Sekrety uprawy rabarbaru w ogrodzie

Rabarbar: opis kultury

Rabarbar posadzono w I wieku naszej ery. Już wtedy ludzie zauważyli jej niezwykły smak i zalety tej rośliny. Jednak obecnie rabarbar nie jest często spotykany w sadach i ogrodach warzywnych i to na próżno.

Rabarbar to wieloletnia roślina z rodziny gryczanej. Kultura ma duże i mięsiste łodygi, które zawierają dużo witamin i minerałów. Korzystne właściwości rabarbaru nie ustępują jabłkom.

Podczas gdy sadzonki innych warzyw dopiero zaczynają być sadzone na grządkach, soczyste łodygi i liście rabarbaru można już jeść. Bylina może rosnąć w jednym miejscu przez około 15 lat. Ponadto jest to roślina całkowicie bezpretensjonalna, dzięki czemu można ją sadzić zarówno na słońcu, jak iw cieniu, a rabarbar dobrze rośnie również pod drzewami.

Rabarbar: wegetatywny sposób rozmnażania

Kultura dobrze się rozmnaża metodą wegetatywną. Jest to dobre, ponieważ pozwala na wcześniejsze zbiory. Aby w ten sposób posadzić rabarbar, należy na początku wiosny ostrożnie wykopać korzeń dorosłej rośliny i nożem odciąć część korzenia. Rośliny zbyt stare nie nadają się do rozmnażania, ponieważ młode rośliny przedwcześnie się starzeją. Po odcięciu korzenia rabarbaru należy go zakopać we wcześniej przygotowanym dołku. Głębokość sadzenia nie powinna przekraczać 3 cm.

Rozmnażanie rabarbaru przez nasiona

Rabarbar jest również rozmnażany przez nasiona. Ale jeśli uprawiasz rabarbar za pomocą nasion, pierwsze zbiory należy usunąć nie wcześniej niż 3 lata później, ponieważ rośliny powinny się zakorzenić i wzmocnić. Tutaj wyraźnie wygrywa metoda rozmnażania wegetatywnego, ponieważ zbiory z takich krzewów można usunąć w przyszłym roku. Rabarbar można siać od razu po stopieniu śniegu. Ponadto możesz siać nasiona nawet na zimę. Lepiej jest zasiać tę uprawę w kilku kawałkach, ponieważ nasiona mają słabe kiełkowanie. Gdy kiełki wykiełkują, pozostaje tylko przerzedzić sadzonki, zachowując odległość między sadzonkami około 20 cm.

Wyrośnięte krzewy sadzi się w wybranym miejscu i przygotowuje dla nich we wrześniu. Rośliny należy sadzić w stałym miejscu, zachowując odległość około metra wokół każdej, ponieważ rabarbar ma potężny system korzeniowy. Przed posadzeniem wyrośniętego krzewu należy starannie przygotować glebę i zastosować niezbędne nawozy: kompost, próchnicę, a także nawozy mineralne i popiół.

Sadzonki rabarbaru można również uprawiać w domu. A wyrosłe sadzonki należy przenieść i posadzić w ogrodzie, gdy po raz pierwszy odwiedzasz domek po zimie. Około kwietnia lub maja. Nasiona rabarbaru kiełkują po około 3 tygodniach, dlatego należy je wysiać w lutym. Aby poprawić kiełkowanie nasion, należy pozostawić je w roztworze nadmanganianu potasu na pół godziny, a następnie owinąć w szmatkę nasączoną roztworem pierwiastków śladowych. Lepiej jest sadzić spuchnięte nasiona w osobnych doniczkach, ponieważ korzenie mogą zostać uszkodzone podczas sadzenia w ziemi.

Rabarbar: pielęgnacja na zewnątrz

Po stopieniu śniegu rabarbar należy karmić nawozem organicznym. Ponadto po około 2 miesiącach konieczne jest dodanie pod krzakiem kompleksu nawozów mineralnych. A pod koniec września glebę, na której sadzi się rabarbar, należy ściółkować grubą warstwą. Jako ściółka do uprawy rabarbaru doskonale sprawdza się kompost lub humus. Możesz też przed zimowaniem zaizolować ziemię słomą lub opadłymi liśćmi. Ta procedura pomoże roślinie przenieść mroźne zimy.

Roślina bardzo lubi wodę. Przy wystarczającym podlewaniu liście i łodygi rabarbaru będą bardzo soczyste i mięsiste. Nie należy go jednak nadużywać, ponieważ przy silnym podlewaniu gleby korzenie rabarbaru mogą gnić.