Ternoslum

Ternos (Pninus Insititia), zwany także tarninem, jest krzyżówką upraw śliwy i tarniny. W rezultacie pojawiło się drzewo owocowe, dziedziczące po dzikim rodzicu bezpretensjonalny charakter i skład owocu, który zawiera przydatne elementy.

Do tej pory hodowcy przypisują ciernistą śliwkę jednemu z podgatunków śliwki domowej, chociaż wcześniej była uważana za jedną z odmian tarniny. Nazwisk było kilka
ciernie, przypominające swój związek z cierniami - „słodkie ciernie” lub „ciernie deserowe”.

Należy zauważyć, że śliwka ciernista pojawiła się bez udziału naukowców, ale przez naturalne skrzyżowanie śliwek i cierni. Ta hybrydowa roślina należy do rodzaju Plum i należy do rodziny Pink.

Doceniwszy dobroczynne właściwości owoców tarniny, hodowcy zaczęli celowo opracowywać nowe odmiany tej rośliny owocowej. W tym artykule skupimy się na korzystnych właściwościach owoców ciernistej śliwki, na najbardziej znanych odmianach tej rośliny hybrydowej, a także na podstawowych zasadach jej uprawy.

Ternoslum: opis odmiany i jej cechy

Ternoslum ma wiele podobieństw z każdym ze swoich rodziców. A jeśli owoce zbliżają ją do domowej śliwki, to wygląd drzewa został w dużej mierze odziedziczony po dziko rosnącym krzewie. Tarnina jest czasami mylona z tarniną, chociaż ma swoje własne charakterystyczne cechy. Podobieństwa i różnice między tymi dwiema roślinami zostaną omówione poniżej.

Wygląd zewnętrzny

Ternosplum to roślina krzewiasta: jej rozgałęzione pędy mogą dorastać do 4 m wysokości. Liście składają się z małych (tylko około 5 cm długości) liści, które są eliptyczne i postrzępione. Okres kwitnienia tarniny zaczyna się dość wcześnie. Kwiaty są śnieżnobiałe i mają około 3 cm średnicy, kwitną przed całkowitym pojawieniem się liści. Położone pojedynczo otwierają się w dużych ilościach, tworząc bujną białą koronę krzewów.

W okresie owocowania powstają kuliste owoce, pomalowane na kolor ciemnoniebieski lub czarny i pokryte nalotem przypominającym wosk. Średnia waga płodu wynosi
około 15 g, średnia średnica - około 4 cm Pod cienką skórką znajduje się gęsty, słodko-kwaśny miąższ z cierpkimi nutami, pod którym kryje się kość. Cierpkość owoców zależy od tego, jak długo znajdują się na gałązkach: im dłużej - im są słodsze, tym mniej gorzkich nut w ich smaku.

Cechy kultury

Ternoslum posiada szereg charakterystycznych cech uzyskanych od swoich rodziców i stanowiących kombinację właściwości charakterystycznych dla tej hybrydy.

Przede wszystkim śliwka ciernista słynie z płodności. Okres owocowania przypada późnym latem i wczesną jesienią, kiedy na gałązkach tworzą się liczne owoce. Są mocno przytwierdzone do gałęzi i są w stanie przetrwać na nich do zimowych mrozów.

Kolejną zaletą tarniny jest jej odporność na mróz - jedna z najwyższych wśród roślin sadowniczych. Ternoslum jest w stanie wytrzymać temperatury do -40 stopni. W przypadku odmrożeń systemu korzeniowego roślin powrót do zdrowia następuje bardzo szybko.

Tarnina z powodzeniem toleruje okresy suche: powierzchnia jego kory nie jest uszkodzona przez działanie promieni słonecznych. Ogólnie śliwka ciernista jest bardzo odporna i bezpiecznie zapuszcza korzenie nawet w regionach o niesprzyjających warunkach klimatycznych, a także na dość ubogich glebach.

Choroby powszechne wśród upraw owocowych praktycznie nie stanowią zagrożenia dla cierni, które mają wysoką odporność. Z powodzeniem odpiera również ataki szkodliwych owadów.

