Cyclantera (Ogórek peruwiański)

Cyclantera: opis

W środowisku naukowym peruwiański ogórek jest lepiej znany jako Cyclanthera. Ten rodzaj roślin należy do rodziny Pumpkin i obejmuje 75 gatunków pochodzących z Ameryki Środkowej i Południowej.

Pochodzenie

Obszar wszechobecnego wzrostu ogórka peruwiańskiego przypada na Peru, Brazylię i Ekwador, gdzie cyklantera znana jest od czasów starożytnych i była uprawiana przez mieszkańców stanu Inków. Właśnie ten fakt wyjaśnia drugą nazwę jadalnej cyklantery, która jest najbardziej rozpowszechniona w kulturze Indian Ameryki Środkowej i Południowej. Po tym, jak cywilizacje Ameryki Środkowej i Południowej przestały istnieć, na kilka stuleci zaginęła również wiedza na temat jadalnego cyklanta. Naukowcy-hodowcy przypomnieli sobie o tej roślinie dyni dopiero w połowie XX wieku, po opublikowaniu w USA książki o zapomnianych umiejętnościach rolniczych Inków. Wśród innych uprawianych przez nich roślin wymieniono również cyklanterę. Od tego momentu jej powrót do rolnictwa zaczyna się nie tylko na kontynencie amerykańskim, ale i na całym świecie.

Cechy zewnętrzne

Z wyglądu jadalny cyklanter to zielne pnącze, którego kręcone, ostro zakończone, mocne łodygi mogą dorastać do 5-6 m długości i rozgałęziać się na liczne silne pędy. Soczyste liście peruwiańskiego ogórka mają jasnozielony kolor i wyróżniają się wysokim stopniem dekoracyjności dzięki niezwykłemu kształtowi blaszek liściowych. Każdy z nich jest podzielony na 5 lub 7 klapowych płytek. Ogórek peruwiański jest często używany do pionowego kształtowania terenów rekreacyjnych w ogrodach: wspinanie się po konstrukcjach nośnych, takich jak kraty, tworzy solidny zielony dywan, który może służyć jako schronienie przed wiatrem, kurzem, hałasem i jasnymi promieniami słońca.

Kwitnienie i owocowanie

Okres kwitnienia ogórka peruwiańskiego rozpoczyna się w środku lata i wyróżnia się długim czasem trwania i świetnością. W tym momencie na pędach kwitną białe, żółte lub zielone kwiaty - ich kolor zależy od rodzaju rośliny. Ze względu na brak nektarników mechanizm ich zapylania jest determinowany wpływem wiatru. Ogórek peruwiański należący do rodziny Pumpkin wyraża się obecnością kwiatów obu płci na tej samej roślinie. Kwiaty męskie są skromne, pomalowane na biało i tworzą kwiatostany w kształcie grona. Kwiaty żeńskie charakteryzują się większą średnicą i przyjemnym kremowożółtym odcieniem płatków.

Owocowe jajniki cyklantery jadalnej pojawiają się w wyniku zapylenia: na każdą zatokę liściową przypada do 5 owoców, ale w sumie na lianie może powstać imponujący zbiór ponad 250 „ogórków”. Kształt owocu z reguły jest podłużny, maksymalna długość wynosi około 7 cm, peruwiański ogórek może owocować nawet przy dość krótkich godzinach dziennych, dzięki czemu nadaje się do uprawy w centralnej Rosji. Jej owoce charakteryzują się spontanicznym otwieraniem po osiągnięciu dojrzałości: skorupka owocu składa się z dwóch zastawek, które w momencie otwarcia są ostro zagięte do tyłu, wyrzucając nasiona na dość dużą odległość. W ten sposób nasiona peruwiańskiego ogórka mogą naturalnie rozprzestrzeniać się na powierzchni kilku metrów kwadratowych.

Cyclantera: korzystne właściwości

Cyclantera jadalne: wideo

Smak jadalnych owoców cyklanty przede wszystkim przypomina znany rodzimym ogrodnikom ogórek, jednak charakteryzuje się obecnością nut przypominających słodką paprykę, a także zieloną fasolkę szparagową. Często je się je na świeżo, np. w sezonowych sałatkach. Ważne jest, aby zebrać owoce peruwiańskiego ogórka, zanim przejrzały, w przeciwnym razie mogą stracić soczysty i świeży smak.

