Porzeczka Wersalska

Wstęp

Wielu współczesnych ogrodników i ogrodników bardzo lubi rosnące porzeczki. Ten krzew może wytwarzać jagody o różnych kolorach, zapachach, smakach, a krzewy mogą mieć różne wysokości, kształty, kolory i mogą być wykorzystywane na różne sposoby w działalności rolniczej i agronomicznej. jedną z najpopularniejszych odmian wśród upraw porzeczek jest biała porzeczka Versailles. Odmiana została wyhodowana przez francuskich hodowców już w XIX wieku, ale była stopniowo ulepszana, aby krzewy mogły zakorzenić się w różnych częściach świata. W 1959 roku porzeczka wersalska została wpisana do Państwowego Rejestru. Odmiana polecana do uprawy w różnych regionach, a szczególnie w:

• Region północno-zachodni
• Region centralny
• Region Wołgo-Wiatka
• Centralny region czarnej ziemi
• Środkowa Wołga
• Ural.

Wersalska biała porzeczka: zdjęcie odmiany

Tak więc geografia uprawy porzeczki wersalskiej znacznie się rozszerzyła i z tego powodu istnieje wielka potrzeba uzyskania bardziej szczegółowych informacji o tej odmianie, o jej specyfice i cechach. W tym artykule opiszemy tę odmianę bardziej szczegółowo, uzasadniając niektóre z jej istotnych cech. A także określimy cechy odmiany oraz jakie choroby i szkodniki mogą zagrozić tej samej odmianie, jeśli nie zapewnimy jej najkorzystniejszych warunków do uprawy i pielęgnacji.

Porzeczka Wersalska: opis i charakterystyka odmiany

Biała porzeczka Wersalu: zdjęcie odmiany

Porzeczka wersalska, jak już wspomnieliśmy, została wyhodowana przez francuskich hodowców już w XIX wieku, do 1959 roku odmiana była stale ulepszana, w wyniku czego została wpisana do Państwowego Rejestru Odmian Polecanych. Cechą charakterystyczną tej odmiany jest doskonały, rozwinięty system korzeniowy. Korzenie boczne mogą znajdować się na głębokości do pół metra, mogą wyrosnąć daleko poza samą koronę, więc ten aspekt należy wziąć pod uwagę przy sadzeniu rośliny. Jeśli chodzi o korzeń centralny, sięga on na głębokość ponad jednego metra, tworząc prawdziwie monumentalne nasadzenie, które powinno otrzymać wystarczającą opiekę, w przeciwnym razie korzeń będzie bardzo osłabiony, a to doprowadzi do osłabienia całego krzew jako całość.

Krzewy białej porzeczki Versailles są wyprostowanymi gatunkami, wysokość dorosłego krzewu tej odmiany może wynosić od 120 centymetrów do półtora metra. Jednocześnie nie ma zbyt wielu pędów, ale jednocześnie nie rosną one przy pewnej aktywności, są w większości słabe, zwłaszcza jeśli nie poświęca się im wystarczającej opieki lub uwagi. System liściasty jest duży, ma nietypowy niebieskawy odcień. Dolna część liści jest lekko opadająca, jest to jedna z charakterystycznych cech systemu liściowego. Dlatego to pominięcie nie powinno być traktowane jako choroba lub patologia.

Porzeczka wersalska należy do wysokoplennej, obfitej odmiany. W okresie kwitnienia krzew pokryty jest żółtawobiałymi dzwoneczkami, a pędzle są dość długie. Kwiaty, podobnie jak przyszłe jagody, osadzone są na długich, prostych ogonkach, na atrakcyjnych gronach, które w stanie dojrzałym można zebrać w całe grona, nie odrywając ani jednej jagody.

Owoce porzeczki wersalskiej są bardzo duże, waga może osiągnąć 1,3 grama tylko w jednym owocu.Jeśli przestrzegasz wszystkich zasad pielęgnacji, a także cech agrotechnicznych, średnio z jednego krzaka możesz zebrać do czterech kilogramów zaokrąglonych jagód, które będą miały słodki miąższ o wyraźnej kwaskowatości. Jagody bardzo mocno przylegają do korzeni, nie mogą się kruszyć, ale i tak warto je zbierać na czas, ponieważ często mogą stać się ofiarą ptaków lub szkodników. Ponadto przejrzałe jagody mogą aktywnie odpadać, zwłaszcza przy bardzo wietrznej pogodzie. Tak więc czas musi być bardzo dokładnie monitorowany.