Tak więc śliwka ciernista wyróżnia się zdolnością radzenia sobie z wszelkimi trudnościami związanymi z warunkami jej środowiska. Jedynym zagrożeniem dla niego są podmokłe miejsca, a także słone gleby, na których ta kultura nie zakorzenia się. We wszystkich innych przypadkach daje obfity wzrost, który szybko wychwytuje pobliską przestrzeń. Z tego powodu kategorycznie nie zaleca się umieszczania cennych roślin obok ciernistych.

Ciernie i ciernie - jaka jest różnica?

Ternoslum ma wiele podobieństw do swoich rodziców - ciernie i domowe śliwki. Zdrowe owoce dzikich cierni nie mogą pochwalić się przyjemnym smakiem, więc krzyżowanie z domowymi śliwkami nadało owocom kultury hybrydowej przyjemną słodycz. Jednocześnie zachowały większość dobroczynnych właściwości owoców cierniowych.

Owoce tarniny z reguły są znacznie większe niż owoce tarniny, mają soczystą słodką miazgę, która straciła prawie całą cierpkość tego ostatniego. Pędy ciernistej śliwki nie mają kolców charakterystycznych dla kolców utrudniających zbiór, co zwiększa popularność tej hybrydowej uprawy wśród ogrodników.

Pod względem składu chemicznego owoce tarniny i ciernistych są prawie identyczne i różnią się głównie stężeniem cukru w ​​miąższu. Jeśli dla cierni wynosi od 5% do 6%, to dla cierni liczba ta waha się od 12% do 14%.

Obszar uprawy terytorium

W naturze ciernista śliwka rośnie w południowo-zachodniej części Azji. Ojczyzną tej hybrydowej rośliny jest Syria, gdzie otrzymała nazwę „śliwka damasceńska”. Z Syrii ternovka została przetransportowana na Wyspy Brytyjskie, skąd wjechała do Europy.

Ze względu na swoją odporność na silne mrozy i susze z powodzeniem zakorzeniła się w regionach najbardziej nieodpowiednich dla ogrodnictwa. Dziś ta hybrydowa kultura stała się powszechna i jest uprawiana w ogrodach Europy, Ameryki Północnej, Azji Zachodniej i Południowej oraz północnej Afryki.

Odmiany ciernistych śliwek

Pomimo tego, że tarnina jest wynikiem naturalnego krzyżowania dzikich cierni i śliwek domowych, hodowcy zajmują się
hodowanie nowych odmian tej rośliny hybrydowej w celu przekazania im głównych zalet roślin rodzicielskich i poprawy ich właściwości.

Przede wszystkim mówimy o odporności na niekorzystne warunki atmosferyczne oraz o smaku owoców, a także o wzroście objętości zebranego plonu. Ten artykuł będzie
Przedstawiono charakterystykę najpopularniejszych odmian ternoslums.

Śliwka Ternos "Burluksky"

Jedną z najbardziej produktywnych odmian ternoslumów jest odmiana „Burluksky”. W okresie zbiorów, który przypada na wrzesień, z jednej rośliny można uzyskać do 25 kg owoców o intensywnym, ciemnofioletowym kolorze. Same rośliny nie są bardzo wysokie.

Zdjęcie ciernistych śliwek, odmiana „Burluksky”

Odmiana śliwki Ternos "Wielkoowocowa"

Uznanym mistrzem wśród cierni jest odmiana wielkoowocowa, która daje do 30 kg z każdego drzewa. Średnia wysokość rośliny waha się od 300 do 350 cm Okres zbiorów, podobnie jak w przypadku odmiany „Burluksky”, przypada na pierwszy miesiąc jesieni.

W tym okresie na drzewach dojrzewają fioletowo-owalne owoce o świeżym słodko-kwaśnym smaku z cierpkimi nutami odziedziczonymi po dziko rosnącym przodku – tarninie. Wśród innych zalet tej odmiany wyróżnia się taka właściwość, jak samopłodność.

