Stonka ziemniaczana w ogrodzie

Stonka ziemniaczana w ogrodzie: historia szkodników

Pasiasty szkodnik zyskał swoją nazwę w 1859 roku po dewastacji pól ziemniaków w Kolorado. Pochodzący z Meksyku chrząszcz pręgowany przemierzał Amerykę, przerażając mieszkańców, gdy stonka ziemniaczana w ogrodzie niszczy uprawy ziemniaków.

W 1875 roku plaże pod Nowym Jorkiem były pokryte stertami poruszających się chrząszczy, koleje były tak zarośnięte owadami, że pociągi trzeba było zatrzymywać. W tym samym czasie wielu rolników zaczęło rezygnować z uprawy ziemniaków.

W 1876 roku ten owad z ładunkiem ziemniaków przybył do Europy Zachodniej. A w XX wieku rozprzestrzenił się na terytorium Rosji

Stonka ziemniaczana to prawdziwy koszmar dla ogrodników, ponieważ szybko przystosowuje się do wszelkich czynników środowiskowych.

Jest w stanie hibernować o każdej porze roku. Mimo niesamowitego obżarstwa potrafi głodować nawet do 2 miesięcy. I jest bardzo płodny.

Co je.

Ulubionym przysmakiem stonki ziemniaczanej są liście ziemniaka, które z zapałem przeżuwa do końca lata. I nie wszyscy wiedzą, że ziemniaki nie są jedyną rośliną, którą te szkodniki mogą zepsuć.

Jeśli nie ma wystarczającej ilości ziemniaków, chrząszcze mogą „przełączyć się” na bakłażany i pomidory.

Największym zagrożeniem dla upraw nie są dorosłe chrząszcze pręgowane, ale larwy, ponieważ największe pożywienie jest wymagane w okresie aktywnego wzrostu. Chrząszcze Colorado znajdują miejsca „ziemniaczane” za pomocą wysoko rozwiniętego węchu.

I tę zaletę można obrócić przeciwko nim - sadzić obok ziemniaków rośliny o silnym zapachu (nagietek, nagietki, rośliny strączkowe, czosnek, cebula i chrzan), a liczba chrząszczy zmniejszy się kilkakrotnie. Tak, w ogóle nie znikną, ale pomoże to zachować zbiory.

Wylęgając się z jaj larwy tego owada przechodzą 4 etapy wzrostu, najbardziej żarłoczne i niebezpieczne są dopiero w czwartym etapie. Po gęstym zjedzeniu zagrzebują się w ziemi, po około dwóch tygodniach zamieniają się w chrząszcze i wypełzają na powierzchnię.

W rezultacie mamy następujący łańcuch: wiosną dorosłe chrząszcze zjadają wierzchołki, potem ich larwy, a następnie młode chrząszcze.

Jak walczyć.

Co nam pomoże w walce z tym terrorystą ogrodowym?
Jeśli nie masz nic przeciwko insektycydom, możesz użyć takich leków jak „Aktara”, „Antizhuk”, „Zhukomor”, „Ratibor”, „Fitoverm” - jest ich wiele, jest z czego wybierać.

Konieczne jest spryskiwanie rano lub wieczorem przy dogodnej pogodzie - gdy nie ma wiatru, deszczu ani upału. Najprawdopodobniej latem będzie wymagane więcej niż jedno leczenie, a przy wielokrotnym stosowaniu leku owady przyzwyczajają się do niego, więc środki owadobójcze należy stosować naprzemiennie.

Najważniejsze jest, aby dokładnie rozważyć zalecenia na opakowaniu i zachować ostrożność.
Ale wiele osób woli zwalczać szkodniki metodami ludowymi, bez chemikaliów, dlatego rozważymy takie opcje.

Szczególnie skuteczna pozostaje najstarsza metoda – zbieranie owadów i ich eksterminacja. Jeśli twoja plantacja ziemniaków (pomidorów, bakłażanów) nie jest szczególnie duża - przy regularnych kontrolach i zbieraniu owadów uprawa nie powinna ucierpieć.

Wiele osób odkurza rośliny popiołem. Brzoza jest uważana za szczególnie destrukcyjną. Po pierwszym zapyleniu za kilka dni zobaczysz wynik.

Pamiętamy, że stonka ziemniaczana jest wybredna i występują w nim szczególnie nieprzyjemne zapachy, więc przejścia można pokryć trocinami iglastymi lub brzozowymi.Na początku sezonu rób to kilka razy w tygodniu, a po kwitnieniu wystarczy raz w miesiącu.

Doświadczeni mieszkańcy lata zalecają napary i wywary do opryskiwania, co pomoże również zmniejszyć populację szkodników. Wykonywane są na bazie liści i zielonych owoców orzecha włoskiego, glistnika, smoły brzozowej.

Bardzo prosty przepis z minimalną ilością składników: pół wiadra liści topoli zalać wodą, gotować 15-20 minut, objętość płynu doprowadzić do 10 litrów i odczekać 3 dni. Wszystko można spryskać.

Niestety, musimy przyznać, że nie da się raz na zawsze wyeliminować tego szkodnika. Pozostaje więc odciągnąć go od swoich stron i dzielić się doświadczeniami