Róże standardowe - opis, rodzaje

Szczytem sztuki ogrodniczej, a zwłaszcza kwiaciarstwa, jest uprawa róż na łodydze. Róże znaczone nie są specjalną odmianą ani odmianą roślin. Pod tą nazwą kryją się róże, uprawiane i dekorowane według pewnych zasad i metod, które pozwalają zamienić krzew różany w bukiet o niesamowitej urodzie i blasku. Okres kwitnienia takiego bukietu trwa falami przez cały sezon. W tym artykule dowiesz się, jak kompetentnie uprawiać róże w standardowej formie, jak właściwie je pielęgnować, jakimi nawozami je karmić. Wymienione zostaną również najpopularniejsze odmiany róż używane do uprawy na pniu.

Uprawa i pielęgnacja standardowych róż

Jak wspomniano powyżej, róże standardowe nie są odrębną odmianą, która ma jakieś specyficzne cechy. Różnorodne róże nadają się do uprawy w formie łodygi - z małymi i dużymi kwiatostanami, wysokimi różami pnącymi oraz odmianami krzewiastymi o wielokrotnych falach kwitnienia. Praktycznie każda grupa ma odmiany odpowiednie do standardowego projektu.

Łodygi mają bardzo różną wysokość: na przykład istnieją niskie opcje dla roślin o dużych kwiatach (około 1 m). W przypadku uprawy róż pnących w ten sposób wysokość pnia może sięgać 1,25 m, a korona z reguły przybiera kształt płaczliwy. Mówiąc o standardowych różach, niektóre terminy są zwykle używane w odniesieniu do części roślin. Tak więc korona nazywa się potomkiem, a pień nazywa się kolbą. Korony zrazów odmianowych wymagają co najmniej trzech szczepień na podkładkach, aby uzyskać efektywną i prawidłową objętość.

W przypadku projektowania krajobrazu standardowe róże są prawdziwym znaleziskiem, które pozwala elegancko i romantycznie ozdobić małe działki amatorskie o ograniczonej powierzchni do nasadzeń dekoracyjnych.

Dość wysoki koszt standardowych róż w porównaniu z odmianami krzewów tłumaczy się pracochłonnym procesem ich szczepienia i uprawy. Opieki nad takimi roślinami również nie można nazwać łatwą: róże uprawiane na pniach wymagają podwiązki do podpór, miejsca szczepienia wymagają solidnego schronienia na zimę, a przycinanie powinno być przeprowadzane regularnie i umiejętnie.

Przycinanie jest wymagane w przypadku większości standardowych róż, ponieważ to z jego pomocą bujne różowe bukiety nabierają kształtu. Jest to szczególnie ważne w przypadku róż pnących, które są szczepione na krzewach dzikiej róży na wysokości około półtora metra. Aby korona płaczącej róży standardowej nie straciła swojego spektakularnego kształtu, konieczne jest odcięcie starych pędów podczas wiosennego przycinania. Jednocześnie młode gałęzie skraca się o 1/3 długości. W przeciwnym razie nastąpi nadmierne wydłużenie pędów, które może uszkodzić kształt krzewu.

Na etapie uprawy sadzonek głównym zadaniem jest uzyskanie jak najbardziej równych, zdrowych i mocnych owoców róży. Jednocześnie główną zaletą jest wysoki wzrost. Jednocześnie sama uprawa dzikiej róży, która później stanie się zapasem dla standardowej róży, nie jest taka trudna. Wystarczy przestrzegać kilku zaleceń:
- najbardziej odpowiednie do siewu są brązowe owoce zebrane w sierpniu;
- nasiona pozyskiwane z owoców nie wymagają wstępnej stratyfikacji i można je wysiewać bezpośrednio do gruntownie zwilżonej gleby;
- zaleca się podlewanie upraw przy suchej pogodzie, regulując poziom wilgoci w glebie.

Sadzonki pojawiają się następnej wiosny i rozwijają się oraz rosną w siłę przez cały sezon. Jeśli do siewu użyto nasion całkowicie dojrzałych owoców, to pojawienie się sadzonek nastąpi później, w drugim roku po siewie.

Najlepiej przesadzać przyszłe krzewy dzikiej róży jesienią, gdy kończy się opadanie liści. Sadzonki należy wykopać i posortować na najsilniejsze, najwyższe i najbardziej równe. Następnie sadzi się je w ziemi w proporcji 1,5m na 0,2m. Odstęp między rzędami powinien być na tyle szeroki, aby ułatwić proces hillingowania w przeddzień zimy.

