Anemon

Na ogół nazwa „anemone” pochodzi od greckiego słowa anemone, które oznacza „córka wiatrów”, i rzeczywiście anemon to druga, bardziej oficjalna nazwa zawilca, który dziś dość często występuje również w kulturze ogrodniczej. Wynika to z faktu, że nawet od najmniejszego podmuchu wiatru płatki rośliny zaczynają bardzo mocno trzepotać, a następnie mogą nawet oderwać się i latać. Ta roślina wieloletnia należy do rodziny zielnej, jest typowym przedstawicielem Jaskiera, chociaż czasami zawilca można pomylić z innymi roślinami, pomimo jego typowego wyglądu i innych typowych cech. W naturze anemon można znaleźć w regionach o umiarkowanym i dość stabilnym klimacie, aw zasadzie można go znaleźć na każdej półkuli ziemi. Jednocześnie sam kwiat jest bezpretensjonalny, uwielbia rosnąć w regionach górskich, a także na równinach, gdzie również świetnie się czuje. Istnieje około 160 gatunków zawilców, ale może być ich więcej, ponieważ nie wszystkie z nich zostały w pełni zbadane. Kwitną w zupełnie inny sposób, w bardzo różnym czasie, a także inaczej wyglądają. Wielu hodowców kwiatów, nawet doświadczonych, może czasem pomylić się z dostępnymi gatunkami, chociaż staje się jasne, że w zasadzie roślina ta w całej swojej różnorodności ma pod tym względem znacznie więcej plusów niż minusów.

Oczywiście w tym artykule poruszymy pytania o to, jakie cechy i cechy posiada wiatrak, jaki jest opis niektórych jego odmian i typów. Zastanowimy się również bardziej szczegółowo, w jaki sposób roślina zakorzenia się na poletkach, jak sadzić roślinę i jak o nią dbać, aby zmaksymalizować jej cechy dekoracyjne i cechy. Porozmawiajmy o zawiłościach podlewania i karmienia, o chorobach i szkodnikach, które są szczególnie niebezpieczne dla rośliny. Wszystkie te informacje będą bardzo ważne zarówno dla doświadczonych ogrodników, jak i tych, którzy jeszcze nie mają doświadczenia, i szukają zupełnie nowych nasadzeń i upraw na swojej stronie.

Anemone: lądowanie i funkcje

Anemone kwiat: zdjęcie rośliny

Obecnie istnieje dość duża liczba gatunków zawilców, nie mówiąc już o różnorodności odmian. Jednocześnie prawie wszystkie z nich nie różnią się żadną szczególną kaprysem, ale istnieją odmiany i gatunki, którym nadal należy zapewnić warunki i pielęgnację, aby rośliny czuły się komfortowo i dawały doskonały efekt dekoracyjny. Chodzi o to, że niektóre gatunki są bulwiaste, podczas gdy inne należą do gatunków kłączowych i mogą różnić się od siebie zawiłościami sadzenia lub opuszczania. Na przykład gatunki kłącza zawilców różnią się tym, że są całkowicie bezpretensjonalne i nie kapryśne, bardzo łatwo się nimi opiekować, a nawet kwiaciarnia, która nie ma absolutnie żadnego doświadczenia, może sobie z tym poradzić. Jeśli mówimy o zawilcach bulwiastych, mogą poważnie cierpieć, jeśli zostaną pozostawione bez uwagi i opieki, a jeśli opieka jest niewłaściwa, istnieje również duże ryzyko, że roślina umrze bardzo szybko z tego powodu, nawet bez czasu kwitnąć.

