Uprawa i pielęgnacja rabarbaru

Rabarbar to dość pożywna i bardzo smaczna roślina, która nie jest szczególnie popularna wśród współczesnych ogrodników. Tak czy inaczej, każda odmiana rabarbaru jest bardzo bezpretensjonalna w absolutnie każdych warunkach wzrostu i dzięki temu może przyciągnąć uwagę. Jeśli nadal dbasz o rabarbar, to może on rosnąć dłużej niż rok, ale kilka lat, a przy tym dawać doskonałe, smaczne i co najważniejsze zdrowe zbiory.

Wstęp

Ponieważ rabarbar jest dość specyficzną rośliną, może rosnąć przez cały rok, a zatem ogrodnik może cieszyć się rabarbarem o każdej porze roku, ponieważ zbiory są naprawdę doskonałe. W tym artykule przyjrzymy się bardziej szczegółowo, jakie odmiany roślin istnieją, jak prawidłowo sadzić rabarbar i jak dbać o niego w taki sposób, aby uzyskać wskazaną wysoką wydajność, a jednocześnie nie wydać dużo czasu na roślinach, wspierając jej główne funkcje życiowe.

Odmiany rabarbaru

Rabarbar należy do roślin wieloletnich, które jednocześnie wyróżnia się silnym i rozbudowanym systemem korzeniowym, a jego łodygi są równie potężne. Mają lekko czerwonawy odcień, łodygi mogą osiągać kilka metrów długości, co sprawia, że ​​roślina jest dość rozłożysta. Liście znajdujące się na samym dole krzewu są zawsze większe, ale reszta może nie być tak masywna i duża. Roślina różni się tym, że ma dość krótki okres wegetacyjny. Jednocześnie możesz osiągnąć bardzo obfite zbiory, a to oczywiście jest ogromny plus.

Ogrodnik zwykle je mięsiste łodygi rabarbaru, mają one kwaśny smak, jasny posmak i aromat jabłka. Ponadto rabarbar zawiera dość wysoki indeks witamin, zwłaszcza witaminy C, karotenu i cukru. Dlatego rabarbar jest bardzo przydatny nie tylko w postaci świeżej, ale także do robienia dżemu rabarbarowego. Tak, ogrodnicy od dawna przystosowali tę roślinę, aby przygotować dżemy i dżemy, które wyróżniają się jasnym, bogatym smakiem i aromatem, są niezwykle korzystne dla zdrowia ludzkiego.

Do tej pory hodowcy wyhodowali ponad pięćdziesiąt odmian rabarbaru, z których każda ma swoje własne cechy i właściwości. Należy również podkreślić, że większość odmian rośnie bezpośrednio w Azji, ale dziś rabarbar przyzwyczaił się do tego, że może rosnąć całkowicie w różnych regionach Rosji, nie będąc przy tym najbardziej kapryśną rośliną, co jest jego plusem.

W tym artykule przyjrzymy się najpopularniejszym odmianom rabarbaru, które dobrze zakorzeniają się w różnych regionach. Wśród odmian wyróżnimy następujące:

- ogr-13 - odmiana rabarbaru, która należy do kategorii midseason. Jednocześnie ten rabarbar wyróżnia się obfitymi zbiorami, co jest niewątpliwie ogromnym plusem. Ogonki są duże, smakują na wysokim poziomie. Warto również podkreślić, że odmiana jest całkowicie bezpretensjonalna, wymaga najbardziej standardowych warunków, jeśli mówimy o środkach pielęgnacyjnych, aw tym przypadku uzyskuje się naprawdę przyzwoite zbiory.

- Moskwa-42 - wcześnie dojrzewająca odmiana rabarbaru. Jej plon jest wyjątkowo wysoki, przy czym warto zaznaczyć, że odmiana ta czasami może być nieco bardziej wymagająca, jeśli mówimy wprost o środkach pielęgnacyjnych, dlatego należy ją uważnie monitorować, a wtedy zbiory nie będą długo czekać. Rabarbar może być również spożywany na świeżo i stosowany w wielu różnych potrawach.

- odmiana rabarbaru wielkołodygowego Jest wcześnie dojrzewającą odmianą rabarbaru, która również charakteryzuje się bardzo wysokim plonowaniem. Odmiana ma wysoki poziom odporności, jest całkowicie niewrażliwa na choroby i bakterie, wytrzymuje również ekstremalne temperatury i normalnie reaguje na niskie temperatury. Tak czy inaczej, ale odmiana, ze wszystkimi swoimi zaletami, wyróżnia się nadmierną wrażliwością i wymagalnością na glebę, na której musi prowadzić swoją żywotną aktywność i rosnąć. Ogonki są bardzo delikatne w środku, mogą być używane zarówno świeże, jak i do przygotowania szerokiej gamy potraw. Lekka kwaskowatość daje tylko dodatkowy przyjemny posmak, który oczywiście jest niesamowicie przyjemny

- wczesna czerwień - z nazwy można już zrozumieć, że na ogół ta odmiana rabarbaru może dość wcześnie rosnąć i dojrzewać. Ogonki są bardzo długie, mocne i gęste. Ich kolor może być jasny, czerwony, w przeciwieństwie do innych odmian, gdzie na korzeniach widoczne są tylko niezbyt jasne czerwonawe paski. Odmiana bardzo dobrze nadaje się do uprawy w różnych regionach.

