Sangvisorba. Sadzenie i pielęgnacja na otwartym polu.

Sanguisorba (Sanguisorba) - Ta roślina zielna należy do rodziny Pink. Może rosnąć w jednym miejscu przez wiele lat. W tłumaczeniu z łaciny oznacza wchłanianie krwi. Nazwa została nadana ze względu na zdolność rośliny do zatrzymywania krwawienia. Ludzie nazywają to bloodwormem.

Różowy Sangvisorba: zdjęcie kwiatu

Cechy i opis:

Sangvisorba ma grube, zdrewniałe kłącze z ciemnobrązową korą. Ma układ poziomy lub pochylony i ma długość 12 centymetrów. Główny korzeń pokryty jest wieloma procesami włóknistymi.

Sangvisorba jest uważana za dekoracyjną ze względu na ażurowe liście i oryginalne kwiatostany pomalowane na czerwono, różowo lub bordowo. Jego wzrost może osiągnąć półtora metra wysokości, a może 30 centymetrów. Rozgałęzienia żebrowanych i pustych pędów zaczynają się na wierzchołku. Liście jasnozielone na zewnątrz i niebieskozielone wewnątrz odwrotnie jajowate. Są gładkie z postrzępionymi krawędziami i wytłoczonymi żyłkami. Liście zakończone blaszką liściową, która nie posiada własnej pary, tworzą podstawową rozetę. Liście pokrywające łodygę są parami.

W warunkach naturalnych kwiat Sangvisorba rośnie w północnej części kontynentu amerykańskiego oraz na kontynencie euroazjatyckim w regionach o klimacie umiarkowanym. Wybiera miejsca na słonecznych łąkach oraz w pobliżu rzek i jezior. Potężny system korzeniowy pozwala tej roślinie szybko rosnąć i tworzyć nieprzeniknione zarośla.

Kwitnąca Sanguisorba:

Kwiat Sanguisorba: zdjęcie

Na końcach pędów powstają kwiatostany w kształcie głowy, ich długość nie przekracza 3 centymetrów. Z wyglądu przypominają ucho bez płatków, a kwiaty znajdują się blisko siebie. Istnieją odmiany, których kwiaty można pomalować na biało jak śnieg. Kwiaty tej rośliny zawierają pręciki, słupki, przylistki i jajniki. Zaczyna kwitnąć w środku lata, a kończy dopiero pod koniec września.

Kiedy zaczyna się kwitnienie, ciężkie, jaskrawo kolorowe kwiatostany przechylają gałęzie w różnych kierunkach, co nadaje roślinie pełen wdzięku wygląd.

Długość owocu gruszkowatego nie przekracza 3 mm. Pokryta jest cienką, gładką, jasnobrązową skórką.

Metoda reprodukcji nasion:

Rozmnażanie kwiatu Sangvisorbu za pomocą nasion jest dość proste i nie zajmuje dużo czasu. Siew odbywa się jesienią bezpośrednio na działce ogrodowej. Po zebraniu nasion można je natychmiast wysiać.

Najpierw musisz przygotować teren, usuwając wszystkie gruzy, usuwając chwasty i wyrównując ziemię. Następnie musisz zrobić bruzdy, zalać je ciepłą wodą i poczekać, aż gleba się nią nasyci. Następnie należy posadzić nasiona równomiernie rozprowadzając się wzdłuż bruzd i lekko posypać ziemią.

Wraz z nadejściem wiosny można zobaczyć pierwsze pędy. Ta roślina jest wyjątkowa, ponieważ absolutnie nie boi się chwastów, a wiosną stale spada temperatura i bardzo aktywnie rośnie i rozwija się. Rośliny należy sadzić wczesną jesienią. Najpierw należy przygotować otwory do sadzenia w odległości co najmniej 50 centymetrów, a następnie ostrożnie, nie uszkadzając glinianej bryły, wykopać i przenieść je w przygotowane miejsce.Zaraz po posadzeniu rośliny konieczne jest obfite ubijanie gleby i wody.

Ważne jest, aby podczas sadzenia zachować dystans, ponieważ roślina rośnie w krótkim czasie.

Burnet zademonstruje swoje kolorowe kwitnienie w trzecim roku.

Sangvisorba aktywnie rozmnaża się przez samosiew. Aby ogród nie zamienił się w zarośla tej pięknej rośliny, konieczne jest odcięcie kwiatostanów, które już z czasem wyblakły.

