Jak sadzić szczaw?

Wiele osób używa szczawiu do jedzenia. Liście szczawiu zawierają sól potasową kwasu szczawiowego. Dlatego liście rośliny mają kwaśny smak.

Zawiera również bogaty zestaw minerałów. Aby zapewnić sobie tę bogatą w witaminy roślinę, trzeba pomyśleć o jej uprawie. To zostanie omówione.

Szczaw to roślina wieloletnia. Dlatego musisz starannie przygotować glebę do sadzenia szczawiu. Szczaw potrzebuje lekkiej gleby. Jeśli nie ma takiej gleby, można wykonać drenaż. Wskazane jest usunięcie wszystkich chwastów z obszaru, na którym zostanie posadzony szczaw, ponieważ zakłócają one wzrost rośliny.

Jesienią zaczynają przygotowywać glebę do sadzenia szczawiu na otwartym terenie. Pierwszym krokiem jest zapłodnienie. Używa się do tego obornika (pięć do siedmiu kilogramów na metr kwadratowy), superfosfatu (trzydzieści pięć gramów), chlorku potasu (dwadzieścia pięć gramów). Dopuszczalne jest stosowanie kompostu zamiast obornika. Następnie trzeba wykopać ziemię. Wiosną gleba ta jest nawożona mocznikiem.

Szczaw najlepiej rośnie w półcieniu, ponieważ lubi światło, ale nie toleruje dobrze słońca. Dobrze rośnie w glebie po uprawach takich jak kapusta i rzodkiewka, pietruszka i buraki, marchew i seler.

Szczaw można uprawiać od wiosny do jesieni. Możesz go posadzić już w kwietniu. W tym miesiącu gleba jest jeszcze mokra i dlatego nasiona można sadzić na sucho. Takie nasiona przyniosą plony do połowy lata.

Latem bardzo dobrze będzie posadzić szczaw w ziemi po wczesnej zieleni. Jeśli szczaw siedzi w czerwcu lub lipcu, zbiorów należy spodziewać się następnej wiosny. Latem zwykle sadzi się spuchnięte nasiona lub te, które już wykiełkowały.

Jesienią szczaw wysiewa się w październiku lub na początku listopada. Konieczne jest monitorowanie suchości nasion. W przeciwnym razie zaczną kiełkować przed zimą.

Nasiona szczawiu, posadzone na otwartym terenie, są zanurzane w glebie na głębokość od jednego do dwóch centymetrów. Odległość między rzędami utrzymuje się na poziomie około trzydziestu centymetrów. Po posadzeniu nasion szczawiu zaleca się zagęszczenie gleby, aby zbiory były lepsze.

Po wykiełkowaniu nasion szczawiu należy je przerzedzić. Po raz pierwszy między krzakami pozostaje odległość około pięciu centymetrów. Za drugim razem odległość powinna wynosić około dwunastu do piętnastu centymetrów.

Pielęgnacja posadzonych nasion szczawiu jest tradycyjna. Polega na spulchnianiu gleby, obfitym podlewaniu, ale niezbyt częstym, odchwaszczaniu z chwastów, dokarmianiu mocznikiem. Musisz zwrócić uwagę na szypułki: są one odcinane, jeśli nie planujesz zostawiać nasion, ponieważ część jedzenia trafia do nich.

Mączniak prawdziwy jest jedną z najczęstszych chorób szczawiu. Pojawia się na liściach. Aby sobie z tym poradzić, należy: zalać popiół (jedna trzecia wiadra) wodą (dwie trzecie wiadra) i pozostawić na trzy lub cztery dni do zaparzenia. Następnie roztwór należy przefiltrować. Ponadto powstały roztwór można spryskać roślinami.

Szczaw zbiera się, gdy liście osiągają długość około ośmiu centymetrów. Zwykle cały plon jest odcinany od razu, aby można było poluzować glebę i nakarmić. Szczaw jest cięty po raz pierwszy po trzech tygodniach, po rozmrożeniu gleby.

Możesz zbierać szczaw trzy do pięciu razy w sezonie za pomocą metody przycinania. Ostatnie cięcie powinno być wykonane na miesiąc przed mrozem. Jest to konieczne, aby szczaw mógł nabrać sił przed zimą.

Możesz przeszczepić szczaw, dość łatwo to toleruje. Musisz przygotować glebę tak, jak podczas sadzenia nasion szczawiu. Następnie musisz wybrać silne i młode rośliny. Odcina się od nich duże liście (ostrożnie z pąkami).

Roślina jest wykopana.Podczas przycinania korzenia można go sproszkować węglem aktywowanym (zmiażdżonym). Następnie szczaw sadzi się w nowym przygotowanym miejscu i podlewa. Najlepszy czas na przeszczepienie szczawiu to wczesna jesień.

Hoduj szczaw, zbieraj i ciesz się smakami.