następnie wysychanie gałęzi, utrata elastyczności tkanki roślinnej. Prawie wszystkie patogeny o podobnych objawach rozpoczynają swoją energiczną aktywność w systemie korzeniowym rośliny, wpływając w pierwszej kolejności na nią. Jak w przypadku każdej uprawy, można zastosować wstępne działania zapobiegawcze. Pierwszym z nich jest ścisłe przestrzeganie technik rolniczych podczas sadzenia. Objawy tej choroby można zaobserwować na wiosnę i można zacząć działać.Na początku maja wszystkie części rośliny dotknięte grzybem muszą zostać usunięte, główna roślina jest rozlewana roztworem Fundazolu tuż pod podstawą krzewu. Ściśle przestrzegamy koncentratu, nie więcej niż 2%. Kiedy krzak ma dużą zmianę chorobową, należy go całkowicie usunąć i spalić, a także zdezynfekować cały obszar tym samym środkiem. Takie rozwiązania pomagają leczyć szarą pleśń i mączniaka prawdziwego.

Inną, nie mniej niebezpieczną chorobą pochodzenia grzybowego jest rdza. Choroba objawia się wiosną, zmiana występuje na powierzchni liścia rośliny, możliwa jest infekcja łodygi. Objawy wyrażają pomarańczowe klocki. Z biegiem czasu kolor liści zmienia się na brązowy, a zaatakowana pokrywa liścia całkowicie wysycha. Łodygi są podatne na odkształcenia. W momencie, gdy infekcja jest częściowa, można uratować roślinę, użyć mieszaniny płynu Bordeaux, stężenie nie przekracza 2%. Odpowiednie są również Oxyhom lub tlenochlorek miedzi.

Koniec okresu letniego może zakłócić pojawienie się takiej choroby jak martwica. W takim przypadku ponownie cierpią liście i łodyga. Dotknięte części stają się aksamitne, szare, ciemne. Przesilenie letnie może grozić kolejną infekcją - askochitozą. Blaszka liściowa jest uszkodzona, tworzą się nekrotyczne plamki o nieregularnym kształcie.

Cylindrosporiasis jest również niebezpieczną chorobą liści, pojawiają się plamy, jasnożółte. W przypadku wszystkich powyższych chorób możesz użyć środków zawierających miedź w kompozycji. Na przykład siarczan miedzi, procent -1%. Jak się dowiedzieliśmy, powojniki mogą być podatne na choroby grzybowe. Ale ta roślina ma dobrze rozwiniętą odporność na choroby wirusowe.

Jest jedna choroba - żółta mozaika. Rozprzestrzenianie się infekcji to wysysające owady pasożytnicze. Zakażenie buszu następuje bardzo szybko, ale metody leczenia takiego bólu nie zostały jeszcze wynalezione. Z tego powodu dotknięty krzak jest natychmiast wykopywany i spalany. Obszar, w którym znajdował się krzew, należy natychmiast zdezynfekować za pomocą improwizowanych środków.

Uwaga! Spróbuj wybrać miejsce do uprawy powojników obok takich roślin: floks, piwonia, delphinium, słodki groszek. Takie kultury bardzo łatwo i często cierpią na uszkodzenia mozaiki.

W przypadku, gdy pozornie zdrowe z wyglądu krzewy zaczynają gwałtownie gnić, być może na twoich nasadzeniach pojawił się nicienie żółciowe lub liściowe. Zdecydowanie trzeba wykopać takie krzaki. Podczas kopania sprawdź system korzeniowy, dokładnie sprawdź. Gdy na korzeniach znajdują się guzki, nie ma wątpliwości, że roślina jest dotknięta. Sadzenie powojników jest surowo zabronione na tej stronie przez kilka lat. Sprzeczność z tym faktem to strata wysiłku i czasu.

Zasady przycinania.

Zgodnie ze wszystkimi zasadami techniki rolniczej konieczne jest cięcie rośliny, gdy następuje aktywny wzrost. Należy to robić tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, na przykład w celu przedłużenia okresu kwitnienia, również przed okresem zimowym. Jak wspomniano powyżej w naszym artykule, roślina podzielona jest na 3 grupy. Przycinanie należy przeprowadzić w oparciu o charakterystykę każdej z grup.