Ze względu na to, że owoce białej porzeczki Versailles otoczone są gęstą skórką, bardzo dobrze znoszą transport. Jest to odmiana mrozoodporna, posiadająca dobrą odporność, zwłaszcza na różne choroby i nagłe zmiany temperatury. Dbanie o porzeczkę wersalską jako całość jest dość łatwe niż o inne odmiany, dlatego należy wziąć pod uwagę pewne osobliwości, a wtedy można uzyskać przyzwoite plony porzeczki bez większego wysiłku. Również poruszając temat odporności, warto zauważyć, że krzewy dość spokojnie podchodzą do mączniaka prawdziwego, ale krzewu nie da się uratować przed antraknozą, gdyż choroba ta rozprzestrzenia się znacznie szybciej na cały system roślinny, nie koncentrując się tylko na liście lub łodygi.

W ten sposób zbadaliśmy cechy wyglądu białej porzeczki wersalskiej, jej system korzeniowy, a także zatrzymaliśmy się na opisie właściwości owocu. W dalszej części artykułu porozmawiamy o najczęstszych metodach hodowli porzeczki wersalskiej, o najbardziej wszechstronnych i wygodnych metodach.

Sposób hodowli, sadzenie i pielęgnacja krzewu

Biała porzeczka wersalska: wideo o odmianie

Podobnie jak wszystkie odmiany porzeczek, porzeczki Versailles można również rozmnażać przez nakładanie warstw, sadzonki lub dzielenie krzewu.

Nakładanie warstw to pierwsza metoda, której specyfikę przeanalizujemy. Ta metoda jest uważana przez ogrodników za najbardziej niezawodną i powszechną, a oto dlaczego:

• w pierwszych tygodniach wiosny, kiedy ruch minerałów i soków w roślinie jeszcze się nie rozpoczął, można wykopać rowek wokół krzaka na głębokość około 10 centymetrów. W tym samym rowku konieczne jest dodanie żyznej gleby, którą ogrodnik przygotowuje z góry właśnie do tych celów.
• następnie ogrodnik bada krzew i wybiera kilka pędów, które mają już rok lub kilka lat. Pochylają się, pozostawiając blat w miejscu, w którym powinien być - na górze. Łodygę mocuje się następnie metalowymi wspornikami, a na wierzch wylewa się żyzną glebę i obficie podlewa
• gdy porzeczka wersalska zapuszcza korzenie, pojawia się charakterystyczny wzrost
• gdy krzew porzeczki osiąga wysokość dziesięciu centymetrów, na środku pędów wykonuje się zgrabne hilling
• po około dwóch tygodniach przyszłe sadzonki należy ponownie skulić, wysychanie gleby może grozić, że roślina przestanie funkcjonować i normalnie rosnąć, dlatego niezwykle ważne jest monitorowanie wilgotności i regularne, szczególnie w okresach mrozów.

Już bliżej okresu jesiennego na warstwach rosną całkowicie pełnoprawne sadzonki porzeczki wersalskiej, które ogrodnik może przesadzić w stałe miejsce, w którym rośnie krzew. Rośliny wyhodowane z sadzonek zaczynają obficie owocować około drugiego, czasem trzeciego roku po posadzeniu. Ta metoda jest w zasadzie uważana za jedną z najbardziej odpowiednich i bardzo wygodnych, a wielu ogrodników, szczególnie z doświadczeniem, z niej korzysta.

Porzeczka wersalska może również rozmnażać się przez sadzonki. Sadzonki należy przyciąć około lutego, oddzielając je od pędów jednorocznych lub dwuletnich. Łodygę, na której uformowało się już od pięciu do siedmiu pąków, należy przyciąć do maksymalnej długości 20 centymetrów. Plastry wykonane są starannie, ukośnie, posypane popiołem.Niższy honor ogonka liściowego umieszcza się w osiadłej wodzie, aby zaczął dawać system korzeniowy. Bez tego rozmnażanie jest również niemożliwe, a tuż przed sadzeniem należy zwrócić uwagę na jakość systemu korzeniowego.

Gdy nadejdzie stabilna, ciepła pogoda, sadzonki umieszcza się w łóżku z luźną glebą pod kątem 45 stopni. Konieczne jest również zainstalowanie na górze kilku plastikowych puszek, aby stworzyć sztuczną szklarnię, ponieważ wilgotność odgrywa tutaj ważną rolę. Sadzonki należy sadzić na stałe po około dwóch latach od rozpoczęcia rozmnażania przez ogrodnika przez sadzonki. Dopóki sadzonki porzeczki rozwijają się i wchodzą w fazę aktywnego wzrostu, niezwykle ważne jest ich karmienie, a także podlewanie ciepłą, osiadłą wodą, tylko w tym przypadku wykażą skuteczność wzrostu i jego szybkość.