Istnieje kilka subtelności i tajemnic, które odzwierciedlają wszystkie cechy rosnącego anemonu na stronie. Należy o nich pamiętać, ponieważ jeśli weźmiesz je pod uwagę lub po prostu o nich wiesz, możesz uratować roślinę i poprawić jej cechy dekoracyjne i cechy:

• przy bardzo suchej i upalnej pogodzie zaleca się regularne podlewanie rośliny, aby uzyskać wystarczającą ilość wilgoci i czuć się komfortowo
• jesienią najlepiej karmić za pomocą mieszanek kompleksów mineralnych, a przed posadzeniem rośliny na otwartym terenie, w procesie jej aktywnego wzrostu i rozwoju, do gleby wprowadzana jest materia organiczna. Takie kompleksowe wsparcie zapewni roślinie ogromną wytrzymałość, dzięki czemu będzie ona odporna na różne ekstremalne temperatury i mrozy. Dzięki temu wzrasta również odporność, a w efekcie roślina jest mniej podatna na choroby czy ataki szkodników.
• aby zapobiec zamarzaniu rośliny w zimie, najlepiej przykryć anemon najprostszymi środkami - opadłymi liśćmi. Można również zastosować materiały termoizolacyjne, agrowłókno, gałązki świerkowe, które również doskonale zatrzymują ciepło.
• do rozmnażania najłatwiej to zrobić z nasionami, a najlepiej umieścić je tuż przed zimą. Możesz także rozmnażać się za pomocą odrostów korzeniowych, co jest zalecane na wiosnę.

Oczywiście przed posadzeniem anemonów warto przygotować glebę. Poszukuje się najbardziej odpowiedniego miejsca, gleba jest przygotowywana zgodnie z pewnymi dość istotnymi wymaganiami, których w żadnym wypadku nie należy ignorować, ponieważ od tego w dużej mierze zależeć będzie przyszły stan rośliny. Witryna musi być przestronna, możesz wybrać obszar, który znajduje się w półcieniu, ale jednocześnie musi być chroniony przed silnymi podmuchami wiatru lub przeciągami. W końcu powiedzieliśmy wcześniej, że jeśli roślina znajduje się na wietrze, istnieje duże ryzyko, że wszystkie płatki po prostu się rozpadną. Kłącze rośliny rośnie bardzo silnie i ekstensywnie, ale jednocześnie jest bardzo kruche i dlatego uszkodzenia mogą pojawić się już za jednym dotknięciem, dlatego należy być ostrożnym i bardzo ostrożnym.

Ponadto roślina anemonowa może nie reagować w najlepszy sposób na bezpośrednie działanie promieni słonecznych lub nadmierne ciepło, dlatego warto utrzymywać ją w chłodnym, ale nie głębokim cieniu. Gleba musi być luźna i lekka, pożywna i osuszona, aby nadmiar wilgoci odszedł i nie zatrzymał się w systemie korzeniowym. Optymalnie jest wybrać stanowisko z pąkiem liściastym, nadają się też torfowiska z gliną, ale od razu warto zapewnić roślinie równie korzystne warunki, bo to naprawdę bardzo ważne. Aby gleba była wentylowana i luźna, należy do niej dodać najzwyklejszy piasek - drobny lub średni. Jeśli gleba ma wysoką kwasowość, można to skorygować za pomocą niektórych dodatków: na przykład do gleby wprowadza się popiół drzewny lub mąkę dolomitową, gram jest obliczany na podstawie wielkości podanego obszaru (metr kwadratowy, sto Części).

Jeśli anemon jest wysiewany z nasionami, warto pamiętać, że mogą one mieć niską zdolność kiełkowania. Tylko jedna czwarta nasion kiełkuje, a reszta pozostaje w glebie. Jednocześnie warunkiem kiełkowania nasion jest to, że muszą być świeżo zebrane, nie mogą zbyt długo czekać na skrzydłach. Oczywiście kiełkowanie nasion można zwiększyć, w tym celu ogrodnicy stosują metodę, taką jak stratyfikacja. Aby to zrobić, umieszcza się je w zimnym miejscu na okres od czterech do ośmiu tygodni. Nasiona można umieszczać w torfie lub gruboziarnistym piasku, przy czym mieszankę należy obficie zwilżyć, ale jej struktura nie powinna przypominać bagna. Ponadto gleba jest codziennie spryskiwana wodą, która może być rozmrażana, deszczowa lub osadzana. Po tym, jak okaże się, że nasiona anemonu są lekko spuchnięte, konieczne jest ponowne połączenie ich z niewielką ilością podłoża glebowego, wszystko to jest również dokładnie wymieszane i zwilżone wodą.