Reprodukcja przez podzielenie korzeni:

W wieku pięciu lat roślinę można rozmnażać, dzieląc korzenie. Przez te lata stanie się masywny, silny i będzie miał wiele rozgałęzień. Powielanie w ten sposób odbywa się przez całe lato.

Przede wszystkim musisz wykopać krzak, robiąc to tak ostrożnie, jak to możliwe. Następnie za pomocą sterylnego i ostrego noża należy podzielić kłącze na części. Może być wiele części, najważniejsze jest to, że każda ma duży korzeń i kilka zdrowych pąków. Jak tylko kłącze zostanie podzielone, wszystkie kawałki muszą być w tym celu przetwarzane przy użyciu popiołu drzewnego. To ochroni roślinę przed powstawaniem zgnilizny na ranach. Następnie należy przygotować otwory do sadzenia, których szerokość i głębokość będą odpowiadać wielkości korzeni, w odległości 60 centymetrów od siebie i posadzić tam nowe rośliny.

Wybór miejsca

Wybierając miejsce do uprawy kwiatu Sangvisorba, należy pamiętać, że uwielbia rosnąć na otwartych, słonecznych obszarach, ale toleruje niewielki cień. Lubi gleby luźne, o dobrej przepuszczalności wody, dobrze przepuszczalne, o niskiej kwasowości iz dużą ilością składników odżywczych. Aby zwiększyć płodność, możesz dodać kompost lub humus do obszaru, w którym będzie rósł wiosną. Możesz użyć złożonych nawozów mineralnych w granulkach i dodać je do dołków przed sadzeniem. Roślina nie toleruje stagnacji wilgoci, dlatego niziny nie nadają się do uprawy.

Zasady nawadniania:

Sangvisorba to roślina kochająca wilgoć, dlatego najważniejsze będzie dla niej regularne podlewanie. W warunkach naturalnych rośnie blisko rzek i jezior, dlatego aby roślina dobrze rosła i rozwijała się, konieczne jest, aby gleba była zawsze wilgotna, ale jednocześnie, aby woda nie stagnowała.

Chwasty nie kolidują z czarniakiem, łatwo sobie z nimi radzi, pobierając z nich wodę i składniki odżywcze. Muszą być usunięte tylko w przypadku pięknego klombu i schludnego obszaru. Rozluźnienie należy przeprowadzić tak, aby nie utworzył się spust i tlen mógł łatwo i w dużych ilościach spłynąć do korzeni, co przyczyni się do aktywnego wzrostu.

Zapłodnienie:

W okresie wegetacyjnym musisz trzykrotnie karmić rośliny. Należy to zrobić wczesną wiosną przy użyciu złożonych nawozów mineralnych i organicznych. Są one wprowadzane jeden po drugim. Nawozy w postaci płynnej nie są nakładane na podstawę krzewu. W tym celu w pobliżu krzaka wykonuje się bruzdy i wylewa się tam nawozy.

Aby wesprzeć czas kwitnienia roślin, możesz zainstalować podpory obok krzaka i związać je.

Odporność na choroby i szkodniki:

Sangvisorba bardzo rzadko choruje i jest dotknięta przez szkodniki.

Szkodliwe owady mogą pojawić się tylko wtedy, gdy mają wpływ na pobliską rosnącą roślinę. Środki owadobójcze pomogą sobie z nimi poradzić.

W przypadku mozaikowego wzoru lub zgnilizny konieczne jest jak najszybsze usunięcie wszystkich uszkodzonych części i potraktowanie rośliny preparatami grzybobójczymi.

Przygotowanie do zimy:

Sangvisorba to doskonała roślina, którą można uprawiać w regionach o nawet najsurowszych zimach. Burnet nie potrzebuje schronienia, bez względu na to, jak niską temperaturę pokazuje termometr.

Korzyści z Sangvisorba:

Jak wspomniano powyżej, roślina otrzymała swoją nazwę dzięki temu, że ma działanie hemostatyczne. Do produkcji leku wykorzystuje się jego korzenie, które są magazynem przydatnych substancji.