Proces uprawy owoców dzikiej róży trwa 4 lata. Przez cały ten czas młode rośliny należy regularnie podlewać, leczyć lekami chroniącymi przed chorobami i szkodnikami, a otaczającą je glebę należy rozluźnić.
Po pojawieniu się pędów odnowieniowych, w piątym roku życia rośliny, konieczne jest odcięcie gałęzi bocznych. Pozostaje jeden najsilniejszy pęd, który jest uszczypnięty pod koniec lipca, gdy jego długość wynosi 1,5-2 m.

Pod koniec drugiego tygodnia sierpnia można zaszczepić oko różnymi odmianami w obecności 4-5 pąków. Szczepienie odbywa się na wysokości 1,2-1,5 m, u podstawy gałęzi. Dzięki temu krzewy będą rosły bardziej rozłożyste, zdolne wytrzymać silne podmuchy wiatru bez pękania. To odróżnia je korzystnie od tych, które rozwinęły się w miejscach inokulacji bezpośrednio na pniu.

Aby nadać koronie płaczliwy kształt, odpowiednie są róże okrywowe i poliantusowe z długimi i elastycznymi łodygami, które opadają do samej podstawy łodygi. Mimo niewielkiej grubości są odporne na zimowe mrozy i choroby.

Łodygi uzyskane w wyniku pączkowania należy przygotować do zimowania: w tym celu należy je przechylić w kierunku rzędu i przywiązać do innych pni przy ziemi, a następnie spłowiać ziemią pobraną z przestrzeni międzyrzędowych.

Wiosną wzdłuż rzędu przyszłych standardowych podkładek, jak w przypadku nasadzeń winogron, instalowana jest podpora z dwoma drutami. Rośliny są do nich przywiązane, wcześniej skrócone o segment równy odstępowi między dwoma pąkami. W następnym sezonie sadzonki rosną mocniej i rozwijają się.
Cały proces uprawy róży standardowej od momentu siewu nasion dzikiej róży trwa około 7 lat. Gotowe sadzonki róż umieszcza się w odległości 1,2 m od siebie, odstęp dla roślin z koroną płaczącą wynosi 1,8 m. Należy pamiętać, że dla pomyślnego zimowania róże standardowe muszą być zgięte do ziemi i przykryte , dlatego należy zadbać o wystarczającą na ten zabieg przestrzeń.

Bambus doskonale sprawdza się jako podpora dla standardowych róż - słupki wykonane z tego materiału są trwałe i ekologicznie prezentują się w ogrodzie.

Warstwa ściółki z trocin, słomy lub próchnicy pomoże utrzymać wilgotność gleby wokół róż. Z jego pomocą możesz chronić ziemię przed wysychaniem w lecie. Jak już wiemy, pielęgnacja róż standardowych wymaga większego wysiłku niż w przypadku odmian krzewiastych. Odchwaszczanie i spulchnianie powinno odbywać się dość często. Podlewanie należy wykonywać ostrożnie, nie dotykając liści rośliny, ponieważ gromadzenie się na nich wilgoci może prowadzić do rozwoju chorób grzybiczych. Dlatego woda powinna być celowo wylewana na ziemię w promieniu zbliżonym do łodygi.

Jak prawidłowo karmić standardowe róże, jakich nawozów użyć do tego

Róże wyhodowane na łodydze wymagają wielokrotnego stosowania mieszanek odżywczych przez cały rok. Po wiosennym przycięciu konieczne jest karmienie roślin kompleksami mineralnymi z obowiązkową zawartością azotu i przydatne będzie połączenie ich z próchnicą.Do tych celów nadaje się górna warstwa ziemi liściastej z pasa leśnego, usunięta na głębokość 10 cm, zawierająca zgniłe liście i gałęzie drzew, które mają właściwości przydatne w uprawach ogrodniczych.

Pokazano również stosowanie gotowych nawozów do produkcji przemysłowej: należy je stosować zgodnie z instrukcją.

Harmonogram nawożenia odpowiada etapom życia róży:
- mieszanki składników odżywczych stosuje się pod koniec pierwszego okresu kwitnienia;
- gdy minie okres powtórnego kwitnienia, można na przemian karmić róże naparem dziewanny i kompleksami na bazie minerałów;
- pod koniec sezonu, kiedy minie ostatnia fala kwitnienia, można zastosować nawozy zawierające potas i fosfor.