- rabarbar tiguan - roślina jest bardzo dużych rozmiarów, a jej kłącze służy nie tylko do przyrządzania różnych potraw, ale również jest bardzo popularne w medycynie. Na przykład rabarbar tej odmiany doskonale nadaje się do leczenia chorób przewodu pokarmowego, a także do leczenia chorób pęcherzyka żółciowego.

Ogólnie rzecz biorąc, wielu ogrodników woli również eksperymentować z innymi odmianami, ale pod wieloma względami na ogół się pokrywają, ponieważ są bezpretensjonalne, a nie kapryśne. Rabarbar jest bardzo smaczny, jest dobry dla zdrowia człowieka, owocuje obficie, a wszystkie te czynniki sprawiają, że jest to jedna z najpopularniejszych roślin, ale nie najbardziej popularna.

Sadzenie i pielęgnacja rabarbaru

Nawet pomimo tego, że rabarbar nie jest rośliną kapryśną, która nie stawia żadnych specjalnych wymagań dotyczących wzrostu i rozwoju, nadal warto zauważyć, że gleba powinna być zawsze starannie przygotowana, ponieważ od stanu gleby zależeć będzie jej obfitość będą żniwa. Miejsce może nie być najbardziej oświetlone, ponieważ rabarbar w zasadzie może rosnąć w półcieniu, ale gleba musi być żyzna. Gleba powinna być umiarkowanie wilgotna, a najlepiej rabarbar może dobrze się ukorzenić i owocować w glinach, gdzie nie ma wyraźnej wody gruntowej. Zaleca się również nasycenie gleby nawozami organicznymi, ponieważ materia organiczna zawiera wystarczającą ilość składników i substancji, które pomagają roślinie dawać doskonałe wyniki, jeśli mówimy bezpośrednio o plonie.

Na początku warto więc zwrócić szczególną uwagę na przygotowanie gleby, ponieważ to od niej, jak już zauważyliśmy, w dużej mierze zależeć będzie plon rośliny. Przygotowanie najlepiej rozpocząć jesienią, a potem już tylko dbać o kondycję gleby. W tym samym czasie ziemia jest bardzo starannie wykopana, około półtora lub dwóch bagnetów łopaty, nie więcej, ale nie mniej. W wykopanej glebie należy dodać trochę materii organicznej, można również dodać wapień. Wapienie są szczególnie przydatne, jeśli gleba ma wysoki poziom kwasowości. Rabarbar można rozmnażać nie na jeden, ale na kilka sposobów. Na przykład może to być metoda sadzonkowa, a także można podzielić kłącze. W artykule rozważymy obie opcje, ponieważ mają one swoje własne cechy i cechy.

Rabarbar może rosnąć przez cały rok, można go uprawiać nie tylko wiosną, ale także latem, późną jesienią. Ogólnie rzecz biorąc, rabarbar prawie zawsze jest dość wygodny, ale wszystko będzie zależeć wyłącznie od wybranej odmiany rośliny i tego, jak sam ogrodnik się nią zajmie, przygotowując glebę i wszystkie warunki do wzrostu i rozwoju rabarbaru.

Jeśli mówimy o nasiennej metodzie rozmnażania rabarbaru, nasiona należy przygotować wcześniej. Aby to zrobić, nasiona wylewa się ciepłą, osiadłą wodą przez około 20-24 godziny, w wyniku czego dobrze pęcznieją. Przez pewien czas nasiona muszą kiełkować, w tym celu umieszcza się je między kilkoma odmianami zwilżonej gazy. Gdy hodowca zauważy małe pędy, warto wysiać nasiona bezpośrednio do ziemi. Ale wcześniej można je trochę wysuszyć, ponieważ może nastąpić proces rozkładu, a kiełki nie będą miały czasu na dalsze wykluwanie się - po prostu umrą.

Głębokość rowków do sadzenia powinna wynosić około trzech centymetrów, a nasiona, którym udało się wykiełkować, są już tam lekko zakopane. Jeśli zrobisz wszystko dobrze, pierwsze pędy pojawią się za około kilka dni. Na początku okresu jesiennego sadzonki mogą zauważalnie się rozciągać, osiągać wysokość około 25 centymetrów, a czasem nieco więcej. Gdy sadzonki przetrwają zimę, można je wykopać i posadzić z powrotem w ziemi. Należy pamiętać: rośliny mają bardzo potężny system korzeniowy i tę samą mocną górną część. Z tego powodu warto obserwować odległość między krzakami – powinna wynosić co najmniej metr.

