Vriezia

Vriezia to niezwykła roślina domowa o niesamowitych właściwościach dekoracyjnych. Kwiat jest bardzo jasny, piękny, może przyciągnąć uwagę wszystkich. Jego charakterystyczną cechą jest kolorowe „pióro”, niezwykła szypułka z przylistkami o różnych kolorach - żółtym, pomarańczowym lub szkarłatnym. Również liście, które są pomalowane na ciemnozielono, wyglądają bardzo imponująco. Vriezia jest uważana za kapryśną kulturę. Aby kwitł bogatymi kolorami, należy przestrzegać pewnych zasad agrotechnicznych.

Uprawa Vriezii

• Etap kwitnienia.
  Na etapie kwitnienia rośliny na przylistkach pojawiają się małe kwiaty, pomalowane na biało lub żółto. Ale wkrótce usychają. Przylistki koloru pomarańczowego i ciemnoczerwonego nie blakną przez kilka miesięcy. Suszone przylistki należy przyciąć. Po zniknięciu vriezii pojawiają się dzieci.
  Kultura zwykle kwitnie latem. Weź również pod uwagę czas sadzenia vriese. Jeśli nie ma kwitnienia, nie martw się. W końcu możesz zrobić stymulację kwitnienia. To proste. Kultura zaczyna kwitnąć, gdy uwalniany jest etylen. W pobliżu rośliny umieszcza się kilka jabłek i bananów, które następnie przykrywa się polietylenem lub nakrętką, aby zapobiec ulatnianiu się gazu. Jeśli jednak zastosujesz się do właściwej pielęgnacji kwiatu, ta procedura nie będzie musiała być wykonywana.
  W częstych przypadkach nie ma kwitnienia w chłodnych warunkach. Jeśli trzymasz roślinę w zimnym miejscu, zakwitnie powoli lub wcale. Ponadto nastąpi dobry rozwój dzieci, przy ich pomocy w przyszłości zostanie przeprowadzona reprodukcja vriezii.
• Warunki temperaturowe.
  Ta kultura uwielbia, gdy jest dużo ciepła i światła. Najlepszą opcją na jej utrzymanie jest ciepłe miejsce o stałym reżimie temperaturowym. Dobry stan zdrowia w sezonie wiosenno-letnim będzie obserwowany w warunkach temperaturowych w zakresie 22-26 stopni. W sezonie jesienno-zimowym kwiat będzie wygodny w temperaturze 18-20 stopni. Upał w letnie dni może zabić roślinę.
• Poziom oświetlenia.
  Tropikalna piękność przez cały rok potrzebuje dużo światła. W sezonie zimowym vriezia jest usuwana do okna od strony południowej. Na początku sezonu letniego roślinę przestawia się na parapecie od strony wschodniej (jeśli nie, to od zachodu). Kwiat powinien być chroniony przed bezpośrednim działaniem słońca. W przeciwnym razie liście nie będą tak dekoracyjne, wzór może zniknąć.
  Ta uprawa może tolerować zacienione obszary. Jeśli kwiat zostanie umieszczony na parapecie południowym, lepiej przenieść go głębiej do pomieszczenia, aby zapewnić rozproszone światło.
• Podlewanie, wilgotność powietrza.
  Kultura wymaga systematycznego podlewania i stałego utrzymywania wilgoci w wylocie. W sezonie letnim glebę w pojemniku należy zawsze zwilżyć. Pamiętaj też o napełnieniu wylotu wodą. Jeśli kwiatostan dopiero zaczął rosnąć, w wylocie nie powinno być wody, aby uniknąć gnicia kwiatostanu. Latem podlewanie odbywa się od trzech do czterech razy co siedem dni. Co trzy dni zmienia się wodę w wylocie, starą wodę usuwa się ściereczką lub serwetką. Zimą zmniejsza się ilość podlewania. Podlewanie przeprowadza się, gdy wierzchnia warstwa gleby wysycha, około jeden do dwóch razy na siedem dni. W niskich temperaturach w pomieszczeniu wylot musi być suchy. Jeśli w pomieszczeniu panuje ciepły mikroklimat, woda pozostaje w wylocie przez kilka godzin dziennie.
