Dziki rozmaryn bagienny
Treść:
W tym artykule przyjrzymy się bliżej, czym jest roślina zwana rozmarynem bagiennym (ledum palustre). Czytelnik będzie mógł dowiedzieć się bardziej szczegółowo, jakie właściwości lecznicze ma ta roślina, a także jakie istnieją przeciwwskazania i ostrzeżenia w stosowaniu dzikiego rozmarynu jako leku. Zwrócimy uwagę na takie momenty, jak zawiłości produkcji i pozyskiwania surowców, a także przygotowanie niektórych leków, których głównym składnikiem jest roślina dzikiego rozmarynu bagiennego. Zastanowimy się również bardziej szczegółowo, jak prawidłowo zastosować to narzędzie.
Dziki rozmaryn bagienny: opis tego, jak wygląda i gdzie rośnie
Roślina bagienna dzikiego rozmarynu: zdjęcie ledum palustre
Rozmaryn zwyczajny (innymi słowy - rozmaryn bagienny) to wiecznie zielona roślina, która rośnie w formie krzewu. Należy do rodziny Heather, jest dziś bardzo powszechna w naszym kraju. Rozmaryn ma również kilka innych nazw - pachnący bagun, bogweed, leśny rozmaryn, dziki rozmaryn. Dziki rozmaryn bagienny otrzymał wszystkie te nazwy właśnie ze względu na jego cechy zewnętrzne, a także ze względu na pewne właściwości wewnętrzne, w tym ze względu na jego aromat i wygląd.
Ogólnie rzecz biorąc, rozmaryn bagienny jest rośliną bardzo rozłożystą, której wysokość może wynosić od pół metra do 80 centymetrów, czasem nieco wyższa. Jeśli chodzi o system korzeniowy, jest dość rozwinięty, może urosnąć do głębokości czterdziestu centymetrów. Łodygi Ledum leżą, z czasem również wrastają w glebę i zakorzeniają się w niej, podczas gdy na nich tworzy się wystarczająco duża liczba pionowych pędów dzikiego rozmarynu, z których część można usunąć, ponieważ dziki rozmaryn również czasami potrzebuje sanitarnych lub przycinanie formacyjne, a przynajmniej szczypanie niektórych pędów rozmarynu bagiennego. Kora najmłodszych pędów jest lekko owłosiona, ma kolor rdzawy lub brązowy. Wręcz przeciwnie, stare gałęzie są nagie, mają szarawy lub brązowy odcień i dzięki zewnętrznym znakom można od razu zrozumieć, ile lat ma roślina jako całość.
Liście rozmarynu bagiennego są dość typowe - są wąskie, podłużne, bardziej przypominające kształtem linijkę. Końcówka może być tępa lub lekko spiczasta, wiele zależy od odmiany, do której należy ten rozmaryn. Górna część liścia rozmarynu bagiennego jest znacznie bogatsza i ciemniejsza niż dolna, jest skórzasta i czasami może się lekko marszczyć. Kwiatostany są zebrane w parasolowate frędzle, znajdują się na samych czubkach gałązek, ogólnie wyglądają dość dekoracyjnie, chociaż generalnie przeznaczenie tej rośliny jest dalekie od dekoracyjnego lub dekoracyjnego. Każdy frędzel może zawierać do około dwudziestu śnieżnobiałych lub lekko czerwonawych kwiatów. Od nich pochodzi trwały i wyraźny aromat, który wielu porównuje z odurzającym. Sam kielich kwiatu bagiennego rozmarynu składa się z pięciu zaokrąglonych zębów, ogólnie też wygląda całkiem interesująco i atrakcyjnie.
Kwitnienie dzikiego rozmarynu lekarskiego rozpoczyna się na początku maja, a kończy około lipca, ale nawet w tym czasie ogrodnikowi udaje się cieszyć zarówno dość atrakcyjnym wyglądem rośliny, jak i jej niesamowicie uroczym i trwałym aromatem.Chociaż są tacy ogrodnicy, którzy po prostu mówią, że absolutnie nie lubią zapachu dzikiego rozmarynu, ale podoba im się jego wygląd. Nasiona dzikiego rozmarynu są bardzo małe, mają bladą, lekko żółtawą barwę, natomiast są płaskie, ale zebranie ich wcale nie jest trudne. Okres owocowania rozmarynu lekarskiego rozpoczyna się w lipcu i kończy w sierpniu, tuż po zakończeniu kwitnienia rozmarynu bagiennego, gdy roślina jest gotowa do wytworzenia określonej ilości nasion.
