Selaginella

Selaginella (Selaginella) jest uprawiana indoor jako roślina okrywowa, wygląda bardzo oryginalnie i efektownie. Naukowcy odkryli, że roślinność ta pojawiła się w czasie, gdy na planecie istniały jeszcze dinozaury, a mianowicie trzysta milionów lat temu. Selaginella przetrwała dinozaury, globalny chłód i czas powstania cywilizowanego społeczeństwa. Jednak w domu roślina często nie żyje tak łatwo.

Selaginella: opis rośliny

Paproć Selaginella: zdjęcie rośliny

Roślina Selaginella uwielbia rosnąć na niższych poziomach gęstych lasów tropików, które znajdują się na terytoriach południowoafrykańskich i amerykańskich. Występuje również we wschodniej Azji, gdzie jest ozdobą trudno dostępnych półek skalnych. Ponadto w lasach niemieckich i szwajcarskich rosną dwie odmiany.

W XVIII wieku szwedzki biolog K. Linneusz podał opisowy opis Selaginelli. Ustalił również, że wyglądem Selaginella przypomina mech, paproć, ale nie ma to nic wspólnego z tymi odmianami. Należy do grupy maczug, najstarszej grupy na Ziemi. Ponadto roślina ta należy do wyższych roślin zarodnikowych, a raczej do rodziny Selaginellaceae.

Salaginella to wieloletnia roślina okrywowa. Pędy lekko uniesione ponad wierzchnią warstwę gleby lub pełzające. Zdobione są dużą ilością bardzo małych listków (igieł). Popularna nazwa to „paproć dywanowa”. Pędy są cienkie, rzeźbione, bardzo oryginalne i efektowne.

W domu osiągają nie więcej niż dziesięć cm długości, ale w dzikiej roślinności są bardzo wydłużone (do dwudziestu metrów). Rosnąca dziko roślina ta często rośnie na wilgotnych obszarach. Może długo przebywać w wodzie, nie gnije ani nie umiera. Często można go również znaleźć w cieniu. Istnieją odmiany przypominające epifity - potrafią wspinać się na dobrą wysokość po pniach dużych drzew.

Łodygi Selaginelli od wewnątrz mają dużą liczbę wyrostków korzeniowych, tzw. korzeni przybyszowych. Są one zobowiązane do wchłaniania składników odżywczych i wody bezpośrednio z powietrza. Odmiany, które pełzają po powierzchniowej warstwie gleby, za pomocą korzeni przybyszowych, są w stanie zakorzenić się w krótkim czasie. Dlatego po prostu rozprzestrzeniają się i obejmują rozległe obszary. Na wierzchniej warstwie gleby tworzą gęsty wiecznie zielony dywan, który wygląda bardzo efektownie.

Fern Selaginella to królowa roślinności dywanowej uprawianej w domu, ponieważ ma oryginalne wzory, delikatną barwę i nietypowy kształt liści. Liście są miękkie, spłaszczone, tylko 5 mm długości, mogą mieć zarówno matowe, jak i błyszczące wykończenie. Liście mogą mieć różne kształty, na przykład w postaci igły, koła lub spirali. Liście rosną w dwóch rzędach, zachodzących na siebie, przypomina to półpasiec i rybie łuski.

Dlatego selaginella przypomina część drzew iglastych i paproci. Ciekawy jest również kolor liści. W niektórych odmianach liście są jasnozielone, w innych ciemnozielone z oryginalnym wzorem w kolorach białym lub żółtym. Ale są też takie odmiany, których liście mają prawie czarny kolor z połyskiem metalu.

Niektóre łodygi na szczycie mają małe kłosy z różnymi rodzajami zarodni.Dojrzewa w nich wiele małych lub kilka dużych zarodników. Łodygi tworzą guzki, guzki lub cebulki, w zależności od odmiany. Fragmenty te są wykorzystywane przez ogrodników do rozmnażania rośliny. System korzeniowy znajduje się na powierzchni. Selaginella przez cały rok rośnie równomiernie, nie ma wyraźnego stadium uśpienia ani okresu wegetacyjnego.