Doświadczeni ogrodnicy podkreślają, że białą porzeczkę Versailles najlepiej sadzić około początku września. W takim przypadku rośliny będą miały wystarczająco dużo czasu, aby zakorzenić się i przygotować na surowy okres zimowy. Porzeczki można sadzić na wiosnę, podczas gdy pąki nie zaczęły jeszcze wykazywać aktywnych oznak życia i pęcznieć: obrzęk powinien wystąpić, gdy roślina zacznie nasycać się składnikami odżywczymi z gleby. Jeśli chodzi o miejsce lądowania, musi być idealnie oświetlone, nie powinno być silnych wiatrów i przeciągów, ponieważ krzaki nie tolerują zbyt dobrze zimnych wiatrów. Najlepiej byłoby posadzić porzeczkę wersalską wzdłuż płotów, a także przy obozowisku budynków, aby właśnie te płoty czy murki chroniły rośliny przed silnymi wiatrami i przeciągami. Jeśli na terenie znajduje się dużo gromadzących się wód gruntowych, najlepiej jest przygotować wysokiej jakości drenaż. Krzewy najlepiej posadzić na wzniesieniu, ponieważ w ten sposób wody wejdą głębiej w ziemię, system korzeniowy rośliny będzie całkowicie bezpieczny.

Dołek, w którym sadzone są porzeczki, powinien mieć głębokość do pół metra, a średnica powinna być identyczna. Podczas kopania gleba powinna być umieszczona z jednej strony, ponieważ będzie to wymagane do dalszego projektowania łóżka porzeczki. Do gleby dodaje się również materię organiczną, taką jak obornik i około 500 mililitrów popiołu drzewnego, aby poprawić stan gleby i jej kwasowość. Wszystko to należy dokładnie wymieszać, aż do uzyskania jednorodnej masy gleby. Kolejnym etapem jest przygotowanie sadzonek i ich sadzenie w otwartym terenie i ten etap należy podjąć z pełną odpowiedzialnością.

Przed sadzeniem sadzonki są jeszcze raz bardzo dokładnie sprawdzane, sprawdzany jest system korzeniowy, wszelkie uszkodzenia należy natychmiast wykryć. Jeśli jest ich za dużo, najlepiej odmówić sadzenia tego krzewu. Jeśli korzenie są bardzo długie, zdecydowanie należy je skrócić i pozostawić od 15 do 20 centymetrów. Sadzonki porzeczki odmiany Versailles z otwartym systemem korzeniowym najlepiej pozostawić na noc w stymulatorze wzrostu lub w roztworze zawierającym miód. Pozwoli to korzeniom się obudzić, nabrać energii, a następnie wykazać wysoki poziom wzrostu.

Na etapie samego sadzenia należy przestrzegać pewnych zasad techniki rolniczej, ponieważ dzięki temu wzrasta szansa, że ​​roślina otrzyma wystarczająco dobrą opiekę, a ogólnie warunki do wzrostu będą równie korzystne jak możliwe, a to jest niezwykle ważne:

• dół, który jest już wypełniony wcześniej przygotowaną ziemią, jest wypełniony wodą i musi być wchłonięty do końca
• sadzonkę umieszcza się w ziemi pod kątem 45 stopni. Głębokość zanurzenia powinna być o około 7-10 centymetrów mniejsza niż sadzonka wyrosła przed tym etapem sadzenia
• po posypaniu krzewu ziemią należy go dokładnie podlać.zapewni to, że całe powietrze wydostanie się spod korzeni, a to jest bardzo ważne dla dalszego rozwoju krzewu i jego systemu korzeniowego. Dzięki temu sadzonki szybciej zaczną wykazywać wysoki poziom wzrostu. Gdy woda zostanie wchłonięta do gleby, na wierzch posypuje się wcześniej przygotowaną żyzną glebę z obornika i popiołu, a także ściółkę. W takim przypadku wilgoć utrzyma się znacznie dłużej, ale w normalnej, odpowiedniej ilości, aby system korzeniowy nie uległ uszkodzeniu.

Kolejnym krokiem jest przycinanie sadzonek zaraz po ich posadzeniu. Nad powierzchnią pędy pozostają nie dłuższe niż 15 centymetrów. Pędy powinny mieć nie więcej niż sześć uformowanych pełnoprawnych pąków. Niektórzy początkujący ogrodnicy bardzo często po prostu pomijają ten etap, w wyniku czego roślina staje się raczej słaba. Posadzone krzewy należy stłoczyć, ogrodnik wsypuje do części przyłodygowej humus lub kompost. Dzięki temu system korzeniowy będzie chroniony przed niektórymi szkodnikami i grzybami, a także przed ewentualnym zamarznięciem.

