Pluskwy na porzeczkach.

Dziś ten podrząd owadów liczy ponad 50 rodzin i kilka tysięcy gatunków. Pluskwy są tak przystosowane do przetrwania w różnych warunkach, że można je znaleźć wszędzie, aż po wyspę Grenlandię i Półwysep Czukocki. Przedstawiciele rodzin różnią się zewnętrznie, stylem życia i sposobem żywienia. Tak więc błąd dzieli się na drapieżniki, pasożyty i roślinożerców. Te ostatnie są szczególnie problematyczne dla ogrodników i ogrodników, osiedlających się na krzewach jagodowych i zubożających roślinę. W tym artykule porozmawiamy o cechach tych owadów, o innych szkodnikach, a także o metodach i metodach radzenia sobie z nimi.

porzeczkowy błąd

Błąd tarczy jagodowej.

Robak jagodowy jest członkiem rodziny pluskwiaków, która liczy ponad 4000 gatunków. Owad ten ma długość 8-12 mm, ciało przypominające nieco podłużny trójkąt i ma bardzo nieprzyjemny zapach, znany wielu ogrodnikom. To zapach płynu, który owad wydziela w razie niebezpieczeństwa. W przypadku tej funkcji błąd jagodowy otrzymał również nazwę - błąd smrodu. Wydzielany przez owady kwas cyminowy, który ma tak odpychający zapach, jest całkowicie nieszkodliwy dla ludzi, ale może być destrukcyjny dla innych owadów.

Błąd ma szaro-żółty lub czerwono-brązowy kolor. Dorosłe owady mają zdolność zmiany koloru, maskując się w ten sposób jako środowisko. Ciało owada pokryte jest wieloma gęsto rosnącymi włoskami, które tworzą całą osłonę.

Robak jagodowy różni się od innych członków rodziny kolorem boków łydki i wąsów. Są pasiaste, żółto-brązowe. Brzuch owada jest zabarwiony tym samym paskiem.

Siedliskiem pluskwiaka są nasze ogrody i sady. Robak żywi się sokiem wyciśniętym z liści i owoców jagód, owoców, a nawet warzyw. Tarczownik wysysa wszystkie soki z zielonego miąższu liści lub owoców, wbijając się w nie trąbką. W miejscu takich nakłuć często pozostają brązowe plamy. Liście i jagody zaatakowane przez pluskwy wysychają. A cała inwazja owadów na roślinę jest obarczona jej śmiercią.

Błędy jagodowe zimują w opadłych liściach. Wiosną, wraz z nadejściem ciepłych dni, wypełzają z kryjówek w poszukiwaniu pożywienia. W tym okresie, kiedy sok z krzewów jagodowych nie zaczął się i nie pojawiły się na nich liście, owad nie odmawia również chwastów.

Gdy tylko na krzakach malin lub porzeczek pojawią się liście, robaki krzewów aktywnie je zasiedlają, aby złożyć jaja. Od razu te formacje mogą nie zostać zauważone, ponieważ samice składają jaja z tyłu liści. Proces ten trwa około 10 dni, a po półtora lub dwóch miesiącach larwy zaczną się wylęgać. Na samym początku larwy są zgrupowane, dlatego jeśli od czasu do czasu sprawdzasz krzak, znacznie łatwiej jest znaleźć i zniszczyć takie „osady”. A kiedy owady będą miały czas na czołganie się po całej roślinie, trudniej będzie sobie z nimi poradzić. Z wyglądu larwy są dość podobne do dorosłych owadów, mają ten sam szary kolor i ciało pokryte puchem, który z czasem zamienia się w gęstą sierść.

Poważnym zagrożeniem dla rośliny i zbiorów są shitters tylko z dużą ich akumulacją na krzaku jagodowym. W takim przypadku nie będzie można obejść się bez użycia chemikaliów. W walce z niewielką liczbą owadów odpowiednie są również dość delikatne metody i metody.

Przede wszystkim szkodniki można zbierać ręcznie i, jeśli to możliwe, regularnie sprawdzać krzaki, natychmiast usuwając wykryty szitnikow.

Niektórzy ogrodnicy praktykują opryskiwanie krzewów jagodowych roztworem naparowanej skórki cebuli. Aby przygotować napar, około 200 gramów suchego produktu wlewa się wiadrem wrzącej wody i pozostawia do zaparzenia przez pięć dni. Ponadto powstały napar jest filtrowany i spryskiwany krzewami. Takie zabiegi wykonuje się co najmniej trzy razy, z częstotliwością 5 dni. Oprócz łusek cebuli do przygotowania naparu można użyć popiołu drzewnego, mocnego tytoniu i gorczycy.