Zdjęcie ciernistych śliwek, odmiana „Wielkoowocowa”

Śliwka Ternos "Uzbecki"

Innym uznanym faworytem wśród odmian ternos jest owocna odmiana „uzbecka”.Każde drzewo rodzi około 25 kg ciemnofioletowo-czarnych owoców. Okres owocowania trwa przez cały wrzesień.

Zdjęcie ciernistej śliwki, odmiany „uzbeckiej”

Gatunek Tarnosplum „Niebieski Tenkovskaya”

Mniej produktywne, ale uznane przez naukowców i ogrodników odmiany obejmują ciernistą śliwkę „Tenokovskaya blue”. Z każdego drzewa różniącego się średnim wzrostem można zebrać od 12 do 14 kg owoców. Ich charakterystyczne cechy to słodko-kwaśny smak oraz bogaty fioletowy kolor. Okres dojrzewania owoców przypada również na wrzesień.

Odmiana śliwki Ternos "Wielkoowocowa wczesna"

W przeciwieństwie do "wielkoowocowego" ternoslum, "Kpupnoplodnaya early" nie może pochwalić się imponującymi wielkościami zbiorów. Ma jednak jeszcze jedną pozytywną cechę, która wyróżnia tę odmianę tarniny między innymi - dość wczesny okres dojrzewania.

Owoce mają kolor ciemnofioletowy, mają lekko cierpki smak, przypominający posmak cierni. W sierpniu każde drzewo o wysokości ok. 250 cm wydaje od 11 do 13 kg owoców.

Zdjęcie ciernistej śliwki, odmiana „Wielkoowocowa wczesna”

Śliwka Ternos "Jesień"

Odmiana ta, jak sama nazwa wskazuje, należy do późno dojrzewających odmian śliwy ciernistej. Wysokie drzewa tarniny „jesień” rodzą owalne owoce, których skórka jest niebieska, a miąższ zielony.

Gatunek Ternoslum „Wołżski”

Odmiana ta należy do samopłodnych odmian tarniny. Jej ciemnoniebieskie owoce w miarę dojrzewania tracą charakterystyczny posmak tarniny i stają się słodkie.

Zdjęcie ciernistych śliwek, odmiana „Wołżski”

Gatunek Tarnosplum „Solanowski”

Jedną z najbardziej udanych hybryd jest ternoslum „Solyanovskaya” ze względu na udane połączenie cech najbardziej atrakcyjnych dla upraw owoców: stabilności
na zimowe przymrozki, wysokie plony i imponujące rozmiary owoców. Te ostatnie mają wysoki smak pomimo cierpkich nut, które są tradycyjne dla wielu odmian tarniny.

Zdjęcie kolczastych śliwek, gatunek „Solanowski”

Gatunek Tarnosplum „Super obfity”

Tarnosplum "Super obfite" charakteryzuje się szybkim okresem dojrzewania owoców, które charakteryzują się ciemnoniebieskim, prawie czarnym kolorem. Drzewa tej odmiany nie są bardzo wysokie, ale imponują wielkością zbiorów.

Zdjęcie ciernistej śliwki, odmiana „Super obfita”

Śliwka Ternos gatunek "Ogród nr 2"

Kolejnym sukcesem hodowców jest odmiana Garden No. 2, która łączy w sobie tak ważne cechy, jak odporność na silne przeziębienia, wysokie plony i przyjemny smak dużych owoców.

Zdjęcie ciernistej śliwki, odmiana „Ogród nr 2”

Śliwka: korzyści i szkody

Połączenie jego bezpretensjonalnego charakteru z bogatym składem chemicznym owocu sprawia, że ​​jest to cenna uprawa owoców. Każdy ogrodnik bez specjalnego wysiłku może na swoim terenie wyhodować drzewo, którego owoce są źródłem cennych witamin i aminokwasów, pierwiastków mineralnych i garbników, a także pektyn, cukrów prostych i kumaryny.

Pośród zasługi Owoc tarniny odnosi się do zdolności rozszerzania naczyń krwionośnych, a tym samym zapobiegania powstawaniu zakrzepów, dzięki czemu ludzki układ sercowo-naczyniowy usprawnia swoją pracę.

