Śliwka Renkloda

Śliwka Renklode jest jedną z najpopularniejszych i faktycznie najlepszych śliwek, jakie istnieją w tej chwili. Jest ulubieńcem nie tylko ogrodników-amatorów, ale także prawdziwych profesjonalistów, którzy dokładnie wiedzą, jakie cechy malują rośliny owocowe. Jednak Renclode to nie jedna odmiana, ale cała grupa odmian, z których każda ma charakterystyczne cechy, w tym szczególnie duże i bardzo smaczne owoce, a także dość prostą pielęgnację roślin i inne pozytywne cechy, o których trochę będzie napisane poniżej.

Jednak pomimo wszystkich zalet tej rośliny, smak owoców jest oczywiście najbardziej doceniany, ponieważ według słów zarówno ekspertów, jak i niezależnych degustatorów, jest naprawdę wybitny, umiarkowanie słodki, ale wciąż lekko kwaśny. Po prostu deser.

Pochodzenie grupy odmian Renklode

Śliwka ta, jak prawie wszystkie, które są obecnie szeroko uprawiane w gospodarce narodowej, została wyhodowana dzięki osiągnięciom w dziedzinie hodowli. Przede wszystkim podstawą tej rośliny są ciernie i śliwki wiśniowe, które jednak są przodkami absolutnie wszystkich śliwek na ziemi.

Renclaude jest jednak niezwykle starą rośliną, której wiek jest nieporównywalny z żadną z pozostałych odmian śliwy, które obecnie zajmują czołową pozycję, gdyż znana była i rozpowszechniona już w XVI wieku. Nazwa tej śliwki została nadana na cześć królowej Claudine (w skrócie Claude). Ogólnie rzecz biorąc, dokładnie tak tłumaczy się tę odmianę z francuskiego: Queen Claude.

Przypuszcza się, że początkiem wszystkich odmian śliwy Renclaude była odmiana zielona Renclaude, gdyż zapisy o niej sięgają najdawniejszych lat. Nie ma jednak lepszych dowodów na to założenie.

Plum Renklode: opis gatunku

Absolutnie wszystkie Renklody mają pewne znaki, dzięki którym można łatwo zidentyfikować drzewa danego gatunku. Są dość jednoznaczne, więc powinieneś być ich świadomy:

• Drzewo najczęściej osiąga wysokość około pięciu do siedmiu metrów. Jego korona jest absolutnie zaokrąglona. Niemniej jednak, jeśli nie zajmujesz się przycinaniem, z czasem zaczyna tracić swój idealny kształt, dlatego powinieneś uważać, aby go utrzymać.
• Gałęzie drzewa są pomalowane na gradientowy odcień, który zaczyna się od czerwono-brązowego, a kończy na szarym. W miarę dojrzewania gałęzie stopniowo stają się coraz mniej kolorowe.
• Liście pokryte są krótkim i prawie niewidocznym stosem. Można na nich również zauważyć bardzo wyraźnie widoczne żyły. Ich kształt jest owalny, z obu stron zwężający się ku końcowi.

Być może jednak, jeśli zamierzasz posadzić to drzewo, sam owoc, najprawdopodobniej obchodzi cię o wiele bardziej niż gałęzie i liście Renklodes. Jednak to właśnie ze swoich śliwek słynie ten gatunek, dlatego to ich opis jest najbardziej szczegółowy.

W kształcie najczęściej przypominają kulę lub lekko spłaszczoną elipsę. Średnica tych śliwek sięga około pięciu do czterech centymetrów, co jak na śliwki jest dość imponującym wynikiem, biorąc pod uwagę, że nie jest to rekord osiągnięty raz, ale średnia wartość.

Dosyć już powiedziano o smaku. Jest niesamowicie przyjemna, a w pięciostopniowej skali najlepsi eksperci na świecie ocenili ją na cztery i osiem dziesiątych – cztery i dziewięć dziesiątych. Szczególnie uderzająca jest jego niesamowita, deserowa konsystencja.

Ponadto należy zauważyć, że owoce nie mają grubej skórki, dlatego oprócz tego, że są niesamowicie smaczne, przyjemnie jest je jeść i ze względu na wygodę. Miąższ można opisać jako prawdziwą galaretkę lub marmoladę.

Nie zapominaj również, że na skórze obserwuje się cienką woskową powłokę, której nie zaleca się uszkadzać podczas zbierania owoców. Niemniej jednak bardzo łatwo jest go uszkodzić, dlatego w żadnym wypadku nie uda się go utrzymać na owocach przez długi czas.

Waga pojedynczego owocu może się znacznie różnić od jego wielkości. Jednak średnio osiąga około trzydziestu gramów, jeśli znajdziemy średnią arytmetyczną absolutnie wszystkich odmian tego ogromnego gatunku.

Kolory, podobnie jak masa, również się różnią, dlatego można znaleźć zarówno odmiany, które oferują zielonkawe owoce, jak i takie, które wyrastają śliwki żółte, czerwone, fioletowe, a nawet niebieskie.

Odmiana śliwki Renclode - zalety i wady

Jak być może zauważyłeś, ten rodzaj śliwki ma ogromną liczbę niezaprzeczalnych zalet. Niemniej jednak naiwnością byłoby sądzić, że nawet ta odmiana nie ma żadnych wad. Ponieważ jednak ogrodnicy z całego świata nadal uważają ten gatunek za najlepszy, te wady oczywiście nie są krytyczne.

plusy uprzejmy:

• Przede wszystkim oczywiście nie można nie zauważyć ponownie wyjątkowych walorów smakowych tej odmiany, które pozwalają ogrodnikom uprawiającym tę roślinę na sprzedaż, zarabiać na życie i tworzyć dobrą konkurencję z innymi odmianami na rynku.
• Nie możemy również zapomnieć o innych zaletach, o których jednak nie wspomniano wcześniej, takich jak np. doskonała mrozoodporność, co szczególnie docenią mieszkańcy naszego regionu, a także odporność na suszę, która pozwala drzewo, aby przetrwać tam, gdzie praktycznie nie ma deszczu przez cały rok.
• Wysokie plony są również bardzo ważnym czynnikiem zarówno dla handlowców, jak i tych, którzy uprawiają śliwki wyłącznie dla siebie.
• Ponadto drzewo to wyróżnia się po prostu niesamowitą wczesną dojrzałością, której żadna inna śliwka nie może się pochwalić. Możesz zebrać drzewo z drzewa trzy do czterech lat po posadzeniu sadzonki.
• Skład gleby praktycznie nie ma dla tego drzewa znaczenia, co oznacza, że ​​dla niego nie trzeba wykopywać całego terenu, wzbogacając go.
• Mówiąc o ochronie drzewa przed wszelkiego rodzaju wpływami, nie można nie zauważyć, że bardzo dobrze znosi choroby grzybowe.
• Owoce tego typu wyróżniają się również tym, że są uniwersalne. Ktoś mówi, że lepiej jeść je na surowo, a inni - że idealnie nadają się do przygotowywania różnych potraw. Najpiękniejsze jest to, że wszyscy ci ludzie mają absolutną rację.

Należy również zauważyć, że smaki wielu odmian należących do tego gatunku znacznie się od siebie różnią, mimo że zawsze zachowują wysoką jakość.

Minusy:

• Najważniejszą wadą tego drzewa jest to, że prawie wszystkie odmiany Renclode (z bardzo rzadkimi wyjątkami) są samopłodne, dlatego sadząc jedno drzewo, będziesz musiał się również martwić o posadzenie z nim zapylacza.
• Owocnikowanie może czasem zostać przerwane. Dzieje się to nieoczekiwanie, jednak bardzo rzadko.
• Wydajność silnie zależy nie tylko od tego, jak dobrze dbasz o roślinę, ale także od warunków pogodowych i innych nieprzewidzianych i niekontrolowanych czynników.
• Podobnie jak większość roślin, Renklode cierpi z powodu tego, że przy dużej wilgotności jego korzenie zaczynają gnić.Jednak większość ogrodników od dawna zna ten problem i wie, jak mu zapobiegać.
• Gatunek bardzo boi się przeciągów, dlatego zdecydowanie potrzebuje ochrony przed nimi. W przypadku silnej suszy lub odwrotnie, stałej wilgoci, owoce rosną dość małe.
• Najtrudniejszym zabiegiem, który będzie kojarzył się z drzewem, jest przycinanie, ponieważ aby zachować jego kształt, należy je wykonywać regularnie i bardzo ostrożnie. Przycinanie komplikuje również fakt, że gałęzie tej rośliny są niezwykle kruche i kruche, dlatego bardzo łatwo je uszkodzić. Dlatego przycinanie należy zawsze wykonywać bardzo ostrym i dobrym narzędziem, aby nie spowodować więcej uszkodzeń drzewa niż to konieczne. Nie jest to jednak jedyny problem z kruchością gałęzi. Mogą również zostać uszkodzone przez obfite opady śniegu lub nawet pod ciężarem własnych owoców rośliny.