Smak smażonego ogórka peruwiańskiego zmienia się w kierunku przewagi odcieni zielonych szparagów. Jednocześnie koneserzy zauważają, że pod względem smaku ten ostatni jest gorszy od peruwiańskiego ogórka. Owoce Cyclantera duszone są razem z innymi warzywami, a także z mięsem i mogą służyć jako dodatek do gorących dań. Również ta roślina nadaje się do konserw: jej owoce mogą być solone, marynowane, fermentowane.

Skład owoców peruwiańskiego ogórka zawiera dość dużą ilość substancji przydatnych dla organizmu ludzkiego. Dzięki temu mogą pełnić rolę nie tylko produktów spożywczych, ale również leków. Stwierdzono zatem, że ogórek peruwiański może być stosowany do zwalczania chorób takich jak miażdżyca, nadciśnienie, anemia. Ponadto jego owoce peruwiańskiego ogórka lub cyklanterów wspomagają procesy żółciopędne i moczopędne w organizmie człowieka, a także poprawiają działanie wydzielniczych i motorycznych funkcji narządów przewodu pokarmowego. Spożywanie owoców peruwiańskiego ogórka w pożywieniu korzystnie wpływa na stan nerek, układu krążenia, wątroby, a także ma korzystny wpływ na walkę z tak powszechnym problemem jak obrzęki kończyn dolnych.

Cyclantera (ogórek peruwiański): rośnie

Cyklantera jadalna: zdjęcie

Technologia uprawy cyklantery lub ogórka peruwiańskiego niewiele różni się od procedur, które są przeprowadzane podczas uprawy zwykłych ogórków. Ponieważ roślina ta tradycyjnie uprawiana jest w górzystych rejonach Ameryki Południowej i Środkowej, jest odporna na dość niskie temperatury i nie wymaga tyle ciepła, co zwykły ogórek. Zbyt upalna pogoda latem nie tylko nie sprzyja tej roślinie, ale może również dokonać znaczących i nie zawsze korzystnych zmian w procesie jej rozwoju. Tak więc gorący lipiec może spowolnić dojrzewanie jajników i odłożyć dojrzewanie owoców peruwiańskiego ogórka na ostatni miesiąc lata. Jednocześnie ogórek peruwiański potrzebuje pewnego poziomu wilgotności powietrza i gleby.

Instrukcja uprawy sadzonek peruwiańskiego ogórka z nasion

Ponieważ ogórek peruwiański jest odporny na niskie temperatury, wysiew nasion tej rośliny można przeprowadzić zarówno na otwartym terenie, jak iw pojemnikach na sadzonki.

Przygotowanie sadzonek ogórków peruwiańskich lub cyklanterów zaleca się rozpocząć na około 6 tygodni przed przewidywanym terminem sadzenia sadzonek w otwartym terenie. W tym celu w pierwszych dniach kwietnia nasiona należy umieścić w małych pojemnikach, na przykład w zwykłych plastikowych kubkach wypełnionych podłożem. Możesz również użyć dna małych plastikowych butelek przeciętych na pół. Możesz samodzielnie przygotować pożywną mieszankę gleby: wystarczy wymieszać glebę ogrodową i próchnicę w równych częściach. Zaleca się również dodawanie do podłoża piasku gruboziarnistego w takiej samej ilości jak pozostałe składniki. Aby zwiększyć wartość odżywczą gleby, należy do niej dodać połowę mieszanki węgla drzewnego i superfosfatu. Podłoże powinno być dobrze nawilżone, najlepiej zacząć przygotowywać je jesienią - dzięki temu składniki odżywcze będą miały czas na równomierne rozprowadzenie po całej objętości ziemi.