Selaginella: opieka domowa

Selaginella: zdjęcie rośliny doniczkowej

Roślina domowa Selaginella jest dość kapryśna, należy to wziąć pod uwagę, jeśli chcesz, aby stała się ozdobą Twojego pokoju. Chociaż Selaginella istnieje od ponad miliona lat, uprawiana w domu może być uszkodzona przez bezpośrednie palące słońce lub bardzo niską wilgotność. Dla skuteczności tej kultury wymagana jest kompetentna opieka nad nią.

Poziom oświetlenia

Chociaż niektóre dzikie odmiany rosną na pustyni, podczas uprawy tej roślinności w domu niedopuszczalne jest wystawianie liści na bezpośrednie działanie słońca. Dzieje się tak dlatego, że jej liście są zbyt delikatne, mogą je spalić promienie słoneczne.

Dlatego lepiej nie umieszczać selaginelli na południowym oknie. Odpowiedni dla niej jest parapet zachodni i wschodni, ponieważ oświetlenie nie jest tak jasne i bardziej rozproszone. Jeśli północne okno nie jest tak ciemne, możesz postawić na nim roślinę. Warto jednak wziąć pod uwagę, że przy braku oświetlenia cały spektakularny kolor zostanie utracony, a dekoracyjny wygląd zostanie utracony.

Roślina będzie rosła dość dobrze w sztucznym oświetleniu, ponieważ nie potrzebuje słońca. Dzieje się tak dlatego, że rośnie dziko w miejscach zacienionych, a promienie słoneczne nie docierają do takich miejsc tak często, albo mogą nie docierać wcale. Kultura doskonale przystosowała się do zmian jasności światła, w okresie zimowym nie trzeba jej dodatkowo oświetlać.

Wybierając odpowiednie pomieszczenie do uprawy Selaginelli, należy pamiętać, że reaguje ona bardzo negatywnie na przeciągi i bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Z tego powodu dla tej rośliny wybrano ciche miejsce, które znajduje się w półcieniu z tyłu pokoju.

Warunki temperaturowe

Nie zapominaj, że odpowiednie warunki temperaturowe zależą od rodzaju uprawy. Niektóre odmiany uprawiane są przez cały rok w temperaturach od osiemnastu do dwudziestu stopni. Inne odmiany mogą rozwijać się w temperaturach od dwunastu do dwudziestu jeden stopni. Nadmiernie podwyższone temperatury mogą zabić każdy gatunek.

Z tego powodu krzew zaczyna ciemnieć, liście zaczynają latać. Podczas uprawy Selaginelli podobnej do łusek nie zapominaj, że przy długotrwałym upale w pomieszczeniu i braku wody może popaść w kryptobiozę (gałązki opadają, krzew będzie przypominał kłębuszki). Nawet jeśli warunki temperaturowe zostaną podniesione lub obniżone na krótki czas, wygląd buszu może zostać zepsuty.

Jak podlewać Selaginellę?

Podlewanie kwiatu Selaginelli odbywa się regularnie iw dużych ilościach, zarówno w sezonie letnim, jak i zimowym. W tym celu stosuje się nawadnianie denne (w studzience) lub konwencjonalne (podlewanie na powierzchniowej warstwie gleby). Przed zastosowaniem podlewania dolnego upewnij się, że dno doniczki ma otwory drenażowe.

Selaginella: zdjęcie rośliny doniczkowej

Woda do nawadniania powinna być dobrze osadzona i letnia. Woda wodociągowa nie jest używana. W przeciwnym razie powierzchnia pędów będzie pokryta rdzą, plamami i wapnem. Tego już nie da się skorygować, ponieważ dekoracyjność zostanie całkowicie utracona. Dlatego najlepszą opcją jest deszcz lub woda filtrowana. Jeśli masz tylko wodę z wodociągu, podlewanie odbywa się po dwóch dniach dobrze osadzonych.

Warto zadbać o to, aby ziemia doniczkowa nie wysychała, a zwłaszcza jej środkowa warstwa. Aby poprawić oddychalność, konieczne jest systematyczne rozluźnianie warstwy wierzchniej. Czasami ta procedura jest przeprowadzana - zamiast podlewania doniczkę z krzakiem zanurza się w pojemniku z wodą powyżej temperatury pokojowej.