Gdzie jest najlepsze miejsce do rozwoju?

Śliwka Renclode rośnie niemal na całym świecie, ponieważ przez długi czas jej istnienia hodowano odmiany doskonale przystosowane do niemal wszystkich warunków klimatycznych. Można je znaleźć zarówno w Grecji czy we Włoszech, jak iw Hiszpanii, Rosji, Ameryce i innych krajach. Istnieją nawet szczególnie odporne na mróz odmiany, które są specjalnie przystosowane do uprawy w trudnych warunkach Syberii.

Nie zapominajmy jednak, że Renclode jest nadal gatunkiem ciepłolubnym, dlatego jego uprawa w warunkach naszego regionu nie jest tak efektywna, jak mogłaby być w krajach o korzystniejszym klimacie. Dotyczy to zwłaszcza średnich i północnych szerokości geograficznych. Dlatego nie można znaleźć lepszego miejsca do uprawy tego gatunku niż południe naszego kraju.

To tutaj roślina w stu procentach ujawnia swój potencjał. Ponadto, pomimo dość dobrej zimotrwałości rośliny, szczególnie nie zaleca się uprawy w miejscach, w których temperatura zimą spada poniżej dwudziestu pięciu stopni, ponieważ roślina może cierpieć.

Ranlody śliwkowe, odmiany

Gatunek Renclode jest niezwykle rozległy i różnorodny i obejmuje kilkadziesiąt zupełnie różnych odmian. Jednocześnie różnią się nie tylko wielkością i kolorem owocu, jak można było zauważyć wcześniej, ale także wielkością samego drzewa i oczywiście różnymi cechami agrotechnicznymi.

Możesz również zauważyć, że wszystkie dojrzewają w różnym czasie, dlatego jeśli chcesz, aby Twoja śliwka dojrzała w określonym terminie, masz ogromne pole do wyboru odmiany, która spełni dokładnie te wymagania.

Jednak ogromny wybór oznacza również ogromną odpowiedzialność, ponieważ wszystkie odmiany zostały wyhodowane nie tylko po to, aby uzyskać śliwki o innym kolorze lub nieco większe niż zwykle, ale aby stworzyć rośliny idealnie przystosowane do określonych warunków klimatycznych.

Dlatego wybierając odmianę, zdecydowanie należy zwrócić uwagę na szerokość geograficzną, w której wykazuje najlepsze wyniki, a także na ile ta szerokość geograficzna pokrywa się z Twoją. A żeby ułatwić Wam podjęcie decyzji, przedstawiamy Wam kilka obiektywnie najlepszych odmian tego typu, które naprawdę zasługują na Waszą uwagę i mogą okazać się bardzo idealną odmianą, której szukacie.

Renklode prezydencki

Ta odmiana to odmiana, która dojrzewa stosunkowo późno. Ma jednak niesamowity plus: samopłodność. Nie jest jednak pełna, ale częściowa. Śliwki dojrzewają około połowy września. Jednak mimo to w zasadzie roślina zaczyna owocować dość wcześnie: już w trzecim roku swojego wzrostu, za co jest bardzo lubiana.

Z tego nietrudno się domyślić, że drzewa tej odmiany szybko rosną, ale trudno je nazwać wysokimi. W zasadzie idealnie wpasowują się w tempo wzrostu śliwek.Osiągają wysokość około czterech metrów.

Plon jest szczególnie obfity, ale zanim osiągnie swój szczyt, pielęgnacja śliwki zajmie jeszcze kilka lat, ponieważ w pierwszych latach przyniesie nie więcej niż piętnaście kilogramów, ale już dojrzała - około czterdziestu - czterdziestu -pięć. Będzie to jednak z pewnością wymagało zapylaczy, bez których tak dobrych wyników po prostu nie da się osiągnąć.

Najlepsze zapylacze dla tej odmiany to język węgierski i śliwka edynburska. Mówiąc o owocach, należy zauważyć, że mają niesamowicie regularny okrągły kształt, a zatem mają niesamowitą prezentację. Być może można powiedzieć, że to właśnie ta odmiana należy do najbardziej przyjemnych dla oka śliwek. Ponadto ich waga sięga około pięćdziesięciu pięciu do sześćdziesięciu gramów, co praktycznie równa się małym gruszkom.

Powłoka woskowa jest szczególnie gruba i jest usuwana przez więcej niż jedno dotknięcie owocu. Jeśli chodzi o smak, jest doskonale wyważony: zawiera zarówno słodkie, jak i kwaśne nuty, które nie kolidują ze sobą, a jedynie uzupełniają.

Miąższ jest bardzo gęsty i miękki, co jednak może nie każdemu się podobać. Ma kolor żółto-pomarańczowy. Kamień jest owalny: jest praktycznie niewidoczny w procesie jedzenia lub przygotowywania potraw z tej śliwki, ponieważ niezwykle łatwo się oddziela. Skórka owocu jest jednak bardzo jędrna. Można nawet powiedzieć, że jest dość niegrzeczna.

Dla handlowców to spory plus, gdyż pomaga w transporcie owoców na bardzo duże odległości. Z drugiej strony nie każdy lubi owoce o takiej „dębowej” skórce.

Ogólnie, podsumowując, należy zwrócić uwagę na następujące: plusy tej odmiany:

• Ma niesamowitą wczesną dojrzałość i dość regularne owocowanie, którego przerwanie może wiązać się tylko z bardzo poważnymi problemami.
• Należy również zauważyć, że odmiana bardzo dobrze zimuje nawet w dość chłodnych regionach naszego kraju.
• No i oczywiście zdolność odmiany do znoszenia transportu praktycznie bez żadnych problemów, nawet przy stosunkowo silnych wstrząsach.

Jednak oczywiście bez Cons także nigdzie, a są to:

• Roślina podlega dość dużej liście chorób, dlatego na pewno będziesz musiał zadbać o profilaktykę.
• Ponadto roślina z trudem toleruje chłodne letnie pory roku, kiedy w powietrzu jest dużo wilgoci. W tych warunkach owoce stają się nieco niedojrzałe.

Renclaude zielony

Jak pamiętacie, ta konkretna odmiana pretenduje do miana najstarszej znanej ludzkości śliwki – Renclaude. Niemniej jednak, nawet pomimo zaawansowanego wieku, ta odmiana jest nadal uważana za jedną z najlepszych i uznawana za prawdziwy standard francuskiej hodowli.

Drzewa tej odmiany są dość duże i osiągają wysokość co najmniej sześciu do siedmiu metrów. Korona osiąga mniej więcej taką samą szerokość. Można również zauważyć, że wraz ze swoim wzrostem drzewo ma dość dużą liczbę wszelkiego rodzaju załamań pnia. Owoce dojrzewają w sierpniu, a bardzo rzadko na początku września.

Niestety, bez zapylacza odmiana jest absolutnie niezdolna do owocowania, dlatego sadzenie jej jest obowiązkowe, jeśli chcesz uzyskać nie tylko obfite zbiory, ale przynajmniej jakiś rodzaj zbiorów. Jeśli jednak wybierze się dobry zapylacz, taki jak np. Vengerka lub Altana, to zbiory będą naprawdę godne.

Młode drzewa przynoszą około trzydziestu kilogramów, a dorośli - co najmniej pięćdziesiąt. Pomimo tego, że owoce tej odmiany bardziej przypominają niedojrzałe orzechy włoskie niż prawdziwe śliwki, mają po prostu niesamowity smak, co zauważają zarówno profesjonaliści, jak i niezależni degustatorzy.

