Najpopularniejsze odmiany jałowca

Naprawdę wyjątkowa roślina należąca do rodziny cyprysów, od dawna przyciąga uwagę letnich mieszkańców i znalazła swoje miejsce na niektórych działkach ogrodowych. Wiele osób docenia go nie tylko za reprezentacyjny wygląd, ale także za użyteczne właściwości. Odmiany jałowca są różne, ale wszystkie są w stanie zapewnić obfite plony.

Juniper od dawna słynie ze swojej zdolności do oczyszczania powietrza poprzez produkcję specjalnych substancji lotnych - fitonicydów. Jednak zwracając się do różnorodności gatunków tej rośliny, można się po prostu pomylić - wystarczy, że oczy podniosą się do góry!

Postaramy się rozważyć konkretne przykłady, odmiany jałowca i bardziej szczegółowo je scharakteryzować.

Odmiany jałowca: pospolite.

Najpopularniejszym gatunkiem znanym ogrodnikom jest krzew lub drzewo dorastające do 12 metrów wysokości. Drzewa wyróżnia obecność mocnej i gęstej korony w kształcie stożka.

W krzewach korona bardziej przypomina jajko z boku. Igły o reprezentacyjnym wyglądzie, miękkie zielone odcienie, dające połysk. Szyszki jałowca są małe, niebieskawe, w większości przypadków samotne.

Na tle samej korony wyglądają najbardziej efektownie i harmonijnie. Jałowiec pospolity rośnie dość wolno, co jednak nie odróżnia go od innych gatunków, dla których również ta cecha jest charakterystyczna.

Gatunek ten nie stawia glebie żadnych nadprzyrodzonych wymagań, chociaż idealną opcją byłaby dla niego gleba typu wapienno-piaszczystego, która ponadto musi być odpowiednio nawilżona, mieć dobrą cyrkulację powietrza i wilgoci.

Jałowiec nie toleruje silnego zasolenia gleby, dlatego należy temu zapobiegać w odpowiednim czasie.

Z reguły roślina ma wystarczający poziom odporności na niskie temperatury i suchą pogodę. Częściowe cieniowanie jest dozwolone, ale nadal nie jest zalecane.

Formy ozdobne jałowca pospolitego dzielą się na płaczące, w kształcie piramidy, w kształcie kuli i tak dalej.

Szybko dostosowuje się do procesu przycinania i dobrze to toleruje. Możesz użyć tego typu do tworzenia nasadzeń zarówno pojedynczych, jak i grupowych, a także układania żywopłotów.

Jałowiec chiński.

Karłowate formy chińskiego jałowca są najbardziej popularne wśród ogrodników ze względu na praktyczność sadzenia nawet na najmniejszych obszarach.

To one różnią się od wszystkich innych igieł wyjątkowym odcieniem, który łączy w sobie odcienie zieleni i żółci. Jedną z najczęstszych jest odmiana Old Gold, która jest w stanie osiągnąć promień 1 metra od środka w wieku 5 lat.

Na uwagę zasługuje również odmiana Blue Alps, charakteryzująca się niezwykłymi drzewami niskiego wzrostu, a także krzewami, których korony mogą mieć kształt kolumnowy lub przypominać z boku piramidę.

Młode pędy i igły mają kolor ciemnozielony. Szyszki są wystarczająco małe, występują w dużych ilościach, u młodych drzew są białawe, a następnie ostro zabarwione na jednolity czarny kolor.

Główną cechą tej odmiany jest dość powolny wzrost, szczególnie w początkowej fazie. Tak więc drzewo lub krzew osiąga wysokość około 3 metrów dopiero w wieku 10 lat.

Wymagania dla gleby są dość standardowe, należy jedynie zwrócić uwagę na wymagany poziom żyzności i wilgotności. Najlepiej, jeśli gleba jest wystarczająco głęboka.

Jałowiec chiński jest gatunkiem dość odpornym na mróz i może wytrzymać ekstremalne temperatury do -30 stopni, a także dobrze przechodzi okres suchy. Ponownie, sadzenie w zacienionych miejscach nie jest zalecane, chociaż istnieje pewna tolerancja.

Formy ozdobne gatunku dzielą się na złote, które charakteryzują się obecnością pędów o barwie od żółtej do złotej, a także białej - końce pędów są białe, a pstrokata forma niskiego wzrostu - gałęzie łukowate, opadające pędy o zielonkawym lub złotym odcieniu.

Płaczące, kuliste i inne formy, podzielone według formy wzrostu, mogą również pochwalić się niezwykle reprezentacyjnym wyglądem.

Jałowiec chiński nadaje się zarówno do nasadzeń pojedynczych, jak i grupowych. Istnieje umiarkowana potrzeba wilgoci i bezpretensjonalności w selektywności gleby.

Odmiany jałowca: kozackie.

Krzew typu pełzającego i niskiego wzrostu ma otwarte gałęzie, a także igły o jasnozielonym kolorze. Istnieje dość duża liczba małych, kulistych stożków, koloru brązowo-czarnego, z niebieskawą powłoką ochronną na powierzchni.

Gatunek ten nie jest szczególnie wybredny co do rodzaju gleby, intensywną dynamikę wzrostu i rozwoju charakteryzują gleby wapienne i wapienne, a także te należące do typu kamienistego i piaszczystego.

Obszary silnie zasolone i podmokłe nie nadają się do uprawy jałowca kozackiego, ponieważ w takich warunkach nie będzie on w stanie zakorzenić się na dłuższą metę.

Gatunek jest dość odporny na niskie temperatury i zimowe przymrozki, dobrze znosi suchą pogodę.

W stosunku do tego gatunku w żadnym wypadku nie należy stosować nawet najmniejszego cieniowania – roślina powinna być intensywnie i regularnie oświetlona słońcem przez cały dzień.

Istnieje wiele dekoracyjnych form jałowca kozackiego, z których jedną należy szczególnie podkreślić - jest to forma z białą obwódką, która charakteryzuje się białymi końcami gałęzi.

To ona ma dość chwytliwą, a jednocześnie szlachetną popisowość.

Jałowiec poziomy.

Gatunek, który można łatwo odróżnić od innych krótkim, prawie karłowatym wzrostem, który jest z natury pełzający.

Ma dość wdzięczne gałęzie o imponującej długości, które z kolei są gęsto pokryte igłami o niebiesko-zielonych odcieniach. Idealny do uprawy na małych powierzchniach ze względu na swoją kompaktowość i oszczędność miejsca.

Szyszki są prawie czarne, a niewielkie rozmiary występują w dużych ilościach, harmonijnie połączone z iglastym tłem. Gatunek najbardziej preferuje gleby dobrze nawilżone, piaszczysto-gliniaste i piaszczyste.

Zaletą jałowca poziomego jest jego dobra odporność na mróz i suszę. Podobnie jak jałowiec kozacki, gatunek ten jest niezwykle wrażliwy na zacienienie, dlatego powinien być uprawiany na otwartych, dobrze oświetlonych miejscach.