-pierwsza grupa-A, kiedy na zeszłorocznych pędach pojawiają się kwiaty. W takim przypadku wycinane są tylko najsłabsze pędy. Cały proces odbywa się na początku lata, po pełnym kwitnieniu krzewu. W ostatnim jesiennym miesiącu przycinane krzewy rosną wysoko;

-druga grupa-B... Ta grupa obejmuje pędy kwitnące z minionego i bieżącego roku. Na tym etapie skróć pędy z 50 do 100 cm, pamiętaj o pozostawieniu co najmniej 3 par aktywnych pąków. Najbardziej osłabione pędy są całkowicie wycięte tuż poniżej podstawy. Skróconą roślinę należy zdjąć z podpory (przed zimowaniem), bardzo ostrożnie złożyć i umieścić u korzeni;

-grupa numer 3-C... W tym przypadku kwitnienie występuje tylko na młodych pędach bieżącego roku. W okresie wegetacji taka roślina jest kilkakrotnie odcinana. Jesienią taki krzew należy przyciąć do samej podstawy, w pobliżu gleby. Dozwolone jest pozostawienie nieznacznej wysokości pędu.

Cechy rośliny pod koniec kwitnienia.

ale

Późną jesienią rozpoczyna się aktywne przygotowanie rośliny do okresu zimowego. Pierwszym krokiem jest ostrożne odcięcie całej pokrywy liściowej od winorośli. Potraktuj szyjkę korzeniową i sąsiednie obszary pędu 2% roztworem siarczanu miedzi. Konieczne jest dodanie próchnicy, jedno wiadro do środka buszu. Należy to zrobić przy suchej pogodzie, po czym krzew należy ułożyć do wysokości 15 cm, z kompozycją popiołu drzewnego i piasku w stosunku 1 wiadro piasku + 250 gramów popiołu. Gdy przewidywana jest sroga zima, roślinę należy zaizolować. Można zastosować następującą metodę: ostrożnie zwinąć pędy, ułożyć wokół nasady krzewu, posypać suchym listowiem, można użyć gałązek świerkowych lub piany. Umieść drewnianą skrzynkę na suchym schronie, roślina powinna otrzymać powietrze. Bierzemy dowolny materiał pokrywający i przykrywamy pudełko na górze. Wybrany materiał nie powinien przepuszczać wilgoci, na przykład papy dachowej, papy dachowej i tym podobnych. Naroża ułożonego materiału należy docisnąć ciężarkami, np. cegłą, ziemią, kamieniami. Jeśli używasz ziemi lub torfu, grubość wynosi co najmniej 25 cm, wszystkie takie ciężary są konieczne, aby twoje schronienie nie zostało zdmuchnięte przez silne podmuchy wiatru. Wiosną najpierw usuń tylko ziemię, torf i schronienie materiałowe. Gdy nie ma zagrożenia nawrotem mrozu, możesz bezpiecznie usunąć resztę: skrzynkę, świerkowe gałęzie, liście. Ostrożnie wyprostuj wszystkie zwinięte pędy, poczekaj, aż łodygi się wyprostują, dopiero wtedy dostosuj się do trwałej podstawy.

Cechy gatunków i odmian.

Jak powiedzieliśmy, istnieje wielka różnorodność, klasyfikacja Clematis. Przeznaczyć:
-M.A.Beskaravaynoy, w tym przypadku pochodzenie jest brane pod uwagę ze względu na kierunek macierzyński;
-kierunek taksonomiczny systemu M. Tamura;
- inne klasyfikacje L. Baileya, A. Raidera i wiele innych.

Ogrodnicy amatorzy, a także początkujący w tej branży, preferują najprostszą klasyfikację rośliny według wielkości kwiatów: małe kwiaty, średnie i duże kwiaty. Ta klasyfikacja jest stosowana przez szeroką gamę kwiaciarni. Można jednak podkreślić wygodniejszą, łatwiejszą do zastosowania klasyfikację:
-A-kwiaty rozwijają się na pędach ostatniego sezonu;
-B-pędy kwitną zarówno w tym, jak iw zeszłym roku;
-C-kwitnienie przeważa tylko na pędach tego sezonu.