Waga każdego pojedynczego owocu wynosi w przybliżeniu dwadzieścia pięć do trzydziestu gramów. Ich kształt jest również kulisty, podobnie jak w poprzedniej odmianie.Kolor owocu, jak widać po nazwie odmiany, jest zielony, dlatego ta śliwka jest uważana za dość niezwykłą, a nawet smaczną. Miąższ nie ma koloru i może nawet wydawać się przezroczysty.

Jeden z najważniejszych zalety odmiany polega na tym, że dbanie o nie jest całkowicie bezpretensjonalne, a zatem nawet biorąc pod uwagę fakt, że musisz wyhodować aż dwa drzewa, najprawdopodobniej nie będziesz miał z tym żadnych problemów. Bezpretensjonalność tej odmiany sprawia również, że może rosnąć na niemal każdej glebie, niezależnie od jej walorów.

Niemniej jednak należy zawsze monitorować, jak bardzo nawilżasz tę roślinę, ponieważ to nadmierna wilgoć jest dla niej naprawdę śmiertelna. Odporność rośliny jest jednak całkiem dobra. Oczywiście nie uchroni go przed żadną chorobą (zwłaszcza jeśli chodzi o zgniliznę), jednak na pewno będziesz musiał mniej myśleć o zapobieganiu chorobom niż zwykle.

Wśród czynników rozwój, którą ta odmiana szczególnie lubi, można zauważyć dobre oświetlenie miejsca, w którym ją uprawiasz, a także regularność wszystkich zabiegów.

Zwielokrotniać nawiasem mówiąc, drzewo może nawet być nasionami, a jednocześnie zachowa wszystkie swoje cechy odmianowe. Jednak znacznie częściej stosuje się rozmnażanie przez pędy lub sadzonki. Nawiasem mówiąc, ciekawostką jest to, że nie wszyscy ogrodnicy, którzy uprawiają Green Renklode, mają pojęcie o tym, jak bardzo jest to starożytne i epokowe. Nazywają to po prostu zieloną śliwką.

Renklode Tambowski

Ta odmiana jest genetycznie pochodna i jest oparta na Green Renklode i czerwona Skorospelka... W rezultacie te dwie rośliny dały początek dość zabawnej hybrydzie, która wchłonęła najlepsze cechy obu i pokryła ich wady.

Drzewa osiągają wysokość nie większą niż cztery metry, co jest szczególnie wygodne podczas zbioru, a także podczas przycinania. Korona nie ma żadnej formy i najczęściej się rozchodzi.

Odmiana, podobnie jak poprzednia, wymaga posadzenia obok niej zapylacza, z którego najlepiej wybrać kołchoz Renklod lub Green. Odpowiednia jest również Skorospelka, ponieważ te odmiany są matką dla tego Renklode.

Oczywiście, ponieważ drzewo to nie jest tak wysokie jak poprzednie, zbiera się z niego mniej owoców. Średnio ilość zebranych plonów z dobrym zapyleniem i pielęgnacją wynosi od piętnastu do dwudziestu kilogramów.

Śliwki dojrzewają około początku września, dlatego roślinę można nazwać stosunkowo wcześnie. Pierwsze zbiory pojawiają się po czterech latach, co oczywiście jest niekwestionowaną zaletą odmiany.

Jeśli chodzi o same owoce, nie są one zbyt duże. Ich średnia waga sięga około dwudziestu gramów. A ich kształt jest znacznie mniej kulisty niż w przypadku powyższych gigantycznych odmian. Kolor owocu jest fioletowy, jednak bardzo często występują na nim różowo-fioletowe przelewy. Na powierzchni owocu występuje również duża ilość niebieskawego nalotu.

Miąższ ma żółtawy odcień i będzie również bardzo popularny wśród tych, którzy preferują kwaskowatość śliwek, a nie słodki aspekt ich smaku. Niemniej jednak znacznie częściej niż do spożycia na surowo, owoce tej rośliny są konserwowane lub wykorzystywane do robienia przetworów, dżemów i innych rzeczy.

Z tej śliwki często wytwarza się również wino. DO zasługi odmiany można uszeregować i ich szczególną odporność na mróz, ponieważ może wytrzymać spokojnie i bez żadnych uszkodzeń do dwudziestu pięciu stopni, a drobne uszkodzenia zaczynają objawiać się dopiero w wieku trzydziestu lat. Co więcej, jest bez ochrony.

Niemniej jednak ta odporność na mróz tkwi głównie w pąkach rośliny, ale pędy mogą nie wytrzymać takich temperatur. Niekorzyść rośliny są szczególnie podatne na niektóre choroby grzybowe i wirusowe. Jednak nie jest to tak ważne, jeśli dobrze dba o zapobieganie chorobom.

Renklode tenikovsky

Ta odmiana jest popularnie nazywana inną nazwą: Tatar. Jego drzewo jest raczej krótkie. Jego wysokość nie sięga nawet czterech metrów, dlatego oczywiście odmiana nie jest odpowiednia dla wszystkich. Niemniej jednak jego korona jest dość dobrze ukształtowana i ma dość dokładny naturalny kulisty kształt, który jednak czasami powinien być zachowany.

Pierwsze zbiory drzew tej odmiany pojawiają się około czwartego roku życia, a owoce dojrzewają w połowie pierwszego miesiąca jesieni. Śliwka tatarska, jak większość z tej listy, zdecydowanie potrzebuje zapylacza, aby przynosić regularne i dobre zbiory. Takim zapylaczem może być na przykład Sineglazka lub Eurasia. Ponadto prawie każda ciernista śliwka może działać jako zapylacz.

Owoce rośliny mają dość piękny zaokrąglony kształt, mimo że ich waga nie przekracza dwudziestu gramów. Miąższ, choć dość miękki, jest również ziarnisty i można go opisać jako żółtawy kolor marchewki. Nawiasem mówiąc, raczej trudno nazwać to bardzo soczystym. Tym, którzy lubią kwaskowatość w śliwkach, ta odmiana z pewnością przypadnie do gustu.

Kolor owoców może wahać się od fioletu do fioletu. Jednak częściej skłaniają się w stronę odcieni różowo-fioletowych.

Roślinę trudno nazwać bardzo odporną na mróz lub suszę, ale te cechy są w niej nadal rozwinięte. Istnieje jednak wysokie ryzyko zarażenia się chorobą, taką jak rdza lub choroba krzepnięcia.

Renklod Karpyszew

Odmiana ta została wyhodowana przez ukraińskich hodowców stosunkowo niedawno (przynajmniej według standardów Renklods). Odmiana ta dojrzewa w drugiej połowie sierpnia i bardzo, bardzo rzadko - na początku września, dlatego można ją nazwać wcześnie.

Drzewo rośnie dość szybko, ale jednocześnie w niekontrolowany sposób, dlatego jeśli chcesz, aby korona była schludna i łatwa do zebrania z niej, powinieneś zadbać o regularne i wysokiej jakości przycinanie.

Niestety należy również do grupy śliwek bezowocnych, dlatego wymaga zapylacza. Jego rolę mogą pełnić następujące odmiany: wczesny Renklode lub węgierski Donieck. Owoce rosną dość duże, a ich waga sięga około pięćdziesięciu gramów.

Jednak drzewo nie zawsze będzie rodzić tak duże i masywne owoce. Faktem jest, że wraz z wiekiem jego śliwki stają się coraz mniejsze. W efekcie najstarsze drzewa rodzą owoce ważące około trzydziestu pięciu gramów, a to jednak i tak sporo. Miąższ jest niesamowicie soczysty, jedwabisty i smaczny.

Wśród renklodów ta odmiana ma chyba najwyższą ocenę smakową wśród doświadczonych ogrodników: cztery i osiem dziesiątych punktów. Niemniej jednak roślinie wyraźnie brakuje dobrej mrozoodporności, ponieważ jest przeciętna.

Maksymalny mróz jaki roślina może wytrzymać bez strat to około dwudziestu stopni Celsjusza.

Również z niedogodności należy zwrócić uwagę na niesamowicie cienką skórkę, która oczywiście jest dobra podczas jedzenia owoców na surowo, ale w żaden sposób nie pomaga w transporcie owoców, utrzymując je w stanie nienaruszonym.