  Musisz podlewać miękką wodą o temperaturze pokojowej.Woda po deszczu lub woda osiadła nadaje się na tropikalne piękno. Nie powinien zawierać zanieczyszczeń wapiennych, w przeciwnym razie liście zostaną pokryte wapnem. Jeśli po podlewaniu na patelni jest woda, należy ją opróżnić.
  Ważnym czynnikiem dla rośliny jest stała wilgotność. Aby to utrzymać, pojemnik jest wyłożony mchem lub do palety wlewa się kamyki lub surową ekspandowaną glinę. Ważną procedurą jest regularne spryskiwanie kwiatu letnią wodą. Podczas opryskiwania woda nie powinna dostać się na przylistki. W sezonie zimowym pojemnik musi być umieszczony dalej od akumulatorów. Wymagane jest sztuczne nawilżanie pomieszczenia.
• Zapłodnienie.
  Ta roślina nie wymaga ciągłego karmienia. Przed kwitnieniem zaleca się nawożenie go kompleksem storczykowym. Mieszanka nie jest wprowadzana do gleby, ponieważ system korzeniowy nie karmi aktywnie kwiatu. Opatrunek górny odbywa się na prześcieradle lub w wylocie. Mieszaninę rozcieńcza się wodą, opryskuje roślinę lub roztwór wlewa się do wylotu.
• Przesadzanie.
  Po przejęciu kwitnąca vriezia nie jest przesadzana. Młode rośliny przesadza się co dwa lata przed kwitnieniem. Dorosły kwiat przesadza się raz na trzy do pięciu lat po kwitnieniu. Gleba musi być rozluźniona, powietrze musi w nią dobrze wnikać. Mieszanka gleby zawiera torf, piasek, glebę darniową w proporcji 1: 1: 1, a także 2 części gleby arkuszowej. Mech torfowiec poprawi skład jakościowy podłoża glebowego. Roślinę można sadzić w szerokim, płytkim pojemniku. 1/3 zbiornika jest wypełniona keramzytem lub wiórami ceglanymi, aby zapewnić dobrą warstwę drenażową.
• Metody reprodukcji.
  Kwiat rozmnaża się dwoma metodami - nasionami i dziećmi. Rozmnażanie nasion jest bardzo pracochłonnym zadaniem, nie zawsze może uzasadniać wynik. Podczas uprawy rośliny w domu nie jest tak łatwo usunąć ziarno. Nie ma również gwarancji, że jeśli kupisz nasiona w specjalistycznym sklepie, będą one dobre. Dzięki metodzie nasiennej kwitnienie vriezii rozpocznie się dopiero po pięciu do dziesięciu latach.
  Optymalną metodą rozmnażania rośliny są dzieci lub pędy. Nadaje się również dla początkujących hodowców kwiatów. Zwykle pojawienie się pędów następuje po wyblaknięciu vriezii. Małe dzieci nie mają własnego systemu korzeniowego. Aby uzyskać pełny wzrost i rozwój, nie oddzielaj ich od razu od matki. Pozostawione na kilka lat lepiej się dostosują. Najlepszy rozmiar dzieci, które można oddzielić, to 1/3 wzrostu matki. Te dzieci mają już swój własny system korzeniowy. W celu przeszczepienia dzieci przygotowuje się mieszankę gleby, która zawiera 3 części gleby liściastej, 1 część kory sosnowej i piasku. W przypadku młodych sadzonek utrzymuje się stały reżim temperaturowy w zakresie 23-24 stopni i zwiększoną wilgotność. Warunki te powstają, gdy rośliny są umieszczane w reżimie szklarniowym. Lub młoda vriezia jest pokryta polietylenem. W trybie szklarniowym kwiat utrzymuje się przez 3-4 tygodnie. Ta metoda rozmnażania pozwoli kulturze rozkwitnąć po 5 latach.