W dalszej części artykułu rozważymy różne, najpopularniejsze odmiany Clematis, w odniesieniu do każdej z wymienionych powyżej grup.

A-pierwsza grupa.

—Alpina(alpejskie powojniki) -liana takiego krzewu osiąga wysokość trzech metrów, liściaste, skórzaste płyty o dość okazałej wielkości. Kwiaty koloru niebieskiego, aktywne kwitnienie rozpoczyna się w sierpniu. Takie nasadzenia są preferowane jako krawężniki. Najpopularniejsze odmiany w tym kierunku:

Artagena Franchi-liana dorasta do 240 cm, kwiatostany w kształcie dzwonu w kolorze niebieskim z białym rdzeniem znajdują się w dół;

-Albina Plena-wysokość około 2,8 m, białe pełne kwiaty, kwitną maj-czerwiec;

-Pamela Jackman-wysokość pędów do 3 metrów, kwiaty opadające są fioletowe, niebieskie o długości do 7 cm Proces kwitnienia trwa od kwietnia do czerwca. Istnieje drugi okres kwitnienia od połowy do końca sezonu letniego. Obfitość tworzenia koloru jest mniej obfita w porównaniu z pierwszą opcją.

—Floryda(kwitnące powojniki) - liana drzewiasta, do 3 metrów wysokości, duże pojedyncze kwiaty, pachnący aromat, gama kolorów z przewagą jasnych odcieni. Obserwuje się obecność odmian dwukolorowych. Wymieniamy najpopularniejsze odmiany w tym kierunku:

Vyvyan Pennell - dość wysoka liana, około 3,5 metra, niebieskie podwójne kwiatostany o średnicy do 15 cm;

Dzieciak to liana niższa, nie wyższa niż 1 metr, kolor kwiatów jest lekko fioletowy, możliwa jest obecność niebieskiego odcienia, średnica kwiatu około 14 cm;

Jeanne d Arc-raczej pachnące kwiatostany frotte, białe, atrakcyjna zwartość kwiatów pozwala im wyglądać na bardziej powiększone w stosunku do niewymiarowego krzewu. Odmiana mrozoodporna, dobrze tolerująca bezpośrednie działanie promieni słonecznych, wykształcona odporność na ciemne obszary i najgroźniejsze choroby.

—Montana(powojnik górski) to wspaniała roślina w stosunku do innych przedstawicieli, liana ma prawie 9 metrów długości, liście mają spiczasty kształt, w zbiorze do pięciu sztuk. Kwiaty w kolorze białym znajdują się na długiej szypułce, pręciki są żółte, do 5 cm średnicy to piękne kwiaty. Takie odmiany nie są odporne na zimowe mrozy. Wymieniamy przedstawicieli tego kierunku:

Liana Rubensa jest drzewiasta, bardzo szybki wzrost, dochodząca do sześciu metrów. Liście są spiczaste, trójlistkowe, lekko owalne, z brązowym odcieniem. Kwiaty o barwie czerwono-różowej, znajdujące się w pąku do 5 sztuk, do 6 cm średnicy kwiatostanu. Roślina jest dość światłolubna, bardzo bujnie kwitnie w okresie aktywności;

Pędy winorośli Montana Grandifiora są niezbyt dostojne, tylko do 5 metrów, blaszka liściowa jest trójlistkowa, zebrana w pęczki. Kwiaty są średniej wielkości, nie więcej niż 5 cm średnicy, zapach kwiatostanów przyciąga swoją delikatnością w aromacie, tworzą kiść kilku kawałków, Kolor działek jest biało-różowy lub dominujący biały odcień . Maj-czerwiec to czas kwitnienia.

B-druga grupa.

—Lanuginoza(wełniany powojnik) - nie więcej niż 2,5 metra długości tej liany, gatunku krzewu. Kwiatostany jednego rodzaju wyglądają imponująco, w średnicy mogą dochodzić do 20 cm, zróżnicowana paleta kolorów, odcienie bieli, różu i błękitu. Pędy w maju-czerwcu zeszłego roku zaczynają aktywnie kwitnąć, drugim etapem powstawania kwiatów jest koniec okresu letniego, ale już na młodych pędach tego sezonu.