Renclaude biały

Okres dojrzewania tej odmiany rozpoczyna się w połowie lub pod koniec sierpnia. Wysokość tego drzewa najczęściej sięga od czterech do pięciu metrów. Ze względu na niewielkie rozmiary odmiana ma dość imponującą wczesną dojrzałość: w trzecim roku wzrostu zaczyna przynosić owoce.

Niestety ta odmiana jest również jałowa, więc potrzebne są zapylacze. Do tej roli najlepiej nadaje się zieleń Renklode, ale można również użyć Altany.

Owoce, jak można zrozumieć, wyróżniają się niezwykłym, prawie białym kolorem.Jednak ich odcień jest jeszcze bardziej zielony. Nie wpływa to jednak w żaden sposób na ich niesamowity smak. Można wręcz powiedzieć, że to dla nich kochamy tę odmianę. Miąższ jest bardzo delikatny i soczysty. Jednak praktycznie nie ma wagi. Masa owoców jest w przybliżeniu równa czterdziestu gramom, ale maleje wykładniczo stopniowo wraz ze wzrostem rośliny. Jest to jednak raczej nieistotne.

Odmianę można również pochwalić za dość dobrą mrozoodporność i oczywiście za odporność na suszę. Mówiąc o mrozie, należy zauważyć, że roślina ta z łatwością toleruje temperatury około dwudziestu pięciu stopni Celsjusza.

Jednak duży minus tej odmiany jest to, że wykonane z niej półfabrykaty są całkowicie nieprzedstawialne, dlatego nadaje się głównie do świeżego spożycia.

Renclaude żółty

Ta odmiana osiąga wysokość około pięciu do sześciu metrów, a jej owoce przypominają bardziej morele niż śliwki. Korona drzewa jest bardzo szeroka. Średnio zbiory, które udaje się zebrać, wynoszą około dwudziestu do trzydziestu kilogramów. Jednak tylko dorosłe drzewo może pochwalić się takimi wynikami, podczas gdy młode daje znacznie mniej owoców: około dziesięciu kilogramów.

Drzewo może produkować owoce bez zapylaczy, ale nadal preferowane jest ich sadzenie. Odmiany takie jak Egg Blue czy Tulskaya doskonale sprawdzają się jako rośliny zapylające.

Drzewo zaczyna owocować w czwartym roku życia. Owoce, jak już wspomniano, są bardzo podobne do moreli, a nawet brzoskwiń. Mają żółtawo-pomarańczowy odcień, co odróżnia je od prawie wszystkich śliwek. Natomiast na młodych, jeszcze niedojrzałych owocach obserwuje się wyraźny zielonkawy odcień.

Kształt śliwek jest prawie idealny - kulisty. Należy tylko zauważyć, że są one nieco spłaszczone po bokach. Ich miąższ jest niesamowicie smaczny i soczysty. Smakuje słodko-kwaśno, ale żaden z aspektów tej gamy smakowej nie jest dominujący. Niemniej jednak, ogrodnicy szacują, że smakowitość tych owoców nie jest tak wysoka jak niektórych innych Renklodów, dlatego ich ocena wynosi tylko około czterech punktów.

Waga każdego pojedynczego owocu sięga około dwudziestu do trzydziestu gramów. Wosk jest noszony, obserwowany na skórce absolutnie każdego owocu, jest dość gęsty, dlatego też nie jest łatwo go uszkodzić. Pomimo tego, że walory smakowe tej odmiany nie są rekordowe, pod jednym względem wciąż przoduje wśród Renklodów: ta konkretna odmiana ma najwyższą wśród nich zawartość witaminy C.

DO plusy odmiany można również zaliczyć do ich niesamowitej przenośności, a także stosunkowo dobrej mrozoodporności (około dwudziestu pięciu stopni poniżej zera). Ogólnie rzecz biorąc, odmiana jest idealna do uprawy w regionie moskiewskim, a także pokazuje swoje najlepsze cechy w środkowej strefie naszego kraju.

Renclaude niebieski

Odmianę tę można pochwalić za to, że jest całkowicie samopłodna i w ogóle nie wymaga zapylenia. Możesz również zauważyć jego średnią mrozoodporność. Ponadto odmiana jest kochana m.in. dlatego, że szybko osiąga wiek owocowania, a już trzy lata po posadzeniu można z takiego drzewa zebrać.

Korona, choć ma kształt owalny, nadal jest raczej niechlujna i nierówna. Średnio dojrzewa na nim około trzydziestu kilogramów jagód. Każdy owoc waży około trzydziestu pięciu do czterdziestu gramów. Ich miąższ ma przyjemny cytrynowy smak, a jego smak można określić jako lekko kwaśny. Skórka owocu ma fioletowo-niebieski odcień. Na jego powierzchni widać też ciemniejsze plamy.

Owoce, ponieważ są nieco mniejsze niż poprzednie, mają daleki od idealnego kształt. Jednak nadal nie wyglądają jak piłka do futbolu amerykańskiego.Roślina jest daleka od idealnego radzenia sobie z różnymi chorobami, dlatego będziesz musiał prowadzić z nimi upartą i ciągłą walkę, twoją główną bronią, w której będzie dobra profilaktyka. Jednocześnie roślina ma dość dobrą odporność na zimno, dzięki czemu na pewno nie ucierpi na mrozie.

DO plusy można przypisać temu, że roślina owocuje całkowicie bez przerwy: corocznie. Odmiana ta jest uprawiana i osiąga swój ideał na południu Rosji, niestety wadą tej odmiany jest to, że zupełnie nie nadaje się do produkcji kompotów.

Renclaude de Bove

Odmiana ta podbiła przede wszystkim serca ogrodników, ponieważ jest całkowicie samopłodna, co oznacza, że ​​nie trzeba się martwić o posadzenie zapylacza tym drzewem. Ponadto drzewa tej odmiany rosną dość szybko, a ich owoce dojrzewają od połowy do końca września.

Również plusy można przypisać temu, że po pełnym dojrzeniu owoce nie opadają na ziemię, ale zawisają na drzewie jeszcze przez kilka tygodni, co pozwala na zbiory bez zbędnych trudności i zamieszania.

Z jednego dziesięcioletniego drzewa można zebrać około pięćdziesięciu kilogramów plonów, ale piętnastoletnie drzewa są w stanie zebrać nawet setki kilogramów owoców.

Jeśli chodzi o same owoce, mają żółty kolor, który ma tendencję do zielonego. Ich miąższ jest bardzo słodki i delikatny, a w jego zakresie smakowym wyczuwalny jest smak gałki muszkatołowej. Na skórce owocu obserwuje się bardzo gęsty srebrzysty nalot, który jednak dość łatwo zetrzeć. Jest uszkadzany nawet przez wilgoć, która dostanie się na owoce.

Odmiana ta bardzo lubi ciepło, dlatego najlepiej żyje w ciepłych miejscach, takich jak Krym czy Kaukaz. Odmiana również całkiem dobrze zakorzenia się w Terytorium Krasnodarskim. Jednak jest też znacząca minus: Odmiana ta może dać dobre plony tylko wtedy, gdy jesień jest również wystarczająco ciepła, dlatego nieodpowiednie warunki pogodowe mogą znacznie obniżyć średnią wartość masy plonu, który zbierzesz.

Jednak reszta odmiany jest bardzo dobra: znakomicie znosi transport na duże odległości, a także jest odporna na takie szkodniki jak ćma. Należy również zauważyć, że drzewo może wymagać ochrony przed deszczem, ponieważ przy obfitych letnich deszczach owoce mogą pękać.

sowiecki w Renklodzie

Odmiana ta jest stosunkowo młoda, gdyż została wyhodowana w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Została specjalnie zaprojektowana do bezproblemowego wzrostu w klimacie umiarkowanym.

Pierwsze zbiory zbiera się mniej więcej w czwartym roku po posadzeniu, a wysokość drzewa sięga zaledwie trzech do czterech metrów. Zaletą drzewa jest to, że przy dość małych rozmiarach zachowuje umiarkowane pokrycie liści, a zatem do owoców dociera ogromna ilość światła, dzięki czemu rozwijają się duże i soczyste.

Owoce dojrzewają pod koniec sierpnia, jednak jak zapewne już się domyślasz, w pewnych warunkach pogodowych data ta może przesunąć się na początek lub nawet połowę września.