Aby zapobiec pojawieniu się tarcz jagodowych na miejscu, można posadzić cimicifuga, popularnie nazywaną również czarną kohoshem, ponieważ aromat wydzielany przez roślinę odstrasza te owady.

Regularne odchwaszczanie chwastów, a także czyszczenie opadłych liści, w których lubią osiedlać się owady zgorzelinowe, pomoże również zapobiegać pojawieniu się szkodników.

Jeśli pomimo podjętych środków liczba owadów wzrasta, nie można obejść się bez użycia chemicznych środków owadobójczych. Wielu ogrodników często stosuje zwalczanie szkodników Karbofos lub Fosfamid.

Inne szkodniki porzeczek i metody ich niszczenia.

Porzeczki, niezależnie od gatunku, są ulubionym przysmakiem dla ogromnej liczby szkodliwych owadów, których można się pozbyć, czasem może tylko poprzez stosowanie różnych insektycydów.

Największym „kochankiem” tych jagodowych krzewów jest mszyca porzeczkowa. Nie da się pozbyć tego szkodnika za jednym razem. Zwalczanie owadów polega na powtarzaniu zabiegów na krzew przez cały sezon wegetacyjny rośliny.

Po wykryciu pierwszych oznak uszkodzenia porzeczki mszyc stosuje się różne napary z glistnika, popiołu drzewnego, igieł. W przypadku zmian w buszu na większą skalę stosuje się chemikalia, na przykład Karbofos, Nitrofen i Actellik.

Oprócz mszyc często atakowane są porzeczki, takie jak szkodniki, takie jak ćma i szklana doniczka. Larwy tych owadów często zimują obok krzewów, więc walka z nimi polega jedynie na przykryciu gleby koła pnia specjalnym materiałem, przez który larwy po prostu nie mogą przedostać się na powierzchnię.

porzeczkowy błąd

Zwalczanie dorosłych owadów polega głównie na mechanicznych metodach działania. Tak więc gałęzie i pędy krzewu dotkniętego szkłem są usuwane, a następnie spalane. Wiosną, zanim pąki zaczną kwitnąć, krzewy traktuje się roztworami Iskry lub Aktara.

Fakt, że liściasta muszka żółciowa osiadła na krzaku, będzie spowodowany zdeformowanymi liśćmi. Z tym szkodnikiem walczy się tymi samymi metodami, co ze szkłem.

Okresowo należy również sprawdzać tylną stronę ulotki. To tam często osadza się inny szkodnik porzeczek - przędziorek, napinający dolną część liścia. Dotknięte nim części rośliny są usuwane i spalane, a krzew jest traktowany preparatami biologicznymi lub chemicznymi.

Pojawienie się roztocza na porzeczce może nawet doprowadzić do śmierci krzewu. Owad atakuje pąki, zapobiegając w ten sposób rozwojowi liści, w wyniku czego roślina umiera. W tym przypadku szczególnie ważna jest profilaktyka. Wiosną, gdy tylko na porzeczkach zaczną pojawiać się kwiaty, krzew jest spryskiwany „Eterosulfonian»Lub roztwór siarki koloidalnej.

W walce ze znaną nam już pochwą skuteczne będą różne insektycydy, takie jak: Fitoverm, Arrivo lub "Aktelik».

Kolejny szkodnik porzeczek - jagoda jagodowa, "preferuje" nasiona dojrzałych jagód. Takie owoce nie nadają się już do spożycia. Aby zapobiec pojawieniu się tego szkodnika, jesienią gleba koła pnia jest poluzowana i ściółkowana, zapobiegając w ten sposób przenikaniu larw owadów na powierzchnię ziemi.

Jako uniwersalny lek w walce z większością tych szkodników, ogrodnicy zauważają „Aktofit”. Ten środek jest również dobry, ponieważ ma pochodzenie biologiczne, nie jest toksyczny dla zwierząt. Ponadto stosowanie „Aktofit” nie prowadzi do naruszenia równowagi biologicznej gleby ani zmiany jej składu chemicznego.

Z reguły wprowadzenie leku odbywa się poprzez spryskiwanie roślin, a butelka tego środka wystarcza letnim mieszkańcom na jeden sezon.

