Neoregelia: opieka domowa, przewodnik po uprawie.

W artykule szczegółowo opisano Neoregelię: opiekę domową, pełne instrukcje dotyczące uprawy.

Neoregelia (Neoregelia) to rodzaj roślin epifitycznych i lądowych należących do rodziny Bromeliad. W naturze są wszechobecne na obszarach leśnych i bagnach w krajach Ameryki Południowej, takich jak Brazylia, Ekwador, a także we wschodniej Kolumbii i Peru. Hodowcy krajowi uprawiają neoregelię w domu. Jak właściwie dbać o tę tropikalną roślinę, zostanie omówione w tym artykule.

Neoregelia: krótki opis

Neoregelia

W domu z reguły uprawia się wieloletnie rośliny zielne związane z neorehelią. Ich liście mają kształt pasa, a krawędzie talerzy są postrzępione lub pokryte drobnymi kolcami. Kolor liści z reguły jest dwukolorowy: główna część ich powierzchni jest pomalowana na bogaty zielony kolor, a pośrodku jest podzielona podłużnym paskiem o jaśniejszym odcieniu - białym lub jasnofioletowym. W okresie kwitnienia krawędzie blaszek liściowych, a także ich podstawy, mogą stać się ciemnoczerwone. W kątach liści tworzą się kwiatostany, które stopniowo przybierają kształt pędzla. Liczne kwiaty nie są dekoracyjne i są prawie całkowicie ukryte za przylistkami, znajdującymi się w ich pachwinach.

Neoregelia: opieka domowa

Neoregelia

Ponieważ naturalne środowisko uprawy neoregelii charakteryzuje się wysoką wilgotnością powietrza i wskaźnikami wysokiej temperatury, uprawiając ją w domu, należy zwrócić uwagę na preferencje tej tropikalnej rośliny.

Tryb oświetlenia

Neoregelia należy do roślin światłolubnych, jednak w warunkach gęstych lasów tropikalnych nie jest narażona na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Z tego powodu w uprawie w pomieszczeniach światło dzienne również musi być rozproszone lub odbite. Bezpośrednie światło słoneczne jest szczególnie niebezpieczne w gorące letnie dni, dlatego należy zadbać o zacienienie neoregelii. Natomiast w okresie jesienno-zimowym oświetlenie powinno być jak najintensywniejsze. W celu wyeliminowania braku światła można wyposażyć pomieszczenie w dodatkowy system oświetlenia.

Temperatura powietrza w pomieszczeniu

Neoregelia musi stale utrzymywać dość wysoką temperaturę powietrza w pomieszczeniu, w którym się znajduje - 20-25 stopni. Zimą zaleca się przenieść go do chłodnego pomieszczenia, w którym termometr ma temperaturę ok. 16 stopni Celsjusza. Pozwoli to roślinie kwitnąć przez dłuższy czas - od kilku miesięcy do sześciu miesięcy.

Nawilżanie pomieszczenia

Ponieważ naturalne siedlisko neoregelii charakteryzuje się dużą wilgotnością powietrza, należy stworzyć odpowiednie warunki do jej uprawy w pomieszczeniach. Optymalna wilgotność w pomieszczeniu to co najmniej 60%. Najlepszym rozwiązaniem byłoby umieszczenie neoregelii w szklarni lub szklarni. Jeśli nie jest to możliwe, możesz użyć nawilżacza pokojowego. Istnieją również prostsze sposoby na osiągnięcie wymaganego poziomu wilgoci w otaczającym środowisku roślinnym. Na przykład w palecie, na której stoi doniczka z neoregelią, można wlać ekspandowaną glinę lub ułożyć ją warstwą mchu torfowca i wlać do niej trochę wody.W takim przypadku ważne jest, aby wykluczyć możliwość kontaktu dna glinianego garnka z wilgocią. Możesz również zwiększyć wilgotność w pomieszczeniu, regularnie spryskując neoregelię wodą o temperaturze pokojowej. Liście rośliny można okresowo wycierać wilgotną szmatką. Przy wysokiej wilgotności powietrza nie należy zaniedbywać wentylacji pomieszczenia - pozwoli to uniknąć stagnacji wilgoci. Należy pamiętać, że przeciągi są niezwykle niebezpieczne dla zdrowia tropikalnej rośliny.

