Cechy biologiczne rokitnika zwyczajnego

Rokitnik zwyczajny to niewielki krzew, który jednak przez cały sezon daje niezwykle obfite plony pięknych, dojrzałych owoców o owalnym kształcie o odcieniach od pomarańczowego do żółtego. To prawdziwy magazyn witamin i minerałów - do tego wielu letnich mieszkańców zajmuje się jego uprawą. Zastanówmy się, jak istnieją biologiczne cechy rokitnika, aby wiedzieć, z czym będziemy musieli się zmierzyć w przyszłości.

Krzew należy do tzw. roślin dwupiennych tj. kwiaty o cechach płci żeńskiej i męskiej znajdują się na różnych roślinach, a nie razem. Średnio na jedną lub dwie rośliny męskie przypada do siedmiu osobników żeńskich.

Biologiczna cecha rokitnika zwyczajnego polega na tym, że korzenie rośliny nie mają włosów, więc można je uznać za nagie. Różnią się grubością, liną, luzem i długością, niedoskonałą wytrzymałością - w przypadku uszkodzenia łatwo się rozrywają, ze względu na niski poziom rozwoju tkanki mechanicznej. Zwykle korzenie rokitnika nie są zbyt głębokie - ich lokalizacja z reguły znajduje się blisko powierzchni gleby. Stąd zasadą jest, aby nie kopać głębinowego rokitnika wokół kręgów pnia. W okolicy korzeni bocznych, często w rozgałęzionych węzłach, powstają formacje brodawkowe, dzięki którym gleba otrzymuje tak ważny dla swojego funkcjonowania pierwiastek jak azot.

Biologiczne cechy rokitnika polegają również na tym, że jagoda ma kręty charakter rozgałęzień pędów, pąki określane są jako mieszane, przyczyniają się również do pojawienia się zarówno nowych pędów, jak i kwiatów. Okres kwitnienia rokitnik przypada około połowy maja. Przede wszystkim u podstawy pędu zaczynają pojawiać się kwiaty, gęsto, prawie blisko siebie na całej długości gałęzi. Może nieco przypominać kłos kukurydzy. Pierwsze kwiaty z reguły są małe, wciąż bez płatków, szczególnie niepozorne, z okwiatami o brązowych lub zielonkawych odcieniach. Łącznie są to krótkie kwiatostany o wielu kłosach. Kwiaty męskie mają średnio cztery pręciki zlokalizowane w kątach łusek. Na krótkich nitkach pręcików występują również podłużne pylniki – ich funkcją jest wyrzucanie w powietrze znacznej ilości pyłku, który następnie unoszony jest przez prądy wiatru. Kwiaty żeńskie mają tylko jeden słupek, charakteryzujący się długim piętnem wystającym z okwiatu i krótką kolumną z pojedynczym ogniwem górnym. W okolicy zatok łusek znajdują się kwiaty żeńskie, reprezentowane przez kwiatostany o trzech kwiatach.

Do momentu owocowania trudno odróżnić sadzonki żeńskie od męskich. Jedynym pewnym znakiem jest to, że w przeciwieństwie do osobników żeńskich, samce wyróżniają się silniejszym wzrostem. Biorąc pod uwagę ogólne wartości wielkości roślin, krzewy męskie w wieku dwóch lat mogą osiągać wartości takie jak 90 lub 120 centymetrów; granice kobiet wynoszą około 80 i 108 centymetrów. Aby rośliny rosły prawidłowo, a ich rozwój nie zwalniał, należy zastosować kompetentną wysoką technologię rolniczą. Przy jej braku i/lub niedoskonałości cechy płciowe rokitnika pojawiają się dopiero w piątym lub szóstym roku rozwoju, przy zachowaniu odpowiedniego poziomu można spodziewać się już w czwartym roku. Osobniki męskie różnią się od żeńskich tym, że mają duże pąki z pokrywającymi łuskami, których jest wystarczająca liczba. Pąki siedzą blisko siebie, bardzo blisko siebie na grubych rocznych pędach.Jeśli chodzi o sadzonki żeńskie, ich pędy są dość cienkie, pąki są znacznie mniejsze, a z kolei pokryte są tylko kilkoma łuskami.

Należy pamiętać, że w przypadku wahań temperatury na męskich krzewach mogą pojawić się jagody, choć niewielkie. Znajdują się one pojedynczo, nie grupując się, w różnych częściach korony i niestety nadają nasionom wyjątkowo nieprezentowalny wygląd.

Biologiczne właściwości jagód rokitnika można scharakteryzować jako pestkowce z soczystą owocnią. Wewnątrz pestkowca tworzy się jajowate nasienie, podłużne, z rowkami po obu stronach. Kolor może wahać się od jasnobrązowego do całkowicie czarnego. Nasiona zwykle stanowią około 11% całkowitej masy owocu.

Również od biologicznych cech rokitnika można odróżnić jego światłolubność, dlatego podczas sadzenia należy zapewnić otwartą przestrzeń, w której promienie słoneczne zawsze będą padać. Co najważniejsze, rokitnik zakorzenia się na glebach piaszczysto-gliniastych, z kolei ciężkie gleby gliniaste są niekorzystne. Pomimo tego, że w zasadzie rokitnik dobrze znosi niskie temperatury, zimą nerki są często narażone na zamarzanie. Bliżej października silne zimno może uszkodzić korę tych roślin, które nie zostały jeszcze przygotowane do sezonu zimowego.

Logiczne jest, że zbiory zależą również od ilości opadów, opadów, a także średniej dziennej temperatury. Należy zachować szczególną ostrożność w porze suchej i nie leniwie podlewać rokitnika, aby zapobiec jego śmierci. i zawsze brać pod uwagę cechy biologiczne rokitnika podczas uprawy.

Tak czy inaczej, zgodnie z zaleceniami, możesz wyhodować ten hojny krzew zdrowy i konsekwentnie owocny. Obserwuj rokitnik w procesie rozwoju, poznaj biologiczne cechy rokitnika, zaznacz niezbędne znaki, aby dokładnie określić, jaki masz okaz, samca lub samicę. Trochę praktyki i staniecie się prawdziwymi ekspertami w tej kwestii.