Ilość zbiorów stopniowo rośnie. W młodych roślinach wynosi około piętnastu kilogramów, ale u dorosłych może wzrosnąć do czterdziestu (oczywiście, jeśli dobrze zadbasz o drzewo).

Średnia waga owoców to czterdzieści gramów, niezależnie od wieku drzewa. Ich kolor można określić jako atramentowy lub fioletowy, a na skórze tworzy się cienki niebieskawy nalot. Miąższ ma kolor bursztynu, a w smaku różni się jedną z najwyższych ocen wśród śliwek Renklode, która wynosi cztery i osiem dziesiątych punktów. Jednak owoce, które tak dobrze smakują, będą miały oczywiście swoje wady.

Przy długotrwałej ekspozycji na niskie temperatury miąższ owoców tej odmiany staje się luźny i nieprzyjemny.Oczywiście smak się od tego nie zmienia, jednak jedzenie owoców staje się znacznie mniej przyjemne. Niemniej jednak odmiana jest absolutnie wszechstronna, a jej owoce można wykorzystać zarówno do przygotowywania różnych potraw, jak i do jedzenia na surowo. Niestety, nie można z nich ugotować kompotu, ponieważ owoce rozpadają się w słoiku i zamieniają napój w nieprzyjemny bałagan.

Dla reszty warto tylko wspomnieć, że drzewa te nie są zbyt odporne na choroby grzybowe, dlatego na początku każdej wiosny będziesz musiał leczyć je specjalnymi rozwiązaniami, które zapobiegną ewentualnym problemom.

Kołchoz renklode

Odmiana ta jest hybrydą i została uzyskana przez skrzyżowanie dwóch równie dobrych odmian śliwy: Green Renklode i Thorny Plum. Najlepsze regiony do uprawy tej rośliny to środkowa strefa Rosji lub jej południowe regiony, ponieważ odmiana jest przystosowana do mniej lub bardziej ciepłych warunków pogodowych.

Wysokość drzew tej odmiany sięga około trzech metrów, a ich korona, można powiedzieć, jest spłaszczona u góry. Jednak nadal jest dość kulisty i mocno pogrubiony liśćmi. Ilość plonów, jak w przypadku większości rennlodów, wzrasta z czasem. Początkowo jest to około dwudziestu kilogramów, a wraz z wiekiem masa owocu może osiągnąć czterdzieści kilogramów.

Owoce wyróżniają się tym, że prawie natychmiast po dojrzeniu zaczynają opadać na ziemię, dlatego zbiory muszą odbywać się na czas. Same owoce mają zielonkawo-żółty odcień, a ich miąższ jest nie mniej zielony. Ma słodko-kwaśny smak, a w jego asortymencie smakowym dominuje odcień kwaśny.

Ocena degustacji jest szacowana przez wielu profesjonalistów na około cztery punkty. Większość owoców pojawia się wyłącznie na owocach bieżącego roku (ich odsetek wynosi około dziewięćdziesięciu procent), dlatego warto przeprowadzać coroczne przycinanie z terminowym usuwaniem starych pędów.

Pozytywny walory tej odmiany to przede wszystkim fakt, że ma ogromną mrozoodporność. Dobrze przetrwa w temperaturach około trzydziestu pięciu stopni poniżej zera. Niemniej jednak odmiana nadal uwielbia upały, dlatego nie należy wystawiać jej na takie temperatury. Jeśli jednak drzewo zamarznie, zostanie w pełni odrestaurowane w ciągu dwóch lat. Możesz także zauważyć słabość drzewa do niektórych chorób grzybiczych.

Renclaude wcześnie

Odmiana ta, jak można się domyślić po nazwie, wyróżnia się dość wczesnym dojrzewaniem. Został wyhodowany przez hodowców ukraińskich w połowie ubiegłego wieku. Jego wczesna dojrzałość jest tak wysoka, że ​​owoce pojawiają się znacznie wcześniej niż wszystkie inne Renklody.

Owoce bardzo dobrze czują się na polu. Drzewa osiągają wysokość około sześciu metrów, a ich dojrzewanie rozpoczyna się już na początku sierpnia, a niekiedy przy bardzo dobrych warunkach pogodowych nawet pod koniec lipca.

Niemniej jednak odmiana nie jest oczywiście pozbawiona wad, dlatego zdecydowanie potrzebuje zapylaczy. Mogą to być na przykład wczesna śliwka doniecka lub Renklod Karpyshev.

Odmiana ta wyróżnia się szczególnie dużymi owocami, których masa rzadko jest mniejsza niż pięćdziesiąt gramów. Ich kształt, odpowiednio, jest prawie idealnie kulisty. Odmiana ta należy do tych, w których młode drzewa dają większe owoce niż stare, dlatego z czasem masa śliwek spada nawet do trzydziestu gramów.

Kolor skórki śliwki jest bladożółty, ale wydaje się, że w większości jest to spowodowane bardzo grubą szarawą, woskową powłoką. Ich miąższ nie tylko ma prawie taki sam kolor jak same owoce, ale jest też niesamowicie soczysty i aromatyczny.

Ponadto odmiana ma dość wysoką ocenę smaku, która skłania się do czterech i pół punktu.W większości tak wysoki wynik został osiągnięty nie tylko ze względu na smak, ale także niesamowicie przyjemną konsystencję owoców.

Mówiąc o cechach fizjologicznych, należy zauważyć, że odmiana jest odporna na zimno. Owocowanie jest nie tylko niesamowicie wczesne, ale także dość obfite, a poza tym nigdy nie jest przerywane.

Jednak oczywiście są minusy, co może obejmować fakt, że trudno jest oddzielić kość od miazgi. Jeśli jednak kupujesz owoce do spożycia na surowo, nie jest to takie ważne.

Renclaude ulen

Odmiana ta została wyhodowana na południu Francji - ojczyźnie wszystkich Renclaudów. Jednak do dziś nie zachowały się bardziej szczegółowe dane na temat pochodzenia tej odmiany. Najprawdopodobniej jest to zieleń Renclode, która przypadkowo wyrosła na wolności i stopniowo zaczęła przystosowywać się do swoich warunków.

Niemniej jednak odmiana może być zbiorem i wcale nie owocną wartością, ponieważ w Rosji zakorzenia się z trudem i można ją znaleźć tylko wśród hodowców lub tych, którzy interesują się egzotyką.

Roślina ta zaczyna owocować w połowie sierpnia, a ostateczny termin to koniec tego samego miesiąca. Kształt śliwek jest idealnie kulisty, jednak przy niewystarczającej masie można je wydłużyć. Kolor tych samych owoców waha się od żółtawego do jasnopomarańczowego.

Na powierzchni owoców można również znaleźć drobne, rumiane, różowe plamki, które tylko poprawiają wygląd i sprawiają, że odmiana lepiej prezentuje się w oczach handlarzy. Waga owoców najczęściej sięga około czterdziestu pięciu gramów. Przez pięć dni po zerwaniu (poza lodówką) owoce przechowuje się bez żadnych problemów. Potem zaczynają tracić swoje cechy.

Oczywiście warto również wziąć pod uwagę smak odmiany. Jego miąższ jest niesamowicie soczysty i delikatny, a także aromatyczny.

Odmiana jest również uwielbiana za to, że łatwo opiera się wielu chorobom, w szczególności grzybom i owadom. Odmiana ta wytrzymuje również mrozy bez widocznych trudności. Ale oddzielenie nasion od miazgi może być poważną niedogodnością.

Renclaude Leah

Ostatnia odmiana w naszej ofercie to jeden z najstarszych członków rodziny Renclaud. Pomimo tego, że jej owoce są niewielkie i pozornie niepozorne, uprawiana jest od ponad wieku.

Odmiana dojrzewa na przełomie sierpnia i września. Po raz pierwszy plon pojawia się na gałęziach trzy lata po posadzeniu. Jednak tak wczesny termin wynika z małych owoców. Plon również nie jest nadmierny: średnio z jednego drzewa nie zbierzesz więcej niż piętnaście kilogramów.

Należy również zauważyć, że ten rozkładany fotel wymaga zapylaczy, w roli których mogą pełnić Reenclaude Lenya lub Skorospelka. Śliwki, jak już wspomniano, nie osiągają dużych rozmiarów. Najczęściej jest to około trzech centymetrów, a nawet mniej, a masa nie wzrasta powyżej piętnastu gramów.