Zawierają:

• Kwasy organiczne, które biorą udział w rozkładaniu złogów soli i tłuszczów, a także normalizują równowagę kwasowo-zasadową w organizmie;
• Zawartość garbników pozwala koniom na łagodzenie stanów zapalnych i poprawę trawienia;
• Skrobia stymuluje produkcję insuliny, obniża zły cholesterol;
• Zawartość kwasu askorbinowego sprawia, że ​​roślina jest użyteczna dla odporności, dla zachowania młodości, ponieważ dzięki niej wytwarzany jest kolagen i ma korzystny wpływ na wątrobę;
• Dzięki dawnym czasom tętno normalizuje się, zmniejsza się apetyt, a reakcje alergiczne mijają łatwiej;
• Karoteny przywracają tkankę kostną, poprawiają metabolizm, zapobiegają powstawaniu nowotworów;
• Dzięki olejkom eterycznym normalizuje się metabolizm, poprawia się praca jelit i przywraca się układ nerwowy;
• Zawartość mikro i makroelementów sprawia, że ​​roślina jest użyteczna dla całego organizmu.

Tradycyjni uzdrowiciele często używają korzeni Sangvisorb do sporządzania naparów o działaniu przeciwdrobnoustrojowym, przeciwskurczowym, tonizującym i gojącym rany. Mogą być stosowane wewnętrznie i mogą służyć jako środek zewnętrzny.

Odwary nie są przygotowywane z góry, zawsze muszą być świeże. Do gotowania potrzebne są kawałki korzenia, które należy ugotować i pozostawić do ostygnięcia. Bulion stosuje się nawet w leczeniu biegunki u niemowląt. Aby to zrobić, muszą otrzymać łyżeczkę takiego leku. Takie lekarstwo można stosować wyłącznie po konsultacji z lekarzem. Nie da się tu samoleczenia, aby nie skrzywdzić dziecka. Zapalenia skóry u dorosłych leczy się również wywarami w postaci balsamów.

Liście i kwiaty można wykorzystać do zaparzania herbat. Pomagają pozbyć się bólu głowy, łagodzą obrzęki dziąseł, łagodzą stan osób cierpiących na krwioplucie.

Aby przygotować nalewkę alkoholową, należy rozpuścić zmiażdżone suszone korzenie (3 łyżki stołowe) w szklance wódki i nalegać na trzy tygodnie w ciemnym pokoju. Przy bólach menstruacyjnych wystarczą dwie krople tego naparu, aby je usunąć. Tyle samo kropli stosuje się w przypadku zakrzepów krwi w naczyniach krwionośnych, w ostrym nadciśnieniu i przy hemoroidach. Aplikacja jest możliwa tylko po konsultacji z lekarzem.

Do leczenia błony śluzowej i skóry konieczne jest rozcieńczenie naparu wodą i spłukanie lub wykonanie balsamu za pomocą wacików bawełnianych.

Pamiętaj, że pomimo wszystkich zalet rośliny, można je stosować do leczenia tylko po konsultacji z lekarzem. Kobiety w ciąży i karmiące, alergicy oraz rodzice z małymi dziećmi powinni pamiętać, że stosowanie środków ludowych jest możliwe tylko pod nadzorem lekarzy.

Używanie Sangvisorba w gotowaniu:

Oprócz tego, że roślina ma właściwości lecznicze, dobre walory dekoracyjne, może być również stosowana w kuchni. Dania rybne i mięsne, sałatki mogą uzupełniać liście, a ich romans jest taki sam jak ogórek. Sprawdzą się również w koktajlach.

Gotowany duży korzeń może służyć jako dodatek do dania mięsnego. W krajach azjatyckich z tej rośliny powstają aromatyczne herbaty.

Zbieranie i przechowywanie kwiatu Sangvisorba

Surowce zbiera się, gdy roślina już zwiędła, ale nasiona jeszcze nie zaczęły dojrzewać. Materiał pobierany jest tylko z tych roślin, które osiągnęły wiek pięciu lat. Konieczne jest wykopanie rośliny, obranie korzeni, odcięcie jej części i ponowne posadzenie reszty. Kłącze dokładnie myje się zimną wodą z korka i wysyła do wyschnięcia na świeżym powietrzu. Balkon byłby dobrym rozwiązaniem.

Łodygi nie muszą być usuwane z korzeni, dopóki roślina nie wyschnie.

Wytnij wąskie paski z korzeni i wysusz je w piekarniku w temperaturze 45 stopni. Nie wystawiaj ich na działanie wyższych temperatur, ponieważ doprowadzi to do utraty wszystkich użytecznych właściwości. Gotowe surowce należy przechowywać w papierowych torebkach w suchym miejscu. Okres trwałości wynosi 5 lat.