Można wyróżnić najpopularniejsze odmiany tej podgrupy:

Madame le cult-pędy dochodzą do 0,3 metra długości, blaszki liściowe o różnych formach (proste, klapowane, całe), białe kwiatostany, do 20 cm średnicy, wewnętrzne pylniki o jasnych kolorach. Lipiec to czas kwitnienia dla przedstawicieli kierunku. Średnia tolerancja odporności na zimno w zimie;

Hybryda Sieboldii- liana ma pędy do 3 m długości, wielkość kwiatów nie przekracza 16 cm średnicy, kwiaty są jasnoliliowe, brzeg płatków ciemny w tym samym kolorze, pylniki przyciągają oryginalnością, wyróżniającą się na tle ogólny, czerwono-brązowy odcień, koniec lipca - wrzesień to dość długi okres kwitnienia;

Lawsonian-liana krzewiasta z łodygą do 3 metrów długości, najczęściej spotykane są trójlistkowe blaszki liściowe, chociaż zdarzają się wyjątki z obecnością prostej formacji liści, owalnym kształtem liści, kwiaty mają wspaniały aromat, wielkość poprzeczka 18 cm, tworzą liliowe lub fioletowe pąki, w środku obowiązkowe są pylniki ciemnego koloru, kwitnienie przebiega dwuetapowo, lato maj-czerwiec, jesień, słabsze w ilości i świetności.

—Pateny(rozłożysty powojnik) -liana pochodzenia krzewiastego, do 3,5 metra długości, duży przekrój, kwiaty powyżej 15 cm, najbardziej zróżnicowana paleta kolorów, od białych do ciemnoniebieskich odcieni, odmiany występują w dwóch kolorach. Kształt kwiatostanów jest możliwy podwójny, prosty, zvechata, obfite kwitnienie końca maja-ostatnie dni czerwca, występuje na pędach ostatniego sezonu. W okresie jesiennym można zaobserwować wielokrotne kwitnienie, ale nie tak bujne, liczba kwiatostanów jest kilkakrotnie mniejsza, kwitną głównie pędy tego sezonu. Dobrze rozwinięta odporność na okres zimowy.

Rozważ najczęstsze odmiany tej grupy:

Joanna Pikton-długość pędów winorośli sięga 300 cm, kwiatostany dość duże, w przekroju prawie 22-25 cm. Kolor kwiatów jest bladoliliowy, przeważa liliowy odcień, brzeg płatków jest lekko falisty, pylniki są czerwone, bardzo bujne, obfite kwitnienie;

Multi niebieski-liana wysoka, do 2,5 metra, kwiaty pełne, odcienie niebiesko-fioletowe, w przekroju do 14 cm, układ wielopoziomowy wzdłuż łodygi. Czerwiec-sierpień to czas aktywnego kwitnienia.

C-trzecia grupa.

—Jacqueman-Liana ta powstała w wyniku skrzyżowania Viticella i Lanuginoza. Głównym składem tej grupy są duże liany, gatunki krzewów, do 6 metrów wysokości, dobrze rozwinięty system korzeniowy, blaszki liściowe o złożonym kształcie-pierzastym, w tworzeniu do 5 liści, duże, wydłużone pąki, kwiaty ten typ może być pojedynczym lub trzema kwiatami w jednym kwiatostanie. Osobliwością jest to, że nie ma określonego aromatu, różnych kierunków - w górę iw różnych kierunkach. Kolorystyka jest bardzo zróżnicowana, brakuje tylko białego odcienia o średnicy do 20 cm. Jest wyjątek i kwiaty o średnicy nie większej niż 8 cm Okres kwitnienia jest bardzo obfity i długi, głównie na pędach tego sezonu. Takich przedstawicieli należy odciąć przed sezonem zimowym do poziomu gruntu, być może po prostu skracając do obecności 5 aktywnych pąków.