Anemone kwiat: zdjęcie rośliny

Następnym krokiem jest usunięcie nasion anemonu w dobrze wentylowanym, ale nie chłodnym pomieszczeniu, w którym temperatura powinna wynosić około pięciu stopni. Około kilka dni po pojawieniu się pierwszych pędów pojemnik z materiałem siewnym przenosi się na podwórko, gdzie umieszcza się go w śniegu lub w glebie. Powierzchnię posypujemy słomą lub trocinami, aby utrzymać komfortową temperaturę i aby wilgoć nie odparowywała zbyt szybko. Na początku wiosny nasiona przenosi się z pojemników do skrzynek, aby w końcu wykiełkować i pokazać, które nasiona były żywotne, a które niestety nie przetrwały tego zabiegu. Czasami ogrodnik po prostu nie ma ochoty spędzać tyle czasu, wysiłku i majstrować przy nasionach, aw tym przypadku istnieje wyjście: zawilce można po prostu sadzić jesienią w oddzielnych pojemnikach, w których luźne, wentylowane gleba jest zlokalizowana. Ponadto skrzynki są zakopane na podwórku, od góry można je przykryć gałęziami lub gałęziami świerkowymi. Zimą same ulegną naturalnemu rozwarstwieniu, niektóre nasiona przetrwają, inne pozostaną w ziemi i nie dadzą żadnego rezultatu w kiełkowaniu. Wiosną nasiona można usunąć z gleby, ostrożnie posadzić w osobnych pojemnikach i monitorować ich dalszy rozwój. W zasadzie w ten sposób ogrodnik zaoszczędzi zarówno swój czas, jak i energię, a zgodnie z zasadą ta metoda nie różni się niczym od wszystkich innych.

Jeśli ogrodnik zajmuje się bulwami, to przed zasadzeniem ich w ziemi warto je obudzić. Aby to zrobić, przez jakiś czas (na kilka godzin) bulwy należy zanurzyć w ciepłej wodzie, aby lekko puchły. Ponadto bulwy są wysyłane do oddzielnych doniczek, które są wypełnione podłożem, należy je lekko zwilżyć, aby anemon czuł się w nim jak najbardziej komfortowo. Bulwy powinny być pogłębione o około pięć centymetrów, nie więcej. Przed sadzeniem bulwy można również nieco namoczyć, w tym celu owija się je wilgotną szmatką, która również jest zwilżana nie zwykłą wodą, ale roztworem epiny. Epin to nie tylko stymulator wzrostu, ale także profesjonalny środek dezynfekujący, który będzie niezwykle przydatny dla ogólnego stanu zdrowia rośliny. Przygotowane bulwy są następnie sadzone bezpośrednio na otwartym terenie, gdzie dalej rosną.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli mówimy o sadzeniu anemonu na otwartym terenie, nie jest to wcale trudne. Ale znowu warto dokładnie rozważyć poszukiwanie punktu wzrostu, ponieważ od tego będzie w przyszłości zależeć ogólny stan rośliny, jej rozwój i cechy dekoracyjne. Jeśli bulwy zostały poddane wstępnej obróbce i są wystarczająco spuchnięte, pąki, a raczej ich guzki, staną się bardziej widoczne. Dzięki temu możliwe będzie dokładniejsze zrozumienie, jak prawidłowo sadzić bulwy na otwartym terenie. Jeśli ogrodnik nadal wątpi, jaki jest punkt wzrostu, należy wziąć pod uwagę, że górna część bulwy jest zawsze dość płaska, więc ostry koniec bulwy zawsze patrzy w dół, a podczas sadzenia jest od dołu. Jeśli bulwa ma nietypowy i nie do końca standardowy kształt, można ją sadzić z boku, wtedy ogrodnik na pewno nie straci.