Eksperci zauważają, że leki stosowane do zwalczania szkodników powinny być systemowe, to znaczy zdolne do infekowania kilku rodzajów szkodników owadzich, a także sugerować różne metody przetwarzania roślin w walce z nimi. Ponadto ważna jest również częstotliwość wykonywanych zabiegów. W większości przypadków pozbycie się szkodników za jednym razem najprawdopodobniej się nie powiedzie. Na przykład zaleca się przetwarzanie krzewów porzeczek co najmniej dwa razy. Pierwszy raz, zanim pąki zaczną kwitnąć, drugi - na początku kwitnienia krzewu.

Należy również pamiętać, że zapobieganie pojawianiu się szkodników na porzeczkach to przede wszystkim właściwa i terminowa pielęgnacja krzewów. Środki owadobójcze chemiczne należy stosować z najwyższą ostrożnością.

Wszystko o robakach ogrodowych.

Te szkodniki ogrodowe i ogrodnicze mają kilka charakterystycznych znaków zewnętrznych, dzięki którym są łatwe do rozpoznania.

Pierwszym i najbardziej oczywistym znakiem jest trójkątna tarcza zakrywająca ciało robaka. Robak ma również dwie pary skrzydeł i jest uzbrojony w trąbkę, którą przebija liście i owoce. Później w miejscu takich nakłuć pojawiają się brązowe plamy, które z czasem powiększają się. Liście ogórków i kapusty dotknięte robakiem są zdeformowane i wysychają.

Pluskwy żywią się głównie sokiem roślinnym. Jednak wśród tych szkodników znajdują się również drapieżniki.

Największe szkody w uprawach powodują owady łuskowe. Za nimi pojawia się pluskwa gruszkowa, która jest w stanie zniszczyć jedną czwartą nasadzeń młodych gruszek.

Dla gatunków roślinożernych charakterystyczny jest również specyficzny zapach substancji wydzielanej przez gruczoły sekretne. Ta umiejętność służy jako rodzaj ochrony dla owada. Rzeczywiście, nawet pajęczaki gardzą takim śmierdzącym pokarmem. Nawiasem mówiąc, w pluskwach - drapieżnikach taka cecha jest nieobecna, aby nie odstraszyć potencjalnej ofiary zapachem.

Pluskwy ogrodowe nie stanowią zagrożenia dla ludzi, ponieważ dzięki trąbce nie są w stanie przebić skóry, w przeciwieństwie do na przykład „pluskwy”, która ma inne cechy fizjologiczne.

Istnieje wiele odmian robaków ogrodowych. Jednocześnie tylko niektóre z nich najczęściej spotykane są w ogrodach warzywnych i sadach.

Stary przyjaciel wielu letnich mieszkańców, zielony pluskwa ogrodowa wyróżnia się szczególną miłością do malin, które po jego atakach nabierają niezwykle odrażającego zapachu i całkowicie tracą smak.

Pluskwa krzyżowa, zwana także eurydermą północną, woli ucztować na soku z liści kapusty i innych roślin z tej rodziny, powodując znaczne szkody w uprawie.

Inwazje gruszy mogą zniszczyć nasadzenia drzew owocowych.

Rośliny należące do rodziny psiankowatych są często atakowane przez pluskwa ogórkowa. Owad ten, pomimo bardzo małych rozmiarów - nie więcej niż 3 mm długości, może znacznie zaszkodzić uprawom ogrodowym.

Żołnierz lub czerwony pluskwa, tak zwany ze względu na jaskrawoczerwony kolor, jest niebezpieczny tylko w przypadku dużych, masywnych jego skupisk.

I oczywiście prawie wszędzie można spotkać znanego już robaka jagodowego, który zmniejsza plon krzewów jagodowych.

Szkody wyrządzone przez jeden gatunek mogą nie być tak zauważalne, ale generalnie szkodniki te corocznie znacznie zmniejszają plony owoców i jagód. Zwiększając powierzchnię gruntów rolnych, człowiek sam przyczynia się do poszerzenia bazy pokarmowej tych owadów, tworząc w ten sposób dogodne warunki do ich rozmnażania.

Dlatego środki do zwalczania błędów ogrodowych będą skuteczne, jeśli zostaną podjęte na czas.

Walka z tymi szkodnikami obejmuje zarówno stosowanie środków chemicznych, jak i stosowanie metod agrotechnicznych.

Stosując chemiczne insektycydy należy pamiętać o przetwarzaniu nie tylko górnej, ale i dolnej strony liści, gdzie znacznie częściej można spotkać owady. Według ogrodników, spośród stosowanych leków efekty są najbardziej widoczne po zastosowaniu Aktary, fosfamid, chlorofos, jak również Karbofos.

