Życiorysy.
Treść:
Dekorując krajobraz działki ogrodowej, tworząc strefy parków miejskich, a nawet dziedzińce w warunkach domów miejskich, powszechne jest stosowanie roślin ozdobnych od kwiatów po drzewa. Jeden z ulubionych ogrodników można nazwać tują lub popularnie „drzewem życia”. Tuya Vostochnaya zajmuje szczególną pozycję - zostanie to omówione w tym artykule.
Ogólny opis.
Tuja jest wiecznie zielonym drzewem należącym do rodziny cyprysów i jest bezpośrednio spokrewniona z drzewami iglastymi, takimi jak jałowiec i cyprys. W regionach naszego kraju znajdowały się zakłady z Ameryki i Azji Wschodniej. Dzisiaj porozmawiamy o dekoracyjnej tui, która obejmuje 5 rodzajów:
- Japoński lub stonowany
- Western lub Thug
- wschodnia ma więcej niż jedną nazwę, na przykład płastuga.
- składany lub gigantyczny
- koreański
Rozważmy każdy z nich
Zachodnia tuja.
Miejscem narodzin zachodniej tui jest Ameryka Północna, to właśnie ten gatunek jest najczęściej używany przez projektantów krajobrazu do dekoracji. Młode sadzonki dobrze tolerują przesadzanie i szybko dostosowują się do nowego miejsca. Widok nie jest kapryśny dla światła słonecznego, dobrze rośnie po zacienionej stronie, ale słoneczna strona nadal jest priorytetem. W naturze rośnie głównie na dobrze wilgotnych terenach gliniastych. Opieka nad rośliną nie jest trudna, wygląd jest dekoracyjny i przyjemny dla oka.
Język japoński.
Japońska tuja ma drugie imię, Standish. W swoim naturalnym środowisku najczęściej występuje w n na wyżynach. Gatunek nie toleruje zanieczyszczonego tlenu, innymi słowy jest wybredny pod względem jakości otaczającego powietrza, z tego powodu nie jest uprawiany w warunkach miejskich. Ma nietypowy kolor, gałązki z jednej strony są białe (dolna część), z drugiej zielone (góra). Tuja japońska łatwo toleruje zimne warunki pogodowe.
Koreański.
Ten rodzaj tui to krzew. Mróz źle toleruje, od słowa „absolutnie”. Główną zaletą w porównaniu z innymi gatunkami jest rozłożysta korona rośliny. Igły są miękkie i pomalowane na dwa kolory: tylna strona jest srebrzysta, a zewnętrzna zielona.
Fałdowy.
Tuja Fałdowy zajmuje pierwsze miejsce pod względem wysokości wśród wszystkich gatunków. Może rozciągać się do siedemdziesięciu metrów, a obwód pnia sięga nawet dwóch metrów. Pozostałe odmiany tego gatunku są znacznie mniejsze.
Wschodni.
Wschodnia tuja znana jest pod kilkoma nazwami, na przykład płaskogłowa to także ona lub platykladus. Najkorzystniejsze do tego warunki to ciepły klimat bez silnych mrozów w sezonie zimowym. Na przykład w rejonie miasta Soczi będzie jej wygodnie. W naturze wschodnia tuja występuje najczęściej na wyżynach Chin, z tego miejsca nazywana jest również chińską. W większości przypadków rośnie pojedynczo, ale czasami rośnie w małych grupach na obszarach skalistych i skalistych.
Wysokość dorosłego drzewa wynosi średnio 10 metrów, a średnica korony dochodzi do 11 metrów. Ale istnieją wschodnie drzewa tui osiągające 18 metrów wysokości. Pień ciemnobeżowy, gałęzie pomarańczowo-żółte.
Pędy mają spłaszczony szeroki kształt, ich liczba stale rośnie. Gałęzie są rozmieszczone wzdłuż średnicy pnia, a ich końce skierowane są do góry.
Igły igieł są mocno dociśnięte do gałęzi, a cykl życia igieł wynosi od 3 do 5 lat. Obwód igieł sięga maksymalnie trzech milimetrów, a kolor zmienia się w zależności od pory roku.W ciepłym i gorącym okresie od wiosny do jesieni igły są bagienne i bladożółte, a wraz z nadejściem chłodów zmieniają kolor na burgundowo-brązowy.