Wśród tej grupy można wyróżnić następujące odmiany, popularne wśród hodowców kwiatów:

Rouge kardynał-liana dorasta do 250 cm, blaszka liściowa trójlistna, kwiaty głównie krzyżowe, w przekroju do 15 cm, powierzchnia aksamitna, kolor ciemnofioletowy, okres kwitnienia lipiec-wrzesień. Mrozoodporność średnio rozwinięta. Odmiana jest wielokrotnie nagradzana za doskonałe cechy odmianowe;

Gwiazda Indii- ta liana, wielkości łodyg, osiąga 3 metry, blaszka liściowa o złożonej strukturze, do 5 klapowanych liści, spiczasty owalny kształt. Kwiaty są dość otwarte, w przekroju 15 cm, osobliwość w kształcie rombu, kolor nasycony, fioletowa tonacja, pasek pośrodku płatków ozdobiony fioletowym kolorem. Wystarczająco bujne kwitnienie, długi okres od połowy lata do końca sezonu letniego;

Cygańska królowa- do 3,5 metra liana osiąga długość, w której znajduje się prawie 15 niezależnych pędów. Płytki liściowe mają złożony kształt, kwiaty są otwarte i osiągają rozmiar 15 cm, aksamitna powierzchnia kwiatostanów, kolor nasycony, fioletowy, prawie nie blaknie na słońcu. Cecha w kolorze pylników, różnią się kolorem, ciemnym, bordowym odcieniem. Kwitnie bardzo bujnie, obficie, niezwykle długo, w połowie lata, aż do pierwszych przymrozków. Dobrze znosi cieniowanie, na jednym pędzie powstaje około 20 kwiatów. Odporność na choroby grzybowe jest dobrze rozwinięta, wielkość Bella-liana jest mniej majestatyczna, nie więcej niż 2 metry, kwiatostany gwiaździste, nie większe niż 15 cm, na początku kwitnienia lekko żółty odcień, z czasem kolor zmienia się w czysty biały odcień. Roślina bardzo odporna na okres zimowy, odporna na choroby grzybowe. Czerwiec-wrzesień to czas kwitnienia.

-Viticella (fioletowy powojnik)- kolor kwiatostanów - wszystkie dopuszczalne odcienie fioletu, prosty kształt, do 20 cm w przekroju, łodygi winorośli do 3,5 metra. Szybki wzrost. Czas na obfity, aktywny, bujny kwit - czerwiec-wrzesień. Popularne odmiany:

Krzew Ville de Lyon-liana. Do 15 pędów w jednej formacji, której długość nie przekracza 3,5 metra. Blachy o skomplikowanych kształtach. Szypułki są wydłużone, czerwone;

Viola-liana nie większa niż 250 cm, trójlistkowa blaszka liściowa, bujne kwitnienie, lipiec-październik. Ciemnofioletowy kolor kwiatostanów.

-Integrifolia (powojnik całolistny)- krzew nieprzystosowany do przyczepienia się do podpory. Wysokość nie przekracza 2,5 metra. Kwiaty o opadającym kształcie, o różnych kolorach, przypominają dzwonki.

Popularne odmiany:

Duran- należy do grona najbardziej atrakcyjnych, pięknych posiadaczy kwiatów wielkogabarytowych, hybrydowych, nie przekraczających 2 metrów wysokości, pnączy. Liście owalne, odporne na działanie promieni słonecznych, opadające kwiatostany, barwy niebieskiej lub fioletowej. Lipiec-październik to czas bujnego kwitnienia;

Pamięć serca- liana nie większa niż 200 metrów wysokości, kwiatostan w kształcie dzwonu. Bujne kwitnienie występuje w lipcu-październiku.

Powojnik drobnokwiatowy-liana ma szybkie tempo wzrostu. Małe białe kwiaty, wysokość liany bardzo majestatyczna, dochodząca do 500 cm, lipiec-sierpień to czas kwitnienia.

-Powojnik Tanguski- liana szybko rośnie, ma wysoki wzrost i małe, liczne kwiaty, dzwonkowate, żółte zabarwienie. Osobliwością rośliny jest możliwość zbierania nasion. Zwiększona odporność na zimowe mrozy. Schronienie nie jest wymagane.

Wniosek

Wzięliśmy pod uwagę prawie wszystkie popularne odmiany, które doświadczeni hodowcy wykorzystują w swoich opracowaniach. Z rozebranego materiału możemy wywnioskować: piękną roślinę można uprawiać w dowolnym rejonie zamieszkania, wystarczy znać i przestrzegać prostych zasad techniki rolniczej stosowanej dla tej rośliny.