Otwór powinien mieć głębokość około 15 centymetrów, a jego średnica może wahać się od trzydziestu do czterdziestu centymetrów. Ogrodnik wcześniej wsypuje do dołka trochę popiołu drzewnego i próchnicy, aby gleba była bardziej wyrównana i niezbyt kwaśna. Następnie sama bulwa jest umieszczana w glebie i powinna być prawidłowo zainstalowana. Następnie otwór jest zasypywany ziemią, lekko ubijany rękoma, aby nie tworzyły się kieszenie powietrzne. Po posadzeniu w ziemi bulwy należy bardzo obficie podlewać, ponieważ w zasadzie roślina doskonale nawilża. Odbywa się to za pomocą deszczu lub stopionej, przefiltrowanej przegotowanej wody, która powinna mieć temperaturę pokojową. Możesz też po prostu wziąć osiadłą wodę.

Sadzonki anemonów powinny być sadzone dość dojrzałe, około dwóch prawdziwych liści liści powinno mieć na nich czas, nie mniej. Sadzonki sadzi się na otwartym terenie w najmniejszym cieniu, zwykle w drugim roku ich rozwoju. Jeśli sadzenie odbywa się jesienią, powierzchnię terenu należy pokryć świerkowymi gałęziami, agrowłóknem lub liśćmi. Do schronienia nadają się również najzwyklejsze gałęzie. Pierwsze kwitnienie zawilców, które ogrodnik wyrasta z materiału siewnego, nastąpi dopiero trzy lata po rozpoczęciu sadzenia. Kiedy bulwy lub nasiona sadzi się w podłożu, należy pamiętać, że można osiągnąć doskonałe wyniki we wzroście i kwitnieniu rośliny - kwitnienie może czasami trwać od początku kwietnia do listopada, najważniejsze jest przestrzeganie zasad technika sadzenia i rolnictwa. Aby to zrobić, możesz również kupić różne zawilce, które sadzi się w różnym czasie - w czasie zalecanym przez bardziej doświadczonych ogrodników. Wtedy jeden kwiat zakwitnie wcześniej, inne odmiany zakwitną po nim, a później zostaną połączone, co stworzy wrażenie ciągłego kwitnienia rośliny. Oczywiście takie wyniki można osiągnąć tylko wtedy, gdy sam ogrodnik zorganizuje doskonałą opiekę nad anemonem. O subtelnościach i funkcjach pielęgnacyjnych porozmawiamy w dalszej części tego artykułu.

Anemone: pielęgnacja roślin

Zawilec kwiat: zdjęcie rośliny

Ogólnie rzecz biorąc, opieka nad anemonem wcale nie jest trudna. Ważne jest, aby zapewnić niezbędną ilość wilgoci poprzez podlewanie i odprowadzanie wilgoci przez cały sezon wegetacyjny rośliny. Jeśli gleba jest zbyt mocno nawilżona, istnieje duże ryzyko, że system korzeniowy zostanie zainfekowany szeroką gamą zgnilizny, która następnie stanie się głównym powodem, dla którego krzew po prostu umrze. Jeśli jest za mało wilgoci, pąki nie będą miały wystarczających zasobów do pełnoprawnej formacji, co oczywiście będzie miało najbardziej negatywny wpływ na kwitnienie rośliny, a zatem na jej cechy dekoracyjne, dla których anemon jest tak ceniony. Można osiągnąć optymalną wilgotność, w tym celu kwiat sadzi się na pagórku lub wzgórzu, a na miejscu należy zainstalować dobry drenaż. Powierzchnia, na której sadzi się anemon, również powinna być lekko ściółkowana, ponieważ jedną z cech ściółki jest właśnie zapobieganie zbyt szybkiemu parowaniu wilgoci z gleby. Jako ściółkę można użyć torfu lub trocin, humusu lub kompostu. Słoma, liście drzew owocowych. Grubość warstwy ściółki powinna wynosić około pięciu centymetrów, nie więcej, podczas karmienia ściółka może być osadzona bezpośrednio w glebie, nie wpłynie to w żaden sposób na jej stan, chyba że ponownie ją nakarmi. Wiosną podlewanie powinno odbywać się mniej więcej raz w tygodniu, ale latem warto skupić się na warunkach klimatycznych. Na przykład, jeśli lato okazało się deszczowe, zawilce mogą w ogóle nie być podlewane, ale są gatunki, które potrzebują wilgoci, a wśród nich jest anemon koronny, ponieważ kwitnie latem, dlatego warto dodanie dodatkowej wilgoci. Jeśli lato jest bardzo suche i gorące, podlewanie należy przeprowadzać rano i wieczorem, aby podczas podlewania roślina nie padła na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Takie procedury będą wystarczające, a nasadzenia będą bardzo wdzięczne - widać to po ich energicznym wyglądzie oraz po tym, jak jasno i polubownie kwitną.

