Tuja na Syberii: sadzenie i pielęgnacja, uprawa

Artykuł opisuje tuję na Syberii: sadzenie i pielęgnację w trudnych warunkach klimatycznych, zasady uprawy, ochronę.

Aby zasadzić zieleń i udekorować to lub inne terytorium w warunkach, w których panują niezbyt proste warunki klimatyczne i pogodowe, trzeba starannie dobierać odpowiednie uprawy. Ogrodnicy i projektanci Syberii często używają w tym celu tui. Jak uprawiać tuję na Syberii? tutaj ważne jest, aby wybrać odpowiednią odmianę tej rośliny. Tuja została sprowadzona na wschód naszego kraju w latach 50. XX wieku, podczas gdy udało im się ją z powodzeniem uprawiać na tym terytorium. Aby roślina dobrze się czuła w tak trudnych warunkach, należy wziąć pod uwagę wiele czynników wpływających na wzrost i rozwój tui. Musi być posadzony we właściwy sposób, aw przyszłości należy podjąć niezbędne środki ostrożności.
Dziś nie jest tak rzadko spotykane „żywe płoty” tui, a także niezależne nasadzenia lub kompozycje. Dotyczy to również regionów o złożonym obrazie klimatycznym, na przykład terytorium Syberii lub Uralu.

Tuja na Syberii: sadzenie i pielęgnacja w warunkach syberyjskich

Tuja na Syberii: zdjęcia

Uważa się, że tuja jako kultura została po raz pierwszy odkryta w Ameryce Północnej, w lasach, a raczej na ich południu. Jednak wiele odmian tej kultury radzi sobie całkiem dobrze w chłodnej okolicy, na przykład w Kanadzie. Tuja w naturalnych warunkach rośnie tam nawet na niezbyt odpowiednich glebach: na bagnach, zbyt wilgotnych i chłodnych terenach. Młode rośliny pobierano bezpośrednio z tych stref do uprawy na Syberii.

Zachodnie odmiany tej rośliny wykazują dobre wyniki przy uprawie tui na Syberii, takie odmiany roślin są bardzo odporne na niskie temperatury, mogą przetrwać długotrwałe zimno, a także radzą sobie z zamarzniętą glebą.

Z reguły takie rośliny mają brzuch w wieku około stu pięćdziesięciu lat, nie wykazują zbyt wysokich wymagań co do składu gleby, takie tuje są bardzo wrażliwe na przycinanie. Jeśli jednak zamierzasz uprawiać tę roślinę w warunkach syberyjskich, musisz bardzo odpowiedzialnie podejść do wyboru miejsca do sadzenia tui w przyszłości. Jeśli gleba nie jest wystarczająco żyzna, musisz dodać do niej dodatkowe składniki odżywcze, a glebę należy od czasu do czasu zwilżyć.

Tui może być doskonałym dekoracyjnym dodatkiem do kompozycji z innymi kulturami, te iglaki same w sobie dobrze wyglądają. Ponadto tuja jest często używana do tworzenia „zielonego ogrodzenia”.
Tuja, która zwykle jest uprawiana na Syberii, może mieć inny kształt, zarówno drzewa, jak i krzewu. Drzewa tui z reguły osiągają wysokość około dwudziestu metrów. Takie rośliny mogą być stożkowe, jajowate, a także przypominać piramidę lub kolumnę. Powierzchnia pni jest zwykle zabarwiona na czerwono lub brązowo, z czasem odcień staje się jaśniejszy. Latem igły mają zielonkawy odcień, a zimą stają się nieco żółtawe. Całkowite odnowienie igieł odbywa się zwykle po trzech sezonach, odpada wraz z małymi gałązkami.

Tuja na Syberii: odmiany, które tuja sadzić na Syberii

Zachodnia tuja jest uważana za najmniej wymagającą w opiece. Najczęściej na terenie Syberii można znaleźć odmiany szczególnie odporne na niskie temperatury. Wymieńmy główne.

