Porzeczka Wenus

Wstęp

Czarna porzeczka - być może żadna osobista fabuła nie może obejść się bez tej kultury. Porzeczka Wenus jest bardzo poszukiwana nie tylko w naszym kraju, ale także daleko poza jego granicami, gwarantując doskonałą jakość owoców i krzewów, z których niektórych odmian można wykonać żywopłoty. Porzeczka ma doskonały smak, a także świetnie nadaje się do przygotowywania różnych potraw i leków stosowanych w medycynie tradycyjnej. Jako lek porzeczka jest niezwykle przydatna, ponieważ w swoich jagodach i liściach zawiera dużą ilość witamin i minerałów, a także pierwiastków śladowych, które są bardzo przydatne dla organizmu ludzkiego.

Dziś jesteśmy świadkami wzrostu różnorodności odmian i odmian porzeczek. Spośród ponad dwustu odmian ogrodnik może wybrać tę, która będzie najbardziej odpowiednia zgodnie z jego oczekiwaniami i pragnieniami wyrażonymi co do smaku i cech zewnętrznych. Warto zwrócić uwagę na dość młodą, ale już dość powszechną odmianę czarnej porzeczki, którą nazywa się Wenus. Ta porzeczka ma bardzo dużą liczbę doskonałych właściwości użytkowych i cech, które sprawiają, że jest bardzo popularna. Jednocześnie odmiana nie ma znaczących wad, które mogłyby w jakiś sposób zmniejszyć znaczenie tej odmiany.

Czarna porzeczka Venus: opis odmiany

Porzeczka Wenus: zdjęcie

Opis odmiany czarnej porzeczki Venus należy rozpocząć od rozważenia cech krzewu. Ponieważ żywotna aktywność rośliny i jej owocowanie zależą od wyglądu krzewu i jego właściwości, omówimy to bardziej szczegółowo. Tak więc porzeczka Wenus nie jest bardzo wysoką rośliną o średniej gęstości. Jest umiarkowanie rozłożysty, ale okresowo ogrodnicy zalecają wykonanie sanitarnego lub dekoracyjnego przycinania krzewów, aby rozwijały się równomiernie.

Pędy na krzewie w stanie zdrowym mają delikatne zielone kwiaty, są bardzo silne, mogą się lekko zginać, co jest cechą samej odmiany i jest dalekie od jej patologii. Górna część pędów jest zwykle różowawa. Pąki są małe, ostre, zwykle nie naciskają na pędy lub są ściskane, ale nie zamykają się. Liście są średniej wielkości, koloru zielonego, na ogół o standardowym kształcie typowym dla porzeczek. Kwiaty, gdy kwitną, są małe, jasnoróżowe. Rosną w małych gronach, każdy z 9 do 11 pojedynczymi kwiatami, które kwitną w tym samym czasie.

Jednocześnie jagody czarnej porzeczki odmiany Wenus są bardzo duże, masa jednej jagody może wynosić od 2,5 do 6 gramów, w zależności od wieku samego krzewu i tego, czy sam ogrodnik był w stanie zapewnić mu w najkorzystniejszych warunkach, co również jest bardzo ważne. Owoce są duże, zwykle tej samej wielkości, o głębokim czarnym kolorze. Smak jest bardzo słodki, prawie niemożliwe jest określenie w nim kwasowości. Skórka owoców jest bardzo cienka, więc bardzo trudno jest je przechowywać przez długi czas lub transportować na duże odległości, a być może jest to jedna z nielicznych wad, które mogą wpłynąć na opinię ogrodnika o tym, czy wybrać Wenus do sadzenia.

Ogólnie rzecz biorąc, porzeczka Wenus jest dość wyjątkowa. Bardzo dobrze nadaje się do spożywania świeżych owoców porzeczki, a także do przygotowywania napojów, przetworów i dżemów, deserów, dodawania jagód do wypieków.Wszystko zależy wyłącznie od preferencji i wyobraźni samego ogrodnika.

Odmiana porzeczki Venera została uzyskana po skrzyżowaniu fińskiej odmiany Bredthorp z odmianą syberyjską Seyantsy Golubki. Odmiana została wyhodowana przez krajowego hodowcę V.S. Ilyin, dzięki któremu już w 2004 roku odmiana została podzielona na strefy w całym regionie Uralu, gdzie obserwuje się dość surowy klimat. Tak czy inaczej, ale ze względu na to, że odmiana jest bardzo odporna na ekstremalne temperatury, a także na mróz, zaczęła bardzo szybko rozprzestrzeniać się w różnych regionach Rosji. Odmianę można również spotkać w innych krajach, w których klimat nie wyróżnia się stabilnością i stabilnością. Jest to zwykle terytorium Białorusi, a także krajów bałtyckich, gdzie klimat może być również bardzo gorący lub niesamowicie zimny, w czym nie wszystkie kultury z powodzeniem zakorzeniają się.

