Powojnik Tudor

Odmiana Clematis Tudor została wyhodowana dzięki hodowcom z Niemiec. Otrzymano go w 2009 roku. Ta kultura ma dość duże kwiaty i jest wczesna pod względem czasu kwitnienia. Tudor kwitnie długo i obficie. Jeśli chodzi o wymagania dotyczące uprawy, tej odmiany nie można nazwać zbyt kapryśną w technologii rolniczej. Ponadto Tudor dość dobrze znosi niskie temperatury.

Clematis Tudor: zdjęcie

Clematis Tudor: opis odmiany

Powojnik odmiany Tudor kwitnie dużymi kwiatami. Odmiana powojników ma swoją nazwę na cześć dynastii królów z Anglii. Wygląd tej rośliny wygląda wspaniale i bogato. Kwiatostany są pomalowane na jasnofioletowy odcień, środkowa część płatków ma fioletowe, podłużne paski. Korony w swojej średnicy mogą sięgać od ośmiu do dwunastu centymetrów. Każdy kwiat zawiera sześć płatków. W centralnej części znajdują się fioletowe pylniki, które są na białych odnóżach.

Sam krzew nie jest zbyt rozłożysty, zwarty, niezbyt wysoki. Takie powojniki mogą rosnąć na wysokość nie większą niż półtora do dwóch metrów. Kwitnienie występuje dwa razy w sezonie. Pierwsze kwitnienie występuje w maju - czerwcu, a drugie w lipcu - sierpniu. Liście mają jasnozielony kolor, struktura blaszki liściowej jest trójlistkowa. Tudor z łatwością wytrzymuje niskie temperatury, do -35 stopni.

Jeśli chodzi o grupę do przycinania, odmiana powojników Tudor należy do drugiej. Po raz pierwszy roślina wspaniale kwitnie wiosną na zeszłorocznych pędach. Kolejne kwitnienie następuje około połowy sierpnia po przeprowadzeniu cięcia. Roślina kwitnie po raz drugi już na pędach bieżącego sezonu. Jesienią konieczne jest lekkie przycięcie roślin około metra od powierzchni gleby.

Clematis Tudor: zdjęcie

Jak prawidłowo sadzić i pielęgnować Tudor

Aby Twoje kwiaty czuły się dobrze i cieszyły Cię wynikiem z roku na rok, podczas sadzenia najlepiej jest dawać pierwszeństwo obszarom, które są dobrze chronione przed podmuchami wiatru, a także mają wystarczającą ilość światła słonecznego przez cały dzień. System korzeniowy powojników nie powinien się przegrzewać, dlatego obszar koła pnia powinien znajdować się w zacienionym obszarze. Najlepiej położyć tam warstwę ściółkowania, a także zacienić za pomocą innych roślin ozdobnych posadzonych w sąsiedztwie. Powojnik niezbyt pozytywnie ocenia podwyższony poziom kwasowości gleby. Poziom wód gruntowych nie powinien znajdować się zbyt blisko powierzchni, ponieważ woda w strefie korzeni nie powinna ulegać stagnacji.

Aby sadzenie powojników zakończyło się sukcesem, musisz przestrzegać określonego algorytmu działań:

• Dół do sadzenia dla tej kultury jest wykopany dość duży, powinien mieć około sześćdziesięciu centymetrów średnicy. Głębokość otworu powinna być tego samego rozmiaru.
• Jeśli gleba ma zbyt ciężką strukturę, na dnie dołka należy ułożyć piętnastocentymetrową warstwę drenażową. Ponadto, aby nadać glebie luźność i lekkość, należy dodać trochę torfu.
• Do warstwy drenażowej można użyć keramzytu, żwiru.
• Aby nawozić glebę na miejscu, musisz dodać środki odtleniające, a także dodatkowe odżywianie. Aby to zrobić, możesz użyć w kompleksie obornika, mączki kostnej, dobrze zgniłego kompostu, a także opatrunków mineralnych.
• Na odpływie należy ułożyć włókninę.Musi dobrze przepuszczać wodę. W tym samym celu dobrze sprawdza się błonnik kokosowy.
• Następnie musisz wlać dobrze nawożoną glebę do otworu do sadzenia. Następnie gleba musi zostać wyrównana i ubita.
• W środku musisz zrobić niezbyt duży otwór, który będzie równy rozmiarowi kłączy twojego materiału do sadzenia.
• Jeśli roślina ma otwarty system korzeniowy, na dnie otworu należy usypać mały kopiec, na nim umieścić sadzonkę, a system korzeniowy wyprostować.
• Podczas sadzenia szyjka korzeniowa powinna zejść od ośmiu do dziesięciu centymetrów pod ziemię. Odbywa się to, jeśli łodygi mają zdrewniałą teksturę. Jeśli gałęzie są koloru zielonego, nie należy ich usuwać pod ziemią.
• Następnie musisz wypełnić glebę i ubić. Około dziesięciu centymetrów od sadzonki musisz zrobić mały rowek.
• Obok młodej rośliny musisz postawić niezawodne wsparcie. Powinien stać mocno i mocno, nie powinien bać się podmuchów wiatru, ponieważ pędy tej kultury są dość kruche.
• Następnie należy dokładnie podlać obszar pnia rośliny konewką.
• Na wierzchu musisz ułożyć warstwę ściółki. Do tych celów dobrze sprawdzają się trociny lub włókno kokosowe.
• Po stronie, w której świeci słońce, zainstaluj ekran, który ochroni Twoje nasadzenia przed nadmiernym słońcem przez około półtora miesiąca. Do tych celów możesz użyć białej włókniny.

Co więcej, pielęgnacja już posadzonej rośliny nie jest zbyt trudna. Okresowo powojniki należy podlewać, gdy gleba wysycha. System korzeniowy nie powinien mieć niedoboru wody.

Jesienią młodą roślinę należy przyciąć na poziomie powierzchni gleby. W takim przypadku musisz zostawić mocne nerki w ilości kilku sztuk. Następnie musisz pokryć pozostałe części rośliny opadłymi liśćmi i warstwą ściółki.

Warto zauważyć, że zakwit Tudorów występuje, gdy roślina ma trzy lata. Następnie należy go wyciąć w specjalny sposób. Winorośl należy nieco skrócić jesienią. Wysokość powinna być pozostawiona około jednego metra od powierzchni gleby. Następnie rośliny są izolowane gałązkami świerkowymi, spunbond. W tym samym celu możesz użyć ramki lutrasil. W drugim roku życia rośliny konieczne jest dodanie składników odżywczych. Odbywa się to od kwietnia do końca lata.

Jesienią obszar koła pnia należy pokryć warstwą ściółki. W tym celu możesz użyć humusu, torfu, opadłych liści. Po odcięciu rzęs w październiku trzeba je zdjąć z konstrukcji podtrzymującej i wykorzystać jako izolację. Materiał pokrywający może być wymagany w temperaturze -4 stopni. Winorośl czasami zwija się, tworząc w ten sposób pierścień. Istnieje jednak ryzyko powstania zmian na powierzchni kory. Najlepiej po prostu położyć winorośl na warstwie ściółki, gałązkach świerkowych lub ściółce iglastej.

Clematis Tudor: zdjęcie

Przed ułożeniem warstwy ściółki w obszarze koła pnia powojników należy bardzo dobrze podlać rośliny. Powojnik musi mieć zapas wody na zimę.

Warto zauważyć, że warstwa ściółkowania musi być grubsza niż wiosną czy latem. Powinien wynosić co najmniej piętnaście centymetrów. Nie będzie zbyteczne, jeśli będziesz traktować rośliny przez nawadnianie w celach profilaktycznych. Na przykład możesz użyć leku Fundazol. Ta procedura jest wykonywana przed ułożeniem materiału pokrywającego do sadzenia.

Jeśli chodzi o rozmnażanie powojników Tudor, procedurę tę można przeprowadzić na różne sposoby. Krzew Tudorów można podzielić, powojniki można rozmnażać za pomocą sadzonek lub odkładania. Jeśli chodzi o uprawę sadzonek powojników metodą nasienną, warto wiedzieć, że cechy odmiany nie mogą być jednocześnie przekazywane.

Aby rozmnażać Clematis Tudor, dzieląc go, musisz znać pewne zasady.