Thuja Smaragd na Syberii

Tuja na Syberii: sadzenie i pielęgnacja, którą tuja sadzić na Syberii

Ta odmiana jest wiecznie zieloną uprawą, korona ma kształt piramidy, igły mają jasnozielony kolor. Z reguły taka roślina osiąga wysokość około sześciu metrów. Jeśli taka tuja nie zostanie odcięta, jej szerokość może wynosić dwa metry. W ciągu roku roślina ta dodaje około dwudziestu centymetrów w górę i około pięciu centymetrów szerokości korony. Ta odmiana tui ma bardzo pozytywny stosunek do tworzenia korony. Ze Smaragd można formować bardzo ciekawe kształty koron. Wiosną na gałęziach tworzą się kwiaty w postaci średniej wielkości szyszek, z czasem odpadają. Na terenie Syberii najczęściej spotyka się dwie tego rodzaju odmiany. Pierwszy ma zielony kolor igieł, a drugi jest złoty.

Hoseri

Ta odmiana tui należy do odmian karłowatych, kształt korony przypomina kulę. Igły mają łuski o ciemnozielonkawym odcieniu. Odmiana ta dobrze znosi niskie temperatury, spokojnie nawiązuje do porywistych wiatrów. Ponadto Hoseri nie martwi się zbyt suchą pogodą. Ta odmiana tui daje najlepsze wyniki na dobrze nawożonych glebach gliniastych, dobrze nadaje się do formowania przez przycinanie. W swojej średnicy korona ma zwykle około metra, nie nabiera zbyt szybko zielonej masy. Ta odmiana spokojnie toleruje cień, ale najlepiej sadzić taką roślinę w półcieniu.

Brabant: zachodnia tuja na Syberii

Ta odmiana również należy do zachodnich tuje, ma kształt kolumnowy, korona niezbyt rozłożysta, raczej zadbana. Maksimum takiej rośliny rośnie w syberyjskim klimacie o cztery metry. Ta odmiana jest dość wymagająca dla reżimu nawadniania. Powinno być regularne. Krótki wzrost temperatury na wiosnę może nie wpłynąć zbyt dobrze na takie rośliny, co może sprowokować rośliny do zbyt wczesnego przebudzenia.
Czuje spokój zarówno w dobrze oświetlonych miejscach, jak i w umiarkowanym cieniu. Aby ta odmiana miała atrakcyjny i schludny wygląd, należy regularnie przeprowadzać formujące przycinanie koron. Thuja Brabant jest najczęściej uprawiana na Syberii w różnych celach związanych z kształtowaniem terenu.

Danica

Jest to karłowata odmiana tui, która wykazuje dobre wyniki nawet w trudnych warunkach pogodowych. Ma bardzo ładny dekoracyjny wygląd, będzie świetnym dodatkiem do całej kompozycji. We wzroście nie rośnie zbyt szybko, około pięciu centymetrów rocznie. Dorosła roślina ma około sześćdziesięciu centymetrów wysokości. Korona rośnie dość gęsto, bujnie, przypomina kształtem kulę. Powierzchnia kory ma czerwony odcień, igły mają łuski i są miękkie w dotyku. Korzenie znajdują się zwykle w powierzchniowej warstwie ziemi. Odmiana ta wykazuje niezbyt duże wymagania co do składu gleby, a także poziomu jej nawilżenia.

Fastigiata

Ta odmiana ma kolumnową koronę, gałęzie znajdują się dość blisko głównego pnia rośliny, igły mają szmaragdowy odcień i nie są sztywne w dotyku. Na terytorium Syberii może osiągnąć wysokość około sześciu metrów. Każdego roku odmiana ta rośnie o około trzydzieści centymetrów. Zimą igły zachowują cień, rośliny nie są złe do przycinania. Szyszki Fastigiata są koloru brązowego, nie są zbyt duże. Nie tak źle odmiana tui dobrze znosi mrozy, nie wykazuje wysokich wymagań co do składu gleby.

Skrzep złota

Ta odmiana to krzewiasta odmiana tui, na swojej wysokości zwykle osiąga dwa metry, o szerokości około półtora metra. Kształt jest na ogół stożkowy lub eliptyczny. Igły mają konsystencję przypominającą igłę, ale są miękkie w dotyku. Ma piękny kolor z odcieniem miedzi lub cytryny.
Odmiana ta dobrze czuje się na ziemi o wzmożonym odczynie zasadowym, natomiast warstwa drenażowa powinna być dobra.Najlepiej sadzić te rośliny w dobrze oświetlonych miejscach. Dopuszczalny jest również jasny półcień. Jeśli woda gruntowa jest zbyt blisko powierzchni lub zbyt obficie podlewasz rośliny, istnieje ryzyko, że tuja po prostu umrze.