Sangvisorba: popularne odmiany

W chwili obecnej znanych jest około 20 gatunków roślin należących do rodzaju Sangvisorba. Ale tylko niewielka ich część i ich odmiany są uprawiane przez ogrodników jako roślina uprawna.

Leczniczy (Sanguisorba officinalis) - wyjątkowe właściwości lecznicze tej rośliny znane są na całym świecie. Znajduje się w Czerwonej Księdze i jest chroniony przez Rosję, Ukrainę i Łotwę. Sangvisorba Officialis ma wyprostowane, zielne, zielone łodygi. Liście zakończone blaszką liściową, która nie posiada własnej pary, tworzą podstawową rozetę. Liście są jajowate i pokryte ząbkami na brzegach. Łodygi pokryte są sparowanymi liśćmi. Kwiatostany Sanguisorba Officialis są zbierane z różnych gęsto rozmieszczonych kwiatów w kolorze fioletowym i bordowym.

Sangvisorba Officialis: zdjęcie odmiany

Ten typ obejmuje odmianę:

• Różowa tan - wdzięczne krzewy ozdobione opadającymi różowymi kwiatostanami w kształcie kolców;
• Tanna - zwarty krzew o długości dorasta do 80 centymetrów, podczas kwitnienia pokryty jest twardymi, gęstymi kwiatostanami szkarłatnymi lub bordowymi.

Głupi (Sanguisorba obtusa) - jest szczególnie powszechny w krainie wschodzącego słońca na wyżynach. Ma zielne pędy, które dorastają do 100 centymetrów długości i pokryte są puszystymi, dużymi i opadającymi jasnoróżowymi kwiatostanami. Alba "jedna z odmian, ma puszyste śnieżnobiałe wiechowate kwiatostany. Gałęzie zaczynają się rozgałęziać od podstawy krzewu. Liście Cirrus tworzą podstawową rozetę. Liście o postrzępionych krawędziach są koloru szarego z zielonym odcieniem.

Menzies (Sanguisorba menziesii) - ma nagie, wyprostowane pędy kwiatowe o długości do 120 centymetrów. Krzewy zaczynają kwitnąć wczesnym latem, pokryte puszystymi, jasnoróżowymi kwiatostanami o długości 7 centymetrów. Liście zakończone blaszką liściową, która nie posiada własnej pary, tworzą podstawową rozetę. Liście osiągają długość 25 centymetrów.

Alpejski (Sanguisorba alpina) - wysokość tych atrakcyjnych krzewów wynosi od 40 do 80 centymetrów. Liście sercowate obficie pokrywały łodygi. Krzew kwitnie pięknymi żółto-zielonymi kwiatami zebranymi w kwiatostany o długości około 8 centymetrów.

kanadyjski (Sanguisorba canadensis) - gatunek ten pochodzi z północnej części kontynentu amerykańskiego. Rośnie w swoim naturalnym środowisku na łąkach o dużej wilgotności. Jeśli dasz roślinie wystarczającą ilość wilgoci, osiągnie ona dwa metry wysokości. W okresie kwitnienia jej mocne, proste łodygi pokryte są delikatnymi białymi kwiatostanami.

Cienkolistna (Sanguisorba tenuifolia) - potężne rozgałęzione łodygi tej rośliny osiągają dwa metry wysokości. Kwitnie wspaniale i obficie. Jej biało-fioletowe kwiatostany o długości 7 centymetrów pokrywają cały krzew.

Sangvisorba jako dekoracja ogrodu:

Duże zielone krzewy można wykorzystać do ozdabiania ścieżek, ścian i różnych konstrukcji ogrodowych. Rośliny sadzone w grupach będą wyglądały na trawniku efektownie.

Przez cały sezon roślina ta cieszy się jasnymi kolorami. To wtedy Sangvisorba będzie mogła ozdobić kwietnik siedzący w tle. Odmiany o niskiej zabudowie mogą ozdobić alpejskie zjeżdżalnie i ogrody, zachowując jednocześnie naturalny styl.

Sangvisorba świetnie sprawdzi się obok traw ozdobnych, astilbe, chabrów, lilii i róż.

Kiedy nadchodzi jesień, Sangvisorba ujawnia się w nowy sposób. Jej zielone liście stają się jasnopomarańczowe lub żółte i przez długi czas barwią ogród tymi kwiatami, tworząc przytulną atmosferę.

Wytnij świeże kwiaty zebrane w bukiety mogą na długo stać się ozdobą domu.