Wysiew nasion w kubkach z ciepłą glebą odbywa się w następujący sposób: materiał siewny umieszcza się w ilości 2 nasion cyklantera na 1 pojemnik, następnie posypuje warstwą ziemi o grubości około 2 cm i podlewa ciepłym roztworem nadmanganianu potasu o niskiej stężenie. Następnie pojemniki z przyszłymi sadzonkami należy umieścić w ciepłym pomieszczeniu i pozostawić tam do pojawienia się pierwszych pędów. Zwykle dzieje się to 3-4 tygodnie po wysianiu nasion. Wraz z pojawieniem się kiełków filiżanki należy wymieszać w dobrze oświetlonym pomieszczeniu z zimniejszym powietrzem - w tych warunkach przyszłe sadzonki nie będą się zbytnio rozciągać i nabiorą zgrabnego kształtu. Kiedy sadzonki dorosną, należy dokładnie zbadać i wybrać najsilniejszy okaz z każdej pary. Pozostaje, a słaby kiełek zostaje odcięty na samej powierzchni gleby.

Przesadzanie sadzonek na otwarty teren

Sadzenie sadzonek ogórka peruwiańskiego można rozpocząć na otwartym terenie po uformowaniu się na każdym z nich od 5 do 6 liści. Średnio ten okres przypada na ostatnie dwa tygodnie wiosny.

W obszarze wybranym pod uprawę ogórka peruwiańskiego należy wykopać dołki do sadzenia w odstępie co najmniej 150 cm i wypełnić je ziemią ogrodową oraz próchnicą, a następnie zalać ciepłą wodą. W celu starannego usunięcia sadzonek zaleca się przecięcie miseczek – zmniejsza to ryzyko uszkodzenia wciąż delikatnego systemu korzeniowego młodych krzewów. Przeszczep przeprowadza się z zachowaniem glinianej śpiączki, która otacza i chroni korzenie rośliny. Całą przestrzeń dołka należy wypełnić dobrze zagęszczoną ziemią. Następnie sadzenie peruwiańskiego ogórka należy dokładnie podlać ciepłą wodą. Nie zaniedbuj również konstrukcji wsporczych, które najlepiej umieścić z wyprzedzeniem w pobliżu każdego otworu do lądowania. Będą chronić młode winorośle przed wiatrem i pozwolą im się wspinać.

Siew nasion ogórka peruwiańskiego na otwartym terenie odbywa się również w drugiej połowie maja.

Ponieważ ogórek peruwiański jest rośliną samopylną, na jednym obszarze musi znajdować się co najmniej jedna para roślin.

Pielęgnacja ogórków peruwiańskich

7 dni po przesadzeniu peruwiańskich sadzonek ogórka na otwarty teren należy je karmić roztworem na bazie organicznej. Jednocześnie koncentracja nawozu powinna być bardzo niska, aby wykluczyć niebezpieczeństwo poparzenia systemu korzeniowego młodej rośliny. W tym samym czasie możesz zacząć formować krzaki peruwiańskiego ogórka, prowadząc ich czułki wzdłuż konstrukcji nośnej.

Opieka nad dorosłą rośliną peruwiańskiego ogórka lub cyklantery sprowadza się do zwykłych zabiegów agrotechnicznych - podlewania, spulchniania gleby i usuwania chwastów w obszarze z peruwiańskim ogórkiem. Podlewanie odbywa się, gdy górna warstwa gleby wysycha. Zaleca się okresowe dokarmianie roślin w zależności od ich potrzeb na danym etapie wzrostu i rozwoju.

Cyclantera jadalne: do zbioru

Zbiór owoców jadalnej cyklanty lub peruwiańskiego ogórka powinien nastąpić w momencie, gdy ich powierzchnia żółknie. Możesz zostawić kilka owoców w ogrodzie, aby uzyskać nasiona: ich ostateczne dojrzewanie nastąpi w drugiej połowie września. Aby nie dopuścić do ich przedwczesnego otwarcia, owoce należy umieścić w papierowych torebkach lub zawinąć w paski cienkiej tkaniny. Dzięki temu nasiona cyklantery nie rozsypują się w przypadku nagłego otwarcia owocu. Są usuwane z terenu wraz z nadejściem pierwszych jesiennych przymrozków. Wskaźnikiem, że nasiona cyklantery są w pełni dojrzałe i zdolne do kiełkowania, jest czarny kolor ich muszli.