Rozmaryn bagienny: zdjęcie roślin
Rozmaryn bagienny: właściwości lecznicze
Zasadniczo rozmaryn bagienny dobrze rośnie na terenach podmokłych, a także na torfowiskach i strefie tundry, ponieważ tam najlepiej się czuje. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że dziki rozmaryn należy do roślin mikotropowych, co oznacza, że roślina rozwija się w wyniku kontaktu grzybiczego występującego w roślinie z grzybami. Można również rozmnażać dziki rozmaryn lekarski za pomocą nasion lub dzięki temu, że pędy można oddzielić od rośliny, zwłaszcza jeśli jej część macierzysta jest już wystarczająco rozwinięta. W celu wykorzystania dzikiego rozmarynu do celów leczniczych należy wcześniej zbierać młode pędy dzikiego rozmarynu, a także używać kwiatów dzikiego rozmarynu. Cała naziemna część rośliny różni się również tym, że jest dość bogata w różne składniki i olejki eteryczne z rozmarynu błotnego, których ilość może również wzrastać, gdy pędy rozmarynu bagiennego osiągają szczyt wzrostu i aktywności. Im starszy staje się dziki rozmaryn, tym mniej zawiera olejków eterycznych, a przez to staje się mniej użyteczny. Nie można więc przegapić momentu, w którym roślina nabiera dużej ilości siły i energii oraz koncentruje w sobie wszystkie najbardziej przydatne i niezbędne dla ludzkiego życia substancje.
Olejek eteryczny z rozmarynu bagiennego, który znajduje się w naziemnej części rośliny, zawiera prawie 65-70% tak zwanych alkoholi seskwiterpenowych. Są to substancje takie jak lód i cymola, a także wiele innych, dzięki którym rozmaryn wyróżnia się gorzkim smakiem i niesamowicie atrakcyjnym balsamicznym aromatem. Ponadto roślina zawiera substancje takie jak flawonoidy, arbutyna, które również mają doskonały wpływ na ogólny stan człowieka, zwiększają jego odporność i mają działanie antyseptyczne, dlatego ledum w ogóle wydaje się być dla wielu absolutnie niezastąpionym lekarstwem w rozwiązywaniu wielu problemów zdrowotnych.
Oczywiście warto wymienić całą różnorodność działań farmakologicznych, które posiada dziki rozmaryn, wszystkie jego właściwości lecznicze, dzięki którym roślina jest szczególnie ceniona przez współczesnego człowieka:
- działa antybakteryjnie na skórę i całe ciało
- działanie mukolityczne, wykrztuśne przy chorobach dróg oddechowych, ostrych infekcjach wirusowych dróg oddechowych i ostrych infekcjach dróg oddechowych, grypie i przeziębieniach
- działa rozszerzająco na naczynia krwionośne, dzięki czemu rozmaryn jest po prostu niezastąpiony dla osób z chorobami układu krążenia
- działanie przeciwwirusowe, a jeśli zastosujesz nalewki na dzikim rozmarynie jako profilaktykę na czas, wówczas ryzyko złapania jakichkolwiek infekcji jest ogólnie zmniejszone, odporność staje się bardzo wysoka.
Warto również zauważyć, że dziki rozmaryn jest środkiem hipotensyjnym, przeciwzapalnym, moczopędnym i napotnym, co świetnie sprawdza się zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Nie uzależnia, a także nie wywołuje reakcji alergicznych, dzięki czemu staje się całkowicie bezpieczny dla osoby w każdym wieku, wykazując różne reakcje na niektóre leki naturalne.Ledum doskonale sprawdza się w chorobach płuc i górnych dróg oddechowych, radzi sobie z bólem żylaków i żylaków, może łatwo zapobiegać lub zwalczać infekcje wirusowe, a także ogólnie ma doskonały wpływ na mikroflorę jelitową, odbudowując ją, czyniąc ją bardziej zrównoważoną , dzięki czemu człowiek może przez długi czas zapomnieć o wszelkich przejawach i chorobach w tym obszarze. Ogólnie rzecz biorąc, dziki rozmaryn zwalcza również infekcje skóry i choroby, które mogą być wywoływane przez prątki takie jak gronkowiec złocisty. Najważniejsze jest to, że ta roślina praktycznie nie ma skutków ubocznych, chociaż nieco poniżej bardziej szczegółowo omówimy możliwe przeciwwskazania, ponieważ mimo to wszelkie naturalne substancje i rośliny powinny być stosowane zgodnie z normami, aby ich nie nadużywać i nie narażać własnego zdrowia i życia na żadne niebezpieczeństwa.