Dodatkowo do wody dodawane są płynne nawozy. Roślina wchłonie potrzebną jej ilość wody i składników odżywczych. Po pewnym czasie okrywowa jest wyciągana z pojemnika, musisz poczekać, aż woda spłynie. Następnie krzew ponownie umieszcza się na swoim miejscu.

Chociaż dzikie rośliny mogą łatwo przystosować się do terenów podmokłych i suchej gleby, selaginella domowa nie może tego tolerować. Bardzo słabo reagują na stagnację wody w korzeniach i wysychanie mieszanki glebowej.

Wilgotność powietrza

Ze względu na to, że ta roślinność pochodzi z tropików, wymaga dużej wilgotności. Zawartość wilgoci można zwiększyć na różne sposoby. Na przykład na paletę wlewa się mokrą ekspandowaną glinę lub mech, umieszcza się na niej pojemnik z rośliną. Możesz również spryskiwać liście częściej niż raz dziennie czystą i ciepłą wodą. Jeśli to możliwe, możesz kupić nawilżacz.

Najlepszym wskaźnikiem wilgotności powietrza jest sześćdziesiąt pięć do osiemdziesięciu pięciu procent. Aby zwiększyć wilgotność, stosuje się akwarium, terrarium lub doniczkę. Na ich dnie kładzie się mech i małe kamienie. Nalewa się je taką ilością płynu, aby były dobrze nasycone. Następnie nadmiar wody jest spuszczany, do środka umieszczany jest pojemnik z selaginellą.

Ta metoda zwiększa wilgotność powietrza z dwudziestu do trzydziestu procent. W razie potrzeby należy dodać płyn do pojemnika, nie zapominając, że mech musi być stale nawilżany. Jeśli zamierzasz hodować roślinę w terrarium, powietrze musi być w nim dobrze wentylowane. Umieść kamyki na tacy pod doniczką.

Wymagana pojemność

System korzeniowy Selaginelli znajduje się na powierzchni gleby, a jej korzenie są krótkie. Z tego powodu pojemność nie powinna być bardzo wysoka. Doniczka jest wystarczająco szeroka, ponieważ krzew jest bardzo gęsty, zieleń nie powinna być zatłoczona. Najlepiej wziąć garnek wykonany z ceramiki lub gliny. Na dnie doniczki powinny znajdować się otwory drenażowe.

Przed sadzeniem na dnie kładzie się warstwę drenażową, jej grubość wynosi od dwudziestu do trzydziestu mm, jako drenaż stosuje się kamyki, keramzyt lub cegłę łamaną. Musi być też paleta i wystarczająco wysoka. Umieszcza się w nim surowy mech, a na wierzchu umieszcza się doniczkę z rośliną.

Oprócz doniczek do uprawy selaginelli stosuje się bonsain, doniczki, tropikalną butelkę, szklane naczynie i terrarium. W specjalnym sklepie można zakupić specjalistyczne pojemniki przeznaczone do uprawy roślin okrywowych. Kontenery mogą mieć różne nietypowe typy.

Mieszanka gleby

Selaginella wymaga luźnego i lekkiego podłoża glebowego, dobrze wilgotnego i przepuszczalnego dla powietrza. Ponadto mieszanka glebowa powinna być żyzna, lekko kwaśna lub obojętna. Optymalne podłoże glebowe zawiera darń lub ziemię ogrodniczą oraz torf w stosunku 1:1.

Możesz dodać trochę węgla drzewnego i drobno posiekanego mchu dla poluzowania. Przed użyciem podłoże jest dezynfekowane metodą parowania lub kalcynowania. Do uprawy selaginelli można użyć gotowej gleby pod begonię lub saintpaulię.

Jak przeszczepić Selaginellę

Selaginella bardzo źle reaguje na zbyt częste przeszczepy. Przeszczep przeprowadza się, jeśli to konieczne, raz na dwa lata. Tolerancję na przeszczep najlepiej widać wiosną, ale w razie potrzeby można to zrobić zarówno latem, jak i jesienią. W częstych przypadkach przesadzanie odbywa się z tego powodu, że w pojemniku jest mało miejsca na korzenie.

