Narcyz „Tahiti” - opis, sadzenie i pielęgnacja

Narcyz Tahiti: zdjęcia

Żonkile to bulwiaste byliny z rodziny Amarylis, niezwykle rozpowszechnione w Rosji i krajach sąsiednich. Odmiana „Tahiti” zyskała dużą popularność dzięki wesołemu kolorowi i wczesnemu kwitnieniu. Pomimo rozległego obszaru występowania, wskazującego na bezpretensjonalny charakter rośliny, gatunek ten musi przestrzegać pewnych zaleceń dotyczących uprawy i pielęgnacji. W tym artykule podpowiemy, jak właściwie zadbać o ten piękny wiosenny kwiat, aby kwitł obficie i jak najdłużej cieszył oko.

Narcyz z Tahiti: opis

Odmiana Tahiti znana jest ze złotego koloru, co sprawia, że ​​wiosenne ogrody wydają się jeszcze bardziej przepełnione słońcem. W warunkach północnych regionów Rosji, z często pochmurnymi wiosennymi miesiącami, ten wesoły kwiat, który może rozweselić nawet przy niesprzyjającej pogodzie, jest szczególnie ceniony przez ogrodników. Żonkile nie tylko pięknie prezentują się na działkach ogrodowych, ale w formie ciętej zajmują godne miejsce w aranżacjach kwiatowych.

Jednocześnie przebywając w wazonie z wodą, mogą pozostać świeże przez cały tydzień, co dodatkowo zwiększa ich popularność.
Łodygi żonkili odmiany „Tahiti” dorastają do 0,4 m, kwiatostany mogą osiągnąć średnicę 10 cm, płatki pomalowane na pomarańczowo-żółte odcienie wydają się pokryte piegami - małymi ciemnoczerwonymi plamkami. Ten szczegół nadaje klasycznemu żonkilowi ​​nieco egzotyczny wygląd i czyni go jedną z najbardziej lubianych odmian domowych ogrodników.

Okres kwitnienia żonkila Tahiti

Żonkil „Tahiti” kwitnie dość wcześnie - w kwietniu lub nieco później, jako jeden z pierwszych pojawiających się w ogrodach centralnej Rosji. Okres kwitnienia trwa około 3 tygodni, przez cały ten czas kwiat wydziela przyjemny aromat, który z czasem nie blaknie, w przeciwieństwie do płatków żonkila. Pod koniec kwitnienia tworzą się strąki nasienne z trzema zastawkami, zawierające dużą liczbę nasion. Niestety szybko tracą zdolność kiełkowania. Ich usuwanie należy wykonać bardzo ostrożnie, po owinięciu rośliny kawałkiem bandaża lub gazy. Pozwoli to nie zaszkodzić ani roślinie, ani nasionom, które następnie będą mogły ożywić nową generację żonkili odmiany „Tahiti”.

Instrukcje dotyczące uprawy żonkila „Tahiti”

Uprawa żonkila „Tahiti” wymaga przestrzegania pewnych zaleceń agrotechnicznych. Należy pamiętać, że żonkile to rośliny kochające światło, dlatego miejsce ich sadzenia powinno być dobrze oświetlone. Dodatkowo pożądane jest posiadanie schronienia przed wiatrem – mogą stać się nimi żywopłoty, krzewy, ogrodzenie czy mur budynku. Podobnie jak wiele upraw ogrodowych, żonkil „Tahiti” nie toleruje stagnacji wilgoci w glebie, dlatego należy wcześniej zadbać o odwodnienie terenu.
Jeśli chodzi o skład i jakość gleby, żonkile preferują lekkie, żyzne gleby. Poziom kwasowości powinien być neutralny lub zbliżony.

Stworzenie sprzyjających warunków na stronie pozwoli żonkilom cieszyć oko bujnym i obfitym kwitnieniem.

Kiedy sadzić żonkila Tahiti?

Ogrodnicy w południowych regionach często sadzą żonkile „Tahiti” jesienią, pozostawiając nasiona w ziemi na całą zimę.Na północy lepiej nie ryzykować i zacząć sadzić żonkile w maju lub na początku czerwca. Konieczne jest wykluczenie możliwości powrotu nocnych przymrozków, gleba musi być wystarczająco ciepła - co najmniej +15 stopni. Długoterminowe prognozy pogody pomogą Ci wybrać czas wysiadania żonkili.

Algorytm działań

Pomyślna adaptacja żonkili Tahiti w dużej mierze zależy od tego, jak dobrze są sadzone w ziemi. Poniżej znajduje się algorytm działań krok po kroku:

1) Gleba musi być wcześniej przygotowana - nawozić. Co więcej, obornik nie nadaje się do tych celów, ponieważ jego obecność w glebie może wywoływać choroby żonkili i inwazję szkodliwych owadów, które niszczą nasadzenia kwiatowe. Najlepszym karmieniem będzie humus lub kompost. Należy je wprowadzić nie później niż 14 dni przed sadzeniem żonkili – gleba powinna się osiąść, a substancje w niej równomiernie rozłożyć.