Szkodliwe owady i choroby

Za głównego wroga kwiatu można uznać skalę bromelii. Pozbywają się go w ten sposób: za pomocą miękkiej szmatki usuwa się go z wnętrza liści wodą z mydłem.
Rzadziej liście są dotknięte infekcją grzybiczą, która kończy się czernieniem liści. Aby uniknąć choroby, doniczkę przenosi się do dobrze wentylowanego pomieszczenia. Jeśli promienie słoneczne spaliły Vriezię, pokrywa się ona brązowymi plamami. Oznacza to, że pojemnik należy schować dalej od okna. Jeśli powietrze w pomieszczeniu jest suche, pojawiają się wysuszone końce liści o ciemnym odcieniu. Jeśli liście i kwiatostany bledną, tropikalne piękno wymaga dobrego oświetlenia.

Odmiany Vriezia

• Vriesea „perforowana” (Vriesea fenestralis).
  Liście dorastają do 0,4 m długości, 7 cm szerokości, liście są pomalowane na jasnozielony kolor, mają wiele ciemnozielonych żyłek, dużą liczbę pasków wzdłuż i w poprzek obszaru. Liść u góry gładki, u dołu drobno łuskowaty, u góry brązowoczerwony. Kwiatostan dorasta do 0,5 m długości i do 9 cm szerokości. Kwiaty mają jasnożółty kolor, przylistki pokryte są plamami zielonych i ciemnobrązowych odcieni. Roślina rośnie na brazylijskich szerokościach geograficznych. Jest to odmiana ozdobna. Uprawiana jest w izolowanych szklarniach.
  
• Vriesea gigantea.
  Liście są w rozetce, która wznosi się w postaci szkła nad powierzchniową warstwą gleby, skróconą, w postaci pasów, mocną, pomalowaną na ciemnozieloną kolorystykę, pokrytą plamami jasnożółtymi na wierzchu, czerwono-liliowym poniżej . Kwiatostan wiechowaty, słabo rozwinięty, osiągający dwa metry długości (do 1,3 m długości). Płatki są szerokie, dzwonkowate, żółte. Odmiana rośnie w wilgotnych tropikach Brazylii. Odmiana jest dekoracyjna. Uprawiana jest w izolowanych szklarniach.
• Vriesea „duża” (Vriesea imperialis).
  Liście w rozecie są duże, osiągają półtora metra długości, do 10-12 cm szerokości, są pomalowane na zielono, skręcone u góry. Szypułka jest mocna, pokryta dużą liczbą liści. Kwiatostan wiechowaty, gałęzie, wszystkie gałęzie w gęstych kwiatach (35-40 sztuk). Kwiaty są duże, 15-17 cm długości, żółtawo-białe, przylistki pomalowane na czerwono lub zielono. Roślinę można spotkać w wilgotnych tropikach Brazylii.
• Hieroglifia Vriesea.
  Roślina rośnie na kontynencie południowoamerykańskim. Wieloletni kwiat dorastający do jednego metra. Łodyga jest krótka, pusta. Liście są błyszczące, ciemnozielone, dorastają do 75 cm długości, 8 cm szerokości, mają czarne smugi, zebrane w podstawową rozetę. Kwiaty są żółte, rurkowate.
  