Neoregelia: zdjęcie, opis podlewania, karmienia, przesadzania

Neoregelia: zdjęcie

W miesiącach letnich oraz w ciepłe wiosenne dni zaleca się codzienne podlewanie neoregelii. Zabieg podlewania przeprowadza się rano, podczas którego strumień wody z konewki należy skierować na środek krzewu. Wraz z nadejściem chłodów zmienia się tryb i metoda nawadniania: zmniejsza się częstotliwość zabiegów i ilość używanej do nich wody. W takim przypadku należy wylać wodę na część korzeniową rośliny, aby uniknąć rozwoju procesów gnilnych. Niezależnie od pory roku woda do nawadniania powinna być dobrze osadzona i ciepła.

W okresie aktywnego wzrostu i rozwoju, który występuje między końcem wiosny a początkiem jesieni, neorehelia potrzebuje dodatkowego odżywiania. Aby zapewnić jej niezbędną ilość składników odżywczych, zaleca się stosować co 3-4 tygodnie nawozy przeznaczone dla roślin z rodziny Bromeliad. Można je kupić w specjalistycznym sklepie. Z reguły nawóz nakłada się przez podlewanie - najpierw należy go rozpuścić w wodzie.

Zbyt częste przesadzanie jest niepożądane w przypadku neorehelii - powinno być stosowane tylko w ostateczności, gdy roślina staje się ciasna lub niewygodna w tym samym miejscu. Skład mieszanki glebowej pod uprawę danej rośliny zależy od jej odmiany. Tak więc rośliny lądowe będą dobrze się czuły w podłożu zawierającym następujące składniki:

- humus - 1 część;
- działka z blachy - 2 części;
- piasek - ? Części;
- torf - 1 część.

Neoregelia-epifity potrzebują innego składu mieszanki gleby, która powinna obejmować:

- mech torfowiec - 1 część;
- posiekana kora sosnowa - 3 części;
- humus -? Części;
- działka z blachy - 1 część;
- torf - 1 część.

Niezależnie od rodzaju neoregelii należy zadbać o warstwę drenażową na dnie doniczki, która powinna zajmować co najmniej 1/3 jej objętości.

Reprodukcja neoregelii

Istnieją dwa sposoby reprodukcji neoregelii w domu.

Najprostszy jest sposób rozmnażania przez dzieci. Jest to nazwa rozetek liści potomnych, które pojawiają się licznie pod koniec okresu kwitnienia krzewu. Od rośliny matecznej można oddzielić rozety boczne z co najmniej 3-4 niezależnymi liśćmi. Dzieci umieszcza się w oddzielnych doniczkach o małej objętości, które umieszcza się w ciepłym pomieszczeniu, w którym temperatura powietrza utrzymuje się na poziomie 25-28 stopni. Zaleca się przykrycie pojemników z dziećmi folią lub nakrętką szklaną lub plastikową. Każdego dnia schron należy podnosić i wietrzyć, aby uniknąć stagnacji wilgoci w glebie. Po wzmocnieniu młodych krzewów neoregelii można usunąć schronienie i dalej pielęgnować je jak rośliny dorosłe.

Nasienna metoda rozmnażania neoregelii jest bardziej pracochłonna i obejmuje kilka etapów. Nasiona wymagają wstępnej obróbki: należy je zalać jasnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu i pozostawić na kilka godzin. Następnie nasiona neoregelii należy usunąć z roztworu i wysuszyć w temperaturze pokojowej. Ta procedura nie tylko przyczynia się do ich dezynfekcji, ale także zmiękcza górną skorupę, przyspieszając w ten sposób pojawianie się sadzonek. Napełnij pojemniki na nasiona drobno posiekanym mchem torfowca.Po wysianiu nasion należy je przykryć szklaną lub plastikową osłoną. Pojemniki z uprawami należy umieścić w ciepłym miejscu o temperaturze powietrza około 25 stopni. W celu pomyślnego wzrostu i rozwoju sadzonek zaleca się codzienne spryskiwanie upraw ciepłą wodą. Nie zapomnij o wietrzeniu pomieszczenia, aby zapobiec stagnacji wilgoci w glebie. Przy odpowiedniej pielęgnacji sadzonki zaczynają pojawiać się za 2-3 tygodnie.