Pierwiastki zawarte w ciernistych owocach śliwki korzystnie wpływają na pracę przewodu pokarmowego. Z ich pomocą organizm pozbywa się toksyn, usuwa toksyny i hamuje gromadzenie się substancji radioaktywnych w tkankach. Wszystkie te korzystne właściwości tarniny działają na ogólne wzmocnienie odporności i ustalenie metabolizmu.

Ze względu na niską zawartość kalorii, kolczaste owoce polecane są do stosowania przez osoby z nadwagą jako dietetyczny produkt spożywczy.

Jednak, podobnie jak w przypadku innych upraw owocowych, tarnina ma wiele przeciwwskazania jedząc jej owoce.

Przede wszystkim dotyczy to osób cierpiących na reakcje alergiczne na substancje zawarte w śliwkach.Ponadto owoc ciernia kwaśnego nie jest polecany osobom, które mają problemy z poziomem kwasowości w żołądku. Owoców tarniny nie należy spożywać przy ostrym zapaleniu żołądka i zaostrzeniu wrzodów żołądka.

Nie wszystkie części ciernistego owocu są bezpieczne do spożycia. Kategorycznie nie zaleca się spożywania kości ze względu na dużą zawartość substancji toksycznych, które mogą powodować poważne zatrucie organizmu.

Spożywanie dużych ilości owoców tarniny również niesie za sobą pewne niebezpieczeństwo, ponieważ pomimo niskiej kaloryczności zawierają one nadal dość dużą ilość cukru, co jest niebezpieczne dla osób cierpiących na otyłość i cukrzycę.

Zgodnie z zaleceniem dietetyków tygodniowe spożycie owoców tarniny wynosi zaledwie 0,2 kg i nie należy ich spożywać jednorazowo. Optymalnie rozciągnąć tę ilość przez tydzień, zachowując przerwę co najmniej 2, a nawet 3 dni między posiłkami z udziałem ciernistych owoców. Ponadto spożywanie ich na pusty żołądek może prowadzić do poważnych rozstrojów żołądka i jelit oraz biegunki.

Owoce tarniny rzadko są spożywane na świeżo, ponieważ prawie wszystkie odmiany tej kultury charakteryzują się obecnością cierpkich nut. Z tego powodu ciernie znacznie częściej wykorzystuje się do wyrobu przetworów, dżemów, kompotów.

Instrukcja sadzenia ciernistych śliwek

Aby z ciernistej śliwki uzyskać obfity zbiór smacznych owoców, należy przestrzegać pewnych zaleceń agrotechnicznych dotyczących m.in. sadzenia rośliny.

Metody hodowlane dla ciernistych śliwek

Istnieje kilka sposobów rozmnażania tarniny, wśród których do celów hodowlanych stosuje się wyłącznie metodę rozmnażania nasion. Inne metody są wegetatywne, a mianowicie sadzonki, rozmnażanie przez szczepienie, metoda wzrostu korzeni.

Największą popularnością wśród ogrodników cieszą się sadzonki uzyskane przez rozmnażanie przez pędy korzeniowe, zwany także samoukorzenionymi sadzonkami. Zbiór pędów korzeniowych odbywa się z wyprzedzeniem - wiosną lub jesienią.

Aby uzyskać sadzonki, odpowiednie są tylko najsilniejsze pędy podstawowe, jak najdalej od rośliny matecznej. W tym przypadku mają rozwinięty i całkowicie niezależny system korzeniowy. Dlatego ich oddzielenie od pnia głównego drzewa będzie możliwie bezpieczne i bezbolesne zarówno dla pędów, jak i rośliny rodzicielskiej.

Po oddzieleniu zarostu i usunięciu go z ziemi należy dokładnie zbadać jego korzenie. Jeśli są wystarczająco rozwinięte, sadzonka jest gotowa do sadzenia na stałe. Jeśli system korzeniowy młodej rośliny nie jest w pełni ukształtowany, należy ją uprawiać.

W tym celu rosnący pęd należy skrócić o 0,2-0,25 mi zanurzyć w podłożu w miejscu cięcia. W ten sposób pędy będą się rozwijać do następnej jesieni, po czym można je przesadzić do miejsca stałego zamieszkania.