Tuja na Syberii: zasady uprawy

Tuja na Syberii: zdjęcia, zasady sadzenia, pielęgnacja

Aby rośliny dobrze się czuły i cieszyły swoim dekoracyjnym wyglądem, należy z całą odpowiedzialnością podejść do momentu sadzenia. Jest to szczególnie ważne w warunkach takich jak Syberia.

Jak więc sadzić tuję na Syberii?

• Na początek materiał do sadzenia kupowany jest w postaci sadzonek, muszą mieć zdrowy wygląd, dobrą przeżywalność. Konieczne jest, aby tuja na Syberię była mrozoodporna, a także odporna na silne podmuchy wiatru i śniegu.
• Musisz wybrać odpowiedni czas na sadzenie sadzonek.
• Ważnym czynnikiem udanej uprawy tui na Syberii jest właściwe miejsce do uprawy tej rośliny.
• Otwory do sadzenia muszą mieć odpowiednią wielkość, system korzeniowy tui musi się w nich swobodnie mieścić.
• Tuja jest sadzona zgodnie z pewnymi zasadami.
• Po zasadzeniu rośliny w swoim stałym środowisku, należy ją teraz odpowiednio pielęgnować.

Kiedy sadzić tuję na Syberii?

Z reguły ta kultura jest sadzona wiosną lub jesienią. Najlepiej wykonać tę procedurę na Syberii wczesną wiosną, po stopieniu pokrywy śnieżnej. Przed nadejściem okresu zimowego, na kilka miesięcy wcześniej, kultura ta jest zwykle w stanie zakorzenić się, uformować dodatkowe korzenie, igły i tym samym przygotować się na zimę.

Jeśli posadziłeś tuję jesienią, to do pomyślnego zimowania młodych i jeszcze niedojrzałych roślin musisz użyć materiału pokrywającego. Materiał do sadzenia, który ma zamknięty system korzeniowy, najlepiej zakorzenia się. Z reguły ta roślina jest sadzona na Syberii pod koniec sierpnia - na początku września.
Tuja najlepiej czuje się w miejscu, w którym jest wystarczająca ilość światła słonecznego, a najlepiej w godzinach porannych i wieczornych. Jeśli promienie słoneczne stale padają na rośliny, masa iglasta straci wodę niezbędną do życia, a wygląd roślin straci swój element dekoracyjny. Miejsce, na którym planuje się sadzić tuję, nie powinno być przedmuchiwane przez zimne wiatry.

Kultura ta nie jest zbyt kapryśna w swojej pielęgnacji, najlepsze wyniki wykazuje na glebach o dobrej warstwie drenażowej, ale może również rosnąć na obszarach o bliskim położeniu wilgoci podziemnej. Przed sadzeniem roślin musisz przygotować do tego glebę. Musi zawierać wymaganą ilość nawozów organicznych, a także pierwiastków mineralnych. Ponadto ważna jest warstwa drenażowa, którą układa się na dnie wykopu.

Po wybraniu materiału do sadzenia, a także miejsca do sadzenia, można przystąpić do bezpośredniego sadzenia roślin.

Zaleca się to zrobić zgodnie z określoną kolejnością działań:

• W przypadku tui, która ma już trzy lata, musisz wykopać dół do lądowania o długości około pięćdziesięciu centymetrów i szerokości dziewięćdziesięciu centymetrów. Głębokość powinna wynosić co najmniej siedemdziesiąt centymetrów.
• Na dnie wykopu należy ułożyć warstwę drenażową. Do tych celów zwykle używają keramzytu, łamanej cegły. Warstwa powinna mieć około dwudziestu centymetrów.
• Na wierzchu warstwy drenażowej należy ułożyć gotową mieszankę gleby w kształcie stożka. Dotyczy to roślin z otwartymi korzeniami. Jeśli kupiłeś sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym, gleba jest wylewana równomiernie.
• Sadzonkę należy umieścić w środku dołka.
• Nie powinno być pustych przestrzeni, więc są aktywnie wypełnione glebą, lekko ubijając.
• Należy pamiętać, że poziom szyjki korzeniowej powinien być nieco wyższy niż poziom gruntu.
• Następnie twoje nasadzenia należy dokładnie zrzucić ciepłą wodą.
• Po podlaniu dodaj trochę ziemi, aby się uspokoiła.
• Nie zostanie pozbawiony warstwy mulczującej w strefie kręgu przyłodygowego rośliny. Do tego możesz użyć na przykład torfu.