Metody agrotechniczne obejmują terminową orkę działek, odchwaszczanie chwastów, na których owady często składają jaja, a także sadzenie czarnych roślin groniastych, z których najbardziej znanym jest cimicifuga.

Jeśli jednak nie udało się samemu poradzić sobie z owadami i pomimo podejmowanych działań liczba szkodników rośnie, warto rozważyć możliwość skontaktowania się z wyspecjalizowanymi organizacjami, które dysponują sprzętem i środkami niezbędnymi do zabiegów na dużą skalę .

Należy zauważyć, że nie wszyscy członkowie tej rodziny są tylko kłopotliwi. Przeciwnie, owady, które są drapieżnikami, przyczyniają się do zachowania plonów, ponieważ żywią się szkodnikami, które niszczą rośliny. Na przykład kiedyś europejscy rolnicy celowo zaludniali pola pluskwami ​​- drapieżnikami, które z kolei zniszczyły stonki ziemniaczanej - jednego z najbardziej niebezpiecznych i żarłocznych szkodników.

Śmiertelnym zagrożeniem dla larw szufelek i muchówek jest pluskwa picromerus. Nawiasem mówiąc, jego „dieta” obejmuje 250 różnych gatunków owadów, w tym te przekraczające wielkość samego pikromeru. W laboratoriach biologicznych niektórych roślin rolniczych pikromerus jest hodowany celowo, w celu dalszego osiedlania się owada na gruntach rolnych.

Późniejsze zniszczenie samych drapieżników nie było wymagane, ponieważ nie tolerują dobrze zimowania.

Przeczytaj więcej o pochwie porzeczki.

Pojawienie się tego szkodnika na porzeczce obarczone jest spowolnieniem wzrostu i rozwoju krzewu, wysychaniem liści, utratą plonu i obumieraniem całej rośliny.

Wymiary pochwy są bardzo małe, dlatego czasami trudno jest wykryć szkodnika na czas. Długość łuski nie przekracza 4 mm i zwykle osadza się na spodzie ulotki lub w miejscu styku listka z rączką. Jeśli znajdziesz małe plamki na porzeczkach, przyjrzyj się im bliżej, ponieważ tak „zamaskuje się” pochwę.

Prawdopodobieństwo uszkodzenia nasadzeń porzeczek z tarczą jest dość wysokie. Owad jest łatwo przenoszony przez wiatr, przenoszony przez zwierzęta. Zakażenie może nastąpić z niskiej jakości materiału do sadzenia lub podłoża glebowego.

Szkodnik ten żywi się sokiem roślinnym, ingerując w proces ich życia, owad wyciąga składniki odżywcze, pozbawiając krzew siły niezbędnej do wzrostu i rozwoju. Pasożyt ten jest dość niebezpieczny, za kilka lat owad łuski jest w stanie niszczyć nasadzenia porzeczek na dużą skalę.

Ważnym środkiem zapobiegawczym zapobiegającym rozmnażaniu się szkodnika jest hilling rośliny. Jesienią krzewy powinny być górzyste, tworząc małe ziemne nasypy. Wiosną, po stopieniu śniegu, ziemię trzeba usunąć.

Jeśli zostanie znaleziona pochwa, krzaki należy natychmiast odizolować. Do tych celów możesz użyć plastikowej folii. Krzewy rosnące w sąsiedztwie muszą być bardzo dokładnie zbadane i te same środki należy podjąć w przypadku wykrycia owadów.

Podczas traktowania krzewów różnymi roztworami należy pamiętać, że w ten sposób trudno będzie usunąć dorosłe owady, ponieważ ich ciało jest niezawodnie chronione przez dość gęstą skorupę. Dlatego najprawdopodobniej będziesz musiał ręcznie usunąć je z krzaka. Za pomocą gąbki i gęstego roztworu mydła musisz przetworzyć każdy liść i pęd zainfekowanej rośliny. Ten zawód jest bardzo pracochłonny, ale konieczny. W takim przypadku nie powinieneś się spieszyć, w przeciwnym razie owady, których nie usunąłeś, wkrótce rozmnażają się i zaludniają sąsiednie krzaki, zwiększając dotknięty obszar.

Gdyby jednak tak się stało, aby uratować krzewy, trzeba będzie użyć chemicznych środków owadobójczych. Najskuteczniejsze przeciwko łuskowatym owadom są neonikotynoidy, niewielka klasa związków organicznych, które w kontakcie z owadami powodują paraliż i śmierć. Te środki owadobójcze obejmują Mospilan, Kolorado, Aktara, Tanrek.