Przez cały okres letni zaleca się naprzemienne dokarmianie dolistnymi preparatami zawierającymi przydatne mikroelementy, które nie tylko wzmocnią roślinę, ale także w pewnym stopniu uchronią przed chorobami. Produkty te obejmują „Kemira lux”, „Roztwór”, w którym jest dużo azotu, żelaza, cynku, fosforu, potasu, manganu, boru, miedzi, magnezu itp. Odpowiednie są mieszanki odżywcze, w tym humat potasu.

Róże standardowe można spryskiwać roztworami rano po wyschnięciu rosy lub wieczorem - w proporcji 1 g preparatu na 1 litr wody. Wszystkie te opatrunki nadają się również do pielęgnacji róż krzewiastych.

Wykorzystanie standardowych róż w projektowaniu ogrodów

Róże wyhodowane na łodydze mogą wzbogacić kompozycję ogrodu i wywołać efekt na każdym tle, czy to szmaragdowe trawniki i trawniki, czy błękitne niebo. Sąsiedztwo z mniej wysokimi różami krzewiastymi lub różami okrywowymi podkreśla ich bujne piękno.

Świetnym rozwiązaniem byłaby gra na kontraście, gdy standardowe róże o ciemniejszym kolorze sąsiadują z delikatniejszymi i jaśniejszymi odcieniami - śnieżnobiałe, cytrynowożółte, różowawo pomarańczowe kwiaty świetnie prezentują się na tle białych lub kremowych róż. Należy jednak pamiętać o harmonii i unikać nadmiernego zróżnicowania kolorystycznego. Dlatego standardowe róże z kwiatami o różnych kolorach zaleca się sadzić oddzielnie od innych roślin.

Ponadczasowym klasykiem krajobrazu jest odmiana róży standardowej Gloria Day, której obfite kwiaty znajdują się na wysokości ponad 0,9 m, mniej więcej na wysokości oczu odwiedzających ogród. To na standardowym pniu wyglądają szczególnie imponująco, ta odmiana jest wyjątkowa i prawdopodobnie nigdy nie zapewni przewagi w dziedzinie walorów dekoracyjnych.

Nie tak dawno nie było standardów klasyfikacji standardowych róż w projektowaniu krajobrazu. W tej chwili zostały opracowane standardy, które są uznawane na całym świecie. Według tej klasyfikacji istnieją róże niskołodygowe o wysokości około 0,6 m; średniej wielkości, której wysokość sięga 0,9 m; wreszcie róże o wysokości 1,4 m są klasyfikowane jako róże wysokołodygowe. Z reguły małe odmiany odmianowe są szczepione na niskich pniach. Łodygi średniej wielkości są z reguły łączone w hybrydowe krzewy herbaty i poliantusa. Ale kaskadowe róże pnące są szczepione na wysokich łodygach.

Najbardziej popularne są łodygi, na których szczepi się jednocześnie kilka odmian o różnych okresach kwitnienia. Róże standardowe monochromatyczne w przerwach między falami kwitnienia wyglądają słabo i niepozornie. Dlatego zaleca się szczepienie odmian o różnych właściwościach na jednej roślinie, na przykład w górnej części pnia - tradycyjne odmiany krzewów, a od dołu - w formie płaczącej.

Aby uchronić pąki przed destrukcyjnymi infekcjami i przegrzaniem, po posadzeniu należy je wybielić.

Róże standardowe: najbardziej znane odmiany

Istnieje wiele odmian standardowych róż, dlatego w tej sekcji rozważymy uznanych faworytów kwiaciarstwa, które z powodzeniem zakorzeniają się w warunkach krajowej strefy środkowej.

Odmiana róż Floribunda zwana „Iceberg” lub „Schneewittchen” w okresie kwitnienia początkowo cieszy oko jasnoróżowymi pąkami, które następnie otwierają się, zamieniając w śnieżnobiałe, podwójne kwiaty. Każdy z nich składa się z 30-40 płatków i ma ok. 7 cm średnicy, a obfite kwitnienie sprawia, że ​​krzew przypomina śnieżną czapeczkę, zakrywając kontrastową błyszczącą zieleń liści. Wysokość krzewu sięga 1 m.