Dziki rozmaryn bagienny: jak zbierać i gdzie rośnie?
Oczywiście od razu pojawia się pytanie, jak najlepiej zbierać dziką roślinę rozmarynu, by móc z niej korzystać w przyszłości. Tak więc młode i liściaste pędy dzikiego rozmarynu bagiennego są zbierane od początku maja do połowy lipca, podczas gdy kwiaty nie są z nich usuwane. Za pomocą sekatora lub noża należy ostrożnie odciąć nie więcej niż dziesięć centymetrów od całego pędu, który stanie się naszym przyszłym przedmiotem. Pędy należy również starannie posortować, związać w małe pęczki i wysuszyć. Doświadczeni ogrodnicy twierdzą, że suszenie można wykonać, zawieszając wiązki na linie w ciepłym, suchym, wolnym od wilgoci pomieszczeniu. W takim przypadku pomieszczenie musi być wentylowane, w przeciwnym razie w wiązkach rozpoczną się procesy gnicia z powodu wysokiej wilgotności, a przedmioty obrabiane zostaną po prostu zepsute. Możesz też po prostu wysłać gałązki do specjalistycznej suszarki automatycznej, gdzie temperatura nie powinna być wyższa ani niższa niż czterdzieści stopni, ale ta metoda jest odpowiednia tylko dla tych, którzy mają do dyspozycji taką specjalistyczną suszarkę. Inni będą musieli poświęcić trochę czasu, aby zrealizować swoje plany i uzyskać wysokiej jakości blanki.
Jak wygląda rozmaryn bagienny: zdjęcie rośliny
Po zebraniu surowca można go rozdrobnić lub pozostawić bezpośrednio w wiązkach. Następnie rozmaryn można przechowywać oddzielnie od żywności, a także od surowców leczniczych. W tym przypadku również najlepiej zamknąć szczelnie pojemnik, w którym przechowywany jest rozmaryn, aby nie stracił swoich walorów smakowych i zapachowych. Generalnie, gdy ogrodnik ma do czynienia z dzikim rozmarynem i jego przetworami, zaleca się stosowanie rękawiczek, a także nie wdychanie zbyt głęboko aromatów rozmarynu, gdyż w takiej postaci nie zawsze może się on przydać, a może nawet doprowadzić do rozwoju reakcji alergicznej.
Trawa Ledum Marsh jest z reguły stosowana w medycynie ludowej lub w medycynie na poziomie oficjalnym. Ponadto dziki rozmaryn jest doskonale wykorzystywany w homeopatii, ponieważ zawiera wiele składników odżywczych i składników niezwykle przydatnych dla życia i zdrowia człowieka. Również leczniczy rozmaryn bagienny może być używany do następujących celów - do tworzenia różnych kompozycji perfum. Zwalczaj owady i szkodniki, których odstrasza zapach dzikiego rozmarynu, a jego olejki eteryczne mogą być dla niektórych szkodników całkowicie trujące; wyprawianie skóry i jej późniejsze garbowanie, obróbka; projektowanie krajobrazu, tworzenie niepowtarzalnych kompozycji kwiatowych i ogrodowych, sadzenie dzikiego rozmarynu w nasadzeniach pojedynczych i grupowych, tworzenie klombów; czasami do zbierania miodu można użyć również dzikiego rozmarynu.Ogólnie rzecz biorąc, nie należy oczywiście zapominać, że dziki rozmaryn jest rośliną należącą do klasy trujących, dlatego może być stosowany do celów leczniczych i innych, ale należy to robić z najwyższą ostrożnością i być pod nadzorem lekarza. Należy pamiętać: wszelkie próby samoleczenia mogą prowadzić do zupełnie odwrotnych konsekwencji, a także mogą być bardzo niebezpieczne dla życia i zdrowia człowieka. Więc nie eksperymentuj i nie ryzykuj swojego zdrowia używając różnych ziół, nawet jeśli początkowo mają one działanie lecznicze.