Gleba używana do sadzenia tui składa się zwykle z darni (trzy części), piasku (jedna część), próchnicy (dwie części) i torfu (dwie części). Dodatkowo można dodać kompleksowe nawożenie mineralne przeznaczone do upraw iglastych.

Jakiej opieki wymaga tuja na Syberii

Po posadzeniu rośliny należy regularnie o nią dbać:

• Od czasu do czasu podlewaj rośliny, a także podlewaj ciepłą wodą.
• Okresowo trzeba usuwać chwasty z terenu, a także układać warstwę ściółki w kręgach pnia.
• Regularnie karmić rośliny nawozami mineralnymi.
• Przeprowadź przycinanie roślin sanitarnych i formacyjnych.
• Dobrze jest przygotować rośliny na okres zimowy.

Roślina ta jest bardzo odporna na suchą pogodę, ale najlepiej rozwija się na glebach umiarkowanie wilgotnych. Najpierw po posadzeniu tui trzeba podlewać rośliny rano i wieczorem. Gdy rośliny są mniej lub bardziej ukorzenione i pojawi się pierwszy wzrost masy iglastej, można ograniczyć podlewanie. Zwykle wystarczy raz na siedem dni. W tym przypadku zużycie wynosi około dziesięciu litrów na tys. Konieczne jest dostosowanie reżimu nawadniania, biorąc pod uwagę trudne syberyjskie warunki pogodowe.

Kiedy roślina jest wystarczająco dorosła, zużycie wody wynosi około trzydziestu litrów. Podlewanie powinno odbywać się kilka razy w tygodniu. Kiedy tuja ma więcej niż pięć lat, podlewanie odbywa się w stabilnej suchej i gorącej pogodzie.
Spryskaj tuję od czasu do czasu, tę procedurę należy wykonywać rano lub wieczorem. Pogoda nie powinna być chłodna, jak to często bywa na Syberii. Dzięki temu oczyścisz swoje rośliny z nagromadzonego brudu i kurzu, łuski igieł otworzą się, a przestrzeń wokół Ciebie będzie pachniała przyjemnym iglastym aromatem, dzięki dużej ilości olejków eterycznych.

Jeśli sezon jesienny nie był zbyt obfity w opady, to przed wysłaniem nasadzeń na zimę należy dokładnie podlać rośliny.

Okresowo należy dodawać do gleby składniki odżywcze. Ile nawozu zastosować, a także jaki powinien być skład, silnie zależy od warunków wzrostu rośliny.
Wiosną tuje trzeba podawać opatrunki mineralne, które zawierają potas i azot. Jesienią, przed wyjazdem na zimę, musisz dodać materię organiczną. Do tych celów możesz użyć popiołu drzewnego, torfu lub kompostu.

Od czasu do czasu trzeba spulchnić i mulczować glebę w kręgach roślin przyłodygowych. Poluzowanie odbywa się nieco później po wykonaniu podlewania. Należy to zrobić ostrożnie, nie głębiej niż siedem centymetrów. Wynika to z faktu, że ta kultura ma powierzchowny system korzeniowy. Dodatkowo należy ułożyć warstwę ściółki, aby chwast nie rósł zbyt intensywnie na miejscu, a wilgoć nie wyparowała z gleby. Torf, kora sosnowa, trociny, kompost są zwykle używane do ściółkowania. Oprócz powyższych zalet mulcz odżywia glebę niezbędnymi substancjami przydatnymi dla tui.

Rośliny należy przycinać na początku wiosny, a także latem i późną jesienią. Kiedy dokładnie wykonać te prace, zależy to w dużej mierze od pogody, która w takim czy innym czasie panuje w twoim regionie. Nie warto przycinać podczas deszczowej pogody, ponieważ istnieje ryzyko, że rośliny „załapią” choroby pochodzenia grzybowego. Wynika to z faktu, że rany powstające po przycięciu mogą wchłonąć niepotrzebne bakterie.

Od czasu do czasu trzeba przycinać rośliny w celach sanitarnych, a gałęzie, które wyglądają na bolesne, zwiędłe lub złamane, trzeba usuwać. Ponadto konieczne jest przerzedzenie korony rośliny, dzięki czemu roślina będzie bardziej równomiernie otrzymywać promienie słoneczne, które są tak niezbędne do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Najlepszy czas na to jest w maju.

