Porzeczka leningradzka

Czarna porzeczka Leningradskaya jest przedstawicielem odmian o średnio późnym okresie dojrzewania owoców. Odmiana porzeczki Leningradskaya pojawiła się w Stacji Doświadczalnej Pavlovsk V.I. N.I. Vavilov, dzięki pracom hodowców takich jak E.V. Volodin, S.P. Chotimskaja, N.N. Chabarow, przez selekcję podgatunków porzeczki Ojebyn i Olbrzym Leningradzki... W 1993 roku podgatunek, o którym mowa, został wpisany do rejestru państwowego, a także objęty strefami w centralnych, północno-zachodnich i północnych regionach Rosji. Bardziej szczegółowo rozważymy ten podgatunek w tym artykule.

Czarna porzeczka Leningradskaya: opis odmiany

Czarna porzeczka Leningradskaya: zdjęcie odmiany

Krzew odmiany czarnej porzeczki Leningradskaya ma średnią wielkość i pogrubienie, a także jest częściowo rozłożysty. Pędy rosnące dość gęsto i lekko nierówno mają barwę, jasnoróżowy odcień, mają też pokwitanie. Pędy zdrewniałe, proste i grube, szarobrązowe lub beżowe z brązową końcówką. Mają omszenie z niewielką ucieczką, stopniową, grubością w kierunku części wierzchołkowej. Pąki są średniej wielkości i grube, pojedyncze, podwójne i potrójne, krótkie. Mają zaokrąglony, wydłużony kształt z ostrą częścią wierzchołkową, różowy lub różowo-fioletowy odcień. Te pąki mają również gęste pokwitanie i są umieszczone równolegle do pędu, z sprasowaną podstawą, a górne części mają odchylenia. Nerka w górnej części jest krótka, nie jest wolna, a także ma cylindryczny lub zaokrąglony wydłużony kształt, z ostrą częścią wierzchołkową. Blizna liścia ma okrągły kształt.

Liście słodkiej porzeczki Leningradskaya są pięciopłatkowe. Jeden taki liść jest duży, ciemnozielony z brązowym odcieniem. Jest obdarzony matową powierzchnią, a także pokwitaniem wzdłuż żył na dolnej i górnej stronie listka, a także grubym filcowym pokwitaniem w miejscu nacięcia górnej strony ogonka liścia. Warto również zauważyć, że taki arkusz ma dość grubą strukturę, pomarszczony lub bąbelkowy. Powierzchnia liścia jest wypukła, z wygiętymi wierzchołkami płatów, ma niewielką złożoność wzdłuż nerwu głównego, znajduje się pod ostrym kątem do pędu. W dużej mierze żyły główne są bezbarwne. Głownia środkowa ma duży, szeroki trójkątny kształt z lekkim wydłużeniem, ostrą i zagiętą częścią wierzchołkową, a także z dobrze rozwiniętymi dodatkowymi występami, chociaż po różnych stronach głowni mogą mieć różnice w nasileniu. Płaty boczne są krótkie, dość szerokie, trójkątne, rozwarte lub lekko zaostrzone, a także z częściami wierzchołkowymi zagiętymi w dół, z rozwartym kątem między żyłami. Na granicy płata bocznego i środkowego widoczne są zmarszczki. Płaty podstawne są umiarkowanie zaznaczone, a ich żyły skierowane są w stronę ogonka. U podstawy znajduje się głębokie wcięcie w kształcie serca, najczęściej z „zamkiem”. Zęby są wystarczająco szerokie, dwugrzebieniowe lub duże, niezbyt głębokie i tępe, z krótkim „pazurem” o białawym odcieniu. Ogonek ogonkowy jest średniej długości, gruby, ma pokwitanie. Często jest koloru zielonego lub z niewielkimi nieregularnościami w pobliżu podstawy ogonka i podstawy liścia. W liściach rosnących w części wierzchołkowej ogonek liściowy może mieć barwę na całej długości.

Kwiaty słodkiej czarnej porzeczki Leningradu mają po otwarciu duże rozmiary i kształt kielicha.Są niskie, z dość silnym pokwitaniem, obdarzone zielonkawo-białym kolorem z jasnoróżowym odcieniem. Działki mają szeroki, wydłużony zaokrąglony kształt, a także są zaokrąglone. Działki te mają dość jasne, nierównomiernie rozmyte zabarwienie antocyjanów, są poskręcane i mają omszenie, są swobodnie rozmieszczone. Płatki mają białawy odcień i wydłużony zaokrąglony kształt, są oddzielne, z lekkim nachyleniem do słupka. Piętno słupka znajduje się na tym samym poziomie co pylniki lub nieco powyżej nich. Jajnik nie ma koloru, ma pokwitanie i ogromną liczbę gruczołów. Pędzle są krótkie (do 37 milimetrów) i średnie (58 milimetrów) i składają się z 6-8 owoców. Oś tego pędzla jest dość mocna i gruba, ma pokwitanie, a także równomierne rozmieszczenie owoców, bez ogonka.

Owoce rosną do dużych rozmiarów (do 1,8 grama każdy, chociaż zdarzają się okazy ważące ponad 3,5 grama). Są płaskie, okrągłe i okrągłe. Powierzchnia tej jagody pokryta jest cienką skórką o czarnym odcieniu i obecnością średniego wskaźnika połysku. Po zebraniu jagoda ma suchą separację. Wewnątrz owocu znajduje się duża ilość bardzo małych i średnich nasion. Szypułka ma średnią długość, grubą, ma pokwitanie. Miseczka jest mała, częściowo opadająca i zamknięta. Owoce te mają cechy smaku deserowego. Podczas degustacji otrzymali ocenę 5 punktów na pięć możliwych, co jest dość rzadkie. Warto również zauważyć, że owoce te mają uniwersalny cel. W swoim składzie chemicznym zawierają: suche substancje rozpuszczalne 18,7 procent, ilość cukrów 9,9 procent, kwasy miareczkowe 3 procent, kwas askorbinowy 102,6 miligrama na 100 gram produktu, substancje P-aktywne 288,4 miligrama na 100 gram produktu, pektyny ( mokrej masy) 0,9 procent.

Charakterystyczne cechy słodkiej czarnej porzeczki Leningradskaya to dobry poziom tolerancji na mróz, wczesna dojrzałość (ze względu na tworzenie od 65 do 91 procent mieszanych pąków na pędach podstawnych, zdolność w pierwszym roku życia do rozgałęziania pędów podstawnych, jak a także będąc w węźle podwójnych i potrójnych pąków), samopłodność (ok. 50,5%), a także dobra odporność na choroby takie jak mączniak prawdziwy i odporność na szkodniki - roztocza. Warto również zauważyć, że odmiana ta charakteryzuje się dużymi owocami, doskonałymi deserowymi właściwościami smakowymi oraz wysokim plonem, który wynosi średnio 4 kilogramy na roślinę.

Zalety i wady

Słodka porzeczka Leningradskaya: wideo o odmianie

Jak każdy inny podgatunek porzeczek, słodka czarna porzeczka Leningradu ma swoje pozytywne i negatywne cechy. Jego zalety to:

• Wysoka odporność na mróz i wydajność.
• Duży rozmiar owoców.
• Wczesna dojrzałość.
• Samopłodność.
• Doskonałe właściwości smakowe owoców.
• Wysoki wskaźnik odporności na choroby grzybowe.

Wady czarnej porzeczki Leningradskaya obejmują: podczas dojrzewania skóra dużych owoców może pękać w czasie zbiorów, a także niejednoczesne dojrzewanie owoców.