Na skórze można znaleźć wiele białych plam, podczas gdy sama skóra ma żółtawy kolor. Ta odmiana jest szczególnie lubiana przez handlowców, ponieważ może zachować swój atrakcyjny wygląd i niesamowity smak przez dwadzieścia pięć dni. Jednocześnie prawie wszystkie owoce dojrzewają w tym samym czasie.

DO plusy można to również przypisać temu, że odmiana doskonale opiera się wszelkim chorobom. Jednak nasiona z owoców ekstrahuje się z dużym trudem i należy również zauważyć, że uprawa odmiany w mroźnych regionach nie jest dobrym pomysłem.

Również drzewo nie jest bardzo trwałe: żyje tylko dwadzieścia pięć lat. Ostatnie lata stały się szczególnie nieefektywne pod względem zbiorów, a drzewo stopniowo zaczyna obumierać.

Jak uprawiać Renklode

Aby wyhodować tę roślinę, należy najpierw wybrać odpowiedni czas, który najczęściej przypada na wiosnę - przed pęknięciem pąków.Jednak oprócz odpowiedniego czasu sadzenia będziesz musiał również zapewnić roślinie dobre miejsce.

Poniżej podano kryteria, według których należy go wybrać:

• Gleba powinna być luźna i żyzna, a także obojętna.
• Światło słoneczne powinno wystarczyć.
• Miejsce lądowania powinno znajdować się co najmniej na minimalnej wysokości. Ważne jest, aby upewnić się, że bezpośrednio pod terenem nie ma wód gruntowych.
• Bardzo ważne jest, aby chronić roślinę przed wiatrami i przeciągami, ponieważ powodują one wiele szkód dla Renklodes.
• Obok śliwki nie powinno być śliwki wiśniowej ani tarniny.

Jak sadzić?

Przede wszystkim musisz oczywiście wykopać dół do sadzenia, który powinien mieć około sześćdziesięciu centymetrów głębokości i około osiemdziesięciu centymetrów szerokości.

Ziemia, którą wykopałeś z tej dziury, jest wyrzucana na bok, a także wzbogacana w składniki mineralne. Powinieneś również dodać trochę próchnicy, aby uzyskać pełnoprawną mieszankę gleby.

Aby mieszanka gleby była dobra, należy wymieszać następujące składniki: żyzną glebę, próchnicę (dwa wiadra), superfosfat (pięćdziesiąt gramów), siarczek potasu (trzydzieści gramów).

Następnie powstałą mieszaninę wlewa się do dołu, mały dodatkowy dół, ponieważ przez pewien czas będzie musiał być chroniony przed wpływami zewnętrznymi. Przykryj również glebę.

W ciągu dwóch tygodni dół zostanie przygotowany do przyjęcia sadzonki, a ziemia doniczkowa zostanie zabezpieczona folią. Po upływie tych trzech tygodni należy bezpośrednio przystąpić do sadzenia.

Na początek musisz wbić w otwór dwa mocne i długie kołki, które zapewnią drzewu stabilność i stabilność. Następnie sadzonka jest opuszczana do otworu, a jej korzenie są starannie rozłożone na dnie zagłębienia. W takim przypadku szyjka korzeniowa powinna znajdować się gdzieś sześć centymetrów nad poziomem gruntu.

Przykrywając konie ziemią, lekko nią potrząśnij, w przeciwnym razie mogą powstać pęcherzyki powietrza, które mogą prowadzić do gnicia. Po wypełnieniu wszystkich ubytków gleba powinna zostać zdeptana.

Teraz, gdy sadzonka jest mocno osadzona w ziemi, musi być mocno przywiązana do kołków wbitych w ziemię. Kiedy całe sadzenie jest za sobą i wszystko jest gotowe, sadzonkę trzeba będzie podlać.

Podlewanie i karmienie

Jak zapewne już wiesz, Renklody reagują wyjątkowo negatywnie na nadmiar wilgoci, dlatego podlewanie musi być umiarkowane i stałe. Przez cały sezon wegetacyjny należy wykonać tylko od pięciu do sześciu podlewania.

Aby ułatwić drzewu korzystanie z wody, należy ją podgrzać i pozostawić na kilka dni. Jeśli drzewo jest małe, potrzebne są tylko trzy lub cztery wiadra, ale im większe drzewo, tym więcej wody będzie potrzebne, do dziesięciu wiader.

Ponadto procedura podlewania obejmuje późniejsze rozluźnienie gleby i ewentualnie mulczowanie. Ponadto kilka razy w sezonie należy zadbać o usunięcie całego nadmiaru wzrostu. Jeśli chodzi o karmienie, zaczyna się ono odbywać wyłącznie w trzecim roku, ponieważ wcześniej nie ma takiej potrzeby.

Karmić drzewo w następujący sposób:

• Jeszcze przed rozpoczęciem kwitnienia tego roku roślina jest nawożona saletrą amonową, solą potasową, a także złożonymi nawozami mineralnymi.
• Kiedy zaczyna się samo kwitnienie, dodaje się roztwór mocznika, który rozcieńcza się w ilości dwudziestu gramów na dziesięć litrów wody.
• Gdy śliwki dojrzeją bezpośrednio, konieczne jest nawożenie mocznikiem, który rozcieńcza się w proporcji czterech łyżek stołowych na dwadzieścia litrów wody. Do tego samego roztworu należy dodać sześć łyżek nitrofoski.
• W czerwcu konieczne jest nawożenie mocznikiem (roztwór jednoprocentowy) Już jesienią, podczas kopania, należy wprowadzić do gleby piętnaście kilogramów obornika, sto pięćdziesiąt gramów superfosfatu, pięćdziesiąt gramów amonu.
• Powinieneś również nawozić glebę wokół drzewa tym samym superfosfatem i potasem siarkowym (w ilości stu dziesięciu gramów).

Jak prawidłowo uformować koronę śliwki Renklode

Przycinanie to również bardzo ważny zabieg dla prawidłowego wzrostu i efektywnego rozwoju rośliny. Najlepiej wybrać wiosnę do tej odpowiedzialnej procedury, ponieważ o tej porze roku roślina będzie najbardziej przygotowana na przyjmowanie i leczenie uszkodzeń.

Ponadto niektórzy eksperci zalecają przycinanie latem, ale to, czy są one przeprowadzane, jest sprawą osobistą. Przeprowadza się je na początku czerwca, a wraz z nimi wykonuje się przycinanie młodych pędów w celu maksymalizacji ich rozgałęzienia.

Przycinanie również różni się w zależności od wieku rośliny:

• W pierwszym roku przeprowadzisz prace nad uformowaniem korony o prawidłowym kształcie. Powinien być kulisty. Aby to zrobić, musisz wybrać około dziesięciu gałęzi, które utworzą tak zwany szkielet rośliny. Odległość między nimi powinna być w przybliżeniu taka sama, a kąt, pod jakim powinny odsunąć się od drzewa, powinien wynosić czterdzieści pięć stopni.
• Przycinanie formujące nie odbywa się w drugim roku wzrostu. Będziesz jednak musiał skrócić wszelkie przyrosty, które powstały od poprzedniego przycinania do dwudziestu pięciu centymetrów.
• W trzecim roku wzrostu pędy zaczną bardzo aktywnie formować się z gałęzi szkieletowych. Twoim zadaniem jest ich skrócenie. Ostateczna długość powinna wynosić około trzydziestu centymetrów. Pozostałe przyrosty, które powstają w tym roku są skrócone do piętnastu.
• Można powiedzieć, że w czwartym roku korona będzie w pełni uformowana. Od teraz wystarczy, że wykonasz cięcie sanitarne, podczas którego usuniesz wszystkie uszkodzone i zbyt stare gałęzie, a także monitorujesz kształt korony i nie pozwolisz jej nadmiernie zgęstnieć.

Aby przycinanie nie przysporzyło dalszych problemów, konieczne jest wykonanie go za pomocą odpowiednich narzędzi. Aby to zrobić, musisz znaleźć najlepiej naostrzony nóż, który należy zdezynfekować przed wykonaniem zabiegu. Pomoże to nie tylko zapobiec infekcji drzewa, ale także sprawi, że cięcia będą gładkie i zadbane, co z kolei umożliwi drzewu szybsze gojenie się ran.

