Niwianik

Kwiat Nivyanik reprezentuje zioła, może rosnąć przez rok lub wiele lat. Jest częścią rodzaju Astrovye, inaczej nazywa się je - Compositae. Początkowo Nivyanik był członkiem rodziny Chryzantemy. Usunęli go stamtąd, ponieważ roślina nie ma takiego samego aromatu jak chryzantemy, a jej płatki również nie mają srebrnego nagietka. W recenzowanych przeze mnie zasobach mogę stwierdzić, że taka rodzina obejmuje od dwudziestu do siedemdziesięciu odmian. Eksperci nazwali ten kwiat „Leukantemum”, co oznacza „biały kwiat”, powiedz po rosyjsku „Nivyanik” od słowa „niva”.

Roślina Nivyanik jest szeroko rozpowszechniona w Europie i Azji z klimatem odpowiednim dla rośliny. Kwiat rośnie również w Nowej Zelandii, Ameryce Północnej i Australii. W szklarniach często nazywany jest rumiankiem. Roślina jest obecna w kolekcji bukietów, a także w projektowaniu witryny.

Nivyanik: opis kwiatu i cechy

Nivyanik: zdjęcie kwiatów

Kwiat Nivyanik ma brązowy system korzeniowy. Na łodygach praktycznie nie ma liści, wielkość rośliny sięga trzydziestu do stu dwudziestu centymetrów. Z wyglądu liście są podłużne, szmaragdowe. Liście wyrastają zarówno z korzeni, jak iz łodygi, w zależności od odmiany rośliny. Pąki są zróżnicowane pod względem wielkości, od sześćdziesięciu do stu dwudziestu milimetrów, przypominające rumianek. Pąki to koszyczki składające się z żółtych kanalików, z których wyrastają białe płatki. Pąki wyrastają na końcach łodyg. Okres kwitnienia jest dwukrotnie, od połowy wiosny do połowy lata, od połowy lata do połowy jesieni. W środku pąka widać nasiona pojawiające się od dwóch do trzech lat.

Nivyanik: rośnie z nasion

Aby uzyskać kwiatostany już w tym sezonie, możesz sadzić nasiona stokrotki. Nasiona sadzi się późną zimą, wczesną wiosną. Pojemniki na sadzonki mogą mieć różne rozmiary, ponieważ rośliny będą później przesadzane. Aby ułatwić regulację wilgotności, używa się małych pojemników. Następnie napełniamy pojemnik ziemią do sadzenia nasion, ale można też kupić specjalną glebę do siewu z torfem. Przed sadzeniem pojemnik jest sterylizowany nadmanganianem potasu. Pierwsza warstwa to system drenażowy, następnie wypełniana jest ziemią. Pojemnik nie jest całkowicie wypełniony, konieczne jest pozostawienie od dwudziestu do trzydziestu milimetrów od krawędzi.

Ziemia powinna być równa, następnie zaczyna się siew nasion na głębokość dziesięciu milimetrów, na wierzch wsyp trochę ziemi. Następnie musisz wszystko wylać z dozownika.

Nie ma potrzeby zamykania pojemnika, ale należy go umieścić w ciepłym pomieszczeniu o temperaturze dwudziestu dwóch stopni. Po pojawieniu się pędów konieczne jest umieszczenie pojemnika w chłodniejszym pomieszczeniu od osiemnastu do dwudziestu stopni. wraz z rozwojem roślinności już od miesiąca do gleby dodaje się trochę nawozu. Gdy roślina ma czterdzieści pięć dni, przesadza się ją do oddzielnych pojemników wypełnionych tą samą glebą, a także dużą ilością nawozu. Ważne jest, aby wybrać pojemnik, wiedząc, że roślina będzie w nim rosła przed przesadzeniem go na otwarty teren. Po przesadzeniu powinny minąć dwa dni, następnie sadzonki należy karmić w odstępie jednego miesiąca. Roślinność można sadzić pod koniec wiosny, kiedy minie wszystkie ostatnie mrozy. Przed sadzeniem roślina musi przyzwyczaić się do ziemi, więc za piętnaście dni roślina zaczyna zimować.

Doły na sadzonki nivyanika powinny wynosić od trzydziestu centymetrów, a ich odległość od siebie od trzydziestu do siedemdziesięciu centymetrów.Roślinę sadzi się w rzędach, dlatego odstęp między rzędami powinien wynosić od dwudziestu centymetrów. Pierwszą warstwą w dole powinny być minerały odżywcze, a następnie nawozy naturalne. Sadzonki sadzi się grudką ziemi z pojemnika, następnie doły są wypełnione żyzną glebą. Konieczne jest nawilżenie rośliny. Po zwilżeniu, gdy ziemia trochę wyschnie, możesz zacząć ściółkować, do tego potrzebujemy trocin i wody, możesz dodać specjalny roztwór, aby wzmocnić korzenie.