Jak już zauważyliśmy, odmiana porzeczki Venus jest średnio lub średnio późna, wszystko zależy od miejsca, na którym sadzi się krzew. Zbiór nie zadziała od razu - będziesz musiał wykonać dwie lub trzy sztuczki, ponieważ jagody dojrzewają nierównomiernie i jednocześnie. Zbiór zaczyna się około połowy sierpnia i można go również rozciągnąć w zależności od warunków pogodowych i temperaturowych, a także możliwości samego ogrodnika. Zimotrwalosc jest ogromnym plusem tej odmiany, o czym juz wspominalismy. Wenus może spokojnie tolerować spadek temperatury do minus 37 stopni, a nawet w takich warunkach ogrodnik może jej nawet nie zakryć, i tak doskonale zniesie taką pogodę. Odmiana jest samopłodna, nie ma potrzeby sadzenia w pobliżu zapylaczy, nie wymaga szczególnej uwagi, nie jest kapryśna w pielęgnacji, jeśli chodzi o wzrost. Ponadto zimotrwałość uzupełniają również takie cechy, jak odporność na groźne choroby powszechne wśród upraw porzeczek – na mączysty wzrost czy antraknozę.

Odmiana porzeczki Wenus: sadzenie i pielęgnacja krzewu

Oczywiście ważne jest, aby nakreślić cechy sadzenia porzeczek Wenus i dbania o nią. Możesz zająć prawie każde miejsce, odmiana bardzo lubi wilgotne obszary, podczas gdy tereny bagienne są natychmiast wykluczane. Najlepiej wybierać tereny o żyznej, gliniastej glebie, do której porzeczki bardzo dobrze się dostosowują. Nie należy sadzić krzewów w miejscach, w których gromadzi się woda gruntowa, ponieważ może to prowadzić do gnicia systemu korzeniowego. Wenus również dość spokojnie zareaguje na lekkie zacienienie, w żaden sposób nie zaszkodzi to jakości owoców. Z tego powodu możesz wybierać nie tylko tereny otwarte, ale także miejsca, które znajdują się w półcieniu.

Zejście na ląd odbywa się wiosną lub jesienią. Należy pamiętać, że przy sadzeniu jesiennym przeżywalność krzewów znacznie wzrasta. Gleba powinna być przygotowywana od sierpnia, a sadzenie odbywa się bliżej września. Miejsce musi być starannie wykopane i pozbyć się chwastów. Stosowane są również nawozy - gnijący obornik, superfosfat, siarczan potasu. Nawozy te doskonale nasycają glebę i czynią ją żyzniejszą. W ten sam sposób wykopuje się i przetwarza same dołki, w których zostaną posadzone krzewy. Ich głębokość powinna wynosić od pół metra, a ich średnica to zwykle 60 centymetrów. Górną warstwę gleby miesza się z torfem lub humusem, dodaje się tam popiół drzewny i superfosfat, a także siarczan potasu. Dokładnie wymieszaj miksturę i połóż ją na dnie dołu do sadzenia. Najlepiej dodać trochę czystej ziemi na wierzch, wszystko to wylewa się bardzo obficie osiadłą wodą. w tym stanie jamę należy pozostawić na około tydzień, po czym umieszcza się tam krzewy porzeczki odmiany Wenus.

W pierwszym półtora do dwóch lat po posadzeniu krzewów w otwartym terenie konieczne jest regularne spulchnianie gleby, a także podlewanie i odchwaszczanie obszaru wokół krzewu, usuwając chwasty.Mimo że krzewy są bardzo odporne na suszę, nadal uwielbiają wilgoć, którą wnoszą, więc hodowca musi upewnić się, że jest w stanie zapewnić roślinie regularne podlewanie. W sezonie należy bardzo obficie podlewać krzewy od 3 do 4 razy: na samym początku lata, w czerwcu; początek lipca, potem wrzesień i listopad, kiedy sezon się kończy. Jeden krzew porzeczki zajmuje co najmniej trzy wiadra wody, ta ilość wilgoci wystarcza do podtrzymania żywotnej aktywności rośliny.

Gdy tylko rozpocznie się proces owocowania, konieczne jest rozpoczęcie karmienia rośliny. Wiosną materia organiczna jest świetna, ale jesienią lepiej stosować nawozy zawierające fosfor i potas. Wiosną dokarmianie odbywa się po zakończeniu fazy kwitnienia krzewu, natomiast jesienią najlepiej po zebraniu z krzewów porzeczki i przygotowaniu się do snu.

Przycinanie to kolejny ważny proces, jeśli chodzi o krzewy. Pierwsze przycinanie jest konieczne dla rośliny już w momencie sadzenia jej na otwartym terenie. W takim przypadku wszystkie silne i żywotne gałęzie i pędy należy skrócić do czterech mocnych pąków, a cienkie i małe całkowicie usunąć bez żalu. Formowanie buszu powinno trwać pięć lat. Dorosła roślina powinna zawierać nie więcej niż 15 głównych gałęzi, wtedy będzie miała wystarczająco dużo energii, aby te gałęzie były całkowicie zdrowe i dawały doskonałe zbiory.