Gdy roślina zawilec jest w fazie kwitnienia, konieczne jest zapewnienie jej pożywienia. Zasadniczo warto dodać materię organiczną, ale jednocześnie wykluczamy świeży obornik, ponieważ nie pasuje on do składu, cała reszta materii organicznej może być ze sobą naprzemienna, anemon doskonale na nią reaguje.Jesienią zawilce potrzebują bardziej złożonych nawozów mineralnych i mieszanek. Warto również zauważyć, że jeśli podczas sadzenia ogrodnik wprowadził do gleby wszystkie niezbędne nawozy i substancje, to w zasadzie zawilca nie można już dodatkowo karmić, ponieważ te substancje i składniki wystarczą do sadzenia. Gleba jest okresowo spulchniana, zarośnięte chwasty są usuwane. Nie należy używać siekacza, ponieważ istnieje ryzyko, że hodowca uszkodzi delikatny system korzeniowy. Więc najlepiej jest robić te rzeczy ręcznie i zwykle nie trwają zbyt długo, jeśli są wykonywane regularnie.

Zawilec, w przeciwieństwie do wielu innych nasadzeń ozdobnych, różni się tym, że jest bardzo odporny na choroby czy infekcje. Na krzakach można czasem zobaczyć osady ślimaków lub ślimaków, które są usuwane ręcznie. Roślinę traktuje się metaldehydem w celu ochrony i zapobiegania, ale lek należy rozcieńczyć zgodnie z instrukcją, w przeciwnym razie istnieje duże ryzyko, że po prostu zrani roślinę. Czasami na krzakach osadzają się również nicienie liściaste lub gąsienice, jeśli nagle tak się stanie, najlepiej jest wykopać i pozbyć się krzaka, ponieważ nie ma lekarstwa na nicienie. Należy również wymienić glebę, w której rosły porażone krzewy, a po pewnym czasie po dezynfekcji i związanych z nią zabiegach można w niej sadzić inne rośliny.

Zawilec można rozmnażać na różne sposoby - jest to podział części korzeniowej i metoda nasienna, a także rozmnażanie przez bulwy lub przez podzielenie krzewu. Mówiliśmy już o tym, jak rozmnażać się przez nasiona lub bulwy nieco wyżej. Aby podzielić kłącze zawilców, należy wiosną wykopać krzaki z gleby, bardzo ostrożnie podzielić je na kilka części. Każdy kawałek powinien mieć około pięciu centymetrów długości. Każda część musi mieć również co najmniej jeden pączek, aby mogły wyrosnąć nowe gałęzie i pędy. Ponadto delenki sadzi się w luźnym podłożu, umieszcza się je poziomo, można je trochę zakopać, tylko pięć centymetrów, nie głębiej. Ale ten podział dojrzeje dopiero za około trzy lata. Jeśli roślina osiągnęła wiek od czterech do pięciu lat, można ją również rozmnażać, dzieląc krzew. Najważniejsze, że roślina nie jest młodsza i oczywiście najlepiej skupić się na indywidualnych cechach rośliny.