Tuja wschodnia przekształca się latem ze względu na pojawiające się na niej szyszki. Owoce są heteroseksualne, nieduże, półtora (mężczyzna) i dwa centymetry (samica). Kolor szyszek jest śliwkowo-niebieskawy lub zielony. Po zakończeniu procesu dojrzewania owoce nabierają czekoladowego koloru i wysychają. W październiku łuski szyszek otwierają się i nasiona o wydłużonej formie kropel opadają na ziemię.
80% systemu korzeniowego znajduje się w górnych warstwach gleby, pozostałe 20% to główne korzenie i wnikają głęboko w glebę.
Tuja wschodnia to roślina o długiej wątrobie. W ich ojczyźnie w Chinach znane są drzewa tej odmiany, które mają ponad dziesięć wieków. Na nasadzeniach ozdobnych gatunek ten może dorastać nawet do dwóch wieków.
Tuja wschodnia czuje się całkiem dobrze w zacienionym obszarze i rozwija się bez żadnych odchyleń, ale po słonecznej stronie proces ten będzie przebiegał szybciej i lepiej. Najlepszą glebą do formowania zwartej korony jest gliniasta i piaszczysta glina, ale mogą również działać gleby nieurodzajne. Nie zaleca się sadzenia gleby wschodniej, gęstej z nadmiarem wilgoci. Jest spokojny o przeszczepy.
Podstawowe zasady lądowania.
Lądowanie odbywa się w jednym z trzech możliwych okresów:
- Wiosna
- pierwszy miesiąc lata
- jesień
To właśnie w tych okresach sezonowych najlepiej zakorzeniają się sadzonki tui wschodniej. Przenosząc sadzonkę na stałe miejsce, lepiej pogłębić szyjkę korzeniową, dzięki tak prostemu działaniu system korzeniowy zapewni dobry wzrost.
Zwracamy uwagę na fakt, że płastugi nie tolerują stojącej wody. Z tego powodu w glebie z blisko położonymi wodami gruntowymi konieczne jest zorganizowanie drenażu przed przeniesieniem sadzonki.
Po przeniesieniu sadzonki tui na stałe miejsce roślina jest obficie podlewana. Ponadto, dla lepszej adaptacji i ukorzenienia przez 60 dni, podlewanie odbywa się raz w tygodniu.
Opieka.
Od późnej wiosny do pierwszej połowy jesieni najważniejszą rzeczą w opiece nad tują jest okresowe podlewanie. W przypadku, gdy lato jest suche i gorące, program nawadniania obejmuje dodatkowo nawadnianie korony rano i wieczorem.
Oprócz nawilżania gleby, w ciepłym sezonie obowiązkowe jest czyszczenie chwastów na obwodzie wokół drzewa oraz ściółkowanie ziemi.
Nawozić glebę o każdej porze roku, z wyjątkiem zimy. Zaczynają od zawierających azot, wraz z nadejściem lata przechodzą na fosforowe, a jesienią kończą na potasowe.
Tuja wschodnia jest rozmnażana na dwa sposoby: nasiona i sadzonki.
W procesie rozwoju efedryna uwalnia lotne substancje biologicznie czynne, które z kolei tłumią bakterie szkodliwe dla człowieka i nie tylko bakterie, biorąc pod uwagę ten fakt, thuyu często sadzi się w bezpośrednim sąsiedztwie domu.
Tuja słusznie zajmuje czołowe miejsce na liście ulubionych roślin wśród drzew iglastych projektantów krajobrazu, za pomocą tej rośliny tworzą żywopłoty, tworzą alejki, dekorują obwód ścieżek parkowych i tak dalej. Plusem projektu jest doskonała tolerancja formy.
Ze względu na właściwości drewna, orientalna tuja jest często wykorzystywana do produkcji mebli, okien i innych rzeczy.
Krótkie opisy wschodnich odmian tui.
Wybierając swoją odmianę tui, musisz jakoś nawigować. Zwróć uwagę na cechy: koronę, kolor igieł, wymiary dorosłego drzewa itp. itp. do tej pory wyhodowano i zarejestrowano około 60 odmian, w ich opisie kolor ma stopniowanie od złotego do akwa.
Thuja Aurea.
Aurea to niesamowicie piękna odmiana orientalnej tui, to drzewo należy do ozdobnych. Jego tempa wzrostu nie można nazwać szybkim, w ciągu roku drzewo rośnie tylko o 8-10 cm.
