Nerine - Nerine

Nerine: opis kwiatu

Nerine kwiat: zdjęcie

Dzięki nowoczesnym technologiom hodowcy kwiatów na całym świecie mają możliwość uprawy niezwykłej różnorodności różnych roślin w swoich ogrodach lub parapetach okiennych. Do takich niezwykłych kwiatów należy nerina z rodziny Amarylis, ta rodzina obejmuje ponad 30 gatunków. W naturze roślina ta występuje tylko w Afryce Południowej i lasach tropikalnych. Kwiat neriny wyróżnia się niezwykłym wyglądem, który nie pozostawi nikogo obojętnym, dlatego hodowcy go udomowili i zaczęli uprawiać na swoich działkach. Łodyga jest bezlistna, przez co kwiat nazywa się „nagą kobietą, ale na jednej szypułce wyrasta około 12 kwiatów. Nerina należy do bulwiastych bylin, bulwa w miarę wzrostu coraz bardziej wystaje z ziemi. Roślina ta jest również znana jako lilia pająkowata ze względu na jej podobieństwo do lilii, zwanych także nimfą morską, kwiatem pelerynki i lilią Guernsey. Kwiaty mają bardzo nietypowy kształt, tworzą się na szypułce, ich długość sięga 45-50 cm, kwiatostan składa się z kilku pąków w formie lejka. Późny okres kwitnienia - wrzesień, październik, kwitną długo około 2 miesięcy. Kwiaty są małe od 4 do 5 cm z długimi płatkami, pofalowanymi brzegami. W zależności od rodzaju mogą być czerwone, białe, pomarańczowe, różowe. W naszych warunkach klimatycznych najlepiej uprawiać te kwiaty w domu lub na werandzie lub balkonie. A w południowych regionach kwiat Nerine będzie wspaniałą ozdobą Twojego ogrodu i będzie mógł zimować na otwartym polu.

Warto zwrócić uwagę na ważny fakt, że kwiat Nerine nadal jest bardzo trujący, powoduje oparzenia ciała i błon śluzowych oraz stanowi szczególne zagrożenie dla zwierząt i małych dzieci. Dlatego zanim zaczniesz taki kwiatek w domu, powinieneś wziąć ten czynnik pod uwagę.

Nerine: lądowanie i opieka

Nerine kwiat: zdjęcie

Zimą kwiat Nerina musi zapewniać dobry dostęp do światła, w tym okresie szczególnie potrzebuje go ze względu na tworzenie się wielu liści. Światło nie powinno być bezpośrednie, lekko rozproszone. Opieka domowa jest prosta, polega tylko na podlewaniu, przestrzeganiu reżimu temperaturowego i podstawowych procedur pielęgnacyjnych. Nawozy do pomidorów lub truskawek nadają się jako górny sos, wystarczy dodać do wody i wlać pod korzeń. Latem wystarczy podlewać raz na cztery dni, a gdy liście żółkną, podlewanie zmniejsza się do czterech razy w miesiącu. Zimą Nerina ma okres uśpienia, reżim temperaturowy musi zostać obniżony do dziesięciu stopni Celsjusza. Roślina osiąga wysokość 60 cm, dwa razy w roku jest uśpiona, pierwszy raz po kwitnieniu zimą, drugi raz latem przed kwitnieniem. Kwiat jest uważany za dość kapryśny, dlatego hodowcy starają się zbliżyć warunki życia do naturalnych. Bardzo ważne jest przestrzeganie wszystkich warunków sadzenia, w przeciwnym razie kwiat będzie stale odpoczywał i nie zakwitnie ani razu. Dość trudno jest również przestrzegać wymaganego reżimu temperaturowego w domu, ponieważ w okresie spoczynku zimowego temperatura nie powinna być wyższa niż 10 stopni, w tym przypadku doskonałym rozwiązaniem byłoby wyjęcie roślin na ocieploną loggię lub balkon. Jest jeszcze inna trudna metoda - gdy kwiaty więdną, liście żółkną, to już w grudniu, usuwamy liście i wysyłamy doniczkę z żarówką do lodówki do przechowywania. Wraz z nadejściem wiosny wyjmujemy doniczkę, ale aby uniknąć stresu, najpierw zostawiamy roślinę w najzimniejszym pomieszczeniu lub na balkonie, słabo oświetlonym. W lipcu liście ponownie zasychają, rozpoczyna się drugi okres spoczynku, okres ten trwa około 2 miesięcy.Nie trzeba przycinać liści, powinny wysychać naturalnie.

Nerine: sadzenie i przesadzanie kwiatów

Nerine kwiat: zdjęcie

W drugim okresie spoczynku nie można przesadzać i karmić, trzeba przenieść roślinę do bardzo ciepłego miejsca, ale nie do wyschnięcia. Nerine przesadza się co 4-5 lat, aw sierpniu, pod koniec letniego okresu uśpienia, konieczne jest wyjęcie cebulki z gleby i przeszczepienie jej do nowej gleby i rozpoczęcie podlewania. Aby nie przesadzać często, możesz po prostu wymienić górną warstwę ziemi. Konieczne jest sporządzenie mieszanki gleby składającej się z gliny, piasku i ziemi kompostowej lub próchnicy, po jednym kawałku. Zadbaj o warstwę drenażową na dnie doniczki.