2) Do przesadzania żonkili używa się starannie wyselekcjonowanych cebul. Jakość materiału do sadzenia bezpośrednio wpływa na żywotność rośliny i obfitość jej kwitnienia. Aby zapobiec rozwojowi chorób zakaźnych, cebulki należy traktować roztworem nadmanganianu potasu - na około kilka godzin przed sadzeniem w glebie. Pokazano również krótkie moczenie materiału do sadzenia w roztworach stymulujących wzrost systemu korzeniowego - na przykład w "Epin extra".

3) Przygotuj dołki do sadzenia o głębokości od 12 do 20 cm dla dużych i średnich cebul oraz do 10 cm dla mniejszych cebul.

4) Po zakończeniu procedury sadzenia cebul zaleca się przykrycie gleby w łóżkach warstwą ściółki o grubości 5 cm, może to być warstwa torfu lub próchnicy. Kolejna warstwa ściółki powstaje z trocin, igieł i opadłych liści, jej grubość jest większa - około 20 cm Ściółkowanie chroni glebę przed wysychaniem i przegrzaniem latem, przed zamarzaniem na zimno, a także zatrzymuje wilgoć w glebie i zmniejsza ilość odchwaszczania.

Jak widać, zasady sadzenia żonkili nie są skomplikowane. Podążając za nimi nawet początkujący ogrodnik może z łatwością posadzić te wesołe wiosenne kwiaty na swojej stronie.

Zasady pielęgnacji żonkila Tahiti

Żonkile kochają nie tylko światło słoneczne, ale także wodę, więc ta kultura wymaga regularnego podlewania. W okresach suchych jest to szczególnie ważne, aby zapobiec wysychaniu górnej i środkowej warstwy gleby. Do nawadniania używaj wody osiadłej. Średnio wystarczy podlewać żonkile 2-3 razy w tygodniu. W przerwach między zabiegami podlewania zaleca się rozluźnienie gleby wokół roślin, aby wzbogacić ją w tlen i zapobiec tworzeniu się gęstej skorupy w górnych warstwach gleby.

Konieczne jest okresowe sprawdzanie stanu sadzonych na miejscu żonkili i natychmiastowe usuwanie zwiędłych kwiatów i liści ze śladami uszkodzeń.

Narcyz odmiany „Tahiti” rośnie bezpiecznie w jednym miejscu przez 6 lat, po czym wymaga przeszczepu.

Nawozy potasowe i azotowe nadają się jako pogłówny, który należy stosować po posadzeniu cebul w glebie oraz w trakcie kwitnienia.

Użycie narcyza „Tahiti”

Jasny i słoneczny żonkil „Tahiti” jest szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu. Z reguły służą do dekoracyjnego projektowania ogrodów skalnych, skalniaków, wstążek, granic. Odmiana ta bardzo korzystnie prezentuje się w sąsiedztwie białych przebiśniegów i niebiesko-liliowych mysich hiacyntów muscari, tworząc jednocześnie delikatne i kontrastowe zestawienia odcieni. Zaleca się również umieszczanie żonkili "Tahiti" w połączeniu z pelargoniami, żywicielami, mankietami. Małe (5-7 kopii każda) jednorodne kompozycje żonkili "Tahiti" również wyglądają imponująco, za pomocą których można tworzyć jasne złote plamy na terenie ogrodu.

Oprócz niewątpliwych walorów dekoracyjnych, odmiana żonkila „Tahiti” znana jest również ze swoich właściwości leczniczych, które są wykorzystywane w medycynie ludowej.

W tym celu cebulki są zbierane w środku lata, myte wodą i suszone przez miesiąc na powietrzu, pod dachem lub szopą. Przechowuj żarówki w plastikowych pojemnikach. Kwiaty można zbierać w okresie kwitnienia, późną wiosną, a następnie suszyć przez 14 dni w dobrze wentylowanym miejscu. Po wyschnięciu ich trwałość wynosi 1 rok.

Zarówno cebulki, jak i kwiaty narcyzów są surowcami do przygotowania naparów i wywarów leczniczych. Zakres ich zastosowania jest dość szeroki - z ich pomocą leczą choroby skóry i zapalenie sutka, zatrzymują procesy zapalne, redukują nowotwory. Pokruszone części żonkili, owinięte bandażem lub gazą, zaleca się nakładać na czyraki, a nawet karbunkuły - przyspieszy to proces ich dojrzewania i dalszego gojenia. Olej na bazie surowego narcyza służy jako remedium na choroby hemoroidalne, łagodzi bóle rwy kulszowej, bóle stawów w okolicy kolan.