Zabieg przeprowadza się przez spryskiwanie roztworem roboczym przygotowanym zgodnie z instrukcją stosowania tych leków. Aby zniszczyć szkodnika, wymagane będzie więcej niż jedno leczenie, ponieważ oprócz dorosłych na krzaku zwykle znajdują się larwy owadów lub jaja. Dopiero po wielokrotnych zabiegach można liczyć na zachowanie krzewu.

Oprócz powyższych insektycydów w walce z tarczą można stosować preparaty hormonalne i fosforoorganiczne, m.in.: Piriproxifen, Spark, Kemifos itp.

Liczba zabiegów musi również wynosić co najmniej trzy, z częstotliwością nie większą niż jeden tydzień.

Stosując chemiczne środki owadobójcze należy pamiętać o środkach bezpieczeństwa. Osoby cierpiące na alergie choroby lub astma oskrzelowa, takich leków nie należy w ogóle stosować. Trzeba też pamiętać, że substancje wchodzące w skład insektycydów mogą być szkodliwe dla pszczół.

W takim przypadku możesz użyć środków ludowych do zwalczania szkodników. Następnie rozważymy najskuteczniejsze z nich.

Środki ludowe

Zgodnie z doświadczeniem ogrodników, napar z czosnku dobrze radzi sobie z pochwą. Aby przygotować to lekarstwo, średniej wielkości główkę czosnku obiera się i rozdrabnia. Masę czosnkową wlewa się szklanką wody i podaje przez dwa dni w temperaturze pokojowej. Następnie napar jest filtrowany i spryskiwany powstałym środkiem, krzewami dotkniętymi szkodnikiem.

Do przygotowania naparu tytoniowego, który można również spryskać zakażonymi krzewami porzeczek, użyj machory lub mocnego tytoniu. Około 100 gramów suchego produktu zalewa się 1 litrem wody i pozostawia w ciepłym miejscu na jeden dzień. Po określonym czasie infuzja jest filtrowana, objętość jest doprowadzana do jednego litra i używana do opryskiwania roślin.

Oprócz naparów wywary są również używane do przetwarzania krzewów. Aby przygotować bulion pieprzowy, weź 50 gram świeżej ostrej papryki, zmiel ją i gotuj na małym ogniu z dodatkiem 500 ml wody przez około pięć minut. Ugotowaną masę pozostawia się do ostygnięcia na jeden dzień, po czym jest filtrowana. Roztwór okazuje się dość skoncentrowany i aby nie spalić roślin, należy go dodatkowo rozcieńczyć. Tak więc 10 ml koncentratu rozcieńcza się w jednym litrze wody. Dodatkowo do roztworu roboczego można dodać mydło do prania, po czym można rozpocząć przetwarzanie krzewów.

Roztwór mydła można również stosować jako samodzielny produkt dodając do niego olej roślinny. Aby to zrobić, jedną część mydła miesza się z trzema częściami oleju, a gałęzie krzewów wyciera się powstałym produktem. Po pewnym czasie resztki produktu zmywa się ciepłą wodą.

Należy zauważyć, że wszystkie powyższe środki należy w miarę możliwości stosować natychmiast po ich przygotowaniu w godzinach porannych lub wieczornych. Krzewy opryskuje się co najmniej dwa, trzy razy w odstępach tygodniowych.

Należy zauważyć, że efektu leczenia takimi środkami można się spodziewać tylko w przypadku niewielkiego uszkodzenia krzewu przez szkodnika.Jeśli po przeprowadzonych zabiegach owady nadal atakują krzew, należy zacząć zwalczać je za pomocą środków chemicznych.

Proces niszczenia łusek na porzeczkach jest dość pracochłonny i czasochłonny. Jednak im szybciej wykryjesz oznaki infekcji i zaczniesz działać, tym szybciej będziesz mógł pozbyć się szkodnika. W przyszłości, aby zapobiec ponownemu pojawieniu się owadów, konieczne jest ciągłe podejmowanie działań zapobiegawczych. Tak więc owad łuski jest mniej podatny na osiedlenie się na krzewach, które są odpowiednio i terminowo pielęgnowane, w tym regularne pielenie, przycinanie, nawożenie i podlewanie.

Jeśli te zalecenia będą przestrzegane i przestrzegane, możesz być pewien, że ten szkodnik nie pojawi się na krzewach jagodowych, a w odpowiedzi na troskę i uwagę roślin podziękują ci bogatymi zbiorami.