Oczywiście, jak każda roślina, ziele dzikiego rozmarynu również ma pewne przeciwwskazania. Poświęcimy im dalszą część tego artykułu.
Przeciwwskazania do stosowania dzikiego rozmarynu
Jeśli nagle dana osoba przedawkuje lek na bazie dzikiego rozmarynu, mogą pojawić się i pojawić pewne skutki uboczne. Jest to reakcja alergiczna i zwiększona drażliwość osoby w stresującej sytuacji lub życiu codziennym oraz trudności w oddychaniu, paraliż mięśnia sercowego i zawroty głowy. Jeśli pojawi się jeden z tych objawów, należy natychmiast zaprzestać stosowania tej substancji i skonsultować się z lekarzem.
Ledum to cały rodzaj roślin, który obejmuje również kilka gatunków. Każdy gatunek różni się nie tylko nazwą, ale także niektórymi cechami i właściwościami. Najczęstszymi gatunkami dzikiego rozmarynu są więc bagna, kolumbijskie, prostaty, gruczołowe, wielkolistne i największe bagienne. Wszystkie mają w przybliżeniu ten sam cel, chociaż mogą różnić się podziałem na strefy i czasem, w którym te ledum rosną i rozwijają się na terytoriach.
Rozmaryn bagienny: zdjęcie
Sadzenie bagien Ledum odbywa się zwykle wiosną, wczesną wiosną. Ale jeśli nagle ogrodnik zdecyduje się posadzić dziki rozmaryn w doniczce, może to zrobić w dogodnym dla niego czasie. Aby roślina mogła prawidłowo kiełkować i rozwijać się prawidłowo w przyszłości, konieczne jest wykonanie dziury o głębokości około czterdziestu centymetrów we wcześniej przygotowanej kompozycji gleby, nie więcej. Jeśli sadzenie nie jest pojedyncze, ale grupowe, warto również pozostawić odległość około 50 centymetrów między przyszłymi krzewami. Ledum suszy się w pomieszczeniach (w piwnicach lub na strychach) lub w suszarniach. Po wyschnięciu trzeba spróbować rozbić roślinę w dłoni – jeśli się udało, to znaczy, że była odpowiednio wysuszona i gotowa do dalszego wykorzystania do przygotowania naparów z dzikiego rozmarynu, roztworów, herbaty z dzikiego rozmarynu. Kiedy roślina rozmarynu bagiennego wysycha, lepiej nie zbliżać się do niej, ponieważ z powodu parowania mogą pojawić się nudności lub zawroty głowy, co oczywiście negatywnie wpłynie na ogólny stan osoby.
Dziki rozmaryn jest więc doskonałą rośliną leczniczą, która doskonale nadaje się do regeneracji organizmu człowieka i zwalczania wielu różnych infekcji i chorób. Możesz uprawiać dziki rozmaryn na swojej własnej działce, podczas gdy sama technologia rolnicza jest całkowicie prosta, a każdy ogrodnik, nawet początkujący, poradzi sobie z tym procesem. Przy suszeniu i przygotowywaniu materiałów warto również przestrzegać pewnych warunków i oczywiście wszelkie przepisy można znaleźć na otwartych przestrzeniach forów, w Internecie i sieciach społecznościowych. Ledum jest szeroko rozpowszechniony na całym terytorium naszego kraju, ponieważ jest całkowicie bezpretensjonalny w opiece i nie wymaga specjalnej uwagi. Dlatego na ogół zapuszcza korzenie w dowolnym obszarze, nawet tam, gdzie warunki klimatyczne są niestabilne i mogą nie być odpowiednie dla wzrostu niektórych innych roślin. Ponadto dziki rozmaryn jest spokojnie uprawiany na własnym parapecie, a wtedy nie ma absolutnie żadnej różnicy, jakie będą warunki pogodowe na ulicy. Pragnienie ogrodnika, przestrzeganie techniki rolniczej - i otrzymujemy doskonałą roślinę, która ma nie tylko właściwości lecznicze, ale może być również wykorzystana jako nasadzenie do dekoracyjnej dekoracji osobistej działki, klombu lub ogrodu. Ledum dobrze dogaduje się z wieloma innymi roślinami i kwiatami, dlatego na ogół nie jest kapryśny i bezpretensjonalny i nie powoduje żadnych szkód dla sąsiednich nasadzeń.