Rozmnażanie rabarbaru za pomocą kłączy jest jedną z najczęstszych i, co najważniejsze, sprawdzonych metod. Ogrodnicy kochają go przede wszystkim, ponieważ oszczędza czas. W tym celu należy wybrać największe i najsilniejsze rośliny, które mają masywne ogonki. Optymalnym okresem jest jesień, aby kłącza miały czas na przystosowanie się i zapewnienie dobrego wzrostu i późniejszego rozwoju. Aby podzielić kłącze, musisz użyć bardzo ostrego noża, aby oddzielić materiał do sadzenia jednym dotknięciem. Oddzielone korzenie należy suszyć na zewnątrz (9 jeśli jest słoneczna pogoda), aby nie zaczęły stopniowo gnić bezpośrednio w ziemi. W tym samym czasie korzenie są następnie umieszczane w otwartym terenie, w tym celu są zakopywane na wystarczającej głębokości - około ośmiu centymetrów. Między krzakami zachowana jest odległość co najmniej jednego metra. W pobliżu każdej rośliny gleba powinna być dobrze zagęszczona, ale jednocześnie powinna być okresowo poluzowana, zwłaszcza po podlewaniu, aby wilgoć nie zatrzymywała się w górnych warstwach i aby tlen dostał się do gleby i systemu korzeniowego, ponieważ jest to bardzo ważne dla takiej rośliny.

Jak powiedzieliśmy wcześniej, rabarbar nie jest bardzo kapryśną uprawą, praktycznie nie jest atakowany przez szkodniki ani różne choroby. Osobliwością rabarbaru jest to, że wokół niego praktycznie nie tworzą się chwasty, a to jest naprawdę ogromna zaleta tej rośliny.

Aby rabarbar szybciej się rozmnażał i rozwijał, po posadzeniu rośliny w glebie należy ją dobrze ściółkować. W okresie wegetacji rabarbaru warto też wykopać lub wyrywać chwasty, które czasami mogą pojawić się wokół krzaków. Ponownie wymagane jest regularne podlewanie zgodnie z harmonogramem. Ponieważ rabarbar jest kulturą, która bardzo lubi podlewać, konieczne jest obfite podlewanie rabarbaru co najmniej dwa razy w tygodniu, ale znowu ogrodnik powinien również kierować się warunkami pogodowymi, ponieważ jeśli obserwuje się nadmierne opady, wtedy podlewanie można ograniczyć, ale w okresie suszy czasami rabarbar trzeba podlewać jeszcze częściej i obficiej.

Rabarbar nie ma specjalnych wymagań co do opatrunku pogłównego, dlatego przez cały sezon wegetacyjny może wymagać od dwóch do trzech złożonych opatrunków, ale nie więcej. Rabarbar to roślina, która ma niezwykle pozytywny stosunek do dodatków organicznych, dlatego zwykłe krowie obornik rozcieńczony wodą nadaje się do nawożenia.Ponieważ plon w dużej mierze zależy od stanu gleby, czasami konieczne jest zastosowanie do niej nawozów, które mogą być organiczne (obornik zwierzęcy) lub możesz po prostu wziąć humus, który również idealnie nasyca uprawę, czyniąc ją elastyczną, produktywną i co najważniejsze bardzo smaczne.

Rabarbar generalnie ma wysoki poziom odporności, jest bardzo odporny na stres. Pod tym względem nie boi się prawie żadnej choroby. Sporadycznie rabarbar atakuje tak zwana pchła gryczana, a pluskwa rabarbarowa również staje się typowym szkodnikiem dla rośliny. Ponadto, jeśli roślina rośnie w nie najkorzystniejszych warunkach, jeśli ogrodnik nie zadba o nią, może zostać zaatakowana przez szarą zgniliznę lub mączniaka rzekomego. Obie choroby wywoływane są przez przerastające grzyby, a rośliny mogą na te choroby umrzeć. Jeśli ogrodnik znajdzie jakieś oznaki, musi natychmiast usunąć dotknięte rośliny z gleby i spalić je. Łatwiej jest zapobiegać chorobom niż później z nimi walczyć. Oznacza to, że warto sięgnąć po pewne środki zapobiegawcze. Na przykład, aby uniknąć szarej zgnilizny, krzewy rabarbaru należy sadzić niezbyt blisko siebie, wtedy roślina zostanie skutecznie przewietrzona, a ryzyko rozwoju grzybów znacznie się zmniejszy.

Rabarbar jak kulturę można połączyć na stronie z innymi uprawami. Na przykład rabarbar idealnie rośnie w pobliżu z różnymi kapustami, odmianami sałat oraz szpinakiem i fasolą. Nie zapychają się nawzajem, systemy korzeniowe dobrze się dogadują, choć w wystarczającej odległości, co oczywiście jest bardzo ważne.

Jednocześnie rabarbaru nie można nazwać wystarczająco przyjaznym, jeśli mówimy o innych kulturach. Na przykład w ogóle nie dogaduje się z innymi roślinami owocowo-warzywnymi, z ziemniakami czy pomidorami, nie łączy się zbyt dobrze z rzodkiewką czy cebulą. Dlatego nie zaleca się sadzenia rabarbaru w pobliżu tych roślin. Generalnie krzewy te są bardzo rozległe, dlatego należy pamiętać o odległości między uprawami, aby w pełni się rozwinęły i nie utraciły swoich właściwości z powodu nieprzestrzegania norm i zasad agrotechnicznych.