Z drzewami owocowymi na „ty”.

Opis drzew owocowych: struktura i aktywność

Aby wyhodować określone rośliny, w tym drzewa, mieszkaniec lata powinien mieć wyobrażenie o tym, jaka jest ich struktura, jaka jest – wszak od tego zależy nie tylko łatwość zrozumienia ich biznesu, ale także aspekty pielęgnacji w postępowaniu w roślinności. Zastanówmy się dokładnie, jak ułożone są drzewa owocowe, a także rozważmy cykl ich życia.

Jak można się domyślić, w roślinach sadowniczych wszystko zaczyna się od organu centralnego – systemu korzeniowego. Wiążą się z nim główne procesy i funkcje, które realizowane są dalej w zewnętrznej części rośliny, inaczej zwanej nadziemną. Przejście między tą częścią a systemem korzeniowym określane jest jako szyjka korzeniowa.

Tzw. nadziemna część drzewa owocowego to pień, część pnia znajdująca się od szyjki korzeniowej do gałęzi szkieletowej poniżej, a także korona, czyli inaczej rozgałęziona część drzewa znajdująca się powyżej. Zwyczajowo nazywa się lidera przedłużeniem pnia nad samym pniem, a tę część można również nazwać centralnym przewodnikiem. Szkieletowe gałęzie zamówień pierwszego, drugiego i tak dalej odchodzą od centralnego dyrygenta. Gałęzie pośrednie znajdują się już między gałęziami szkieletowymi, stąd ich nazwa.

Aby przyspieszyć tworzenie korony i uprościć cały proces, zaleca się pozostawienie tylko jednego rzędu rozgałęzień, podczas gdy drugie, wraz z gałęziami pośrednimi, lepiej umieścić w pozycji poziomej. Te z kolei nazywane są półszkieletowymi.

Gałęzie półszkieletowe i szkieletowe charakteryzują się obecnością na nich mniejszych, najczęściej zarośniętych gałęzi owocowych. Niestety ich roczna dynamika jest dość krótka, a same rozwijają się znacznie słabiej.

Łodyga, która wyrosła i rozwinęła się w danym okresie wegetacyjnym, na której są już liście, nazywana jest pędem. Prawidłowe jest również oznaczanie tym terminem przyrostów rocznych zarówno w sezonie zimowym, jak i letnim do momentu pojawienia się nowych przyrostów z pąków. Kiedy kwitną, łuski kruszą się, tworząc w ten sposób ślady u podstawy przyszłego wzrostu - są to znane nam roczne pierścienie. Dzięki słojom wzrostowym można niemal dokładnie określić wiek rośliny i jej składników - gałęzi.

Analizując rodzaje pędów, należy zauważyć, że są to zarówno pędy wzrostowe, czyli wegetatywne, jak i owocowo – rozrodcze. Pąki owocowe różnią się wielkością od pąków wzrostu, ponieważ są zwykle większe i zaokrąglone. Dzięki temu dość łatwo je rozpoznać po wyglądzie już od jesieni.

Występują również silnie skrócone pędy, zwane pierścieniami. Są to rodzaj formacji owocowych, prezentowanych z jednym dobrze rozwiniętym pąkiem umieszczonym w górnej części, a także z rozetą liści. Wiek pierścienia można również rozpoznać, jeśli z pąka wyrośnie krótki pęd z rozetą liści. Taki pierścień można nazwać dwuletnim.

Są też części takie jak gałązka owocowa i włócznia. Pierwsza to nic innego jak mała roczna gałąź, z reguły nieco dłuższa niż 15 centymetrów, różniąca się średnicą i cieńsza w porównaniu z przyrostem. Kończy się pąkiem owocu. Na przykład te same pąki owocowe w odmianach jabłek znajdują się w kątach liści nowych pędów. Kopetso to inny rodzaj rocznej gałęzi, jej długość waha się średnio od 5 do 12 centymetrów.Różni się jednolitą, jednolitą grubością, a także cechą, że odchodzi prawie pod kątem prostym od głównej gałęzi łożyska. Zwieńczeniem jest również pączek owocowy, choć z kolei włócznia ma boczne, ale najczęściej pozostają one słabo rozwinięte.

System korzeniowy drzew owocowych, będących kluczowym organem życia, charakteryzuje się pionowym i poziomym ułożeniem korzeni. Przy gruntownym rozwoju ten pierwszy można nazwać systemem podstawowym. Według lokalizacji korzenie poziome są najczęściej rozmieszczone w górnych warstwach gleby, tych, które są uważane za najbardziej żyzne.

Opisując drzewa owocowe należy zwrócić uwagę na korzenie. Z kolei młode korzenie typu szkieletowego tworzą płat korzeniowy - system gęsto rozgałęzionych małych korzeni, których cechą jest obecność włosów ssących - narzędzie przeznaczone do ekstrakcji roztworów odżywczych z gleby. Aktywne korzenie oczywiście muszą mieć stały dostęp do tlenu, w przeciwnym razie ich rozwój może zostać znacznie spowolniony. To oni zapewniają, kontrolują normalną żywotną aktywność drzewa, a także jego liście. Dlatego ilekroć przeprowadzasz zabieg nawożenia, spulchniaj glebę, wiedz, że nie tylko dostarczasz drzewu niezbędne substancje, ale także zapewniasz znaczące wsparcie i pomoc systemowi korzeniowemu.

Drzewa to niesamowita forma życia, reprezentująca cały system połączonych ze sobą części, którym przypisuje się ich funkcje i zadania. Nie zakładaj, że ponieważ drzewa są tak mocne i trwałe, nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Zwróć uwagę głównie na system korzeniowy roślin sadowniczych, a wtedy będą Cię zachwycać bogatymi zbiorami w każdym nowym sezonie!