Thuja Aurea ma bardziej zwarty podgatunek: tuja karłowata Aurea Nana. Jej liście mienią się złotym kolorem, a sama roślina ma owalny stożkowaty kształt.
Nie ma szczególnych priorytetów w zakresie doboru gleby.Mrozoodporność nie jest duża, dlatego na okres zimowy konieczne jest osłanianie drzew, zwłaszcza tylko sadzonek przeniesionych na stałe miejsce. Wybierając miejsce lądowania, preferuj wysokości, które są zamknięte przed silnymi wiatrami.
Thuja Aurea jest również podzielona na zachodnią i wschodnią, druga gorzej znosi silne spadki temperatury, korona jest gęsta, ale w porównaniu z pierwszą idzie wolniej. Kształt gałęzi nadaje drzewu prążkowany wygląd.
Thuja Yustinka.
Justyna to wytwór pracy polskich hodowców. Korona drzewa składa się z krótkich gałęzi szkieletowych z wieloma pędami. Traktuj rośliny karłowate, podobnie jak opisana powyżej Aurea, ale roczny przyrost daje nieco więcej od 10 do 11 centymetrów, to samo można powiedzieć o jej mrozoodporności.
Gałęzie tworzące kolumnowy kształt drzewa skierowane są do góry, reszta gałęzi jest rozrzucona we wszystkich kierunkach, ale w płaszczyźnie pionowej.
Kolor igieł jest bagienny.
Tuya Morgana.
Odmiana ta została wyhodowana i przywieziona do nas z Australii. W porównaniu z dwiema poprzednimi odmianami zmienia kolor igieł w zależności od pory roku. Latem jest szmaragdowa, miętowa lub cytrynowa z domieszką zieleni. Zimą kolor staje się bordowo-czerwony z lekkim odcieniem pomarańczy.
Dużym plusem tej odmiany jest to, że korona praktycznie nie wymaga regulacji, aby ją ukształtować. Rośnie naturalnie w trójkącie z gęsto rosnącymi gałęziami.
Tempo wzrostu rocznie jest prawie najwolniejsze ze wszystkich odmian, tylko 5-7 centymetrów. Wysokość dorosłego drzewa waha się od 1,4 do 1,5 metra, rozpiętość korony sięga 0,9 metra.
Podobnie jak wyżej opisane odmiany, nie znosi dobrze niskich temperatur i potrzebuje schronienia na zimę. Ale jest też plus, tuja Morgan łatwo toleruje suchą pogodę.
Thuja Platykladus.
Drzewo Placticladus o koronie w kształcie stożka. W wieku dorosłym wzrost sięga 10 metrów, a szerokość korony sięga czterech metrów. Drzewo rośnie o 15 centymetrów rocznie. Kolor igieł jest jasnozielony.
Najlepiej czuje się w jasnym półcieniu, ale słoneczna strona jest idealna. Gałęzie są dociskane do pnia i rosną w górę.
Tuja Pyramidalis.
Piramidalis w stanie dorosłym rozciąga się do czterech metrów, ale obwód korony nie jest duży i osiąga średnicę 150 centymetrów. Pokrój krzewu jest kolumnowy. Roczny wzrost do 10 centymetrów.
Odmiana Pyramidals jest mrozoodporna i odporna na cień. Wraz z nadejściem wiosny dla młodych sadzonek powstają zacienione warunki, ponieważ niestabilna roślina jest podatna na oparzenia słoneczne. Do takiej pielęgnacji odpowiednia jest każda agrowłókno, które jest usuwane z krzewu po całkowitym rozmrożeniu gleby na obwodzie rośliny.
Igły tej odmiany są żółte i zmieniają się w zależności od sezonu.
Tuja Złoty Minaret
Tuja Golden Minaret z żółtymi igłami.
Rozciąga się do czterech metrów, obwód korony to półtora metra. Igły mogą zmieniać kolor w zależności od miejsca sadzenia, strona cień jest zielona, strona słoneczna daje złotożółty kolor. Obniżenie temperatury do -15 normalnie toleruje, ale nie lubi wietrznych miejsc.
Ta odmiana dobrze znosi ściółkowanie. Zawiera torf i korę drzewną dla Złotego Minaretu.
Wszystkie odmiany tui wschodniej doskonale zdobią i ozdabiają witrynę, ponadto powietrze zawsze będzie czyste i z niższą zawartością drobnoustrojów.