Selaginella: zdjęcie rośliny doniczkowej

Sprawdź pojemnik - gdy korzenie wyjdą z otworów drenażowych lub wyjdą na wierzchnią warstwę gleby, roślinę należy pilnie przesadzić. Musisz także przesadzić roślinę, która ma dużą liczbę gałęzi zwisających wzdłuż krawędzi pojemnika. Następnie do przeszczepu używa się pojemnika o większym rozmiarze. Również krzak, który bardzo urósł, można podzielić na części, posadzić w osobnych pojemnikach.

Najlepszy opatrunek

Top dressing stosuje się od marca do września. W pierwszym roku Selaginella jest karmiona raz na dwadzieścia do trzydziestu dni. W tym celu stosuje się mieszankę w postaci płynnej do domowej ozdobnej roślinności liściastej, ważne jest, aby było w niej dużo azotu.

W następnym roku, jeśli roślina nie zostanie przeszczepiona do nowej mieszanki gleby, ilość karmienia wzrasta do dwóch lub trzech razy co trzydzieści dni. Dzieje się tak, ponieważ w tej sytuacji substrat w pojemniku może się wyczerpać i krzak będzie musiał być karmiony częściej niż zwykle. Dawka powinna być dwa do trzech razy mniejsza niż wskazana na opakowaniu. Po zakończeniu karmienia poluzuj wierzchnią warstwę gleby w doniczce.

Procedura obrzezania

Przycinaniu poddaje się tylko stare okazy, które praktycznie straciły na atrakcyjności. Przycinanie odbywa się zwykle rok po posadzeniu. Wszystkie łodygi są skrócone o ponad połowę. W tej sytuacji krzew się zmieni, ponieważ nowe pędy boczne z uśpionych pąków będą aktywnie rosły. W niektórych sytuacjach hodowcy kwiatów nadają roślinie oryginalny kształt.

Jak rozmnażać Selaginellę?

Selaginella: zdjęcie rośliny doniczkowej

Selaginella rozmnaża się przez podzielenie krzewu, sadzonek, nasion (zarodników).

Metoda dzielenia buszu

W częstych przypadkach rozmnażanie odbywa się poprzez podzielenie krzewu, ponieważ jest to bardzo szybkie i łatwe. Musisz wziąć dorosły krzew, który dobrze urósł, podzielić go na kilka fragmentów. Każdy oddział, nawet mały, może łatwo zakorzenić się po posadzeniu w osobnym pojemniku.

Rozmnażanie przez sadzonki

Sadzonki są przygotowywane jako pierwsze. W tym celu z krzaka wycina się część pędu o długości ponad trzydziestu mm. Aby go ukorzenić, musisz wziąć pojemnik z pokrywką wypełnioną mokrą mieszanką zawierającą torf i piasek. Umieść sadzonkę na wierzchniej warstwie ziemi, posyp jeden koniec odrobiną mieszanki doniczkowej i przykryj pojemnik pokrywką.

Wyjmij pojemnik w cieple i cieniu. Po wyhodowaniu małych korzeni z sadzonki sadzi się ją w indywidualnym pojemniku o niewielkich rozmiarach. Aby uzyskać efektowność i gęstość buszu, w jednym pojemniku nie sadzi się jednej łodygi, ale kilka, na przykład pięć. Podczas sadzenia warto zadbać o to, aby między ich plasterkami nie było kontaktu.

Możesz użyć szklanki wody, aby ukorzenić sadzonki. Dodaje się do niego specjalistyczny preparat do tworzenia korzeni, na przykład „Cyrkon” lub „Kornevin”. Pojemnik zamykany jest od góry polietylenem, a następnie umieszczany jest w cieniu i cieple. Przy prawidłowym wykonaniu tej procedury, po chwili pojawią się korzenie, sadzonki można sadzić w doniczkach.

Na co choruje Selaginella?

Rośliny domowe mają silną odporność na wiele chorób egzotycznej roślinności tropikalnej. Selaginella jest odporna na różne infekcje grzybicze i wirusy.