Ta metoda hodowli ciernistej śliwki jest odpowiednia tylko na małych obszarach. W przypadku dużego przedsiębiorstwa ogrodniczego, które potrzebuje dużej ilości drzew, nie daje to pożądanego rezultatu.

W przypadku uprawy sadzonek tarniny na dużą skalę metoda jest odpowiednia szczepienia. Na ogół jest trudniejsze niż rozmnażanie przez pędy korzeniowe, jednak charakteryzuje się wyższą produktywnością. Aby rozmnożyć tarninę przez szczepienie, należy zacząć od uprawy podkładek, na które tarnina zostanie później zaszczepiona. Do wywaru używa się odpornych na zimę odmian domowych śliwek lub czereśni.

Lokalizacja terenu i skład gleby

Wybór miejsca i skład chemiczny występującej na nim gleby ma pierwszorzędne znaczenie dla udanej uprawy ciernistych sadzonek śliwy. Jeśli chodzi o położenie terytorium do sadzenia tarniny, nie odgrywa to zasadniczej roli.Bezpretensjonalna ciernista śliwka z powodzeniem zapuszcza korzenie prawie wszędzie, niezależnie od ilości światła słonecznego i ukształtowania terenu.

Często sadzenie tarniny służy jako naturalny żywopłot. Umieszcza się je na całym obwodzie ogrodu, a także służy jako żywopłot ochronny dla innych, delikatniejszych upraw, które cierpią z powodu silnych wiatrów.

Skład gleby odpowiedniej do uprawy cierni może być dość zmienny. Jednocześnie tarnina preferuje gleby gliniaste, wcześniej przygotowane i nawożone. Przetwarzanie witryny zaleca się przeprowadzić jesienią, w drugiej połowie. Przed planowanym sadzeniem sadzonek muszą być co najmniej dwa miesiące. Glebę na terenie należy dokładnie wykopać i nawozić mieszanką składników odżywczych.

Możesz przygotować go samodzielnie, mieszając następujące składniki na 1 metr kwadratowy:

• 8 kg obornika;
• 50 g superfosfatu;
• od 30 do 40 g soli potasowej.

Kompleks składników odżywczych musi być dobrze wymieszany z glebą na miejscu. Nie będzie zbyteczne sprawdzanie poziomu jego kwasowości. Dla wartości poniżej 5,5 pH zalecana jest odrobina wapna.

Sadzenie kolczastych śliwek - instrukcje krok po kroku

Do sadzenia w otwartym terenie najlepiej nadają się cierniste sadzonki w wieku od 2 do 3 lat. Z reguły sadzenie odbywa się wiosną: w ostatnich dniach kwietnia i na początku maja. Poniżej znajduje się szczegółowy algorytm sadzenia sadzonek tarniny.

1. Przede wszystkim na terenie przeznaczonym do sadzenia tarniny konieczne jest wykopanie dołków do sadzenia. Ich średnia średnica wynosi co najmniej 0,7 m, głębokość - 0,5 m. Ważne jest, aby system korzeniowy sadzonki był w nich umieszczony wraz z ziemną grudą. Odstęp między dołami powinien wynosić od 4 do 4,5 m, aby wykluczyć stłoczenie w okolicy, gdy sadzonki dorosną. W każdym dołku do sadzenia konieczne jest dodanie podłoża odżywczego, które jest dokładnie wymieszanym kompleksem. Zawiera takie składniki jak humus (5 kg), superfosfat (0,1 kg), popiół drzewny (1 szklanka), wapno (1 garść), siarczan potasu (40 g).
2. Na wierzch mieszanki wylewa się ziemię ogrodową, ekstrahowaną podczas kopania otworów do sadzenia. Wraz z mieszanką składników odżywczych powinien wypełnić do połowy.
3. Zaleca się traktowanie systemu korzeniowego sadzonek tarniny stymulatorem tworzenia korzeni na krótko przed sadzeniem. Następnie można je umieścić w otworach do sadzenia, ostrożnie rozprowadzając procesy korzeniowe.
4. Wolną przestrzeń otworów do lądowania należy wypełnić resztkami ziemi, mocno ją ubijając. Nie można pogłębić szyjki sadzonki - powinna znajdować się 2-3 cm nad poziomem gruntu.
5. Po zakończeniu sadzenia należy dokładnie zrzucić średnicę bliską pnia wodą i ściółkować powierzchnię ziemi.
6. Natychmiast po posadzeniu przeprowadza się pierwsze przycinanie młodej ciernistej śliwki: krzewy są skracane, aby ich wysokość nie przekraczała 0,8 m.
7. Ponieważ ciernista śliwka ma duże tempo rozprzestrzeniania się dzięki szybko rosnącym pędom korzeniowym, jest w stanie chwytać w pobliżu
   terytorium. Aby temu zapobiec, zaleca się stworzenie bariery, która nie pozwoli na rozprzestrzenianie się przerostu. Aby to zrobić, wzdłuż obwodu obszaru zajmowanego przez tarninę, musisz wkopać się w ziemię na głębokość metra arkuszy łupka lub żelaza.