• Vriesea psittacina.
  Liście są wydłużone, liniowe, ostre, rozszerzające się u podstawy, krawędzie nienaruszone, kolor liści zielony. Szypułka ma kolor ciemnoczerwony. Układ kwiatów w kwiatostanie nie jest tak gęsty, kielich żółty, korona zielona, ​​płatki wąskie, przylistki czerwone u dołu, pomarańczowo-żółte u góry. Gatunek ten rośnie w wilgotnych tropikach Brazylii.
• Vriesea „Royal” (Vriesea regina).
  Kwiat jest duży. Liście w rozecie są wydłużone i szerokie, dochodzące do 1,3 m długości, 15-18 cm szerokości, pomalowane na szaro-zielony kolor, błyszczące, ich wierzchołek jest lekko podwinięty. Szypułka osiąga do dwóch metrów wysokości. Kwiatostan - wiechy, gałęzie (gałęzie opadają). Początkowo kolor kwiatów jest biały, później - żółknie, kwiaty wydzielają przyjemny zapach, przylistki mają kształt łódki, szerokie, pomalowane na różowo. Roślinę można znaleźć w brazylijskich wilgotnych tropikach.
• Vriesea „Sanders” (Vriesea saundersii).
  Mieszka na kontynencie południowoamerykańskim. Roślina wieloletnia dorastająca do 0,4 m. Łodyga skrócona, pusta. Liście są skórzaste, błyszczące, szaro-zielone, twarde, zebrane w podstawową rozetę, dolna ich część ma purpurowy odcień. Kwiaty są żółte, rurkowe, otoczone siniakami o bogatym żółtym odcieniu.
  
• Vriesea splendens major.
  Liście są w dużej rozecie, jej średnica wynosi 0,6-0,8 m. Liście są szerokie, ich szerokość wynosi 8-10 cm, są koloru jasnozielonego, pokryte paskami brązowo-czerwonego koloru. Kwiatostan duży, dochodzący do 0,7-0,8 m, przylistki o jasnoczerwonym odcieniu.
• Vriesea „Piękna” (Vriesea splendens var. Splendens).
  Zmielony kwiat lub epifit. Liście są szerokie, lancetowate, ciemnozielone, mają ciemnofioletowe paski i plamy na powierzchni, ich wierzchołki są pochylone. Kwiatostan kolczasty, mieczykowaty, spłaszczony.Układ kwiatów występuje w 2 rzędach, same kwiaty są żółte, przylistki szkarłatnoczerwone, błyszczące. Kwiat rośnie w tropikach Gujany.
• Vriesea carinata Wawra.
  Rośnie w lasach wschodniej Brazylii. Kwiat jest naziemny lub epifitowy. Liście dorastają do 0,2 m długości i do 3 cm szerokości, rozeta ma kształt lejka. Liście po obu stronach pokryte są łuskami, które są lekko zauważalne, szerokie, liniowe, niesztywne, jasnozielone, nie ma wzoru. Szypułka dorasta do 0,3 m, pionowa lub opadająca, cienka; kwiatostan jest skrócony i szeroki, posiada wycięcie w postaci trójkąta na wierzchołku, na którym jest niewiele kwiatów i jest oś korby. Przylistki są proste, gęsto zakrywające oś, wąskie, cienkie, mają ostry kil, różowawy odcień, wierzchołek i krawędź koloru żółtego lub żółtozielonego. Kwiaty są ściśnięte, szypułki skrócone, kwiaty żółte, u góry zielone, dorastają do 6 cm, kwitnienie następuje w pierwszym lub drugim miesiącu letnim, powtarzane w dniach listopad-grudzień. Istnieje wiele odmian hybrydowych. Większość z nich kwitnie przez długi czas.
  
• Vriesea „Shiny” (Vriesea splendens).
  Ziemny kwiat lub epifit. Liście są nieliczne, mają kształt języków, szerokie, ich krawędzie są zagięte, u góry mają ostry lub zaokrąglony wygląd, łuski pokrywają je z obu stron. Liść dorasta do 0,2-0,4 m, jest koloru zielonego, ma poziome pasy fioletowego odcienia. Łodyga krótka, osiąga wysokość 0,3-0,6 m, rozeta utworzona z liści, gęsta, szeroka, lejkowata. Kwiaty dorastają do 3-4,5 cm, pomalowane na żółto, kwiatostany proste, w kształcie ucha, kwiaty pojawiają się w każdej porze roku na spłaszczonych przylistkach w kształcie czerwonego miecza. Większość odmian kwitnie długo (kilka miesięcy).