Ponadto, aby jakakolwiek choroba nie przedostała się do nieleczonych sekcji, konieczne jest przygotowanie wystarczającej ilości lakieru ogrodowego, który zapobiegnie przedostawaniu się wirusów i drobnoustrojów do tkanek roślinnych przez utworzone otwory.

Zimująca śliwka Renklode

Jak być może zauważyłeś, większość odmian tej rośliny ma wrodzoną odporność na zimno. Niemniej jednak w realiach naszych surowych i mroźnych zim ochrona przed mrozem nie będzie przeszkadzać absolutnie nikomu, a nawet takim mrozoodpornym śliwkom.

Dotyczy to zwłaszcza młodych sadzonek, których system korzeniowy nie jest tak dobrze chroniony jak u drzew dorosłych. Otóż ​​przede wszystkim trzeba będzie zadbać o ich ochronę na wypadek, gdyby zostały posadzone jesienią.

Aby zapobiec odmrożeniom i związanym z tym nieprzyjemnym skutkom u młodych sadzonek, trzeba będzie owinąć ich część korzeniową pnia agrofibrą lub folią. Bardzo pomocne może być również ściółkowanie z humusem.

Jeśli chodzi o rośliny dorosłe, nie cierpią na mróz tak bardzo jak młode rośliny, dlatego aby uchronić je przed zimnem wystarczy zwykłe wybielanie.Nie zapominaj, że po zimie budzą się nie tylko owady, ale także gryzonie, które natychmiast zaczynają być aktywne i gryźć absolutnie wszystko, co stanie na ich drodze. Dlatego Twoje drzewa na pewno nie zostaną uszkodzone przez ochronę metalową siatką.

Jednak cały czas rozmawialiśmy o tych rejonach, gdzie zimy są surowe, ale i tak miłosierne. Jak wiadomo, na północy naszego kraju nawet najbardziej odporne na zimę rośliny borykają się z poważnymi problemami związanymi z niskimi temperaturami. W takich miejscach zdecydowanie należy całkowicie zakryć młode rośliny.

Nawet u dorosłych wskazane jest przeprowadzenie takiej procedury: wszystkie gałęzie są związane, a korona jest owinięta specjalną szmatką. Z kolei pień jest również owinięty w nieprzepuszczający powietrza materiał, a następnie otaczający go obszar jest mulczowany.

Zwalczanie szkodników i chorób

Jak mogłeś zauważyć, czytając opisy odmian, prawdziwą plagą wszystkich Renklodów są wszelkiego rodzaju choroby grzybowe, które co roku pochłaniają życie setek i setek drzew. Aby twoja śliwka nie była brana pod uwagę dokładnie tak samo, będziesz musiał uciekać się do stosowania leków, które są pożądane w profilaktyce dolegliwości, które jeszcze się nie pojawiły.

Wśród tych leków są: HOM, mieszanka Bordeaux i siarczan miedzi. Aby zabieg był skuteczny i aby infekcja nigdy nie przeniknęła do pnia, przeprowadza się ją aż trzykrotnie w ciągu jednego sezonu kwitnienia. Odbywa się to wczesną wiosną, podczas formowania pierwszych pąków, a także zaraz po kwitnieniu.

Oczywiście, jeśli roślina nadal jest zarażona wirusem, który przeszedł obronę lekową, będziesz musiał zwiększyć liczbę zabiegów. Jeśli jednak zastosujesz się do tych prostych zasady, nawet ty nie będziesz musiał w ogóle uciekać się do takich środków, ponieważ żaden grzyb nie przeniknie twojej rośliny:

• Przede wszystkim nie należy zapominać o kopaniu gleby przed nadejściem absolutnie każdej zimy, ponieważ pod nią hibernują wszelkiego rodzaju gryzonie i owady, które wczesną wiosną osłabią roślinę i pomogą wirusowi ją przeniknąć.
• Wszystkie opadłe liście, jeśli nagle pojawi się infekcja, trzeba będzie się pozbyć, ponieważ mogą one sprowadzić na siebie resztki patogenów, które w przyszłym roku znów zaczną zjadać twoją roślinę.
• Należy również ustalić różne metody ochrony przed owadami, które nie pozwolą im zaszkodzić odporności rośliny.
• I oczywiście nie będzie zbyteczne regularne przerzedzanie korony. Grzyby nie są jednak jedynym atakiem, jaki czeka ogrodników, którzy postanowili wyhodować śliwkę Renklode.

Równie niebezpieczne są owady, temat, którego już trochę poruszyliśmy. Nadszedł jednak czas, aby omówić je bardziej szczegółowo.

• Ćma śliwkowa. Owad ten, jak sama nazwa wskazuje, atakuje nie tylko czynsze, ale w ogóle absolutnie wszystkie istniejące śliwki, a nawet niektóre inne rośliny. Ponadto te ćmy, co dziwne, zjadają nie tylko owoce, ale także młode pędy rośliny, co czyni je znacznie groźniejszym wrogiem. W przypadku, gdy stwierdzisz, że Twoje drzewo zostało zaatakowane przez mole, będziesz musiał użyć preparatu zawierającego roztwór soli. W dziesięciu litrach wody będziesz musiał rozcieńczyć funt soli i spryskać po zakończeniu kwitnienia, ponieważ w tym momencie owady zaczną masowo atakować śliwkę. Również ostateczne opryskiwanie będzie musiało zostać wykonane po zebraniu owoców. Zostanie to przeprowadzone z 10% roztworem benzofosforanu, aby ćmy nie wróciły w przyszłym roku.
• Mszyca śliwkowa. Być może to mszyce są najbardziej dokuczliwym i wszechobecnym owadem, który przystosował się do jedzenia absolutnie wszystkich roślin, a śliwka oczywiście nie była wyjątkiem.Niebezpieczeństwo tego owada polega na tym, że całkowicie wysysa ważne soki z liści i ze względu na niesamowitą mnogość mszyc prowadzi drzewo do całkowitego załamania siły i energii. To naturalnie prowadzi do tego, że owoce stają się małe i letargiczne. Przede wszystkim, aby pokonać mszyce, należy całkowicie pozbyć się wszystkich pędów zaatakowanych przez mszyce. Oczywiście dotyczy to tylko tych gałęzi, na których jest naprawdę dużo owadów. Następnie będziesz musiał spryskać roztworem składającym się z dziesięciu litrów wody, w której rozcieńczy się funt mydła. Być może, mimo że to mszyca jest najbardziej rozpowszechnionym i licznym owadem, to najłatwiej jest się jej pozbyć. Jednak zwykła woda z mydłem może czasami być rzadka, dlatego jeśli roślina została zaatakowana przez mszyce, należy ją potraktować środkiem owadobójczym pod koniec tego sezonu i na początku następnego sezonu.
• Ćma śliwkowa. Ten owad jest wyjątkowo nieprzyjemny. Niszczy owoce powoli i stopniowo, otaczając je pajęczynami. Po pewnym czasie ta sieć zaczyna bardzo szkodzić owocom, przez co gniją i pękają. Głównym problemem tego owada jest to, że najprawdopodobniej będziesz w stanie go zauważyć dopiero wtedy, gdy zdążył już zrobić wiele rzeczy, a zatem będziesz musiał działać szybko. Jednak procedura pozbycia się tego owada nie jest niczym trudnym ani niezwykle trudnym. Ponieważ ćma nie osiada na roślinie i zamienia ją w swój dom, wystarczy spryskać drzewo chlorofosem, a to go zniechęci.
• Śliwka U tego owada larwy stanowią główne zagrożenie, dlatego będziesz musiał z nimi walczyć. Te małe robaki, wylęgające się z małych jaj, zaczynają stopniowo, ale z pewnością, zjadać miąższ jajników i dlatego wszystkie śliwki zaatakowane przez te szkodniki odpadają, nawet nie dojrzewając. Aby zapobiec utracie większości plonu, przed i po kwitnieniu konieczne będzie opryskiwanie na dużą skalę środkami owadobójczymi, a także potraktowanie śliwki preparatem Metaphos, który powstrzyma pasożyty.

Przyjrzeliśmy się chorobom grzybiczym śliwek i sposobom radzenia sobie z nimi, a także sposobom zabijania owadów, które często atakują te drzewa. Jednak roślina ta cierpi na ogromną liczbę innych chorób. Postanowiliśmy jednak wymienić tylko te, które są najczęstsze.