Jeśli Anemone rośnie na średnich szerokościach geograficznych, to po całkowitym wyblaknięciu zaleca się wykopanie go i przygotowanie na okres zimowy. Bulwy są lekko suszone, po czym część zmielona jest z nich całkowicie usuwana, następnie wrzucane do kompozycji torfowych lub piaszczystych, a następnie umieszczane w możliwie chłodnym miejscu. Pomieszczenie powinno być również ciemne, może to być sucha piwnica, piwnica, w której nie ma wilgoci. Jeśli założymy, że w okresie zimowym nie będzie zbyt silnych mrozów, to kwiaty można pozostawić bezpośrednio w ziemi, w tym samym miejscu, w którym zwykle rosną. W tym celu powierzchnia strony jest jednak przygotowywana z góry. Posypuje się ją dość obficie obficie obficie obficie obsypanymi liśćmi ogrodowymi, można też przykryć glebę gałązkami świerkowymi, aby chronić roślinę przed mrozem i niskimi temperaturami.

Gatunki anemonu

Oczywiście zarówno w naturze, jak iw kulturze rośnie wystarczająca liczba gatunków i odmian anemonów. W tej części artykułu przedstawimy niektóre z nich, które są szczególnie popularne i poszukiwane wśród hodowców kwiatów. Wszystkie gatunki można podzielić ze względu na czas kwitnienia na wiosenne lub letnio-jesienne. Gatunki wiosenne prezentują się szczególnie wyrafinowanie i elegancko, a wyróżniają się tym, że mają szeroką gamę bardzo różnych odcieni i kolorów kwiatów. Mogą być również pomalowane na kolory pastelowe - niebieskie lub kremowe, różowe lub liliowe.Oprócz gładkich kwiatów są też kwiaty frotte, wyglądają jeszcze bardziej atrakcyjnie i kusząco, a także warto na nie zwrócić uwagę, ponieważ niewątpliwie będą doskonałym dodatkiem do każdego dekoracyjnego nasadzenia krajobrazu.

Wiosenne gatunki anemonu różnią się tym, że mają dość krótki cykl kwitnienia. Budzą się w kwietniu, a obfitsze i bardziej harmonijne kwitnienie występuje już w maju. W tym samym czasie, w lipcu, roślina wchodzi w stan uśpienia, liście można zachować, ale nie można oczekiwać kwitnienia. Ponadto, gdy roślina odpoczywa, lepiej nie przeszkadzać jej ponownie - podlewanie jest zmniejszone, karmienie całkowicie ustaje. Wiele zależy oczywiście od cech odmiany. Również ukwiały mogą się różnić w zależności od kłącza, delikatne ukwiały mają wolno rosnące kłącza bulwiaste, ale jeśli mówimy o zawilcach dębowych lub jaskierowych, to mają one kłącza przegubowe. Tak czy inaczej, istnieje tylko jedno podobieństwo między nimi - system korzeniowy każdego zawilca jest niezwykle delikatny i należy się z nim obchodzić bardzo ostrożnie, w przeciwnym razie istnieje duże ryzyko uszkodzenia rośliny, a jeśli system korzeniowy jest uszkodzona roślina może umrzeć w ciągu zaledwie kilku dni.

• Czuły zawilec - roślina jest bardzo miniaturowa, jej wysokość wynosi około 5-10 centymetrów, nie więcej. Jednocześnie wygląda niezwykle przyjemnie i atrakcyjnie na nisko rosnących nasadzeniach anemonu. Najpopularniejsze odmiany to odcienie niebieskiego, charmer (różowe kwiaty) i biały blask (śnieżnobiałe kwiaty). Oczywiście kwitnienie nadal jest obfite, nawet pomimo tak miniaturowych, a nawet w pewien sposób karłowatych krzewów.