W ostatnich dniach sierpnia, w celu przygotowania roślin do zimowania, należy usunąć nadmiernie wydłużone pędy, gdyż gromadzi się na nich śnieg. Taką fryzurę należy wykonać przed nadejściem pierwszych przymrozków.

Przycinanie efedryny nie jest zbyt trudne, w tym celu musisz znać kilka prostych zasad:

• Nie przycinaj pędów zbyt mocno, najlepiej zrobić to w granicach wzrostu wzrostu do dwóch lat.
• Musisz przycinać w regularnych odstępach czasu i nie w zbyt dużej objętości. Więc nie będziesz zbytnio ranny przez tuję.
• Należy wziąć pod uwagę naturalną formę rośliny.
• Używane narzędzie do przycinania musi być zdezynfekowane i ostre.
• Pustki w koronie nie są dozwolone.

Młode rośliny, które nie wyrosły jeszcze kilka lat od momentu posadzenia, muszą koniecznie dobrze się okrywać i chronić przed zimnymi syberyjskimi temperaturami.
Dla tej kultury niebezpieczny jest nie tylko silny spadek temperatury, ale także promienie słoneczne padające na masę iglastą. Zimą tuja na Syberii jest uśpiona, tuja nie ma wilgoci. Z tego powodu istnieje ryzyko, że intensywne zimowe słońce spali igły.

Aby chronić swoje rośliny, musisz związać je sznurem wokół średnicy, a następnie przykryć jasną włókniną. Musi odbijać światło słoneczne, a także dobrze przepuszczać tlen.

Przed nadejściem pierwszych przymrozków musisz zadbać o system korzeniowy tui. Konieczne jest usunięcie wszystkich chwastów z kręgu pnia, a warstwę ściółkowania należy zwiększyć do około dwudziestu pięciu centymetrów. Do tego możesz użyć liści, kompostu. Można również układać gałęzie świerkowe, aby korzenie roślin były wystarczająco ciepłe podczas ostrej syberyjskiej zimy.

Aby wygodniej było przykryć tuję, zaleca się stosowanie drewnianych ram. Na nich mocowana jest gaza lub płótno. Nie używaj do tych celów polietylenu, ponieważ ten materiał w ogóle nie „oddycha”, a masa iglasta może z tego powodu zacząć gnić.

O szkodnikach i chorobach tui na Syberii

Jeśli warunki do sadzenia lub pielęgnacji nie są spełnione lub pogoda nie jest odpowiednia, istnieje ryzyko, że rośliny zostaną dotknięte różnymi chorobami.

Sadzenie może kolidować z zarazą, choroba ta najpierw atakuje system korzeniowy, a następnie przechodzi do korony. W tym samym czasie igły stają się letargiczne, a podstawa rośliny staje się zbyt miękka w teksturze.
Czasami pędy rośliny nabierają brązowego koloru. Początkowo igły częściowo brązowieją, a z czasem wszystkie gałęzie nabierają żółtawego odcienia.

Okazy i rdza czasami szkodzą również drzewom iglastym, w szczególności tujom. W przypadku tych chorób igły nabierają ciemnego koloru, a następnie zaczynają odpadać. Z reguły problem ten dotyczy młodych, jeszcze niedojrzałych roślin.

Aby przezwyciężyć ten lub inny atak, doświadczeni ogrodnicy stosują lek Fundazol. Rośliny są nim spryskiwane. Konieczne jest również cięcie i palenie dotkniętych gałęzi.
Jeśli chodzi o szkodliwe owady, najczęściej na tuję wpływają mszyce, fałszywe łuski. Do pokonania tych szkodników najlepiej stosować Decis, Karbofos lub inne środki owadobójcze.
Trzeba przyznać, że sadzenie i pielęgnacja tej rośliny w warunkach syberyjskich nie jest dużo trudniejsza niż np. w środkowej strefie naszego kraju.

Klimat ma pewne szczególne cechy, z tego powodu niektóre prace mogą być nieznacznie przesunięte pod względem wykonania.Ponadto w surowym klimacie trzeba bardziej uważać na przygotowanie roślin na okres zimowy. Jeśli zastosujesz się do podstawowych zaleceń dotyczących sadzenia i technologii rolniczej, to pytanie „czy tuja rośnie na Syberii?” można jednoznacznie odpowiedzieć „Tak!”. Ta kultura poczuje się komfortowo nawet w tak trudnym klimacie.

Tuja na Syberii: wideo, jak uprawiać tuję na Syberii