Po 2-3 miesiącach od wysiewu staną się silniejsze i można je przesadzić do oddzielnych pojemników wypełnionych podłożem przeznaczonym do uprawy roślin z rodziny Bromeliad. Wadą metody rozmnażania nasion neoregelii jest dość długi okres kwitnienia. Krzewy wyhodowane z nasion zakwitną dopiero 3-4 lata po siewie.

Ochrona przed szkodliwymi owadami

Neoregelia jest często atakowana przez szkodliwe owady, które mogą poważnie zaszkodzić jej zieleni i kwiatom. Im szybciej szkodniki zostaną wykryte, tym łatwiej będzie się ich pozbyć. Dlatego doświadczeni kwiaciarnie zalecają regularne sprawdzanie krzewów neoregelii, aby na czas wykryć oznaki uszkodzenia przez szkodliwe owady i podjąć odpowiednie środki.

Podobnie jak inni członkowie rodziny Bromeliad, neoreghelia jest atakowana przez owady w skali bromeliad. O ich wyglądzie świadczy żółknięcie blaszek liściowych rośliny i ich późniejsze osiadanie. Owady pokrywają obie strony blaszek liściowych, co można zobaczyć podczas oględzin porażonego krzewu. Możesz pozbyć się owadów łusek, spryskując lub wycierając liście neoregelii roztworem przygotowanym na bazie leku Actellik. Wystarczy rozcieńczyć 15-20 kropli leku litrem wody, aby uzyskać środek o wymaganym stężeniu.

Kolejnym niebezpiecznym wrogiem neoregelii jest wełnowiec. O jego pojawieniu się świadczą przede wszystkim cukrowe ślady na płytkach liściowych, które są środowiskiem rozwoju zarodników grzybów. Stopniowo, w miarę rozwoju grzyba, dotknięta nim roślina zaczyna opóźniać się we wzroście, jej liście żółkną, w wyniku czego krzew może umrzeć. Jeśli infekcja nie dotknęła całej rośliny jako całości, wystarczy przetrzeć dotknięte części szmatką zwilżoną alkoholem lub wodą z mydłem. W przypadku, gdy choroba stała się poważna, można leczyć neoregelię lekami owadobójczymi - Karbofos, Fufanon, wspomniany już Aktellik.

Pojawienie się białawej pajęczyny na liściach neoregelii wskazuje na porażkę rośliny czerwonym przędziorkiem, który rozprzestrzenia się po obu stronach blaszek liściowych. Stopniowo liście rośliny zaczynają żółknąć i kruszą się. Aby pozbyć się roztoczy, wystarczy potraktować liście roztworem na bazie mydła do prania. Jeśli ta metoda nie pomoże, pozostaje tylko użyć środka owadobójczego. Zaleca się opryskiwanie roztworem na bazie „Decis”.

Zażółcenie blaszek liściowych neoregelii może być związane z pojawieniem się mszyc, które żywią się sokiem roślinnym, stopniowo je wyczerpując. Podobnie jak w przypadku porażki pochwy bromelium, zaleca się traktowanie rośliny Actellikiem w tej samej dawce.

Niektóre dolegliwości neoregelii wiążą się z naruszeniem zaleceń agrotechnicznych. Tak więc stagnacja wilgoci w glebie może powodować rozwój fusarium: w wyniku tego zaczyna się martwica dolnej części rośliny i umiera. Pojawienie się brązowych plam na blaszkach liściowych wskazuje na oparzenia w wyniku wystawienia na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Suche i brązowe krawędzie blaszek liściowych wskazują na deficyt wilgoci w przesuszonym powietrzu pomieszczenia, w którym znajduje się neoregelia.