Hybrydowa odmiana herbaty „Ingrid Bergman” została wyhodowana w 1985 roku i od tego czasu nie straciła pozycji ulubionej na listach standardowych róż. Kwitnie obficie pachnącymi średniej wielkości kwiatami o ciemnoczerwonym odcieniu. Na tle ciemnozielonych, błyszczących liści te niezbyt duże kwiaty wyglądają jasno i kontrastowo. Odmiana jest odporna na zimowe mrozy i choroby, co czyni ją jeszcze bardziej popularną.

Krzew różany „Cardinal de Richelieu” uderza głębokim odcieniem liliowego koloru. Jego frotte pachnące kwiatostany racemose wyglądają niesamowicie na tle ciemnozielonych skórzastych liści. Ta odmiana prawie nie ma ostrych cierni, ponadto kwitnie przez cały sezon, co czyni ją ulubioną przez ogrodników. Krzewy dorastają do 1,2 m wysokości. „Kardynał de Richelieu” dobrze toleruje zimę i skutecznie opiera się chorobom.

„Lily Marlene” to hybrydowa odmiana herbaty, której kwiaty w trakcie rozwoju zmieniają barwę z prawie czarnej w fazie pączkowania na ciemnoczerwoną. Nie różnią się dużymi rozmiarami i silnym aromatem iz reguły mają około 25 płatków. Zielone, błyszczące liście są odlane z brązu. Krzew dorasta do 0,8 m i znosi złą pogodę - zarówno deszcz, jak i jasne słońce. Ale „Lily Marlene” nie może pochwalić się odpornością na choroby.

Kwiaty floribundy „Lyons Rose” wyróżniają się zwiększoną podwojnością i mają kształt miseczki. Ich kolor waha się od białego i kremowego na brzegach płatków do moreli w rdzeniu. W procesie obfitego i długotrwałego kwitnienia pojawiają się pachnące kwiatostany, w tym 3-5 kwiatów o delikatnym kolorze, które pięknie wyróżniają się na tle gęstej zieleni. Uważa się, że krzewy „Lyons Rose” są średniej wysokości. Pomimo delikatnego wyglądu kwiatostanów roślina wyróżnia się dobrą tolerancją na mróz.

Róże floribunda w kolorze wina z Lübecker Rothspon mają kontury kielichów i kwiatostany wolumetryczne. Kwitnienie jest obfite i trwa do mrozów. Krzew dorasta do 0,6 m i wyróżnia się prostymi, mocnymi pędami.

Wybór najbardziej odmian odmianowych do projektowania krajobrazu

 

Hybrydowa odmiana herbaty „Pascali” odnosi się do wysokich okazów, jej mocne, proste pędy osiągają wysokość 1,1 m. Średnio pełne kwiaty (do 35 płatków) są kremowe i małe, kontrastując z tłem błyszczących zielonych liści . Odmiana nie ma jasnego aromatu, ale jej niewątpliwą zaletą jest odporność na silne mrozy i długotrwałe deszcze.
„Scarlet Queen Elizabeth” to odmiana róży floribunda z pomarańczowo-szkarłatnymi podwójnymi kwiatami. Pąki mają kształt hybrydowych odmian herbaty, ale kwiaty tworzą racemiczne kwiatostany. Okres kwitnienia różni się czasem trwania. Odmiana jest uważana za jedną z najlepszych w przypadku standardowego projektu. Błyszczące liście mają piękny brązowy odcień. Pędy proste osiągają 1,2 m długości.

Innym przedstawicielem róż floribunda jest „Flamingo”, którego spiczaste pojedyncze pąki o jasnoróżowym odcieniu stają się jasnoróżowymi podwójnymi kwiatami (zawierają 25 płatków) o średnicy do 11 cm i mają kształt kielicha. Ciemnozielone, błyszczące liście kryją na pędach duże, często rozstawione kolce.Odmiana „Flamingo” wyróżnia się obfitością kwitnienia i odpornością na mróz, ale często jest dotknięta niektórymi chorobami, takimi jak mączniak prawdziwy.

Róża Floribunda „Freesia”, zwana także „Corresia” i „Sunsprite” wyróżnia się złocistożółtą barwą pełnych kwiatów o średnicy do 8 cm, o łagodnym aromacie. Okres kwitnienia jest bardzo długi. Krzew dorasta do 0,8m wysokości.

W projektowaniu krajobrazu popularne są również hybrydowe odmiany herbaty: słynny już Gloria Day, Samba. Grupa róż polyanthus ma również swoich faworytów - na przykład różową "Wróżkę".