Technika rolnicza do uprawy złotej porzeczki: od sadzenia do opuszczenia

Znane rodzaje porzeczek czarnych, białych i czerwonych noszą nazwy od koloru jagód, które dają krzewy. Złota porzeczka zyskała swoją nazwę dzięki złotym kwiatom i bardzo przyjemnemu miodowemu aromatowi, który podczas kwitnienia krzewu otula cały ogród. Owoce złotej porzeczki, gdy są w pełni dojrzałe, przybierają bogaty ciemnobrązowy kolor. Ponadto przyjrzymy się bliżej cechom tego rodzaju porzeczki, którą ogrodnicy coraz częściej polecają do uprawy na swoich działkach.

Złota porzeczka: opis i właściwości

złota porzeczka

Pochodzi z zachodnich regionów Ameryki Północnej. Występuje również w południowo-zachodniej Kanadzie i północnym Meksyku. Porzeczkę tego typu uprawiamy od dawna iw wielu regionach.

Tego typu krzew porzeczki jest dość wysoki. Dorasta do 2 - 2,5 metra, ma zaokrągloną koronę, proste gałęzie, rozwinięty system korzeniowy, który wchodzi w glebę na głębokość półtora metra.

Liście to kolejna cecha złotej porzeczki. Ponieważ z wyglądu bardziej przypominają liście agrestu i są nieco mniejsze niż zwykłe porzeczki.

Z tego powodu złote porzeczki są czasami mylone z hybrydą Yosht. Ponadto jesienią, dzięki różnorodnym liściom, pomalowanym na odcienie bordo, pomarańczy i żółci, krzew wygląda bardzo dekoracyjnie.

Krzew zaczyna owocować w trzecim roku po posadzeniu. A po kilku latach szczyt owocowania następuje, gdy z jednego krzewu można zebrać do 4-8 kilogramów jagód.

Ważne jest, aby pamiętać, że w celu utworzenia jajników i dalszego zbioru jagód obok krzaka należy sadzić inną odmianę porzeczek. Ponieważ ten rodzaj porzeczki nie jest samopylny.

Kwitnienie porzeczek następuje pod koniec maja, aw lipcu można rozpocząć zbiory.

Należy również zwrócić uwagę na wysoką odporność tego gatunku na suszę. Co odróżnia złotą porzeczkę od innych krzewów jagodowych.

Złota porzeczka - sadzonki, jak wybrać

złota porzeczka

Jedną z głównych oznak zdrowego materiału do sadzenia jest stan systemu korzeniowego. Sadzonka powinna mieć od 3 do 5 korzeni głównych o długości 15-20 centymetrów oraz dostatecznie rozwinięte korzenie włókniste.

Dobry system korzeniowy pozwoli młodemu krzewowi na szybki wzrost i rozwój przy jednym pędzie. Chociaż eksperci nadal radzą wybierać sadzonki od 2-3. W takim przypadku pędy nie powinny mieć przerw i nacięć.

Najlepszym materiałem do sadzenia są sadzonki 2-3 letnie o dobrych, mocnych pędach i włóknistych korzeniach do 25 cm długości.

Ponadto należy zwrócić uwagę na miejsce, w którym kupujemy krzaki. Tak więc, jeśli jest to miejsce pod palącym słońcem, sadzonki, szczególnie te z otwartym systemem korzeniowym, mogą po prostu wyschnąć.

Sadzenie porzeczek

Sadzenie młodych krzewów można wykonać wiosną i jesienią. Najważniejsze jest, aby przy określaniu czasu sadzenia zapobiegać uszkodzeniom niedojrzałych sadzonek przez mróz.

Jeśli to możliwe, biorąc pod uwagę warunki pogodowe, lepiej zakończyć wiosenne sadzenie porzeczek, zanim zacznie się aktywny przepływ soków i zakwitną pąki. W przeciwnym razie roślina zakorzeni się i będzie rozwijać się wolniej.

Ponieważ w większości regionów nie można spełnić tych warunków, wielu ogrodników zaleca sadzenie porzeczek jesienią.

Złote porzeczki nie są zbyt wymagające pod względem składu gleby.Krzewy normalnie rosną i rozwijają się w kwaśnej, zasadowej glebie, glinie i glinie piaszczystej. Ważne jest, aby poziom wód gruntowych nie był wyższy niż 1 metr.

Obszar, na którym planujesz sadzić krzewy, musi być odpowiednio oświetlony. Jednak porzeczki będą dobrze rosły w półcieniu. Wielu na przykład często sadzi je w pobliżu ogrodzenia.

Jeśli to możliwe, na kilka tygodni przed sadzeniem krzewów do gleby dodaje się kompost i nawozy potasowe.

Wymiary dołu do lądowania to 50x60cm. Na dno otworu wlewa się obornik, który jest koniecznie dobrze zgniły, popiół drzewny i mineralny nawóz fosforowy.