Ternoslum: pielęgnacja i uprawa

Niewymagający charakter ciernistych śliwek pozwala nie poświęcać zbyt wiele wysiłku na jej pielęgnację. Najprostsze i najbardziej znane procedury dla każdego ogrodnika wystarczą, aby ta uprawa owoców czuła się dobrze na miejscu i dawała obfite zbiory. Ogólnie rzecz biorąc, pielęgnacja tarniny niewiele różni się od pielęgnacji domowej śliwki, a nawet wymaga mniej kłopotów.

Uprawa

Tradycyjnym zabiegiem mającym na celu utrzymanie niezbędnej cyrkulacji powietrza i wilgoci w glebie jest rozluźnienie średnicy przypniowej wokół ciernistych drzew.Nadmierne pogłębienie jest niepożądane, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo uszkodzenia pędów korzeniowych rośliny, co może skutkować chorobą, a w niektórych przypadkach obumieraniem drzewa.

Zapłodnienie

W pierwszych latach życia tarnina nie wymaga dodatkowego nawożenia. Nawożenie gleby na miejscu należy rozpocząć nie wcześniej niż w czasie pierwszych zbiorów. Z reguły nie dzieje się to wcześniej niż 3-4 lata życia rośliny. Następnie można karmić ciernistą śliwkę każdej jesieni - w ostatnim tygodniu października.

Równocześnie z rozkopywaniem gleby zaleca się nawożenie, a także wstępne zachwaszczenie i, jeśli to możliwe, eliminację wszystkich chwastów. Na każdy metr kwadratowy działki wprowadzany jest kompleks składników odżywczych, w skład którego wchodzi 5 kg obornika, 50 g superfosfatu, 20 g siarczanu potasu.

Po zakończeniu stosowania nawozów glebę należy ponownie wykopać, a następnie glebę w kręgu przy pniu należy przykryć warstwą ściółki. W tym celu odpowiednia jest słoma, opadłe liście, trociny.
Na zdrowie śliwki ciernistej korzystnie wpływa również nawożenie wiosną i latem.

Za najlepszy czas na nawożenie uważa się następujące okresy:

• Wczesną wiosną, w przeddzień kwitnienia: nitroammofoskę wprowadza się w postaci roztworu w ilości 1 łyżki stołowej na 1 drzewo.
• Pod koniec okresu kwitnienia tarniny: superfosfat i siarczan potasu dodaje się w postaci roztworu w ilości łyżeczki składnika aktywnego na 10 litrów wody.
• Po zbiorach: gleba nawożona popiołem drzewnym - ok. 0,25 kg.

Tryb nawadniania

Początkowo po posadzeniu młode cierniste krzewy wymagają dość częstego i obfitego podlewania. W zależności od ilości opadów w danym okresie należy je podlewać 1 do 2 razy w tygodniu. W miarę starzenia się tarnina potrzebuje mniej wody, więc należy ją podlewać w razie potrzeby.

Ta hybrydowa uprawa odziedziczyła odporność na krótkotrwałą suszę po dzikich cierniach, więc nieregularne podlewanie nie będzie miało większego wpływu na jej zdrowie i plony.