Sadzenie kwiatu nerine odbywa się na dwa sposoby - za pomocą cebulki lub nasion. Uprawa na zewnątrz jest możliwa, ale w naszym kraju nadaje się do tego tylko wybrzeże Morza Czarnego. Metoda uprawy nasion jest bardzo trudna, poradzą sobie z nią tylko doświadczeni kwiaciarnie. Sadzimy w mieszance piasku i wermikulitu, gdy tylko nasiona dojrzeją. Temperatura kiełkowania nie powinna być niższa niż 22 stopnie. Aby uzyskać najlepsze wyniki, możesz stworzyć efekt cieplarniany za pomocą zwykłej folii. Po pojawieniu się pierwszych pędów folię należy usunąć, a temperaturę obniżyć o 1-2 stopnie. Następnie, gdy kiełki wzmocnią się, należy je oddzielić od siebie i przesadzić do osobnych doniczek z wcześniej przygotowaną glebą, polecaną do uprawy dorosłych kwiatów. Przez 3 lata z rzędu młoda roślina nie powinna być uśpiona. Sadzenie cebulą jest znacznie łatwiejsze. W misce sadzimy 2 cebule tak, aby wierzch był ledwo widoczny. Podlewanie odbywa się tylko raz podczas sadzenia, a następnie tylko wtedy, gdy pojawią się pierwsze pędy. Dzięki tej metodzie lądowania w stanie spoczynku Nerina odchodzi już w pierwszym roku. Pojemnik do sadzenia należy wybrać płasko, np. miska o głębokości nie większej niż 12 cm, w głębokim pojemniku wzrost kwiatu spowalnia. Po około 4 tygodniach powinny pojawić się pierwsze szypułki i pąki, jeśli zrobiłeś wszystko poprawnie, jeśli sadzenie zostało wykonane niepoprawnie, pąki się nie otworzą.

Choroby i szkodniki

Kwiat neriny jest bardzo odporną rośliną na wszelkiego rodzaju szkodniki i owady, ale nadal może być atakowany przez mszyce, zwłaszcza na otwartym polu. Rozwój tej choroby jest bardzo szybki, dlatego konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań. Na początkowym etapie można spryskać roztworem mydła, a jeśli jest dużo śladów uszkodzeń, lepiej natychmiast potraktować go chemikaliami. Po okresie spoczynku należy bardzo ostrożnie podlewać, ponieważ cebula z przyzwyczajenia może gnić od nadmiernej wilgoci. Zasadniczo roślina ta cierpi na niewłaściwą pielęgnację, ponieważ jest uważana za bardzo kapryśną.

Odmiany

• Nerine Boudeni

Nerine Bowden: zdjęcie

Nerine Bowdena pochodzi z RPA, cebulki są duże, około 5 centymetrów. Bulwa jest brązowawa, łuszcząca się, bardzo mocno wystaje z ziemi. Liście osiągają długość do 30 cm przy szerokości 2 cm, długie, paskowate. Blaszki liściowe z rowkiem, z wieloma żyłkami, błyszczące. Łodyga nerine Bowdena jest naga, do 45 cm długości, na końcu tworzą się pąki, kwiatostany w postaci parasola. Kwiatostan tworzy do 12 jasnoróżowych kwiatów, możliwe są warianty liliowe. Okres kwitnienia Nerine Bowden trwa od września do listopada.

• Nerine Flexuosa

Uważany jest za bardzo rzadki gatunek. Żarówka ma nie więcej niż 4 cm średnicy. Szypułka jest bardzo wysoka, w warunkach naturalnych może osiągnąć nawet 90 cm, liście są również wąskie i podłużne w ilości 6-7 sztuk. Egzotyczne kwiaty w postaci dzwoneczków, brzegi kwiatu są pofalowane. Okres kwitnienia to również jesień. Kolor jest jasnoróżowy lub biały.

• Nerine curvifolia

Kwiaty są jaskrawoczerwone, bardzo podobne do lilii, płatki są błyszczące, pręciki mocno wyróżniają się. Liście są zakrzywione, podłużne, pełny wzrost osiągają dopiero po okresie kwitnienia.

• Nerine sarniensis

Ojczyzną tego gatunku jest Prowincja Przylądkowa w RPA. Na długiej szypułce znajdują się duże kwiaty o podkręconych brzegach. Kolor - biały, czerwony, pomarańczowy. Żarówka średniej wielkości, wydłużona. Liście są proste, pełny wzrost osiągają pod koniec kwitnienia. Na jednym kwiatostanie może kwitnąć do 20 pąków, ale są one małe w porównaniu z innymi gatunkami.