Wśród nich są:

• Monilioza. Choroba ta charakteryzuje się tym, że owoce śliwy zaczynają bardzo szybko gnić. Jego pierwsze objawy można zauważyć nawet na etapie kwitnienia kwiatów, dlatego jeśli zauważysz na nich brązowe plamy lub niewielkie ślady zgnilizny, należy od razu założyć, że roślina została zaatakowana właśnie przez moniliozę. Aby przezwyciężyć chorobę, konieczne jest zastosowanie leku takiego jak Horus. Powstaje z niego tylko trzyprocentowe rozwiązanie. Ponadto oprócz opryskiwania drzewa należy uprawiać glebę, ponieważ to na niej choroba lubi siedzieć na następny atak.
• Terapia dziąseł. Choroba ta objawia się w taki sposób, że kora drzewa staje się bardzo miękka. Ponadto zaczyna się od niej wyróżniać bardzo nieprzyjemnie wyglądający i w dotyku płyn. Przede wszystkim, aby poradzić sobie z chorobą, będziesz musiał usunąć cały płyn uwalniany z kory, a także będziesz musiał trochę popracować nożem, ponieważ nie ma innego sposobu na usunięcie uszkodzonego obszar. Po wykonaniu tej operacji będziesz musiał również pokryć całą powierzchnię rany zadanej drzewu lakierem ogrodowym.

Reprodukcja Renklodów

Istnieje wiele różnych sposobów rozmnażania śliwek. Wszystkie te metody są tak różnorodne, że absolutnie każdy ogrodnik może znaleźć coś dla siebie. Istnieją techniki idealne zarówno dla początkujących, jak i profesjonalistów.

Rozmnażanie nasion

Ta metoda jest dość pracochłonna i rzadko jest odpowiednia dla początkujących ogrodników, ponieważ realizuje cele, które nie są dla nich charakterystyczne. Najczęściej tę metodę stosuje się do uprawy podkładek pod inne rośliny.

Aby wyhodować zdrową śliwkę, trzeba wybrać równie zdrowy i duży owoc. Następnie musisz go dobrze spłukać i usunąć kość. Następnie materiał do sadzenia wyciągnięty z miazgi zanurza się w wodzie na cztery dni. W takim przypadku bardzo ważne jest ciągłe zmienianie wody na czystszą, a także czasami mieszanie kości, aby nie uległy stagnacji.

Po tych czterech dniach wszystkie nasiona wyjmuje się z wody i umieszcza w szklanym słoiku. Pamiętaj, aby wcześniej dokładnie je wysuszyć. W tym słoiku kości będą przechowywane do czasu sadzenia. Natychmiast, gdy nadejdzie ten moment, nasiona trzeba będzie wymieszać z zwilżonym piaskiem lub trocinami.

Temperatura wzrostu powinna wynosić około pięciu stopni. Stając w tym stanie przez sześć miesięcy, nasiona dadzą sadzonki, które można przesadzić na otwarty teren.

Zaszczepić

Ta metoda jest świetna dla tych, którzy chcą szybko, a także sprawnie i skutecznie rozmnażać roślinę. Najlepszym czasem na zabieg będzie okres wegetacyjny rośliny (kwiecień lub maj). Najlepsze jest to, że zakorzeniają się te przeszczepy, które zostały wykonane w dekolcie lub bezpośrednio w korze.

Metoda wzrostu korzeni

Jesienią - zanim roślina odejdzie na zimę, konieczne będzie oddzielenie korzenia rośliny matecznej od wzrostu (gdzieś pośrodku). W ten sposób sam pęd zacznie się rozwijać jako samodzielna roślina, a już następnej wiosny pęd można usunąć wraz z rozwiniętym systemem korzeniowym. Następnie sadzonkę należy sprawdzić pod kątem uszkodzeń.

Jeśli wszystko jest w porządku, możesz sadzić pędy w stałym miejscu. Jeśli jednak znajdziesz jakieś problemy (zwłaszcza z korzeniem), będziesz musiał odciąć dotkniętą część i potraktować nacięcie węglem drzewnym.

Rozmnażanie przez sadzonki

Schemat takiej reprodukcji jest pełen drobnych szczegółów i szczegółów. Niemniej jednak jest dość prosty w wykonaniu, dlatego może być odpowiedni dla początkujących, którzy mimo to mają zręczność i przynajmniej pewne umiejętności. Przede wszystkim musisz wykopać młode korzenie równie młodego drzewa. Pożądana długość powinna wynosić piętnaście centymetrów, a szerokość powinna wynosić około półtora centymetra.

Aby znaleźć najbardziej odpowiedni korzeń, należy cofnąć się od podstawy drzewa. Około metra. W przypadku, gdy drzewo jest wysokie - półtora metra. Czas wykopywania sadzonek musi być jesienią. Do wiosny przechowuje się je w specjalnie wykopanych wykopach, których głębokość powinna wynosić około pół metra.

Dla lepszej konserwacji lepiej przykryć cięcie piaskiem lub torfem. Możesz również przechowywać sadzonki w piwnicy, umieszczając je w pojemniku z trocinami. W kwietniu konieczne będzie przygotowanie gleby, która posłuży do sadzenia sadzonek. Ta gleba powinna składać się z jednej czwartej torfu i trzech czwartych piasku.

Po przygotowaniu gleby konieczne będzie posadzenie sadzonek pod kątem do ziemi. Aby lepiej się przystosował, trzeba go przykryć folią. Podczas sadzenia wierzchołki sadzonek należy lekko pogłębić (około dwóch centymetrów). Jednocześnie należy je posypać torfem lub trocinami. Dopóki sadzonki nie wytworzą pędów, z pewnością będą musiały być chronione przed słońcem i nawilżane.

W przypadku, gdy jedna łodyga daje kilka pędów, będziesz musiał preferować wyższą i silniejszą. W ciągu jednego sezonu roślina będzie wymagała około czterokrotnego nawożenia. Kiedy nadejdzie zima, pędy trzeba będzie przenieść do ciepłego pomieszczenia. Do wiosny drzewa osiągną około metra wysokości i będą w pełni gotowe do sadzenia. Lądowanie odbywa się zgodnie z już ci znanymi zasadami.

Śliwka Renkloda: recenzje

Recenzja doświadczonego ogrodnika Giennadija T.

„Kiedy wybierałam, jaką śliwkę mam wyhodować, wszyscy moi znajomi doradzali mi dokładnie Renclode. Długo wątpiłem, bo wiedziałem, że jest jeszcze wiele dobrych gatunków i odmian, ale nadal im ufałem. W końcu trochę tego nie żałowałem. W końcu mój wybór padł na Renclaude Early. Pomimo tego, że owoce były duże i smaczne, początkowo było ich sporo, ale dojrzałe drzewo zaczęło dawać znacznie więcej śliwek.

Przede wszystkim oczywiście podobało mi się wczesne kwitnienie i doskonały wygląd. Śliwki wyprzedają się jak ciepłe bułeczki - wystarczy położyć je na blacie. Oczywiście czasami pojawiają się kłopoty ze szkodnikami lub chorobami. Ale w końcu wszystkie naprawdę się opłacają.

Ponadto nie mogę powiedzieć, że śliwka jest tak trudna w pielęgnacji, dlatego okazała się dla mnie prawie idealna. Chociaż Renklods też mają minus - wszystkie mają bardzo wyraźny kwaśny odcień, co osobiście mi się nie podoba. Nie ma jednak sporu o gusta, więc komuś ten widok wyda się w ogóle najlepszy”

Wniosek

Nie bez powodu śliwka Renclode jest uważana nie tylko za jedną z najstarszych, ale także jedną z najlepszych odmian śliwek. Ich niesamowite właściwości fizjologiczne, wspaniały smak i bezpretensjonalność sprawiają, że są prawdziwymi ulubieńcami absolutnie wszystkich ogrodników.

Mamy nadzieję, że w tym artykule pomogliśmy Ci dowiedzieć się, jak prawidłowo uprawiać tę roślinę, dbać o nią, a także rozwiązać Twój problem z doborem odpowiedniej odmiany. Życzymy powodzenia w uprawie tej słynnej śliwki i mamy nadzieję, że odniesiesz sukces.