Selaginella: zdjęcie rośliny doniczkowej

Aby zrozumieć, czy zdrowa roślina jest przed tobą, spójrz na jej liście. Soczyste, mocne i gęste liście dadzą do zrozumienia, że ​​Selaginella jest zdrowa i rośnie w sprzyjających jej warunkach.

Jeśli opiekowanie się Selaginellą jest analfabetą, mogą wystąpić trudności.

• Powierzchnia mieszanki glebowej była pokryta pleśnią, pędy straciły elastyczność i więdły. Warto sprawdzić paletę i mieszankę doniczkową. Może się tak zdarzyć z tego powodu, że podłoże jest stale obserwowane stagnacja woda.Na chwilę warto przerwać podlewanie i odciąć zaschnięte lub nieatrakcyjne fragmenty. Jeśli to nie pomoże, konieczne jest przesadzenie rośliny do świeżej mieszanki gleby, w momencie przesadzania wycina się wszystkie zgniłe korzenie. Należy zadbać o to, aby w przyszłości mieszanina gleby nie uległa nasiąkaniu wodą.
• Żółknięcie i latanie wokół liści. Wiąże się to z brak wody. Warto dostosować częstotliwość podlewania.
• Powierzchnia liści pokryta jest ciemnymi plamami. Ich pojawienie się pojawia się, gdy podniesiona temperatura w pokoju. Musisz go obniżyć. W tym celu możesz spryskać krzew i powietrze ciepłą wodą dwa do trzech razy dziennie.
• Utrata dekoracyjnego wyglądu przez liście. Za bardzo jasne oświetlenie liście zaczynają blaknąć, a dzięki działaniu bezpośredniego słońca mogą całkowicie się wypalić. Konieczne jest zrobienie cienia z promieni słonecznych.
• Krzew rośnie powoli, ma letarg. Ten problem występuje z powodu brak baterii. W razie potrzeby należy dodać górny opatrunek. W niektórych sytuacjach, aby uratować kwiat, przesadza się go na świeże podłoże wypełnione składnikami odżywczymi.
• Wydłużenie pędów, ich przerzedzenie, utrata dekoracyjnego wyglądu przez liście. Brak światła. Krzew należy postawić tam, gdzie jest jaśniejszy lub dodatkowo go oświetlić.
• Zwijanie i suszenie liści. Zmniejszona wilgotność powietrza; warcaby; naruszenie warunków temperaturowych.
• Blaknięcie liści. Podlewanie miękka woda... Odpowiednią wodę omówiono powyżej.

Selaginella: gatunki z nazwami i zdjęciami

Obecnie istnieje prawie siedemset odmian Selaginelli. Ale w pomieszczeniach uprawia się tylko dwadzieścia pięć odmian. Oto cechy tych, które są najbardziej popularne wśród ogrodników.

Selaginella martensii

Ta odmiana Selaginelli jest najbardziej popularna wśród ogrodników. W porównaniu z innymi odmianami ta roślinność jest dość duża, dorasta do trzydziestu cm, łodygi ozdobione są gęstymi, nasyconymi małymi liśćmi. Liście tworzą oryginalne wzory na pędach.

Selaginella Martens: Zdjęcie odmiany

Ten gatunek Selaginelli rośnie szybko, uwielbia wilgoć, wybiera się do tego miejsce o umiarkowanym oświetleniu. Odrosty korzeni pojawiają się na pędach pionowych z biegiem lat, pędy opadają do powierzchniowej warstwy gleby, po pewnym czasie zapuszczają korzenie.

Selaginella uncinata

Z wyglądu roślina przypomina duży płatek śniegu. Łodygi są ciasno dociśnięte do siebie, ich powierzchnia jest owłosione, ozdobiona małymi liśćmi-igłami o jasnoniebieskim kolorze.

Selaginella Kryuchkovataya: Zdjęcie odmiany

Selaginella kraussiana

Ta odmiana Selaginelli jest uprawiana jako roślinność ampeliczna. Pędy dorastają do trzydziestu cm, szybko rosną i pięknie zwisają po bokach pojemnika.