Odmiany neoregelii

W kulturze stosuje się różne rodzaje neoregelii, z których każdy ma pewne cechy zewnętrzne.

Karolina Północna, Neoregelia Karolina

- wieloletni epifit z dość obszerną rozetą liściową, której średnica wynosi około pół metra. Błyszczące liście w kształcie pasa kończą się spiczastymi wierzchołkami, nadając im podobieństwo do zielonego języka. Ich brzegi są gęsto pokryte licznymi miniaturowymi kolcami. Pośrodku każdego liścia znajduje się podłużny pas w kolorze białym, różowym lub jasnozielonym.
W przeddzień fazy kwitnienia rozeta liścia w jej rdzeniu zmienia kolor z zielonego na jaskrawoczerwony. Stopniowo w jego głębi tworzy się kwiatostan składający się z licznych kwiatów średniej wielkości. Przylistki mają wydłużony kształt, kulisty lub stożkowy wierzchołek i jasnozielony kolor. Ich powierzchnia może być gładka lub łuszcząca się. Kwiaty mają zaledwie 4 cm średnicy i wyróżniają się delikatnym bladoliliowym odcieniem płatków. Zielone, zaokrąglone działki mają tendencję do zrastania się razem.

N. Marmorata, Odmiana marmuru neoregelia

swoją nazwę zawdzięcza niezwykłemu kolorowi przypominających pasy blaszek liściowych - ich zielona powierzchnia pokryta jest wieloma czerwonymi plamkami o różnych rozmiarach i kształtach. Ta ziemska odmiana neorehelii tworzy szeroką rozetę w kształcie lejka z soczystych liści ze spiczastymi wierzchołkami, postrzępionymi krawędziami i licznymi łuskami na całej powierzchni. Długość blachy może przekraczać pół metra.
Podłużne kwiatostany z reguły są głęboko zagłębione w rozetę liści. Przylistki mają spiczaste krawędzie, a same są o około połowę krótsze niż działki kielicha. Średnica różowych lub białych kwiatów wynosi 4 cm.

N.Tristis, Neoregelia ponury

nie może pochwalić się kontrastowymi zestawieniami kolorystycznymi typowymi dla innych odmian. W przeciwieństwie do dwóch opisanych powyżej gatunków, ten wieloletni epifit tworzy bardzo wąską rozetę liści, przypominającą kształtem lejek. Każda rozeta zawiera od 10 do 12 zielonych liści w kształcie języka o długości około pół metra, z zaokrąglonym wierzchołkiem. Gładka powierzchnia górnej części blaszek liściowych różni się od łuskowatej seamy, pokrytej ciemnymi paskami.
Wewnątrz rozety liściowej znajduje się kwiatostan składający się z licznych niebieskich kwiatów. Charakterystyczną cechą kwiatów są wąskie płatki, połączone z pręcikami i zaostrzone na brzegach. Asymetryczne gładkie działki są połączone u podstawy i osiągają 2 cm długości. Długość podłużnych ciemnoczerwonych przylistków jest około 2 razy większa od ich długości:

N.Spectabilis, Neoregelia tej odmiany nie bez powodu nazywana jest piękną lub, w zależności od tłumaczenia, mądry.

Przede wszystkim nazwa ta kojarzy się z zaskakująco spektakularnym wyglądem rozety liściowej. Pomimo niewielkich rozmiarów blaszek liściowych (tylko 0,4 m długości), ten wieloletni epifit korzysta z ich kontrastowego ubarwienia. Górna część języczkowatych i mocno wygiętych liści jest pomalowana na jasnozielony kolor, który bliżej wierzchołka zmienia się w jasny szkarłat. Seamy strona liści ma czerwono-zielony kolor i jest pokryta szarawymi łuskami.

Podobnie jak inne neoregelia, kwiatostan pięknej neoregelii znajduje się głęboko w środkowej części rozety liściowej. Długości elipsoidalnych przylistków i działek z reguły odpowiadają sobie. Asymetrycznie rozmieszczone działki są połączone u podstawy i mają czerwono-brązowy brzeg na całej ich powierzchni. Niebieskie kwiaty składają się z wygiętych płatków w kształcie języka.