Procedura przycinania ciernistych śliwek

Ze wszystkich czynności związanych z opieką nad ciernistą, przycinanie jest najbardziej kłopotliwe. Niektórzy właściciele ogrodów zaniedbują tę procedurę, co powoduje przerost pędów. Przycinanie pomaga kształtować koronę drzewa, zwykle rzędowo. W ten sposób tarnina przybiera wygląd krzewu.

Pomimo pracochłonności tego procesu, przycinanie śliwek powinno odbywać się co najmniej 3 razy w sezonie:

• pierwsze cięcie odbywa się w ostatnich dniach marca,
• drugi - pod koniec czerwca,
• trzeci - pod koniec lipca.

Z reguły przycinanie ma na celu uformowanie korony ciernistej śliwki i zwiększenie plonu. Jednak ta procedura ma wiele celów:

• Sanitarny przycinanie ma na celu usunięcie suchych gałęzi, uszkodzonych i zainfekowanych pędów.
• Odmładzający przycinanie odbywa się w celu poprawy zdrowia drzewa i przedłużenia jego żywotności. Podczas tej procedury usuwa się niektóre gałęzie owocujące; Następny sezon
  wszystkie inne gałęzie szkieletu są skrócone o 1/3.
• Rębnia przycinanie ma na celu poprawę dostępu światła słonecznego do owoców ciernistych śliwek. Aby to osiągnąć, zbyt gęstą koronę drzewa przerzedza się usuwając większość pędów owocujących. Zaleca się pozostawienie od 4 do 5 gałązek, na których dojrzewają owoce. Pomoże to uniknąć zgrubienia korony, a pozostałe gałęzie pozwolą wydać większe, słodsze owoce.
• Odlewanie przycinanie jest zalecane w przypadkach, gdy bardzo ważny jest schludny i atrakcyjny wygląd. Na przykład, gdy jest używany do tworzenia
  żywopłot.

Ternoslum ma zdolność szybkiego powrotu do zdrowia po mroźnych zimach, kiedy dochodzi do odmrożeń zeszłorocznych pędów.Dzięki szybkiemu tworzeniu świeżych pędów ciernie są naturalnie leczone i odmładzane.

Schronisko ciernistych śliwek na zimę

Zimoodporny charakter tarniny pozwala mu bezpiecznie zimować bez żadnego schronienia. Głównym zagrożeniem dla niej zimą nie są mrozy, ale głodne gryzonie, które uszkadzają korę drzew owocowych, na przykład zające.

Aby chronić ciernistą śliwkę przed atakiem szkodników, zaleca się owinięcie jej pnia kawałkiem pokrycia dachowego lub kilkoma warstwami drutu kolczastego.

Częściowe odmrożenie pędów ciernistej śliwki nie jest przerażające dla ogólnego stanu jej zdrowia: młode pędy w pobliżu łodygi przyczyniają się do szybkiego powrotu drzewa.

Ochrona przed chorobami

Szkodliwe owady nie stanowią zagrożenia dla ciernistych śliwek, a także większości chorób dotykających owoce pestkowe. Jednak nawet tak uporczywej i bezpretensjonalnej rośliny nie da się uniknąć. Poniżej znajduje się lista najgroźniejszych chorób cierni i sposobów radzenia sobie z nimi.