Selaginella Kraussa: Zdjęcie odmiany

Selaginella apoda

Ten typ niskiego wzrostu. Ojczyzna - kontynent północnoamerykański. Łodyga jest prawie niewidoczna. Widoczne są tylko liście, pełzające po powierzchniowej warstwie gleby, tworząc w ten sposób miękki i gęsty dywan.

Selaginella Bezlegkovaya: Zdjęcie odmiany

Z wyglądu ta roślinność przypomina mech. Już w XX wieku taka mało wymagająca i ozdobna odmiana stała się bardzo znaną roślinnością domową. Uprawiany jest w pomieszczeniu jako ampeliczny kwiat. Uwielbia wilgoć.

Selaginella Helvetica

Roślinność ta jest szeroko rozpowszechniona w górach terytoriów kaukaskich, europejskich i dalekowschodnich. Różni się od innych odmian łodygami w kształcie węża.Zielonkawe liście ułożone są w prostopadłej płaszczyźnie, dzięki nim można zobaczyć oryginalne wzory.

Selaginella Swiss: Zdjęcie odmiany

Selaginella willdenowi

Ta odmiana różni się od innych formą krzewu. Łodygi są silnie rozgałęzione. Są ozdobione bujnymi liśćmi, składającymi się z dużej liczby bardzo małych liści, które są przymocowane do gałęzi w dwóch rzędach, przypominających półpasiec. Z wyglądu odmiana przypomina małe gałązki efedryny. Roślinę można uprawiać w doniczkach jako ampelous.

Selaginella Vildenova: Zdjęcie odmiany

Selaginella lepidophylla

Ta odmiana różni się od innych oryginalnością. Pochodzi z meksykańskich pustyń Chihuahua. W dzikich roślinach, gdy przez dłuższy czas panuje susza i upał, procesy życiowe zatrzymują się, krzew zwija się w kulkę. W kuli krzak może być bardzo długo, nawet sto lat, przy tworzeniu się pozytywnych warunków ożywa. Ze względu na ten znak kwiat został nazwany „Różą Jerycha” i „Kwiatem Zmartwychwstania”.

Selaginella Scalystnaya: Zdjęcie odmiany

Po wysuszeniu roślina ta jest przechowywana w szafie, ponieważ może odstraszać różne szkodniki, na przykład ćmy. W postaci wysuszonej kwiat jest przechowywany przez 100 lat. Ten oryginalny kwiat można kupić w specjalnym sklepie w postaci suchego kłębuszka (kryptobioza).

Po zanurzeniu krzaka wraz z pojemnikiem w wodzie natychmiast ożyje. Transformacja będzie szybka, za godzinę gałęzie wyprostują się i zmienią kolor na zielony. W ciągu jednego dnia wysuszony kłębuszki zamieni się w spektakularną bujną roślinę. Pędy pokrywają pęki pociętych małych liści.

Jak korzystna jest Selaginella?

Od czasów starożytnych Hindusi i Chińczycy używali różnych fragmentów Selaginelli do leczenia różnych chorób. Selaginella obniża gorączkę, oczyszcza organizm. Stosowany był w leczeniu schorzeń układu moczowego i wątroby, w celu poprawy samopoczucia osoby po udarze słonecznym.

Selaginella: zdjęcie rośliny doniczkowej

W wielu krajach oficjalna medycyna używa zarodników jako proszku na odleżyny. Dziś eksperymenty pokazują, że w składzie odmian tej kultury znajdują się substancje lecznicze w leczeniu nowotworów złośliwych.

W Selaginelli nie ma trucizn, więc można ją wykorzystać do dekoracji pomieszczeń, w których mieszkają dzieci i zwierzęta. Przed udekorowaniem mieszkania tą rośliną pamiętaj, że jest to zarodnik, więc nie zakwitnie. Ale nawet bez kwiatów kultura wygląda bardzo dekoracyjnie, ponieważ ma ażurowe liście o jasnozielonym kolorze. Jeśli odpowiednio zadbasz o Selaginellę, to na zewnątrz będzie bardzo atrakcyjna przez cały rok.