Nivyanik: sadzenie kwiatu

Nivyanik: zdjęcie kwiatów

Podczas sadzenia nasion stokrotki bezpośrednio na otwartej przestrzeni, w pierwszym roku roślina wykształci korzenie i liście. kwiatostan może być dopiero po kilku latach. Okres sadzenia rozsadnika nasionami to kwiecień lub wrzesień.

Bez zmiany miejsca uprawy roślina stokrotka może rozwijać się przez siedem lat, dlatego miejsce do uprawy należy wybrać ze szczególną ostrożnością. Miejsce powinno być słoneczne, wilgotne, z systemem odwadniającym, ziemia powinna być żyzna na głębokość od dwudziestu pięciu do trzydziestu centymetrów, można dodać czarną ziemię. Jeśli ziemia nie jest tak żyzna, nie wilgotna, nie będzie miała tylu kwiatów, ile się spodziewano. W cieniu roślina również rozwija się powoli, nie oczekuj dużych pąków. Do sadzenia w lekkiej, luźnej glebie warto dodać nawóz. Ponieważ taka roślina nie zakorzeni się w zwykłej piaszczystej glebie, a także w ciężkiej glinie. Musisz również upewnić się, że w glebie nie ma stagnacji, w przeciwnym razie roślina zacznie gnić i umierać.

Wymagane jest pielenie lub hilling gleby. Następnie musisz zamontować rowki w odstępach dwudziestu centymetrów od siebie. Konieczne jest sadzenie nasion na głębokość dwudziestu milimetrów. Następnie przykryj ziemią, regularnie zwilż. Następnego dnia wykonaj ściółkowanie, na przykład możesz przykryć torfem. Jak tylko pojawią się pędy, należy wykonać przerzedzenie.

Posadzone nasiona stokrotki jesienią wyjdą na wiosnę, a jeśli sadzonki zostaną przesadzone na większą działkę, to pod koniec sierpnia można zaobserwować kwitnienie. Jeśli ziarno zostało posadzone wiosną, to we wrześniu pojawią się małe sadzonki. Należy je przesadzić na miejsce w celu długoterminowego rozwoju, a po zakorzenieniu się roślinności można je ściółkować na zimę.

Nivyanik: pielęgnacja roślin

Nivyanik nie jest wybredny w kwestii wyjazdu. Kwiat musi być regularnie podlewany, odżywiany, odchwaszczany, pagórkowaty. W celu uzyskania pięknie zaprojektowanej rośliny należy odciąć opadające pędy. Konieczne jest zwilżanie tylko wtedy, gdy gleba jest całkowicie sucha, na jeden metr kwadratowy. miernik pobiera jeden litr wody. Pole o pochmurnej pogodzie lub wilgoci, odstępy między krzewami należy spudować, usuwając nadmiar chwastów.

Konieczne jest również nawożenie stokrotki na początku - należy to zrobić mieszankami z azotem i potasem, aby zapewnić dobre formowanie roślin. Raz na czterdzieści pięć dni trzeba też dodawać nawozy naturalne, dzięki czemu nie będzie potrzeby odżywiania minerałami. Aby kwiatostan był duży i piękny, do gleby dodaje się mączkę kostną. Pod koniec kwiatostanu krzew nie będzie już tak atrakcyjny, więc zostaną odcięte od dziesięciu do piętnastu centymetrów.

Choroby i szkodniki

Nivyanik: zdjęcie kwiatów

W pochmurnych warunkach roślina Nivyanik może zachorować na grzyb, zwłaszcza przy stałej wilgotności. Mogą na nią również wpływać rdza, mączniak prawdziwy, plamy. Fusarium, zgnilizna łodygi, rak bakterii. Gdy tylko zobaczysz, że roślina zachorowała, natychmiast potraktuj ją z dozownika roztworem Bordeaux, jeśli to konieczne, proces powtarza się kilka razy w odstępie piętnastu dni. Zdarza się, że nie można już wyleczyć rośliny, więc zdobywają swoje ziemie i zabijają je.

Na roślinie pojawiają się wciornastki, górnicy jedzący chryzantemy, śliniące się grosze.Aby zwalczyć te owady, roślinę ich dozownika należy potraktować mieszanką Inta - Vira, Bazudin i innych podobnych. Pomocne mogą być również wywary z ziół, na przykład glistnika, nagietka i innych. Eksperci zalecają stosowanie specjalnych rozwiązań do zabijania szkodników, można je kupić w sklepie ogrodniczym.