Anemone Tender: zdjęcie rośliny

• Zawilec Dubrawnaja - generalnie gatunek ten jest mniej popularny, zwłaszcza wśród hodowców kwiatów, którzy działają w średnich szerokościach geograficznych. Krzew może mieć od dwudziestu do trzydziestu centymetrów wysokości, kwiaty są bardzo proste, ich średnica wynosi około czterech centymetrów. Zazwyczaj są pomalowane na śnieżnobiały odcień, ale istnieją odmiany, w których kwiaty można pomalować na różowo lub liliowo, a także na niebieskie odcienie. Istnieje kilka odmian frotte w tej formie, po prostu wyglądają bardzo estetycznie i dekoracyjnie. Osobliwością tego gatunku jest to, że jest on całkowicie bezpretensjonalny, tak że aby uzyskać dobry wynik i obfite kwitnienie, hodowca zwykle nie wymaga globalnego wysiłku, a technika rolnicza ogranicza się do prostych środków - podlewania, karmienia, pielenia, ochrony sadzić zimą ...

Anemone Dubravnaya: zdjęcie rośliny

• Zawilec jaskry - odmiana jest również bezpretensjonalna, są zarówno gładkie kwiatostany, jak i atrakcyjne kwiaty podwójne. Wysokość krzewu wynosi od 20 do 25 centymetrów, kwiaty mają jasny i bardzo bogaty złocistożółty kolor. Co więcej, są nieco mniejsze niż kwiaty tworzące się w dębowym anemonie. Ukwiały tego typu można uprawiać na prawie każdej glebie pod względem składu, wcale nie jest wybredna, może wytrzymać nawet zawartość w glebach ubogich lub zubożonych.

Zawilec Jaskier: zdjęcie roślin

Warto też porozmawiać o jesiennych (lato-jesiennych) ukwiałach. W ich składzie znajdują się następujące gatunki: zawilec japoński, zawilec mieszańcowy, zawilec koronowy. Zwykle gatunek ten reprezentowany jest przez bardzo duże i wieloletnie krzewy, które jednocześnie mają dobrze rozwinięty i bardzo rozgałęziony system korzeniowy. Kwitnienie rozpoczyna się w ostatnich tygodniach lata i trwa do połowy jesieni. Kwitnienie zawilca koronowego można zaobserwować nawet dwa razy w sezonie - w pierwszych tygodniach lata, a następnie jesienią. Gatunki jesienne są bardziej smukłe, mają bardzo mocne szypułki, mogą mieć od 80 centymetrów do jednego metra wysokości.Na szypułkach znajduje się dość duża liczba półpełnych lub prostych kwiatów, które można pomalować na różne odcienie, wszystko zależy wyłącznie od rodzaju rośliny. Popularne są nie jedna, ale dwie odmiany zawilców koronowych:

• anemon de caen
• zawilec Pan Fokker.

De Caen To odmiana dająca dość proste kwiaty, które można malować na różne odcienie. Pan Fokker - To potężna roślina, która nadaje kwiatostanom niebieski kolor. Obie odmiany wyglądają niesamowicie potężnie i bardzo dekoracyjnie, dzięki czemu są dość popularne. Gatunki frotte obejmują odmiany takie jak Lord Jim (niebieskie kwiaty), Don Juan (kwiaty o bardzo bogatym czerwonym odcieniu, wyglądają niesamowicie atrakcyjnie). Zawilec hybrydowy obejmuje popularne odmiany, takie jak Oneoryna Jubert - śnieżnobiałe kwiatostany, które można malować od dołu na jasnoróżową mgiełkę; profesjonalny - kwiaty półpełne, pomalowane na ciemnofioletowy odcień; królowa Charlotte - półpełne kwiaty o bogatym różowym kolorze. W ten sposób każdy kwiaciarz może wybrać dokładnie taki rodzaj i odmianę, który najbardziej mu się podoba, a taki wybór zakłada, że ​​zawilce mogą pasować do absolutnie dowolnych nasadzeń, klombów, skalniaków i krajobrazów. Te ukwiały będą wszędzie wyglądać majestatycznie i dostojnie, a małe zawilce będą wyglądać uroczo i bezbronnie, chociaż nie można powiedzieć, że te rośliny są zbyt słabe lub kapryśne.

Anemone: wideo roślinne