Jak już zauważyliśmy, biała porzeczka Versailles jest całkowicie bezpretensjonalna w pielęgnacji. Troska sprowadza się do tego, że ogrodnik musi wykonać najbardziej standardowe czynności – na czas podlewać krzewy, chwasty, aby nie zabierały roślinie energii; poluzować glebę powierzchownie i okresowo ją karmić, aby uzupełnić rezerwy zubożonej gleby; wyciąć krzewy i przetworzyć je, aby chronić je przed szkodnikami i chorobami, które czasami mogą szkodzić roślinom, zwłaszcza podczas ich początkowej adaptacji do naturalnych warunków otwartego terenu.

Porzeczka wersalska bardzo lubi, gdy jest obficie podlewana. Jeśli nagle zabraknie wilgoci, doprowadzi to po prostu do zmniejszenia tempa rozwoju rośliny. Ponadto brak wilgoci doprowadzi do tego, że jagody będą bez smaku, małe, a poziom plonów zmniejszy się. Najobfitsze podlewanie należy wykonać dwukrotnie - wiosną, kiedy roślina po prostu się budzi i zaczyna przygotowywać się do okresu kwitnienia i owocowania; jesienią, kiedy owocowanie jest już zakończone. Możesz również dać więcej wilgoci podczas kwitnienia rośliny, a także wylewać jagody, ponieważ wilgoć trafia do soczystego miąższu owoców porzeczki.

Zaraz po zakończeniu podlewania najlepiej poczekać, aż woda całkowicie się wchłonie. Następnie gleba jest poluzowana, chwast usuwany. Należy to zrobić bardzo ostrożnie, aby system korzeniowy, który znajduje się bardzo blisko powierzchni, nie został uszkodzony przez samego ogrodnika podczas wszystkich tych manipulacji.

Porzeczka wersalska bardzo dobrze reaguje na terminowe nawożenie. Wiosną krzewy podlewa się naparami na bazie dziewanny, a także ptasich odchodów, ale należy zachować ostrożność, aby uniknąć poparzeń. Mikronawozy doskonale nadają się do robienia pogłównych opatrunków latem - siarczan cynku, siarczan manganu, kwas borowy i wiele innych składników, które mają doskonały wpływ na rośliny i ich wzrost. Gdy krzew zaowocuje, można go podlewać nalewkami z zielonej trawy, są one całkowicie bezpieczne i nie powodują żadnych negatywnych objawów na roślinach.

Jak zauważają doświadczeni ogrodnicy, rośliny są dość odporne na wiele chorób i szkodników. Tak czy inaczej, konieczne jest okresowe stosowanie pewnych środków zapobiegawczych, aby zapobiec osłabieniu układu odpornościowego. Do obróbki użyj specjalnych profesjonalnych narzędzi. Popularny jest również płyn bordowysiarczan miedzi jako jeden z najbardziej ekonomicznych, ale skutecznych preparatów do ochrony roślin.

Przycinanie krzewów białej porzeczki Versailles odbywa się kilka razy w sezonie, aby utrzymać roślinę nie tylko w dobrej kondycji zewnętrznej, ale także zrekompensować jej część ubytków składników mineralnych i substancji. Pierwsze cięcie - sanitarne, a także formacyjne - wykonuje ogrodnik wiosną. Latem najlepiej ciąć gałęzie dotknięte chorobami lub po prostu wysuszone i nie wykazujące już żadnej aktywności życiowej. Jesienią gałęzie, które już wyschły, są usuwane, a także przeprowadza się przycinanie korekcyjne.Dzięki temu porzeczka wersalska zaczyna się lepiej rozwijać, energię poświęca się na wyhodowanie zdrowych gałązek, a nie na utrzymanie gałązek, które już się skurczyły i nie dadzą żadnego pozytywnego rezultatu. Rocznie konieczne jest pozostawienie około pięciu rocznych pędów. W efekcie, przy odpowiednim przycinaniu i obróbce, po kilku latach roślina zamienia się w potężny, owocujący krzew, który doskonale znosi choroby i różne problemy rozwojowe.

Biała porzeczka Wersalu: recenzje na temat odmiany

Recenzje porzeczki wersalskiej są niezwykle pozytywne. Nazywa się to bardzo produktywnym, dość stabilnym, jeśli oczywiście przestrzegane są wszystkie cechy agrotechniczne i zasady opieki nad rośliną. Tylko sam ogrodnik zależy bezpośrednio od tego, jak roślina będzie rosła, rozwijała się, po jakim czasie przyniesie owoce. Przechowywanie owoców charakteryzuje się zachowaniem jakości, stabilności. Owoce białej porzeczki wersalskiej można transportować na duże odległości, nie stracą swojego wyglądu i smaku. Z owoców można przygotować różne potrawy, dżemy i kompoty, a także przygotować preparaty na zimę. Ze względu na swój smak jagody mogą być spożywane na świeżo, mają wyraźną słodycz z lekko kwaśnym posmakiem. Jagody porzeczki Versailles mogą być spożywane nie tylko przez dorosłych, ale także przez małych miłośników jagód.