Odmiany roślin

Istnieje wiele rodzajów roślin, poniżej kilka odmian Nivyanik w celach informacyjnych.

• NIVYANIK BOŁOTNY

Zakład przyjechał do nas z południa Hiszpanii i Portugalii. Wielkość rośliny sięga od dwudziestu pięciu centymetrów wysokości, jej różnicą od innych jest duży krzew rozpościerający się gałęzie. Liście proste, wyprostowane lub skośne. Po kolei ułożone są jasnozielone liście. Średnica środka rośliny wynosi od trzydziestu milimetrów, pośrodku znajdują się żółte rurki, wzdłuż krawędzi rosną płatki śnieżnobiałego koloru. Roślina kwitnie od połowy lata do mrozu.

• NIVYANIK KURILSKI

Kwiat jest powszechny na północy Japonii w górach. Dojrzewa wystarczająco długo, można go znaleźć we wschodniej Azji, na Wyspach Kurylskich, Honsiu, Hokkaido. Wielkość kwiatu może wynosić od dwudziestu centymetrów, rozwija się na wybrzeżach, górach, gruzach. Płatki mogą mieć trzy lub pięć warstw, zaokrąglone lub spiczaste. System korzeniowy rośliny jest zdrowy i mocny. Duże pąki z dużą liczbą płatków, a zdarzają się też rzadkie, np. żółte rurkowate, śnieżnobiałe pąki trzcinowe.

• NIVYANIK DUŻY

Nivyanik jest znany z obrzeży Pirenejów od 1816 roku. Roślina posiada system korzeniowy zlokalizowany na ziemi i pod ziemią. Krzew składa się z wielu łodyg, których wielkość może sięgać od pięćdziesięciu do stu centymetrów. Liście rosnące na dole łodygi nazywane są petiolate, a te rosnące na szczycie są bezszypułkowe. Wielkość kwiatów może dochodzić do dwunastu centymetrów, są to żółte rurki wyrastające pośrodku pąka oraz białe płatki umieszczone na brzegach wokół środka w dwóch rzędach. Kwiaty z aksamitnymi płatkami są podobne do chryzantem, te kwiaty mają płatki w dwóch rzędach białych płatków. Kwiatostan tego kwiatu można zaobserwować później niż inne, w środku lata. Takie typy są znane:

• Alaska - wielkość pąków wynosi od dziesięciu centymetrów, płatki śnieżnobiałego koloru rosną w jednym rzędzie.
• Beethoven to krzewy o regularnych kwiatostanach, których wielkość sięga pięćdziesięciu centymetrów. Pąki są zwyczajne, jak rumianek.
• Christine Hagemann - wielkość pędów dochodzi do siedemdziesięciu centymetrów, środek jest chropowaty.
• Mała Księżniczka - wielkość rośliny do dwudziestu centymetrów, duże pąki, śnieżnobiały kolor.
• Snow Lady - duże pąki, do siedemnastu centymetrów.
• Stern von Antwerp - roślina dość wysoka, środek może mieć około dziesięciu centymetrów średnicy. Środek jest żółtawy, płatki na brzegach kremowe.

• STOKROTKA

Nivyanik zwykły: zdjęcie kwiatów

Najpopularniejszą odmianą rośliny, popularnie ją nazywaną, jest rumianek ogrodowy. W naturze można go znaleźć na polach na południu Europy na Syberii. Wielkość tej rośliny sięga od osiemdziesięciu do dziewięćdziesięciu centymetrów. Liście, które rosną bliżej gleby. Nazywają się łodygą, a górne są podłużne. Kwiaty mają wielkość od sześćdziesięciu do siedemdziesięciu milimetrów. Środek jest żółtawy, brzegi pokryte śnieżnobiałymi płatkami. Znany od tysiąca pięćsetnego roku. Kwiatostan można zobaczyć wczesnym latem. Znane rodzaje pospolitych stokrotek:

• Maxima Koenig - wielkość rośliny do stu centymetrów. Wielkość kwiatostanu może wynosić do dwunastu centymetrów, środek jest żółtawy od rurek, płatki rosną po bokach w jednym rzędzie lub w dwóch.
• Majowa królowa - wielkość rośliny może wynosić nawet pięćdziesiąt centymetrów. Środek kwiatu jest uroczy, a ciemnozielone liście dodają roślinie więcej piękna.
• Sanssouci - wielkość rośliny dochodzi do stu centymetrów.Kwiatostan może mieć do dwunastu centymetrów, środek jest żółty, płatki śnieżnobiałe, do pięćdziesięciu milimetrów, rosną od sześciu do ośmiu rzędów.