• Więdnięcie świeżych pędów i późniejsze uszkodzenie owoców tarniny jest wynikiem porażenia drzewa. zgnilizna owoców. Powierzchnia owocu jest najpierw pokryta plamami, następnie rozwija się martwica. Skutecznym sposobem walki z tą dolegliwością jest siarczan miedzi lub żelaza.
• Podwyższona wilgotność środowiska powoduje rozwój infekcji grzybiczej zwanej kieszenie śliwek. Główną oznaką infekcji jest bezprecedensowy wzrost wielkości owoców tarniny, a także ich deformacja. Jednocześnie ich miazga traci swoje główne cechy charakterystyczne dla danej odmiany, a nasiona w ogóle się nie tworzą. Głównym sposobem zapobiegania i leczenia tej infekcji grzybiczej jest mieszanka Bordeaux. Konieczne jest dwukrotne posypanie nim dotkniętego drzewa - w okresie kwitnienia, a następnie podczas dojrzewania owoców.
• Białe smugi na powierzchni liści tarniny wskazują na chorobę roślin rekin. W efekcie miąższ owoców staje się bardzo twardy i niezdatny do spożycia przez ludzi, a na skórze tworzą się wklęsłe kręgi i smugi. Głównym sposobem zapobiegania tej infekcji jest regularne sprawdzanie kolczastych śliwek w celu wykrycia szkodliwych owadów przenoszących rekiny. Dotknięte pędy muszą zostać usunięte w odpowiednim czasie, a instrument używany do przycinania musi być dokładnie zdezynfekowany.
• Nazywa się zmniejszenie wielkości liści i deformację ich konturów karłowatość. Ta choroba ma pochodzenie wirusowe i rzadko można ją leczyć. Z tego powodu jedynym wyjściem jest usunięcie zainfekowanych drzew wraz z korzeniami, a następnie ich spalenie, aby uniknąć rozprzestrzeniania się choroby. Narzędzie użyte w tym przypadku należy dokładnie zdezynfekować, aby podczas kolejnych prac ogrodniczych nie prowokowało infekcji innych drzew.

Jak zbiera się ciernistą śliwkę i jak przechowuje się jej owoce

Cierniste śliwki można zbierać po tym, jak skórka owocu nabierze koloru charakterystycznego dla danej odmiany. Do zbierania owoców tarniny zaleca się używać pojemników lub skrzynek o pojemności nie większej niż 10 kg. Ich zawartość należy ułożyć w dwie warstwy.

Jeśli planuje się spożywanie owoców w stanie świeżym lub do produkcji produktów spożywczych, należy je zebrać w stanie dojrzałym - po nadejściu tak zwanej dojrzałości technicznej. Jeśli w przyszłości ma odbywać się transport owoców, lepiej jest je zebrać przed nadejściem dojrzałości technicznej, aby zapobiec uszkodzeniu dojrzałych owoców podczas transportu. Zbierz je
jest to konieczne natychmiast po tym, jak zaczną mięknąć i nabrać ospałego koloru.

Zebrane dojrzałe owoce i pozostawione świeże można przechowywać w pomieszczeniu o chłodnej temperaturze powietrza przez około 1 miesiąc.W przypadku przechowywania w lodówce okres ten wydłuża się do 3 miesięcy.

Wykorzystanie owoców ciernistej śliwki

Jak wspomniano powyżej, owoce ciernistych śliwek są rzadko spożywane na świeżo - są przetwarzane do przygotowania konserw, suszone, mrożone. Jednak poza spożyciem mają inny cel. Ze względu na skład bogaty w witaminy i mikroelementy mogą służyć do celów leczniczych.

W medycynie ludowej owoce cierni od dawna stosuje się jako środek pomagający radzić sobie z nudnościami z zatruciem organizmu. Z przetartych owoców przygotowywane są kompresy, które z powodzeniem leczą modzele, ropnie, stany zapalne i rany skóry. Ternovka jest naturalnym środkiem antyseptycznym, więc jej świeże owoce mogą pomóc w leczeniu niektórych powszechnych problemów stomatologicznych, takich jak nieświeży oddech.

W branży farmaceutycznej tarnina zyskała również uznanie jako źródło składników odżywczych. Niektóre z nich wchodzą w skład preparatów do leczenia chorób nerek, dysfunkcji układu moczowo-płciowego, przewodu pokarmowego i jamy ustnej.

W przemyśle spożywczym owoce ternos wykorzystywane są jako surowce do produkcji octu i niektórych rodzajów napojów alkoholowych.

Kości tarniny są wykorzystywane do produkcji węgla aktywnego.

Wreszcie w dziedzinie kulinarnej jest szeroko stosowany do produkcji sosów, a także służy jako zakwaszacz dodawany do różnych potraw. We Francji marynowane owoce tarniny są analogiczne do oliwek, ponieważ mają podobny do nich wygląd i smak.