• Separacja dorosłej rośliny powinna nastąpić w okresie przeszczepu jesiennego. Zazwyczaj ten czas przypada na wrzesień.
• W tym celu konieczne jest kopanie krzaków na całym obwodzie. Ostrze łopaty, której używasz do tego celu, musi być dobrze naostrzone, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego.
• Z kłączy należy delikatnie strzepnąć ziemię, a następnie podzielić krzew na kilka oddzielnych roślin. Te części głównego krzewu powinny mieć zdrowe pędy i pąki.
• Sadzonki należy natychmiast posadzić w nowym siedlisku. W takim przypadku należy pogłębić szyjkę korzeniową.
• Po posadzeniu strefa koła w pobliżu pnia jest dobrze podlewana wodą, a na wierzch kładzie się warstwę ściółki.

Jeśli chodzi o sadzonki, to segmenty należy przycinać na początku lata, do tych celów idealna jest pierwsza połowa czerwca. Najlepiej zapuszczają się młode pędy o zdrewniałej strukturze. Jeden pęd, który został ścięty na poziomie gruntu na szczycie pąka, może wytworzyć kilka dobrych długości, które będą miały od dwóch do trzech międzywęźli. Sadzonki z reguły zakorzeniają się w warunkach szklarniowych. W takim przypadku poziom wilgotności musi być wystarczająco wysoki, a temperatura musi być utrzymywana na poziomie nie niższym niż +23 stopnie.

Oprócz powyższych metod propagacji możesz użyć metody propagacji za pomocą warstw. To chyba najłatwiejszy sposób. W tym celu wiosną konieczne jest wykopanie rowu w pobliżu rośliny, którego głębokość nie powinna przekraczać dwudziestu centymetrów i do jednego metra długości. Musisz go wypełnić dobrze nawożoną glebą o luźnej strukturze. Do ziemi można dodać humus i wermikompost. Następnie wybiera się zdrowy, mocny i wystarczająco długi pęd, pochyla się i wpasowuje w rowek. Następnie na wierzch wylewa się ziemię. Aby zapewnić niezawodność, musisz zabezpieczyć strzelanie drewnianymi procami. Przez całe lato musisz podlewać swoje sadzonki, a także stosować składniki odżywcze według tego samego harmonogramu, co w przypadku głównego krzewu. Oddzielenie materiału sadzeniowego, który już uformował swój system korzeniowy, następuje z reguły wiosną lub jesienią następnego roku. Następnie rośliny przesadza się do nowego siedliska.

Aby Clematis Tudor cieszył Cię swoim wyglądem z roku na rok, musisz okresowo badać rośliny pod kątem oznak choroby lub pracy szkodliwych owadów.

Do najniebezpieczniejszych szkodliwych owadów, które mogą uszkadzać powojniki, należą ślimaki, mszyce i przędziorki. Zimą gryzonie stanowią zagrożenie dla pędów. Aby utrzymać myszy z dala od sadzenia, możesz użyć różnych środków odstraszających. Ślimaki są zbierane ręcznie, a aby mszyce i przędziorki nie denerwowały twoich nasadzeń, możesz użyć Fitoverm lub innych specjalnych preparatów owadobójczych.

Jeśli chodzi o choroby pochodzenia grzybowego, z reguły na powojniki wpływa rdza, szara zgnilizna, więdnięcie, mączniak prawdziwy. Aby zapobiec takim problemom na Twoich nasadzeniach, konieczne jest okresowe wykonywanie prac profilaktycznych przy użyciu środków grzybobójczych.

Clematis Tudor: zdjęcie

powojnik Tudor nie jest zbyt wysoką rośliną, która z roku na rok może zachwycać pięknymi dużymi kwiatostanami. Dekoracyjny wygląd odmiany Tudor jest w stanie ozdobić każde miejsce. Na okres zimowy konieczne jest użycie materiału pokrywającego. Jesienią musisz przyciąć powojniki. Opieka nad powojnikami Tudorów nie jest zbyt trudna, ale należy przestrzegać pewnych zasad. Nieźle, takie powojniki przetrwają niskie temperatury, rzadko są atakowane przez szkodniki i choroby.