Po około sześciu, czasem siedmiu latach, należy wykonać przycinanie przeciwstarzeniowe. Jesienią wszystkie stare gałęzie i pędy są całkowicie usuwane, a także te, które mogą zarazić się jakąkolwiek chorobą. Ważne jest również, aby wziąć pod uwagę, że nadmierne pogrubienie buszu nie będzie miało dla niego pozytywnej roli, a zbiory będą jeszcze trudniejsze do całkowitego usunięcia z buszu. Ponadto pogrubienie może prowadzić do osłabienia rośliny i do tego, że plon wyraźnie się zmniejszy, a to będzie odgrywać negatywną rolę.

W ten sposób, przestrzegając wszystkich zasad techniki rolniczej i pielęgnacji, możesz osiągnąć doskonałe wyniki w uprawie porzeczek Wenus. Krzewy są mocne, ozdobione i zadbane, będzie można całkowicie zebrać, a także uzyskać doskonałe i smaczne jagody. Ponadto roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki. Nie możemy jednak zignorować opisu możliwych niebezpieczeństw i zagrożeń, które zawsze są obecne w działalności ogrodniczej, aw szczególności w uprawie owoców i jagód.

Porzeczka Wenus: najczęstsze choroby i szkodniki

Porzeczka Wenus: zdjęcie

Porzeczka Wenus, jak podkreślają doświadczeni ogrodnicy, prawie nigdy nie jest dotknięta tak powszechnymi chorobami, jak mączniak prawdziwy i antraknoza. Również rdza nie jest straszna dla krzaków. Mimo to krzewy są bardzo podatne na inne choroby, wśród których są septoria, a także ataki roztoczy nerkowych.

Septoria jest również nazywana białą plamką, która jest dość powszechnym grzybem wśród upraw porzeczek. Pierwsze oznaki pojawiają się jako małe, zarośnięte plamy o brązowych brzegach. Nieco później liście porzeczki zaczynają pokrywać się małymi kropkami o ciemnym kolorze, następnie wysychają i odpadają. Ale istnieje kilka metod radzenia sobie z chorobą, które są dość skuteczne. Po pierwsze, należy na czas zebrać wszystkie zaatakowane liście i spalić je, aby zapobiec przeniesieniu choroby na jeszcze zdrowe części rośliny. Po drugie, krzew należy traktować roztworem siarczanu miedzi lub tlenochlorku miedzi rozcieńczonym w wodzie zgodnie z objętościami wskazanymi w instrukcji.

Ponadto w celu zapobiegania chorobom konieczne jest spryskanie liści płynem Bordeaux.Opryskiwanie wykonuje się około cztery razy w ciągu jednego sezonu - przed rozpoczęciem kwitnienia krzewów; natychmiast po zakwitnięciu rośliny; dwa tygodnie po ostatnim oprysku krzewów; po zebraniu krzewów. W celu zapobiegania można zastosować leczenie roztworem nadmanganianu potasu, ale nie należy również zapominać, że bardzo ważną rolę odgrywa terminowe stosowanie nawozów mineralnych i organicznych. Dzięki nim wzmacnia się odporność rośliny, a to prowadzi do tego, że walka z chorobami staje się jeszcze skuteczniejsza.

Walka z kleszczem również nie jest trudna. Aby zapobiec lub zapobiec pojawieniu się kleszcza, możesz posadzić kilka grządek czosnku lub cebuli obok krzewu porzeczki, aby zapachy odstraszyły szkodnika. Jeśli mimo to pojawił się kleszcz, to dotknięte nim pędy są natychmiast odcinane i niszczone. Na początku kwitnienia najlepiej spryskać krzew roztworem czosnku.

Ogólnie rzecz biorąc, porzeczka Wenus jest doskonałą opcją dla ogrodników, którzy nie mają możliwości regularnej pielęgnacji rośliny, ale nadal chcą uzyskać przyzwoite i obfite zbiory. Zalety tej odmiany są następujące:

• mrozoodporność i odporność na ekstremalne temperatury
• plon - z jednego krzewu można zebrać do czterech kilogramów idealnych i smacznych jagód
• odporność na suszę (ale znowu tutaj powinieneś również znać miarę i nie dopuścić do wyschnięcia gleby, a tym samym wyschnięcia systemu korzeniowego)
• bardzo duże jagody, które mają wyłącznie cechy deserowe i nadają się do przygotowania dużej ilości słodkich napojów i potraw
• odporność na choroby i szkodniki powszechne wśród upraw porzeczek
• własność samopłodności

Jeśli mówimy o niedociągnięciach, nadal istnieje duże prawdopodobieństwo, że roślina toleruje septię i ataki roztoczy nerkowych, co negatywnie wpływa na poziom plonu. Należy więc pamiętać o wszystkich technologiach środków zapobiegawczych w celu zwalczania tych szkodników i chorób, a wtedy można uzyskać doskonały wynik.