N.Pauciflora, Neoregelia wielokwiatowa to wieloletnia roślina epifityczna, której wrzecionowate kwiatostany składają się z niewielkiej liczby długich, białych kwiatów. Wąska rozeta liści przypomina kształt lejka, składa się z liści języka o zaokrąglonym wierzchołku, drobno ząbkowanych konturach i licznych ciemnych cierniach wzdłuż krawędzi.Ich przednia strona pokryta jest jasnymi falistymi paskami, a spód pokryty jest licznymi miniaturowymi łuskami.
Przylistki owalne mają spiczaste wierzchołki, a także asymetryczne lancetowate, zrośnięte u podstawy działek.

N. Sarmentosa, metoda rozmnażania przez rozety potomne jest najbardziej odpowiednia dla potomstwo neoregelia,

ponieważ jego długie łodygi pokryte są mnóstwem młodych. Ta naziemna bylina tworzy wąską rozetę gęstych, językowatych liści z zaokrągloną górną częścią zakończoną czubkiem. Zielone blaszki liściowe mają drobno ząbkowane krawędzie i czerwone plamki na szczycie. Seamy strona liści jest koloru zielonego i pokryta drobnymi, jasnymi łuskami.
Wielokwiatowe kwiatostany neoregelii potomstwa składają się z niebieskich lub białych kwiatów. Długie przylistki o zaokrąglonym kształcie są jasne na całej długości, z wyjątkiem jasnego karmazynowego blatu. Ich powierzchnia pokryta jest warstwą łusek. U podstawy połączone są asymetryczne, zaokrąglone działki. Zaostrzone na końcach płatki kwiatów są również częściowo ze sobą połączone.

N. Brodawki, Neoregelia pęcherzykowata

należy do wieloletnich epifitów i tworzy gęstą rozetę wygiętych zielonych liści o liniowym kształcie, pokrytych czerwonymi poprzecznymi paskami i drobnymi brązowymi łuskami. Podobnie jak w przypadku innych neoregelii, krawędzie blaszek liściowych są ząbkowane i zakończone ostrym końcem.

W głębi rozety liściowej znajduje się taka, która składa się z kilku niebieskich kwiatów. Przylistki wydłużone i lekko spiczaste od góry są z reguły większe niż działki lancetowate. Te ostatnie mają kolor dwukolorowy: ich główna część jest zielona, ​​a krawędzie białe.

N. cyjanea, Neoregelia niebieski

różni się jasnoniebieskimi płatkami licznych kwiatów, tworzących kwiatostan zagłębiony w wąskiej, ale bardzo gęstej rozecie liści. Językowe płytki liściowe mają skórzastą powierzchnię i ząbkowane lub pełne krawędzie, a także różnią się kolorem monochromatycznym. Seamy strona liści pokryta jest białawymi łuskami.
Tępe, mięsiste przylistki odpowiadają wielkością gładkim, szerokim, asymetrycznym działkom przyrośniętym u podstawy. Płatki kwiatów są również ze sobą połączone i mają lancetowaty kształt.

N. Tigrina, o kolorze Tygrysia neoregelia

można sądzić po jego nazwie. Ten wieloletni epifit charakteryzuje się obecnością bardzo gęstej okrągłej rozety, składającej się z żółto-zielonych liści w kształcie języka pokrytych brunatno-czerwonymi poprzecznymi paskami. Podstawa blaszek liściowych pokryta jest łuskami, a wzdłuż krawędzi znajdują się średniej wielkości brązowe kolce.

Kwiatostan składa się z dużej liczby rurkowatych, jasnofioletowych kwiatów. Asymetryczne przylistki w kształcie łopatki są u góry pomalowane na czerwono. Gładka powierzchnia działek, zaokrąglona i lekko spiczasta u góry, jest koloru jasnozielonego. U podstawy rosną razem, a na wierzchu pokryte są czerwonymi plamkami.

Neoregelia