Sadzonkę umieszcza się w dołku o niewielkim nachyleniu, stymulując w ten sposób tworzenie się korzeni. Kołnierz korzeniowy powinien być zakopany nie więcej niż 6-7 centymetrów.

Podlewanie krzewu powinno odbywać się z uwzględnieniem jego wieku. Tak więc 3-4 wiadra wody wystarczą na 3-letni krzew, a młoda sadzonka potrzebuje dwa razy więcej.

Pielęgnacja jagód

Główną pielęgnacją porzeczek jest podlewanie, odchwaszczanie i rozluźnianie. Krzew nie wymaga częstego podlewania. Na cały sezon wegetacyjny wystarczy 3-5 razy. Jednak podlewanie powinno być obfite, pod młodym krzewem - co najmniej 2 wiadra, pod starszym - do 4 wiader na raz.

Zaleca się spulchnianie gleby każdorazowo po podlewaniu, aby zapobiec tworzeniu się zaskorupienia i zapewnić dostęp powietrza do korzeni.

Aby zatrzymać wilgoć, możesz mulczować glebę wokół buszu za pomocą kompostu, torfu lub suchej trawy. W przyszłości taką ściółkę po prostu wykopujemy razem z ziemią.

Pielenie porzeczek przeprowadza się w miarę pojawiania się chwastów.

Jeśli podczas sadzenia porzeczek zastosowałeś wystarczającą ilość nawozów organicznych i mineralnych, możesz zacząć karmić dopiero w trzecim roku.

Zazwyczaj krzewy są nawożone dwukrotnie. Na wiosnę to gnijący obornik i minerały. Jesienią kompost lub humus z dodatkiem popiołu drzewnego.

Ogrodnicy zalecają, aby nie opóźniać przycinania buszu. W pierwszym roku po posadzeniu nie jest przeprowadzany. A od drugiego roku przycinanie odbywa się z reguły co roku jesienią.

Po pierwszym jesiennym przycinaniu na krzaku pozostaje 3-5 najsilniejszych pędów, które w przyszłości staną się szkieletowe. Usuwane są również słabe procesy.

Latem możesz szczypać młode gałązki na 2 górnych pąkach. Zabieg ten przyspieszy wzrost nowych pędów, a także gałązek z pąkami owocowymi, tzw. owocami.

Ponadto nie zapomnij zagęścić krzaków i usunąć suche gałęzie.

Od 5-6 lat porzeczki wymagają już przycinania odmładzającego, podczas którego najstarsze gałęzie są całkowicie odcinane.

Również jesienne kopanie gleby jest ważne dla porzeczek. W przypadku ciężkich gleb ta procedura jest obowiązkowa. A na płucach wystarczy płytkie rozluźnienie.

Głębokość kopania gleby w pobliżu korony nie przekracza 6 cm, a poza nią -10-15 cm Taka procedura, oprócz zwiększenia przepuszczalności powietrza w glebie, jest również zapobieganiem zwalczaniu szkodników tej zimy w górnych warstwach gleby.

Przy okazji, o szkodnikach. Porzeczki złote są dość odporne na różne choroby i szkodniki.

Ta cecha krzewu, w połączeniu ze środkami zapobiegawczymi, uchroni Cię przed wieloma problemami, z którymi borykają się ogrodnicy podczas uprawy zwykłych porzeczek.

Wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków, krzewy są traktowane „na gorąco”, polewając wodą podgrzaną do 80 stopni. Do podlewania użyj konewki z dyfuzorem. Zwykle wiadro o pojemności 10 litrów wystarcza na dwa krzaki.

Ponadto, dopóki pąki nie zaczną kwitnąć, porzeczki są spryskiwane środkami owadobójczymi. A przed aktywnym wzrostem buszu - fungicydy, na przykład „Fundazol”.

Ponadto mieszkańcy lata zwracają uwagę na skuteczność takich domowych środków do zwalczania różnych roztoczy, które infekują porzeczki, takich jak napar czosnkowo-cebulowy oraz napar z gorczycy z wrotyczu pospolitego, pomidorów i glistnika.

Roztwór chlorofosu stosuje się przeciwko takiemu szkodnikowi jak mucha.

„Aktara” pomoże usunąć szkło. A różne larwy szkodników, zarówno liściastych, jak i pędowych, są niszczone przez roztwór „Karbofos”. W razie potrzeby zabieg powtórzyć po kilku tygodniach.

I oczywiście nie zapomnij o „sąsiadach” takich jak cebula i czosnek, które odstraszają porzeczkowe szkodniki.

Cóż, a wszystkim, którzy „zapoznali się” ze złotymi porzeczkami i postanowili wyhodować ten krzew jagodowy, życzymy dobrych zbiorów.